Að skoða meira inn í sumar ástæður misnotkunar Matthildur Björnsdóttir skrifar 18. mars 2024 17:01 Er alla vega oft um að fara inn í líf þeirra sem fengu ekki að skilja hver þau væru eða hvað þau höfðu þráð að gera við líf sitt. Þá er ég að tala meira um þá tíma sem engar gagnlegar getnaðarvarnir voru í boði. Kristni vildi hafa kynin í hegðun einfaldrar formúlu þess að setja sem flest börn í heiminn. Samt bara eftir að hafa sagt já að einhverju altari. Konan átti að sjá um að ala börnin upp, en hann að afla viðurværis. Þeir skildu ekki að það væri ekki draumur allra um alla eilífð. Né að það væru einstaklingar sem upplifðu sig í einskonar hugrænu fangelsi. Sem var af því að það líf var ekki það sem brann í þeim að fá að lifa, þegar heilabúið var komið með það á hreint hvað líf hans eða hennar ætti að vera. Þeir skildu ekki að sálir koma til jarðar með allskonar drauma og tilgang. Þó að sem börn séu þau ekki alltaf meðvituð um það. Sum eru það þó. Við að vera heft í hlutverki sem viðkomandi hafði ekki þráð. Þá urðu börnin og konan ansi oft þolendur skaps fyrirvinnu. Kringumstæður sem um aldir var nær ógerlegt að sleppa vel frá að láta sig verða reyrðan til. Þá er það hvernig taugakerfin í einstaklingum virka sem er með mjög mismunandi hætti og þá líka eftir eðli og þyngd vonbrigða. Sumir fá pirringinn í gegn um vöðva og verða að lemja eða nota líkamlega hlið til að fá átrás. Aðrir fá það í gegn um það að tjá sig með allskonar slæmum orðum. Það var dæmi mitt og vinkonu minnar, sem voru samt frá tveim ólíkum ástæðum. Hennar var að amma hennar læsti hana í einn möguleika sem hún veitti þó enga gagnlega leiðbeiningu um hvernig ætti að virka. En mitt af því að tilvist mín var eilíf áminning um tapaðan draum. Uppskriftin sem ég fékk var frá því að hún og í raun engin kona þá gat fengið hjálp eða hlustun til að fá úrlausn á vonbrigðum sínum. Báðar uppskriftir leiddu til afvegaleiðandi áhrifa á að fá að upplifa innan frá í okkur hverjar við værum í raun, eða hvað líf okkar ætti að verða um frá okkar eigin innri rödd. Sú rödd var send í felur í langan tíma í mínu tilviki en ég fékk hana svo þegar ég var miðaldra. En vinkonan náði því aldrei og skildi ekki afleiðingar frá áhrifum ömmunnar fyrr en á ævikvöldinu. Það var engin almenn fræðsla í boði um hvað væri rétt leiðbeining til að börn fengu að vera það sem þau væru eða kæmu til að þjóna samfélaginu með. Sem betur fer voru þó til þeir foreldrar sem af einhverjum ástæðum voru betur í stakk búin með að byggja börn sín upp andlega og tilfinningalega, frekar en að rífa þau niður og tæta hvaða sjálfvirði sem hafi með þeim frá fæðingu niður á núll. Það þýddi sjálfvirkt að hvað sem hafði verið á undan, og þeir foreldrar fengið af góðu eða slæmu var oft meira og minna fært áfram á næstu kynslóðir sem Thomas Hubl og fleiri vita núna og bækur eru um. Svo voru og eru þeir sem hafa taugakerfi sem tengist mest við getnaðar- færa-kerfið sem þá er notað til kynlífs-misnotkunar, ef viðkomandi einstaklingur hefur ekki þroska og vit til að stjórna því betur. Við erum að sjá dæmi um það um allan heim og meira á Íslandi núna en ég vissi áður en ég flutti í burtu. Af því að slíkt var ekki sett eða séð sem frétt á mínum tímum á landinu til 1987. En var auðvitað að gerast eins og vitað er núna. Annarskonar dæmi um vanrækslu er þegar foreldri kúplar út hugrænt séð og fer inn í sinn eiginn heim, og sleppir því að eiga við tjáskipti við börnin. Áhugaleysi sem þá getur gefið þeim þá tilfinningu, að þau, líf þeirra og innri heimur skipti það foreldri engu máli. Þá missir barnið af þeirri mikilvægu heilaörvun sem nú í dag áratugum eftir að ég var ung, er séð sem mjög mikilvæg fyrir líf barna og framtíð þeirra. Atriði sem Julia Gilliard fyrrum forsætisráðherra Ástralíu talar um. Þessi og auðvitað ótal fleiri atriði eiga ábyggilega hlut í því sorglega ferli sem við erum að læra æ meira um í heiminum. Sem er um mikla þörf í ungu fólki til að deyfa heilabúið í sér með eiturlyfjum og víni. Vín hefur auðvitað verið notað um aldir til slíks, og afleiðingar af því óteljandi. En voru ekki í fréttunum nema kannski ef það að vera dauðadrukkinn var tengt við glæpi. Ef foreldrar verða að vera í vinnu allan daginn til að eiga fyrir lifibrauði, og enginn er einstaklingslega að sinna barninu. Þá er það spurning hvernig slíkt fer með, og inn í hugi þeirra um sjálf sig. Þegar ég fór í kvennagönguna um árið, þá var megin hugsun mín að börnum væri best sinnt og gætt fyrstu árin af báðum foreldrum. Þau myndu skipta með sér vinnu-vikunni og sinna öllum þörfum þeirra, tilfinningalegum sem líkamlegum. Með því myndu börn sjá bæði kyn gera allt heima elda og halda hreinu. Það reyndist því miður bara draumur. Hinn meiriháttar nú látni Ástralski „Sveita-söngva-söngvari“ hann Slim Dusty“ söng lagið „Looking forward, looking back“ sem er svo mikill og mikilvægur sannleikur. Ekki síst þegar árunum fjölgar, og við fengið það góða og erfiða frá fortíðinni. Svo sungu „The Seekers“ sungu lagið: „I will never meet another you“ sem er annar sannleikur um þau sem við höfum þekkt og elskað, eða ekki? Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur til langs tíma í Ástralíu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Flumbrugangur í framhaldsskólum Jón Pétur Zimsen Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson Skoðun PCOS: Er ódýrara að halda heilsu eða meðhöndla veikindi? Elísa Ósk Línadóttir Skoðun Miðbær Selfoss vekur ánægju Bragi Bjarnason Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen Skoðun Sjálfsvíg eru ekki óumflýjanleg Sigurþóra Bergsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Skoðun Sjálfsvíg eru ekki óumflýjanleg Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson skrifar Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson skrifar Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Flumbrugangur í framhaldsskólum Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Miðbær Selfoss vekur ánægju Bragi Bjarnason skrifar Skoðun PCOS: Er ódýrara að halda heilsu eða meðhöndla veikindi? Elísa Ósk Línadóttir skrifar Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar Skoðun Be Kind - ekki kind Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir ,Perla Magnúsdóttir skrifar Skoðun Illa verndaðir Íslendingar Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Viðreisn afhjúpar sig endanlega Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heimalestur – gæðastund en ekki grátur og gnístan tanna Svava Þ. Hjaltalín skrifar Skoðun Frelsi til sölu Erling Kári Freysson skrifar Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar Skoðun Móðir í Breiðholti hjólar 5.000 kílómetra Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Viðreisn lætur verkin tala Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Sterkara framhaldsskólakerfi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Eru Íslendingar feigir? Olíuvinnsla! Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Ástæðan fyrir því að við þurfum möguleika á dánaraðstoð Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm? Innflutningur á hatursorðræðu til Íslands! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Einföld og skiljanleg kerfi sem virka fyrir fólk og fyrirtæki Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Er veganismi á undanhaldi? Aldís Amah Hamilton,Kristín Helga Sigurðardóttir,Adelina Antal,Hanna Halldórsdóttir,Sigrún Elfa Kristinsdóttir,Lowana Veal skrifar Skoðun Lýðræðið tekið úr höndum nemenda í Lundarskóla Benedikt Már Þorvaldsson skrifar Sjá meira
Er alla vega oft um að fara inn í líf þeirra sem fengu ekki að skilja hver þau væru eða hvað þau höfðu þráð að gera við líf sitt. Þá er ég að tala meira um þá tíma sem engar gagnlegar getnaðarvarnir voru í boði. Kristni vildi hafa kynin í hegðun einfaldrar formúlu þess að setja sem flest börn í heiminn. Samt bara eftir að hafa sagt já að einhverju altari. Konan átti að sjá um að ala börnin upp, en hann að afla viðurværis. Þeir skildu ekki að það væri ekki draumur allra um alla eilífð. Né að það væru einstaklingar sem upplifðu sig í einskonar hugrænu fangelsi. Sem var af því að það líf var ekki það sem brann í þeim að fá að lifa, þegar heilabúið var komið með það á hreint hvað líf hans eða hennar ætti að vera. Þeir skildu ekki að sálir koma til jarðar með allskonar drauma og tilgang. Þó að sem börn séu þau ekki alltaf meðvituð um það. Sum eru það þó. Við að vera heft í hlutverki sem viðkomandi hafði ekki þráð. Þá urðu börnin og konan ansi oft þolendur skaps fyrirvinnu. Kringumstæður sem um aldir var nær ógerlegt að sleppa vel frá að láta sig verða reyrðan til. Þá er það hvernig taugakerfin í einstaklingum virka sem er með mjög mismunandi hætti og þá líka eftir eðli og þyngd vonbrigða. Sumir fá pirringinn í gegn um vöðva og verða að lemja eða nota líkamlega hlið til að fá átrás. Aðrir fá það í gegn um það að tjá sig með allskonar slæmum orðum. Það var dæmi mitt og vinkonu minnar, sem voru samt frá tveim ólíkum ástæðum. Hennar var að amma hennar læsti hana í einn möguleika sem hún veitti þó enga gagnlega leiðbeiningu um hvernig ætti að virka. En mitt af því að tilvist mín var eilíf áminning um tapaðan draum. Uppskriftin sem ég fékk var frá því að hún og í raun engin kona þá gat fengið hjálp eða hlustun til að fá úrlausn á vonbrigðum sínum. Báðar uppskriftir leiddu til afvegaleiðandi áhrifa á að fá að upplifa innan frá í okkur hverjar við værum í raun, eða hvað líf okkar ætti að verða um frá okkar eigin innri rödd. Sú rödd var send í felur í langan tíma í mínu tilviki en ég fékk hana svo þegar ég var miðaldra. En vinkonan náði því aldrei og skildi ekki afleiðingar frá áhrifum ömmunnar fyrr en á ævikvöldinu. Það var engin almenn fræðsla í boði um hvað væri rétt leiðbeining til að börn fengu að vera það sem þau væru eða kæmu til að þjóna samfélaginu með. Sem betur fer voru þó til þeir foreldrar sem af einhverjum ástæðum voru betur í stakk búin með að byggja börn sín upp andlega og tilfinningalega, frekar en að rífa þau niður og tæta hvaða sjálfvirði sem hafi með þeim frá fæðingu niður á núll. Það þýddi sjálfvirkt að hvað sem hafði verið á undan, og þeir foreldrar fengið af góðu eða slæmu var oft meira og minna fært áfram á næstu kynslóðir sem Thomas Hubl og fleiri vita núna og bækur eru um. Svo voru og eru þeir sem hafa taugakerfi sem tengist mest við getnaðar- færa-kerfið sem þá er notað til kynlífs-misnotkunar, ef viðkomandi einstaklingur hefur ekki þroska og vit til að stjórna því betur. Við erum að sjá dæmi um það um allan heim og meira á Íslandi núna en ég vissi áður en ég flutti í burtu. Af því að slíkt var ekki sett eða séð sem frétt á mínum tímum á landinu til 1987. En var auðvitað að gerast eins og vitað er núna. Annarskonar dæmi um vanrækslu er þegar foreldri kúplar út hugrænt séð og fer inn í sinn eiginn heim, og sleppir því að eiga við tjáskipti við börnin. Áhugaleysi sem þá getur gefið þeim þá tilfinningu, að þau, líf þeirra og innri heimur skipti það foreldri engu máli. Þá missir barnið af þeirri mikilvægu heilaörvun sem nú í dag áratugum eftir að ég var ung, er séð sem mjög mikilvæg fyrir líf barna og framtíð þeirra. Atriði sem Julia Gilliard fyrrum forsætisráðherra Ástralíu talar um. Þessi og auðvitað ótal fleiri atriði eiga ábyggilega hlut í því sorglega ferli sem við erum að læra æ meira um í heiminum. Sem er um mikla þörf í ungu fólki til að deyfa heilabúið í sér með eiturlyfjum og víni. Vín hefur auðvitað verið notað um aldir til slíks, og afleiðingar af því óteljandi. En voru ekki í fréttunum nema kannski ef það að vera dauðadrukkinn var tengt við glæpi. Ef foreldrar verða að vera í vinnu allan daginn til að eiga fyrir lifibrauði, og enginn er einstaklingslega að sinna barninu. Þá er það spurning hvernig slíkt fer með, og inn í hugi þeirra um sjálf sig. Þegar ég fór í kvennagönguna um árið, þá var megin hugsun mín að börnum væri best sinnt og gætt fyrstu árin af báðum foreldrum. Þau myndu skipta með sér vinnu-vikunni og sinna öllum þörfum þeirra, tilfinningalegum sem líkamlegum. Með því myndu börn sjá bæði kyn gera allt heima elda og halda hreinu. Það reyndist því miður bara draumur. Hinn meiriháttar nú látni Ástralski „Sveita-söngva-söngvari“ hann Slim Dusty“ söng lagið „Looking forward, looking back“ sem er svo mikill og mikilvægur sannleikur. Ekki síst þegar árunum fjölgar, og við fengið það góða og erfiða frá fortíðinni. Svo sungu „The Seekers“ sungu lagið: „I will never meet another you“ sem er annar sannleikur um þau sem við höfum þekkt og elskað, eða ekki? Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur til langs tíma í Ástralíu.
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar
Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar
Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar
Skoðun Einföld og skiljanleg kerfi sem virka fyrir fólk og fyrirtæki Hanna Katrín Friðriksson skrifar
Skoðun Er veganismi á undanhaldi? Aldís Amah Hamilton,Kristín Helga Sigurðardóttir,Adelina Antal,Hanna Halldórsdóttir,Sigrún Elfa Kristinsdóttir,Lowana Veal skrifar
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun