Í kaffispjalli um helgar er rætt við fólk í mismunandi störfum. Við spyrjum alltaf um það hvenær fólk vaknar á morgnana, hvað er það fyrsta sem það gerir þá og hvenær fer fólk að sofa. Við spyrjum líka um skipulagið og helstu verkefnin í vinnunni.
Hvenær vaknar þú á morgnana?
„Oftast vakna ég fyrst um klukkan 1:30 um nóttina, set þá einhverjar sögur um lestarferðir, oftast um Síberíu í gang í appinu Calm og sofna aftur. Ef það dugar ekki hlusta ég á upplestur Illuga Jökulssonar í þáttunum Skræður, helst úr bók um Þórð Guðjohnsen, fyrsta fjallgöngumann þjóðarinnar, sem fyrstur Íslendinga fór á Matterhorn árið 1911. Ég held að ég kunni þættina orðið utanbókar.
Því næst vakna ég um klukkan korter í sjö við að eiginmaður minn færir mér kaffi í rúmið en hann bregður aldrei út af þeirri venju og þykir fáránleg tilhugsun að ég sjái um slíkt erfiðisverk nývöknuð.“
Hvað er það fyrsta sem þú gerir á morgnana?
„Ég drekk kaffið mitt í rúminu, kveiki á fréttatengdum morgunþætti, renni yfir helstu miðla í símanum, klappa ketti og les jafnvel eitthvað sem mér finnst merkilegt eða fyndið upphátt fyrir einhvern vesalings fjölskyldumeðlim sem fyrir mér verður.
Við reynum svo að skiptast á að fara út með hundinn okkar, hana Uglu, í morgungöngu. Því næst held ég spennt út í daginn, oft er ég á hjóli og fæ þá ágætis hreyfingu við að koma mér úr Garðabæ í móðurstöð Langbrókar á Klapparstíg í miðborginni.
Við Bára Mjöll Þórðardóttir, nágrannakona mín, vinkona og samstarfskona erum svo oft samferða í bíl í World Class í Grósku þar sem Soffía Sigurgeirsdóttir, þriðja Langbrókin, bíður okkar jafnan. Það er eiginlega varla hægt að hugsa sér betra upphaf á vinnudegi en að taka á því með þeim. Við þetta verð ég svo að bæta að við förum svo oft saman upp Helgafell í Hafnarfirði að loknum vinnudegi en ég held að það sé eftirlætis fjall okkar allra.“
Hvaða sjónvarpsþáttur stendur upp úr í minningunni frá æsku eða unglingsárum sem þú hreinlega vildir aldrei missa af og fannst algjört æði?
Foreldrar mínir gerðu mér þann óleik í æsku að vera ekki með Stöð 2 og því er ég oft mjög utanveltu þegar jafnaldrar mínir rifja upp helstu menningarviðburði æsku sinnar.
Ég fékk þó oft að horfa á Beverly Hills 90210 hjá Hjördísi Dögg Grímarsdóttur, æskuvinkonu minni á Akranesi.
Hún og vinkonur hennar höfðu hins vegar allar valið sér sinn kærasta í þáttunum og sá eini sem ég mátti eigna mér var Ian, sem mér skilst að hafi verið lúðinn í þáttunum.
Þetta var hins vegar alfarið félagsleg athöfn því mér þóttu það þrautleiðinlegir þættir.
Raunverulegt eftirlæti voru The young Indiana Jones Chronicles sem skiptu milli tímabila í barnæsku og ungdómsárum hetjunnar. Ég viðurkenni að helst vildi ég bara horfa á þættina af ungdómsárum hans því þá var hann iðulega í einkennisbúningi að berjast á vígvöllum seinni heimsstyrjaldarinnar en það áhorf fullnægði bæði áhuga mínum á stríðsátökum sem og miklu búningafetishi sem þá var þegar farið að láta á sér kræla og mun líkast til fylgja mér út ævina.
X-files, sem ég kalla reyndar enn Ráðgátur, börnum mínum til mikillar skemmtunar, voru svo í miklum metum og elstu Simpsons-þættina kann ég utanbókar enda voru þeir allir teknir upp, þótt gæði sjónvarpsútsendinga í sveitinni væru mjög takmörkuð, og spilaðir látlaust af okkur systrum. Og verð ég auðvitað að nefna Derrick og Radíusbræður!“
Í hvaða verkefni ertu að vinna helst í þessa dagana?
„Við Langbrækur búum yfir góðri þekkingu á málefnum tengdri sjálfbærni, samfélagslegri ábyrgð, skipulagðri upplýsingagjöf og almannatengslum. Þessa dagana fer mikill tími í að aðstoða fyrirtæki við stefnumótun og innleiðingu í sjálfbærni ekki síst þegar kemur að innleiðingu alþjóðlegra mælikvarða og upplýsingagjöf tengt því. Það er vaxandi krafa til fyrirtækja um að vinna út frá stefnu um samfélagsábyrgð og að þau vinni markvisst að því að efla sjálfbærni í starfseminni. Kröfur til stærri fyrirtækja eru að breytast mjög hratt og þeim ber einfaldlega skylda að standa skil á ófjárhagslegum upplýsingum sem varða samfélagið og umhverfið ásamt því að tileinka sér góða stjórnarhætti. Það eru mikil tækifæri sem felast í kortlagningu á áhrifum fyrirtækja og miðla því áfram til markaðarins, það varðar samkeppnishæfni að auka gegnsæi í starfseminni
Við erum einnig mikið í hefðbundnum verkefnum svo sem að aðstoða við upplýsingagjöf, skipulag og utanumhald á ráðstefnum ásamt því að aðstoða fyrirtæki og stofnanir við að kortleggja tækifæri til að auka sýnileika, byggja upp ímynd vörumerkja og draga úr orðsporsáhættu.
Við nýtum svo ólíka styrkleika hverrar annarrar við vinnuna, hvort sem hún miðar að hefðbundnum almannatengslum og hvers kyns upplýsingamiðlun, markaðsmálum, vörumerkjastjórnun eða skýrslugerð.
Ég hef ósjaldan komið að því að greiða úr krísum innan fyrirtækja og leyfi mér að fullyrða að oft hefði verið hægt að koma í veg fyrir erfið mál ef unnið hefði verið að skýrum verkferlum og upplýsingagjöf áður. En því er ekki að neita að ég hef mikla ánægju af því að greiða úr málum og aðstoða fólk við að koma skikki á það sem fer úrskeiðis og veit að ef unnið er almennilega að úrbótum getur það styrkt fyrirtæki á endanum.“
Hvernig skipuleggur þú þig í vinnu?
„Ég er yfirleitt komin snemma á skrifstofuna og reyni að byrja á verkefnum sem kalla á mátt sköpunargáfunnar. Við leggjum metnað okkar í að vera með góða yfirsýn yfir skipulag vikunnar þannig auðveldara sé að bregðast við verkefnum sem þarf að leysa með hraði.
Hingað til hef ég samt aðallega reitt mig á dagatalið í símanum og random post-it miða. Hins vegar hefur fjöldi verkefna okkar vaxið mjög að undanförnu sem kallar á enn skipulagðari nálgun og aukið samræmi við verkefnastöðu samstarfskvenna minna á Langbrók. Ég er því að kalla eftir töflu sem ég vil setja á vegginn hjá okkur sem gefur myndrænni sýn yfir verkefni.
Um leið sé ég möguleika á því að losna við málverk sem þar er sem er fullblautlegt fyrir minn smekk en á því má sjá líkama þriggja nakinna kvenna.
Vissulega er pínu skemmtilegt að gantast með það að þar séum við Langbrækur samankomnar og stundum hef ég gert mér það að leik að taka fjarfundi með kynóraverkið í bakgrunni, sem gerir alla frekar vandræðalega, ekki síst mig sjálfa en ég reyni ávallt að halda andliti fyrir gott grín.
Soffía Sigurgeirsdóttir, samstarfskona mín og ábyrgðaraðili þessa verks, sagði mér samt nafn listamannsins um daginn og hégómagirndin í mér varð til þess að ég tók það í aðeins meiri sátt. En samt ekki, það þarf að fara!“
Hvenær ferðu að sofa á kvöldin?
„Ein af helstu blessunum lífs míns er hve ég er afskaplega kvöldsvæf þótt ég vakni jafnan skömmu eftir miðnætti. Mér finnst samt æðislegt að fara í kvöldskokk eða -göngu með hundinn minn sem gætir mín gríðarlega vel, post-punk í eyrunum og það spillir síður en svo fyrir að ösla snjó í froststillum.
Ég er mikil útivistarkona en í vetur hef ég ekki gefið mér nægan tíma fyrir minn smekk til að sinna því áhugamáli og þakka því fyrir harðan vetur og norðurljósadýrð yfir landinu öllu þennan dásamlega vetur.“
