Ríkisskattsbiskup Íslands Inga Auðbjörg K. Straumland skrifar 30. mars 2022 15:01 Ágreiningsmál um ákvörðun skatta, gjalda og skattstofna skulu úrskurðuð af sérstakri óháðri nefnd, yfirskattanefnd. Í nefndinni eiga sæti biskup Íslands eða fulltrúi hans, Ríkisskattstjóri eða fulltrúi hans, einn fulltrúi tilnefndur af Sambandi íslenskra sveitarfélaga og einn fulltrúi kosinn af kirkjuþingi. Biskup Íslands eða fulltrúi hans skal vera formaður yfirskattanefndar. Ef atkvæði falla jöfn í nefndinni ræður atkvæði biskups. - Úr lögum um yfirskattanefnd.¹ „Aðeins tvennt er í lífinu öruggt, annars vegar dauðinn og hins vegar skattarnir.” Svo hljómar orðskviður sem hefur verið eignaður ýmsum karlkyns Könum frá átjándu og nítjándu öld. Það má vel vera sannleikur í þessum orðum, þótt okkur þyki vafalaust ýmislegt fleira eiga heima í þessari upptalningu og heyrum óþægilega oft af þeim sem ná að safna auð án þess að greiða sitt til samfélagsins. En svo sannarlega. Öll þurfum við, eða ættum að þurfa, að greiða skatta og öll deyjum við á endanum. Þetta vita allir allir fullorðnir borgarar í samfélaginu, og dauðinn spyr hvorki um stétt né stöðu, trúarbrögð eða aðrar lífsskoðanir. Enginn fær það umflúið að deyja, sama hversu ríkur, valdamikill eða heittrúaður sá einstaklingur er. Það er því ekki ólíklegt að lesandi hafi rekið upp stór augu við lestur lagaklausunnar efst í þessum pistli, þar sem staðhæft er að biskup sé formaður yfirskattanefndar og að kirkjuþing tilnefni jafnframt fulltrúa í hana. Og þetta er auðvitað bull. Yfirskattanefnd er að sjálfsögðu skipuð fagfólki með sérþekkingu á skattamálum. Orðalagið í lagagreininni hér fyrir ofan er hins vegar tekin nokkuð óbreytt úr lögum um Kirkjugarðaráð. Lög um kirkjugarða, greftrun og líkbrennslu gera nefnilega ráð fyrir því að ráðið sem fer með yfirumsjón með kirkjugörðum landsins sé skipað biskupi Íslands, fulltrúa kjörnum af kirkjuþingi og fulltrúa frá Kirkjugarðasambandi Íslands, sem er skipað af stjórnum kirkjugarða landsins, sem eru nánast að öllu leyti á vegum Þjóðkirkjunnar. Þetta gæti sumum þótt nokkuð eðlilegt við fyrstu sýn. Kirkjugarðar heita jú einmitt það; kirkju-garðar. En öll deyjum við á endanum. Kristið fólk deyr. Hindúar deyja. Múslimar deyja. Húmanistar deyja. Trúleysingjar deyja. Skátar deyja. Skákfólk deyr. Íþróttafólk deyr og parkúriðkendur deyja. Á endanum getur hvorki trúfélagsaðild né nokkur önnur aðild að félagasamtökum stöðvað hið óumflýjanlega. Það skýtur því skökku við að hver einasti grafreitur landsins sé á vegum Þjóðkirkjunnar.² Þó að í lögum sé heimild til að hafa óvígðan reit innan kirkjugarða, þá lúta þeir allir stjórn sóknarinnar eða fulltrúa sem skipaðir eru af sókninni. Þá er rekstur grafreita samstarfsverkefni ríkis og sveitarfélaga, sem í sameiningu standa straum af kostnaði við lögbundin verkefni kirkjugarða, þ.m.t. rekstur þeirra , endurbætur og uppbyggingu, tækjabúnað og húsakost, auk þess að leggja til landsvæði, greiða fyrir jarðvegsvinnu, girðingarefni, lagningu vega að kirkjugarði, vatn til vökvunar og fleira. Önnur trú- og lífsskoðunarfélög gætu tæknilega séð opnað sína eigin grafreiti, en þegar eitt trúfélag hefur margvísleg og kerfisbundin fjárhagsleg, félagsleg og lagaleg forréttindi, er ansi flókið fyrir margfalt minni félög að stofna sína eigin reiti. Þá eru fæst önnur lífsskoðunarfélög með sérstakt sóknarkerfi og augljóst að Siðmennt gæti til dæmis varla opnað grafreit á Snæfellsnesi fyrir þá 20 húmanista sem þar búa. *** Þórsteinn Ragnarsson skrifaði þann 28. mars svargrein við skoðanapistli Sigríðar Bylgju Sigurjónsdóttur, stofnanda Trés lífsins, þar sem hann margítrekar að viðhorf Sigríðar séu allt einn stór misskilningur á starfsemi kirkjugarðanna. Þórsteinn ætti að vera vel að sér í málefnum dauðans, en hann er í senn forstjóri Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma, stærstu kirkjugarða landsins, formaður Kirkjugarðasambands Íslands, einn fimm fulltrúa í Kirkjugarðaráði Íslands, guðfræðingur og fyrrum prestur. Í svargrein sinni staðhæfir Þórsteinn að orð Sigríðar Bylgju um að aðeins sé hægt að fara í gegnum eitt trúfélag við lífslok séu rangfærslur og styður rök sín aðallega með því að benda á að Siðmennt eigi meðal annars fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma og að athafnarými í Fossveginum séu öllum opin, óháð trúfélagsaðild. Þetta er rétt hjá Þórsteini. Við í Siðmennt eigum einn fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæmis. Það eiga Fríkirkjan, Kaþólski söfnuðurinn, og Óháði söfnuðurinn líka. Svo eiga allar sóknir Þjóðkirkjunnar á þessu svæði sinn fulltrúa, svo fulltrúar Þjóðkirkjunnar eru 20, á móti fjórum fulltrúum annarra félaga. Stjórnin fundar 1-2 á ári, en framkvæmdastjórn, sem er algerlega skipuð fulltrúum Þjóðkirkjunnar, fer með nánast allt vald þess á milli. Þá hefjast bæði fundir framkvæmdastjórnar og svo stóru stjórnarinnar, þar sem flestir – en ekki allir – fulltrúarnir eru kristnir, á ritningarlestri og bæn. Þegar fulltrúi Siðmenntar gerði athugasemd við þetta fyrirkomulag var honum bent á að hann gæti bara gengið út af fundinum á meðan lestur og bæn færu fram. Þá er það einnig rétt að húmanistar hafa verið jarðsungnir í rýmum Fossvogskirkjugarðs um árabil og okkar athafnastjórar hafa átt ágætt samstarf við starfsfólk rýmanna. Öllum tillögum um breytingar á húsnæðinu, svo sem með því að gera kristileg tákn færanleg, hefur þó verið tekið fálega. Rýmið fæst lánað, en því fæst ekki breytt. Aðstandendur trúleysingja hafa því bara þurft að gera sér að góðu að horfa á krossa og kristilegar táknmyndir á erfiðum stundum. Það er því kannski líklegt að eigin trúarafstaða Þórsteins Ragnarsonar villi honum sýn, þegar hann margítrekar í grein sinni að athafnarými, bálstofa, grafreitir og önnur þjónusta Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma séu trúarlega hlutlaus. Þessi þjónusta er það ekki, eins og dæmin sanna. Trúarlega hlutlaus stofnun myndi ekki hefja fundina sína á bæn. Trúarlega hlutlaus athafnarými geta aldrei haft óhreyfanlega krossa í öndvegi. Trúarlega hlutlausir grafreitir geta varla heitið Kirkjugarður. Trúarlega hlutlausar stjórnir geta varla verið skipaðar 23 fulltrúum kristilegra félaga og einum húmanista. Það má alveg deila um það hvort að ríki eða sjálfseignarstofnanir eigi að reka bálstofur. Ég held ég hafi ekki beinlínis myndað mér skoðun á því. En ef að ríkið ætlar að gera það, þá þarf framkvæmdin að vera fagleg, aðgengileg og trúarlega hlutlaus. Í ljósi þess að Kirkjugarðaráði Íslands er stýrt af biskupi Íslands og í ljósi þess að kirkjunnar fólk virðist stýra öllum stigum þessarar þjónustu, held ég að það sé nokkuð ljóst að það er ótækt að fela þessum batteríum það að stýra nýrri bálstofu, sem vafalaust verður stærst, ef ekki sú eina, á markaðnum næstu 50 ár. Það væri ekki trúarlega hlutlaus framkvæmd, heldur áframhaldandi kerfisbundin jaðarsetning allra annarra en meðlima Þjóðkirkjunnar. Höfundur er formaður Siðmenntar. ¹) Nei, augljóslega ekki. Yfirskattanefnd er faglega skipuð einstaklingum með próf í lögfræði, hagfræði eða viðskiptafræði, eða löggiltum endurskoðendum, sem ekki hafa hlotið dóm fyrir refsiverðan verknað og eru lögráða, skv. 85. gr. laga um tekjuskatt. Guðfræðingar eru almennt ekki gjaldgengir í yfirskattanefnd, þó Matteusarguðspjall (22.21) hafi ágætis boðskap í skattamálum. ²) Eftir því sem ég kemst næst eru allir almennir grafreitir á vegum sókna Þjóðkirkjunnar. Á þessu gætu verið einstakar undantekningar sem erfitt er að nálgast upplýsingar um, og svo eru heimagrafreitir víðs vegar um land, en próföstum ber að halda skrá yfir þá og senda biskupi þær upplýsingar. Þeir eru því varla trúarlega hlutlausir. Þá hafa lífsskoðunarfélög með fleiri en 1500 meðlimi heimild til að skipa fulltrúa í stjórnir þeirra kirkjugarða sem eru í sameign tveggja eða fleiri sókna. Það hafa þó aðeins örfá félög svo marga meðlimi og fulltrúar þeirra mega síns lítið gegn fulltrúum Þjóðkirkjunnar sem eru mikið fleiri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kirkjugarðar Trúmál Skattar og tollar Inga Auðbjörg K. Straumland Mest lesið Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Á uppgjör frá TR að koma eldri borgurum á óvart? Björn Snæbjörnsson Skoðun Ráðalaus ráðherra Högni Elfar Gylfason Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Nokkur orð um stöðuna Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun #blessmeta – þriðja grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir skrifar Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir skrifar Skoðun Hvalveiðar eru ekki mannréttindi. Þetta er atvinnugrein sem hefur mistekist Ed Goodall skrifar Skoðun Feluleikur Þorgerðar Katrínar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ráðalaus ráðherra Högni Elfar Gylfason skrifar Skoðun Spólum til baka Snævar Ingi Sveinsson skrifar Skoðun Sögulegur dómur Hæstaréttar – staðfestir sjálfstæði Alþingis Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Að vera fatlaður á Íslandi er full vinna Birna Ösp Traustadóttir skrifar Skoðun Sæluríkið Ísland Einar Helgason skrifar Skoðun Áskorun til Alþingis: Tryggið almannahagsmuni - afnemið samkeppnisundanþágu afurðastöðvanna Benedikt S. Benediktsson,Breki Karlsson,Halla Gunnarsdóttir,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Stormurinn gegn stóðhryssunni Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Kallið þið þetta fjölbreytni? Hermann Borgar Jakobsson skrifar Skoðun Til varnar Eyjafjöllum - og Íslandi öllu Pétur Jónasson skrifar Skoðun Réttlætið sem refsar Jóni Hjálmar Vilhjálmsson skrifar Skoðun Guðmundur Hrafn Arngrímsson er maður sem hefur aldrei rúllað sexum Kristján Blöndal skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár Katrín Matthíasdóttir skrifar Sjá meira
Ágreiningsmál um ákvörðun skatta, gjalda og skattstofna skulu úrskurðuð af sérstakri óháðri nefnd, yfirskattanefnd. Í nefndinni eiga sæti biskup Íslands eða fulltrúi hans, Ríkisskattstjóri eða fulltrúi hans, einn fulltrúi tilnefndur af Sambandi íslenskra sveitarfélaga og einn fulltrúi kosinn af kirkjuþingi. Biskup Íslands eða fulltrúi hans skal vera formaður yfirskattanefndar. Ef atkvæði falla jöfn í nefndinni ræður atkvæði biskups. - Úr lögum um yfirskattanefnd.¹ „Aðeins tvennt er í lífinu öruggt, annars vegar dauðinn og hins vegar skattarnir.” Svo hljómar orðskviður sem hefur verið eignaður ýmsum karlkyns Könum frá átjándu og nítjándu öld. Það má vel vera sannleikur í þessum orðum, þótt okkur þyki vafalaust ýmislegt fleira eiga heima í þessari upptalningu og heyrum óþægilega oft af þeim sem ná að safna auð án þess að greiða sitt til samfélagsins. En svo sannarlega. Öll þurfum við, eða ættum að þurfa, að greiða skatta og öll deyjum við á endanum. Þetta vita allir allir fullorðnir borgarar í samfélaginu, og dauðinn spyr hvorki um stétt né stöðu, trúarbrögð eða aðrar lífsskoðanir. Enginn fær það umflúið að deyja, sama hversu ríkur, valdamikill eða heittrúaður sá einstaklingur er. Það er því ekki ólíklegt að lesandi hafi rekið upp stór augu við lestur lagaklausunnar efst í þessum pistli, þar sem staðhæft er að biskup sé formaður yfirskattanefndar og að kirkjuþing tilnefni jafnframt fulltrúa í hana. Og þetta er auðvitað bull. Yfirskattanefnd er að sjálfsögðu skipuð fagfólki með sérþekkingu á skattamálum. Orðalagið í lagagreininni hér fyrir ofan er hins vegar tekin nokkuð óbreytt úr lögum um Kirkjugarðaráð. Lög um kirkjugarða, greftrun og líkbrennslu gera nefnilega ráð fyrir því að ráðið sem fer með yfirumsjón með kirkjugörðum landsins sé skipað biskupi Íslands, fulltrúa kjörnum af kirkjuþingi og fulltrúa frá Kirkjugarðasambandi Íslands, sem er skipað af stjórnum kirkjugarða landsins, sem eru nánast að öllu leyti á vegum Þjóðkirkjunnar. Þetta gæti sumum þótt nokkuð eðlilegt við fyrstu sýn. Kirkjugarðar heita jú einmitt það; kirkju-garðar. En öll deyjum við á endanum. Kristið fólk deyr. Hindúar deyja. Múslimar deyja. Húmanistar deyja. Trúleysingjar deyja. Skátar deyja. Skákfólk deyr. Íþróttafólk deyr og parkúriðkendur deyja. Á endanum getur hvorki trúfélagsaðild né nokkur önnur aðild að félagasamtökum stöðvað hið óumflýjanlega. Það skýtur því skökku við að hver einasti grafreitur landsins sé á vegum Þjóðkirkjunnar.² Þó að í lögum sé heimild til að hafa óvígðan reit innan kirkjugarða, þá lúta þeir allir stjórn sóknarinnar eða fulltrúa sem skipaðir eru af sókninni. Þá er rekstur grafreita samstarfsverkefni ríkis og sveitarfélaga, sem í sameiningu standa straum af kostnaði við lögbundin verkefni kirkjugarða, þ.m.t. rekstur þeirra , endurbætur og uppbyggingu, tækjabúnað og húsakost, auk þess að leggja til landsvæði, greiða fyrir jarðvegsvinnu, girðingarefni, lagningu vega að kirkjugarði, vatn til vökvunar og fleira. Önnur trú- og lífsskoðunarfélög gætu tæknilega séð opnað sína eigin grafreiti, en þegar eitt trúfélag hefur margvísleg og kerfisbundin fjárhagsleg, félagsleg og lagaleg forréttindi, er ansi flókið fyrir margfalt minni félög að stofna sína eigin reiti. Þá eru fæst önnur lífsskoðunarfélög með sérstakt sóknarkerfi og augljóst að Siðmennt gæti til dæmis varla opnað grafreit á Snæfellsnesi fyrir þá 20 húmanista sem þar búa. *** Þórsteinn Ragnarsson skrifaði þann 28. mars svargrein við skoðanapistli Sigríðar Bylgju Sigurjónsdóttur, stofnanda Trés lífsins, þar sem hann margítrekar að viðhorf Sigríðar séu allt einn stór misskilningur á starfsemi kirkjugarðanna. Þórsteinn ætti að vera vel að sér í málefnum dauðans, en hann er í senn forstjóri Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma, stærstu kirkjugarða landsins, formaður Kirkjugarðasambands Íslands, einn fimm fulltrúa í Kirkjugarðaráði Íslands, guðfræðingur og fyrrum prestur. Í svargrein sinni staðhæfir Þórsteinn að orð Sigríðar Bylgju um að aðeins sé hægt að fara í gegnum eitt trúfélag við lífslok séu rangfærslur og styður rök sín aðallega með því að benda á að Siðmennt eigi meðal annars fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma og að athafnarými í Fossveginum séu öllum opin, óháð trúfélagsaðild. Þetta er rétt hjá Þórsteini. Við í Siðmennt eigum einn fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæmis. Það eiga Fríkirkjan, Kaþólski söfnuðurinn, og Óháði söfnuðurinn líka. Svo eiga allar sóknir Þjóðkirkjunnar á þessu svæði sinn fulltrúa, svo fulltrúar Þjóðkirkjunnar eru 20, á móti fjórum fulltrúum annarra félaga. Stjórnin fundar 1-2 á ári, en framkvæmdastjórn, sem er algerlega skipuð fulltrúum Þjóðkirkjunnar, fer með nánast allt vald þess á milli. Þá hefjast bæði fundir framkvæmdastjórnar og svo stóru stjórnarinnar, þar sem flestir – en ekki allir – fulltrúarnir eru kristnir, á ritningarlestri og bæn. Þegar fulltrúi Siðmenntar gerði athugasemd við þetta fyrirkomulag var honum bent á að hann gæti bara gengið út af fundinum á meðan lestur og bæn færu fram. Þá er það einnig rétt að húmanistar hafa verið jarðsungnir í rýmum Fossvogskirkjugarðs um árabil og okkar athafnastjórar hafa átt ágætt samstarf við starfsfólk rýmanna. Öllum tillögum um breytingar á húsnæðinu, svo sem með því að gera kristileg tákn færanleg, hefur þó verið tekið fálega. Rýmið fæst lánað, en því fæst ekki breytt. Aðstandendur trúleysingja hafa því bara þurft að gera sér að góðu að horfa á krossa og kristilegar táknmyndir á erfiðum stundum. Það er því kannski líklegt að eigin trúarafstaða Þórsteins Ragnarsonar villi honum sýn, þegar hann margítrekar í grein sinni að athafnarými, bálstofa, grafreitir og önnur þjónusta Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma séu trúarlega hlutlaus. Þessi þjónusta er það ekki, eins og dæmin sanna. Trúarlega hlutlaus stofnun myndi ekki hefja fundina sína á bæn. Trúarlega hlutlaus athafnarými geta aldrei haft óhreyfanlega krossa í öndvegi. Trúarlega hlutlausir grafreitir geta varla heitið Kirkjugarður. Trúarlega hlutlausar stjórnir geta varla verið skipaðar 23 fulltrúum kristilegra félaga og einum húmanista. Það má alveg deila um það hvort að ríki eða sjálfseignarstofnanir eigi að reka bálstofur. Ég held ég hafi ekki beinlínis myndað mér skoðun á því. En ef að ríkið ætlar að gera það, þá þarf framkvæmdin að vera fagleg, aðgengileg og trúarlega hlutlaus. Í ljósi þess að Kirkjugarðaráði Íslands er stýrt af biskupi Íslands og í ljósi þess að kirkjunnar fólk virðist stýra öllum stigum þessarar þjónustu, held ég að það sé nokkuð ljóst að það er ótækt að fela þessum batteríum það að stýra nýrri bálstofu, sem vafalaust verður stærst, ef ekki sú eina, á markaðnum næstu 50 ár. Það væri ekki trúarlega hlutlaus framkvæmd, heldur áframhaldandi kerfisbundin jaðarsetning allra annarra en meðlima Þjóðkirkjunnar. Höfundur er formaður Siðmenntar. ¹) Nei, augljóslega ekki. Yfirskattanefnd er faglega skipuð einstaklingum með próf í lögfræði, hagfræði eða viðskiptafræði, eða löggiltum endurskoðendum, sem ekki hafa hlotið dóm fyrir refsiverðan verknað og eru lögráða, skv. 85. gr. laga um tekjuskatt. Guðfræðingar eru almennt ekki gjaldgengir í yfirskattanefnd, þó Matteusarguðspjall (22.21) hafi ágætis boðskap í skattamálum. ²) Eftir því sem ég kemst næst eru allir almennir grafreitir á vegum sókna Þjóðkirkjunnar. Á þessu gætu verið einstakar undantekningar sem erfitt er að nálgast upplýsingar um, og svo eru heimagrafreitir víðs vegar um land, en próföstum ber að halda skrá yfir þá og senda biskupi þær upplýsingar. Þeir eru því varla trúarlega hlutlausir. Þá hafa lífsskoðunarfélög með fleiri en 1500 meðlimi heimild til að skipa fulltrúa í stjórnir þeirra kirkjugarða sem eru í sameign tveggja eða fleiri sókna. Það hafa þó aðeins örfá félög svo marga meðlimi og fulltrúar þeirra mega síns lítið gegn fulltrúum Þjóðkirkjunnar sem eru mikið fleiri.
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar
Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Hvalveiðar eru ekki mannréttindi. Þetta er atvinnugrein sem hefur mistekist Ed Goodall skrifar
Skoðun Áskorun til Alþingis: Tryggið almannahagsmuni - afnemið samkeppnisundanþágu afurðastöðvanna Benedikt S. Benediktsson,Breki Karlsson,Halla Gunnarsdóttir,Ólafur Stephensen skrifar
Skoðun Guðmundur Hrafn Arngrímsson er maður sem hefur aldrei rúllað sexum Kristján Blöndal skrifar
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun