Rangfærsluþrenna Diljár Mistar Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar 8. nóvember 2022 13:00 Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið umtalsvert í almennri umræðu undanfarin misseri. Hvort sem þar er um að ræða landsfund flokksins, brottvísanir eða umdeild lagafrumvörp. Því miður virðist stefnan vera sú að staðreyndir þeirra mála sem þau leggja fram skipti ekki máli. Þannig verði 2+2 allt í einu 5. Einungis vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn segir það. Höfum það hugfast að hugarheimur sjálfstæðismanna og raunveruleikinn eru tveir óskildir hlutir. Ég geri þær kröfur á þingmenn, alla þingmenn, sama fyrir hvaða flokk þau eru eða hvaða stefnu þau leggja áherslu á, að þau fari með rétt mál. Að þau kynni sér málin og leggi áherslu á að fara satt og rétt með þau málefni sem þau bera fram. Upplýsingaóreiða hefur leikið okkur grátt og gerir en og voðinn er vís ef kjörnir fulltrúar ætla að taka þátt í þeirri vegferð. Mig langar í því samhengi að svara nokkrum ósönnum fullyrðingum sem þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Diljá Mist Einarsdóttir, hefur haldið fram undanfarið um verkalýðshreyfinguna. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og þekki því málin ágætlega. Þann 26. október síðastliðinn skrifaði Diljá Mist grein á vísi sem bar fyrirsögnina „Hverjir gæta hagsmuna launafólks?“. Þar reynir hún að gera lítið úr sjónarmiðum Orra Páls Jóhannssonar með ýmsum hætti. Ef við lítum aðeins á þennan málflutning þá segir Orri Páll að atvinnurekendur geti kosið að ráða einungis til sín starfsfólk sem standi utan stéttarfélaga. Við þetta hefur Diljá það að athuga að „Sú fullyrðing stenst enga skoðun, enda kemur skýrt fram í 3. gr. frumvarpsins að „Vinnuveitanda er óheimilt að synja umsækjanda um laust starf eða segja launamanni upp starfi á grundvelli félagsaðildar hans.”“ Þetta lýsir mjög vel því þekkingarleysi sem er til staðar innan Sjálfstæðisflokksins á raunum verkalýðshreyfingarinnar. Það breytir litlu þó þessi lagagrein sé inni. Atvinnurekendur upp til hópa hafa ítrekað sýnt að þeir virða lög og kjarasamninga ekki nema að takmörkuðu leiti. Launaþjófnaður er líka óheimill, samt sjáum við það gerast ítrekað og án nokkurra viðurlaga, hvers vegna ætti það að vera öðruvísi með stéttarfélagsaðildina? Við sjáum þetta ítrekað sem störfum t.d. við vinnustaðaeftirlit. Hér fer ekki saman hljóð og mynd hjá þingmanninum. Því næst snýr Dilja sér að sjúkrasjóðum stéttarfélaganna, sem hafa hjálpað ófáum launamanninum. Hún heldur því fram að: „ Standi launamaður utan stéttarfélags neita stéttarfélög alla jafna að taka við greiðslum í sjúkrasjóð. Í þeim tilvikum er launamaður ekki sjúkratryggður, enda hefur atvinnurekandinn sinnt skyldu sinni, lögum samkvæmt, og engar frekari kröfur unnt að gera til hans.“ Þetta er en og aftur rangfærsla hjá þingmanninum. Í mínu starfi afgreiði ég meðal annars umsóknir í sjúkrasjóð. Sú fullyrðing að launamaður sem greitt er af í sjúkrasjóð en standi utan stéttarfélaga, sé hafnað um þjónustu er röng og beinlýnis hættuleg rangfærsla. Mig langar að nýta tækifærið og leiðrétta þetta, því staðreyndin er sú að sé gjöldum skilað af launamanni til stéttarfélags þá fær hann þjónustu, þar á meðal úr sjúkrasjóð. Ég hef aldrei í mínu starfi neitað að aðstoða félagsmann, sem sannarlega er greitt af á grundvelli þess að hann kjósi að standa utan stéttarfélags og það hafa kollegar mínir ekki gert heldur. Að lokum langar mig að koma inn á orð Diljár í Bítinu á Bylgjunni nú í dag, þann 8.nóvember. Þar heldur Diljá því fram, með dyggri aðstoð þáttarstjórnenda að verkalýðshreyfingin sé á einhvern hátt ábyrg fyrir því að hér sé skortur á vinnuafli og vísar þar til atvinnuleyfa og að verkalýðshreyfingin hafi lokað á atvinnuleyfi þeirra sem koma utan EES. Eina aðkoma Verkalýðshreyfingarinnar að atvinnuleyfum er að veita umsögn til vinnumálastofnunar. Ég hef í mínu starfi veitt umsögn um tugi atvinnuleyfa og í öllum tilfellum hef ég veitt jákvæða umsögn. Aftur á móti þurfa verkalýðsfélögin að eyða ótrúlegri orku í eftirfylgni eftir að atvinnuleyfi hafa verið veitt, vegna þess að atvinnurekendur þeirra starfsmanna sem veitt er atvinnuleyfið nýta sér í nokkrum tilfellum viðkvæma stöðu þessa fólks og brýtur á réttindum þeirra. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og ég veit þetta. Ég vinn að þessum málefnum daglega og get veitt góða, rétta og faglega innsýn inn í þessi mál. Eitthvað sem enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins virðist vera fær um. Þegar ég fer til læknis fer ég ekki að leiðbeina honum hvernig á að sauma, taka blóð eða sprauta, enda er ég ekki læknir. Að sama skapi er fáránlegt að þingmenn sem hafa aldrei komið nálægt starfsemi verkalýðsfélaga né hafa á þeim gripsvit, reyni að færa okkur á borð tillögur að betri verkalýðshreyfingu, sem stenst svo enga skoðun. Ég mælist til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggi sig fram við að kynna sér málin betur, fara með rétt mál og liðsinna lýðræðinu í því að sporna við upplýsingaóreiðu, ekki kynda undir hana. Höfundur er fræðslu- og eftirlitsfulltrúi Verkalýðsfélags Suðurlands og formaður ASÍ-UNG. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjálfstæðisflokkurinn Vinnumarkaður Kjaramál Mest lesið Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Skoðun Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson skrifar Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar Skoðun Yfir hverju er verið að brosa? Árni Kristjánsson skrifar Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld sem fjárfestatenglar Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið umtalsvert í almennri umræðu undanfarin misseri. Hvort sem þar er um að ræða landsfund flokksins, brottvísanir eða umdeild lagafrumvörp. Því miður virðist stefnan vera sú að staðreyndir þeirra mála sem þau leggja fram skipti ekki máli. Þannig verði 2+2 allt í einu 5. Einungis vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn segir það. Höfum það hugfast að hugarheimur sjálfstæðismanna og raunveruleikinn eru tveir óskildir hlutir. Ég geri þær kröfur á þingmenn, alla þingmenn, sama fyrir hvaða flokk þau eru eða hvaða stefnu þau leggja áherslu á, að þau fari með rétt mál. Að þau kynni sér málin og leggi áherslu á að fara satt og rétt með þau málefni sem þau bera fram. Upplýsingaóreiða hefur leikið okkur grátt og gerir en og voðinn er vís ef kjörnir fulltrúar ætla að taka þátt í þeirri vegferð. Mig langar í því samhengi að svara nokkrum ósönnum fullyrðingum sem þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Diljá Mist Einarsdóttir, hefur haldið fram undanfarið um verkalýðshreyfinguna. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og þekki því málin ágætlega. Þann 26. október síðastliðinn skrifaði Diljá Mist grein á vísi sem bar fyrirsögnina „Hverjir gæta hagsmuna launafólks?“. Þar reynir hún að gera lítið úr sjónarmiðum Orra Páls Jóhannssonar með ýmsum hætti. Ef við lítum aðeins á þennan málflutning þá segir Orri Páll að atvinnurekendur geti kosið að ráða einungis til sín starfsfólk sem standi utan stéttarfélaga. Við þetta hefur Diljá það að athuga að „Sú fullyrðing stenst enga skoðun, enda kemur skýrt fram í 3. gr. frumvarpsins að „Vinnuveitanda er óheimilt að synja umsækjanda um laust starf eða segja launamanni upp starfi á grundvelli félagsaðildar hans.”“ Þetta lýsir mjög vel því þekkingarleysi sem er til staðar innan Sjálfstæðisflokksins á raunum verkalýðshreyfingarinnar. Það breytir litlu þó þessi lagagrein sé inni. Atvinnurekendur upp til hópa hafa ítrekað sýnt að þeir virða lög og kjarasamninga ekki nema að takmörkuðu leiti. Launaþjófnaður er líka óheimill, samt sjáum við það gerast ítrekað og án nokkurra viðurlaga, hvers vegna ætti það að vera öðruvísi með stéttarfélagsaðildina? Við sjáum þetta ítrekað sem störfum t.d. við vinnustaðaeftirlit. Hér fer ekki saman hljóð og mynd hjá þingmanninum. Því næst snýr Dilja sér að sjúkrasjóðum stéttarfélaganna, sem hafa hjálpað ófáum launamanninum. Hún heldur því fram að: „ Standi launamaður utan stéttarfélags neita stéttarfélög alla jafna að taka við greiðslum í sjúkrasjóð. Í þeim tilvikum er launamaður ekki sjúkratryggður, enda hefur atvinnurekandinn sinnt skyldu sinni, lögum samkvæmt, og engar frekari kröfur unnt að gera til hans.“ Þetta er en og aftur rangfærsla hjá þingmanninum. Í mínu starfi afgreiði ég meðal annars umsóknir í sjúkrasjóð. Sú fullyrðing að launamaður sem greitt er af í sjúkrasjóð en standi utan stéttarfélaga, sé hafnað um þjónustu er röng og beinlýnis hættuleg rangfærsla. Mig langar að nýta tækifærið og leiðrétta þetta, því staðreyndin er sú að sé gjöldum skilað af launamanni til stéttarfélags þá fær hann þjónustu, þar á meðal úr sjúkrasjóð. Ég hef aldrei í mínu starfi neitað að aðstoða félagsmann, sem sannarlega er greitt af á grundvelli þess að hann kjósi að standa utan stéttarfélags og það hafa kollegar mínir ekki gert heldur. Að lokum langar mig að koma inn á orð Diljár í Bítinu á Bylgjunni nú í dag, þann 8.nóvember. Þar heldur Diljá því fram, með dyggri aðstoð þáttarstjórnenda að verkalýðshreyfingin sé á einhvern hátt ábyrg fyrir því að hér sé skortur á vinnuafli og vísar þar til atvinnuleyfa og að verkalýðshreyfingin hafi lokað á atvinnuleyfi þeirra sem koma utan EES. Eina aðkoma Verkalýðshreyfingarinnar að atvinnuleyfum er að veita umsögn til vinnumálastofnunar. Ég hef í mínu starfi veitt umsögn um tugi atvinnuleyfa og í öllum tilfellum hef ég veitt jákvæða umsögn. Aftur á móti þurfa verkalýðsfélögin að eyða ótrúlegri orku í eftirfylgni eftir að atvinnuleyfi hafa verið veitt, vegna þess að atvinnurekendur þeirra starfsmanna sem veitt er atvinnuleyfið nýta sér í nokkrum tilfellum viðkvæma stöðu þessa fólks og brýtur á réttindum þeirra. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og ég veit þetta. Ég vinn að þessum málefnum daglega og get veitt góða, rétta og faglega innsýn inn í þessi mál. Eitthvað sem enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins virðist vera fær um. Þegar ég fer til læknis fer ég ekki að leiðbeina honum hvernig á að sauma, taka blóð eða sprauta, enda er ég ekki læknir. Að sama skapi er fáránlegt að þingmenn sem hafa aldrei komið nálægt starfsemi verkalýðsfélaga né hafa á þeim gripsvit, reyni að færa okkur á borð tillögur að betri verkalýðshreyfingu, sem stenst svo enga skoðun. Ég mælist til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggi sig fram við að kynna sér málin betur, fara með rétt mál og liðsinna lýðræðinu í því að sporna við upplýsingaóreiðu, ekki kynda undir hana. Höfundur er fræðslu- og eftirlitsfulltrúi Verkalýðsfélags Suðurlands og formaður ASÍ-UNG.
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar
Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun