Þetta er okkar veruleiki Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar 2. júní 2021 19:00 Okkar veruleiki getur verið ljótur. Ljótur vegna þess að við upplifum skilningsleysi, dómhörku og útskúfun í samfélaginu. Ég hef alltaf litið á dómhörkuna sem afleiðingu af vanþekkingu, vegna þess að fólk sýnir almennt skilning þegar það heyrir svo ”hina hliðina”. Í vikunni kom upp dæmi sem sýndi það svart á hvítu hvað fræðslan skiptir miklu máli. Áföll ofan á áföll Foreldrar barna sem passa ekki í kassa samfélagsins verða iðulega fyrir hinum ýmsu áföllum. Það er gott fyrir aðra foreldra að hafa það í huga. Það var talsvert áfall hjá okkur í dag þegar við fengum sent skjáskot af samskiptum á samfélagsmiðlum þar sem er auglýst eftir ”alræmda barninu okkar”. Það er kaldhæðnislegt að á sömu mínútu sem ég fæ þessa skjámynd senda þá er ég að senda inn pistil um ”Óhreinu börnin hennar Evu”. Aðsend Barnið sem auglýst var eftir er einungis átta ára. Barnið glímir við erfiðleika og kerfið er að bregðast því. Barnið hefur orðið fyrir ítrekaðri vanrækslu í kerfinu. Bið eftir greiningum, tæplega tveggja ára bið eftir talþjálfun, margra mánaða bið eftir iðjuþjálfun, bið eftir félagsfærninámskeiði, engir fagaðilar starfandi í skólanum o.s.frv. Barnið sem þyrfti að vera reglulega undir handleiðslu þroskaþjálfa, sá síðast þroskaþjálfa þegar það var í leikskóla. Barninu líður verr og verr vegna þess að það fær ekki rétta ummönnun og aðstoð. Vanlíðan og hvatvísi er ekki góður kokteill og þessi vanlíðan brýst út með þessum hætti. Það er því ekki að ástæðulausu sem maður kallar á hjálp, heldur er það vegna þess að ÞETTA ERU AFLEIÐINGARNAR. Og að hverjum beinist svo reiðin? Hún beinist fyrst og fremst að ”krakkanum” og foreldrum hans. Við erum á milli steins og sleggju. Við erum í vonlausum aðstæðum, náum varla að halda okkur á floti og erum svo dæmd fyrir afleiðingar þessara vonlausu aðstæðna. Varnarleysi okkar er slíkt að við ákváðum að fá sjálfstætt starfandi iðjuþjálfa til þess að mæta í skóla barnsins og taka út aðstæðurnar og samspil þess við umhverfið. Þessi iðjuþjálfi hafði einmitt sama dag og þessi færsla birtist á samfélagsmiðlum verið í skóla barnsins á kostnað okkar foreldranna því ekki getur ”kerfið” greitt fyrir slíka þjónustu. Úrræðaleysið er allsráðandi allsstaðar. Við sendum út ákall á hjálp og okkur er ekki svarað. Við sendum þingmönnum tölvupóst en einungis tveir svara. Ráðamenn og fólk sem gæti haft einhver áhrif hunsar vandann. Það lætur sem það sjái ekki ákallið, skýrslurnar og pistlana. Þetta er svo óþægileg umræða þið skiljið...svona korter í kosningar. Fræðslan er lykillinn að samkennd Ég skal viðurkenna að það er erfitt að stíga fram með þessa reynslu. En ég ætla að láta mig hafa það því það er einlæg ósk mín að yfirvöld sjái enn frekar alvarleikann í stöðunni þegar þetta er komið út í það að átta ára börn eru nafngreind á samfélagsmiðlum sem alræmd og óskað eftir upplýsingum um það hvar þau eigi heima. Mig langar einnig að benda samborgurum mínum á að það má komast í samband við foreldra barns í gegnum skólann. Það er mun fýsilegri leið. Það er líka mikilvægt að stíga fram með þetta dæmi því það sýnir svo vel hvað fræðslan skiptir miklu máli. Þessi einstaklingur hafði ekki áttað sig á aðstæðunum þegar færslan var sett inn. Viðkomandi hafði upplifað reiði út í barnið sem fyrstu viðbrögð. Eftir okkar samtal og eftir að hafa hlustað á viðtal þar sem ég ræði þessi mál birtist honum önnur mynd af atvikinu. Hann sagðist hafa útskýrt aðstæðurnar fyrir börnunum sínum og sagðist styðja okkur 100%. Það er gott að finna slíka samkennd og stuðning í samfélaginu. Það er bara allt of lítið um það, því miður. Fyrstu viðbrögð fólks eru yfirleitt dómharka vegna þess að það veit ekki betur. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar stígi fram eins og hefur gerst á hópnum ”Sagan okkar”. Þetta litla dæmi í þessum pistli er bara lítill hluti af okkar veruleika. Frekar ýkt dæmi kannski. Við höfum þó lent í því að fá foreldra ansi reiða á tröppurnar og við höfum einnig upplifað það þegar foreldrar hafa bannað börnunum sínum að leika við barnið okkar. En yfirleitt fáum við dómhörkuna ekki svona beint í andlitið heldur ”mallar” hún bara í litla samfélaginu okkar. Og þessi dómharka vinnur gegn öllum bata barnsins. Að koma úr felum Það var í apríl sem við fjölskyldan ákváðum að ”koma úr felum” með okkar vanda. Það var erfitt en við ákváðum að skila skömminni. Það að drengurinn okkar ráði ekki við aðstæður með þessum afleiðingum er EKKI HONUM AÐ KENNA. Það skilgreinir ekki barnið okkar heldur kerfið sem við búum við. Það segir ekkert um það hvernig einstaklingur barnið verður þegar það er komið á fullorðins ár. En samfélagið má einnig vita að barnið mitt er annars dásamlegt og ég elska það út af lífinu á alveg sama hátt og þið elskið ykkar börn. Drengurinn minn er einstaklega hlýr. Hann knúsar mig góða nótt á hverju kvöldi og segist elska mig. Hann kveður mig á hverjum morgni með orðunum ”bæ, ég elska þig mamma”. Jákvæður trítlar hann í skólann en hefur ansi oft komið sár heim. Sum kvöld brestur hann í grát vegna þess að hann upplifir sig svo ”vondann”. Þá hughreystum við hann og bendum honum á að hann er að gera sitt besta. Við hvetjum hann áfram alla daga og reyndum eftir okkar bestu getu að kenna honum. Við minnum hann einnig á að hann er bara barn og hann er að læra. Aðra daga blómstrar hann í skólanum. Nýjasta dæmið sem ég fékk að heyra af er fjöruferð með bekknum. Þar sópaði hann til sín félögum því hann er lifandi og skemmtilegur þegar hann fær að njóta sín. Hann kom einnig glaður heim í dag eftir fjölgreindaleika í skólanum. Barnið sem passar ekki í kassann nýtur sín nefnilega svo vel í verklegum og lifandi greinum sem mætti svo sannarlega auka í skólum landsins. Ég hef því fulla trú á drengnum mínum og það sem styrkir mig í þeirri trú eru afrek 19. ára systur hans sem var ansi ”öflug” á hans aldri en hefur brotið niður hvern múrinn á fætur öðrum. Ef þú einhvern tímann upplifir reiði í garð barns vegna álíka og gerðist hjá okkur þá langar mig að biðja þig að telja upp á tíu áður þú beinir reiðinni að barninu eða foreldrum þess. Gefðu þér það að barnið eigi bágt og að baki því standi góðir foreldrar og öflugt starfsfólk skóla sem er að gera sitt besta til þess að hjálpa barninu. Beindu reiðinni að yfirvöldum, ríkisstjórninni og kerfinu, því það er þar sem eitthvað þarf að breytast. Höfundur er laganemi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Alma Björk Ástþórsdóttir Skóla - og menntamál Mest lesið Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Allt að 29% starfsmannavelta – starfsumhverfi drauma þinna? Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Nokkur orð um stöðuna Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun #blessmeta – þriðja grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir skrifar Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir skrifar Sjá meira
Okkar veruleiki getur verið ljótur. Ljótur vegna þess að við upplifum skilningsleysi, dómhörku og útskúfun í samfélaginu. Ég hef alltaf litið á dómhörkuna sem afleiðingu af vanþekkingu, vegna þess að fólk sýnir almennt skilning þegar það heyrir svo ”hina hliðina”. Í vikunni kom upp dæmi sem sýndi það svart á hvítu hvað fræðslan skiptir miklu máli. Áföll ofan á áföll Foreldrar barna sem passa ekki í kassa samfélagsins verða iðulega fyrir hinum ýmsu áföllum. Það er gott fyrir aðra foreldra að hafa það í huga. Það var talsvert áfall hjá okkur í dag þegar við fengum sent skjáskot af samskiptum á samfélagsmiðlum þar sem er auglýst eftir ”alræmda barninu okkar”. Það er kaldhæðnislegt að á sömu mínútu sem ég fæ þessa skjámynd senda þá er ég að senda inn pistil um ”Óhreinu börnin hennar Evu”. Aðsend Barnið sem auglýst var eftir er einungis átta ára. Barnið glímir við erfiðleika og kerfið er að bregðast því. Barnið hefur orðið fyrir ítrekaðri vanrækslu í kerfinu. Bið eftir greiningum, tæplega tveggja ára bið eftir talþjálfun, margra mánaða bið eftir iðjuþjálfun, bið eftir félagsfærninámskeiði, engir fagaðilar starfandi í skólanum o.s.frv. Barnið sem þyrfti að vera reglulega undir handleiðslu þroskaþjálfa, sá síðast þroskaþjálfa þegar það var í leikskóla. Barninu líður verr og verr vegna þess að það fær ekki rétta ummönnun og aðstoð. Vanlíðan og hvatvísi er ekki góður kokteill og þessi vanlíðan brýst út með þessum hætti. Það er því ekki að ástæðulausu sem maður kallar á hjálp, heldur er það vegna þess að ÞETTA ERU AFLEIÐINGARNAR. Og að hverjum beinist svo reiðin? Hún beinist fyrst og fremst að ”krakkanum” og foreldrum hans. Við erum á milli steins og sleggju. Við erum í vonlausum aðstæðum, náum varla að halda okkur á floti og erum svo dæmd fyrir afleiðingar þessara vonlausu aðstæðna. Varnarleysi okkar er slíkt að við ákváðum að fá sjálfstætt starfandi iðjuþjálfa til þess að mæta í skóla barnsins og taka út aðstæðurnar og samspil þess við umhverfið. Þessi iðjuþjálfi hafði einmitt sama dag og þessi færsla birtist á samfélagsmiðlum verið í skóla barnsins á kostnað okkar foreldranna því ekki getur ”kerfið” greitt fyrir slíka þjónustu. Úrræðaleysið er allsráðandi allsstaðar. Við sendum út ákall á hjálp og okkur er ekki svarað. Við sendum þingmönnum tölvupóst en einungis tveir svara. Ráðamenn og fólk sem gæti haft einhver áhrif hunsar vandann. Það lætur sem það sjái ekki ákallið, skýrslurnar og pistlana. Þetta er svo óþægileg umræða þið skiljið...svona korter í kosningar. Fræðslan er lykillinn að samkennd Ég skal viðurkenna að það er erfitt að stíga fram með þessa reynslu. En ég ætla að láta mig hafa það því það er einlæg ósk mín að yfirvöld sjái enn frekar alvarleikann í stöðunni þegar þetta er komið út í það að átta ára börn eru nafngreind á samfélagsmiðlum sem alræmd og óskað eftir upplýsingum um það hvar þau eigi heima. Mig langar einnig að benda samborgurum mínum á að það má komast í samband við foreldra barns í gegnum skólann. Það er mun fýsilegri leið. Það er líka mikilvægt að stíga fram með þetta dæmi því það sýnir svo vel hvað fræðslan skiptir miklu máli. Þessi einstaklingur hafði ekki áttað sig á aðstæðunum þegar færslan var sett inn. Viðkomandi hafði upplifað reiði út í barnið sem fyrstu viðbrögð. Eftir okkar samtal og eftir að hafa hlustað á viðtal þar sem ég ræði þessi mál birtist honum önnur mynd af atvikinu. Hann sagðist hafa útskýrt aðstæðurnar fyrir börnunum sínum og sagðist styðja okkur 100%. Það er gott að finna slíka samkennd og stuðning í samfélaginu. Það er bara allt of lítið um það, því miður. Fyrstu viðbrögð fólks eru yfirleitt dómharka vegna þess að það veit ekki betur. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar stígi fram eins og hefur gerst á hópnum ”Sagan okkar”. Þetta litla dæmi í þessum pistli er bara lítill hluti af okkar veruleika. Frekar ýkt dæmi kannski. Við höfum þó lent í því að fá foreldra ansi reiða á tröppurnar og við höfum einnig upplifað það þegar foreldrar hafa bannað börnunum sínum að leika við barnið okkar. En yfirleitt fáum við dómhörkuna ekki svona beint í andlitið heldur ”mallar” hún bara í litla samfélaginu okkar. Og þessi dómharka vinnur gegn öllum bata barnsins. Að koma úr felum Það var í apríl sem við fjölskyldan ákváðum að ”koma úr felum” með okkar vanda. Það var erfitt en við ákváðum að skila skömminni. Það að drengurinn okkar ráði ekki við aðstæður með þessum afleiðingum er EKKI HONUM AÐ KENNA. Það skilgreinir ekki barnið okkar heldur kerfið sem við búum við. Það segir ekkert um það hvernig einstaklingur barnið verður þegar það er komið á fullorðins ár. En samfélagið má einnig vita að barnið mitt er annars dásamlegt og ég elska það út af lífinu á alveg sama hátt og þið elskið ykkar börn. Drengurinn minn er einstaklega hlýr. Hann knúsar mig góða nótt á hverju kvöldi og segist elska mig. Hann kveður mig á hverjum morgni með orðunum ”bæ, ég elska þig mamma”. Jákvæður trítlar hann í skólann en hefur ansi oft komið sár heim. Sum kvöld brestur hann í grát vegna þess að hann upplifir sig svo ”vondann”. Þá hughreystum við hann og bendum honum á að hann er að gera sitt besta. Við hvetjum hann áfram alla daga og reyndum eftir okkar bestu getu að kenna honum. Við minnum hann einnig á að hann er bara barn og hann er að læra. Aðra daga blómstrar hann í skólanum. Nýjasta dæmið sem ég fékk að heyra af er fjöruferð með bekknum. Þar sópaði hann til sín félögum því hann er lifandi og skemmtilegur þegar hann fær að njóta sín. Hann kom einnig glaður heim í dag eftir fjölgreindaleika í skólanum. Barnið sem passar ekki í kassann nýtur sín nefnilega svo vel í verklegum og lifandi greinum sem mætti svo sannarlega auka í skólum landsins. Ég hef því fulla trú á drengnum mínum og það sem styrkir mig í þeirri trú eru afrek 19. ára systur hans sem var ansi ”öflug” á hans aldri en hefur brotið niður hvern múrinn á fætur öðrum. Ef þú einhvern tímann upplifir reiði í garð barns vegna álíka og gerðist hjá okkur þá langar mig að biðja þig að telja upp á tíu áður þú beinir reiðinni að barninu eða foreldrum þess. Gefðu þér það að barnið eigi bágt og að baki því standi góðir foreldrar og öflugt starfsfólk skóla sem er að gera sitt besta til þess að hjálpa barninu. Beindu reiðinni að yfirvöldum, ríkisstjórninni og kerfinu, því það er þar sem eitthvað þarf að breytast. Höfundur er laganemi.
Allt að 29% starfsmannavelta – starfsumhverfi drauma þinna? Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar
Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Allt að 29% starfsmannavelta – starfsumhverfi drauma þinna? Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun