Flækjufótur Gunnar Dan Wiium skrifar 15. júlí 2022 07:01 Ég heyri fólk oft segja að nauðsynlegt sé að flækja hlutina ekki of mikið. Að flækja ekki hlutina felur í sér ákveðna rútínu þar sem maðurinn þekkir leiðina og kemst kannski hjá því að vera í óvissu sem oft fylgir flækjum. Afhverju myndi ég biðja aðra manneskju að flækja hlutina ekki of mikið? Ég held að það sé mikilvæg spurning sem krefst þess að ég einmitt þurfi að flækja hlutina svolítið. Ég myndi líklega biðja aðra manneksju ekki að flækja hlutina að óþörfu vegna þess að mér fyndist að einhverju væri ógnað. Flækjur annara eða hegðun, skilningur annara sem ég gæti túlkað sem stjórnleysi ógnar minni hugmyndarfræði ef ég sit fastur og neita að hreyfa mig. Ef ég held eitthvað um eitthvað þá er ég vís til að halda fast í skilning gærdagsins í þeirri von að hann dugi mér í dag eða á morgun. Það má í raun segja í því samhengi að þessi óbilgirni leiði af sér stöðuga þjáningu ef ég er forritaður á þennan hátt. Það má segja að ranghugmyndin sé að hugmyndum eða einna heldur lífsviðhorfum sé viðhaldið án fyrirvara um breytingar því umhverfið er á stöðugri hreyfingu og krefst breytinga. Tek dæmi. Ég hef allt mitt líf haldið að aðeins væru tvö kyn, karlkyn og kvenkyn, það var mér kennt, ég var forritaður að svo sé. Svo líður tíminn og svo allt í einu eru upplýsingar sem segja að ekki séu kynin tvö heldur mörg, mjög mörg. Ég segi því, krakkar ekki flækja þetta svona en samfélagið segir að tími kerfi tveggja kynja sé liðin. Þá stend ég frammi fyrir því að endurforrita hugmyndir mínar hvað varðar kyn eða upplifa sársaukan sem hlýst af því að minn raunverukleiki nuddist utan í raunveruleika samfélagsins.Samfélagið er í vexti og nú er allt voða opið í samanburði hvar við vorum í gær en pólitískur réttrúnaður er fljótið sem línan er strengd yfir og línan er þessi fyrirvari um að skilningur dagsins í dag sé úreldur á morgun svo hver veit, á morgun gætu kynin verið aðeins 1 í stað, hvað veit ég, þeirra 53 sem þau eru held ég í dag. Þetta á við svo margt, fólk hefur sagt við mig nánast alla ævi að vera ekki að flækja þetta svona og með tímanum fór ég að halda að það væri eitthvað að mér. Ég hef svo með tímanum komist að því að það er einmitt ekkert að mér heldur þeim sem neitar að spyrja spurninga því hinn sá sami telur sig vita svarið. Það er viss hverful fullnæging í að vita svarið, að vita stöff, að vita er léttir fyrir örvæntingarfullan mannshugan. Vitneskja getur maðurinn upplifað sem stjórn og það er einmitt það sem maðurinn sækist eftir síendurtekið, stjórn. Tala nú ekki um ef ég get sagt að einhver annar hafi rangt fyrir sér þá í raun er ég að segja að ég viti rétt og þar af leiðandi að ég sé til, égið sækist alltaf eftir því að staðfesta sína eigin tilveru, svolítið eins og grípa og handleika loft. Lélegustu vísindamennirnar eru þeir sem finna sig knúnna til að vita og skilja niðurstöðu rannsóknar áður en sjálf rannsóknin fer fram. Lélegustu vísindamennirnir sópa niðurstöðu í ruslið ef hún samræmist ekki þeim sannleika sem þeir telja sig búa yfir. Þess vegna eru vísindin á svo mörgum sviðum stopp og keyrð áfram af hagsmunum örfárra stökkbreyttra kapitalista. Græðgi framar vexti og heilun, betra að hafa markaðinn sjúkan svo hægt sé að selja honum linnun þeirra einkenna sem eru honum sýnileg. En við erum öll vísindamanneskjur, við eigum að rannsaka og gera tilraunir. Okkur á að mistakast aftur og aftur þar til vegurinn er fundinn og svo þegar hann er fundinn endar hann við leitum af nýjum. Ég ætla ekki að flækja þetta neitt mikið meira. Því segi ég, að um gera að flækja þetta nógu mikið til að upplifa vöxt. Sársaukinn er okkur mælikvarði á hvenar og hvort við ekki þurfum að fara að flækja þetta aðeins, spyrja spurninga, efast um hvað fólk segir, mynda okkur nýjar skoðanir og útfrá vitneskju tvinnuð í innsæi. Efumst um skilaboð yfirvalds og við munum upplifa raunverulega sjálfbærni hins upplýsta alvalds sem býr innra með okkur öllum. Að segja við aðra manneskju að flækja þetta ekki svona mikið getur auðveldlega verið hreint ofbeldi og ber manni að standa teinréttur gagnvart slíkum skipunum og hunsa þær. Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi Þvottahússins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Dan Wiium Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Halldór 4.10.2025 Halldór 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun Skoðun Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Sjá meira
Ég heyri fólk oft segja að nauðsynlegt sé að flækja hlutina ekki of mikið. Að flækja ekki hlutina felur í sér ákveðna rútínu þar sem maðurinn þekkir leiðina og kemst kannski hjá því að vera í óvissu sem oft fylgir flækjum. Afhverju myndi ég biðja aðra manneskju að flækja hlutina ekki of mikið? Ég held að það sé mikilvæg spurning sem krefst þess að ég einmitt þurfi að flækja hlutina svolítið. Ég myndi líklega biðja aðra manneksju ekki að flækja hlutina að óþörfu vegna þess að mér fyndist að einhverju væri ógnað. Flækjur annara eða hegðun, skilningur annara sem ég gæti túlkað sem stjórnleysi ógnar minni hugmyndarfræði ef ég sit fastur og neita að hreyfa mig. Ef ég held eitthvað um eitthvað þá er ég vís til að halda fast í skilning gærdagsins í þeirri von að hann dugi mér í dag eða á morgun. Það má í raun segja í því samhengi að þessi óbilgirni leiði af sér stöðuga þjáningu ef ég er forritaður á þennan hátt. Það má segja að ranghugmyndin sé að hugmyndum eða einna heldur lífsviðhorfum sé viðhaldið án fyrirvara um breytingar því umhverfið er á stöðugri hreyfingu og krefst breytinga. Tek dæmi. Ég hef allt mitt líf haldið að aðeins væru tvö kyn, karlkyn og kvenkyn, það var mér kennt, ég var forritaður að svo sé. Svo líður tíminn og svo allt í einu eru upplýsingar sem segja að ekki séu kynin tvö heldur mörg, mjög mörg. Ég segi því, krakkar ekki flækja þetta svona en samfélagið segir að tími kerfi tveggja kynja sé liðin. Þá stend ég frammi fyrir því að endurforrita hugmyndir mínar hvað varðar kyn eða upplifa sársaukan sem hlýst af því að minn raunverukleiki nuddist utan í raunveruleika samfélagsins.Samfélagið er í vexti og nú er allt voða opið í samanburði hvar við vorum í gær en pólitískur réttrúnaður er fljótið sem línan er strengd yfir og línan er þessi fyrirvari um að skilningur dagsins í dag sé úreldur á morgun svo hver veit, á morgun gætu kynin verið aðeins 1 í stað, hvað veit ég, þeirra 53 sem þau eru held ég í dag. Þetta á við svo margt, fólk hefur sagt við mig nánast alla ævi að vera ekki að flækja þetta svona og með tímanum fór ég að halda að það væri eitthvað að mér. Ég hef svo með tímanum komist að því að það er einmitt ekkert að mér heldur þeim sem neitar að spyrja spurninga því hinn sá sami telur sig vita svarið. Það er viss hverful fullnæging í að vita svarið, að vita stöff, að vita er léttir fyrir örvæntingarfullan mannshugan. Vitneskja getur maðurinn upplifað sem stjórn og það er einmitt það sem maðurinn sækist eftir síendurtekið, stjórn. Tala nú ekki um ef ég get sagt að einhver annar hafi rangt fyrir sér þá í raun er ég að segja að ég viti rétt og þar af leiðandi að ég sé til, égið sækist alltaf eftir því að staðfesta sína eigin tilveru, svolítið eins og grípa og handleika loft. Lélegustu vísindamennirnar eru þeir sem finna sig knúnna til að vita og skilja niðurstöðu rannsóknar áður en sjálf rannsóknin fer fram. Lélegustu vísindamennirnir sópa niðurstöðu í ruslið ef hún samræmist ekki þeim sannleika sem þeir telja sig búa yfir. Þess vegna eru vísindin á svo mörgum sviðum stopp og keyrð áfram af hagsmunum örfárra stökkbreyttra kapitalista. Græðgi framar vexti og heilun, betra að hafa markaðinn sjúkan svo hægt sé að selja honum linnun þeirra einkenna sem eru honum sýnileg. En við erum öll vísindamanneskjur, við eigum að rannsaka og gera tilraunir. Okkur á að mistakast aftur og aftur þar til vegurinn er fundinn og svo þegar hann er fundinn endar hann við leitum af nýjum. Ég ætla ekki að flækja þetta neitt mikið meira. Því segi ég, að um gera að flækja þetta nógu mikið til að upplifa vöxt. Sársaukinn er okkur mælikvarði á hvenar og hvort við ekki þurfum að fara að flækja þetta aðeins, spyrja spurninga, efast um hvað fólk segir, mynda okkur nýjar skoðanir og útfrá vitneskju tvinnuð í innsæi. Efumst um skilaboð yfirvalds og við munum upplifa raunverulega sjálfbærni hins upplýsta alvalds sem býr innra með okkur öllum. Að segja við aðra manneskju að flækja þetta ekki svona mikið getur auðveldlega verið hreint ofbeldi og ber manni að standa teinréttur gagnvart slíkum skipunum og hunsa þær. Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi Þvottahússins.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun