Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar 19. apríl 2024 09:30 Í landi elds og ísa, þar sem stórkostlegt landslag mætir ríkum menningararfi, er einstök félagsleg dýnamík: hin íslenska nálgun við félagsleg viðmið. Þó að sumir geti skynjað sitt félagslega eðli sem kalt eða fjarlægt, þá er mikilvægt að kafa ofan í menningarefnið sem mótar þetta viðhorf. Íslendingar eru þekktir fyrir náið samfélag og sterk félagsleg tengsl. Hins vegar, þegar það kemur að samskiptum við ókunnuga, hafa þeir tilhneigingu til að vera varkárir. Ólíkt mörgum öðrum menningarheimum þar sem kurteisishjal er algengur ísbrjótur, virðast Íslendingar í upphafi tregir til að taka þátt í frjálslegum samtölum við fólk sem þeir þekkja ekki. En hvers vegna þessi tregða? Þetta er ekki spurning um kulda eða fjarlægð, heldur virðingu fyrir persónulegu rými og næði. Í íslensku samfélagi er rótgróinn siður að meta sjálfræði einstaklingsins að verðleikum og leyfa öðrum að halda sínum eigin mörkum. Þess vegna getur það talist uppáþrengjandi eða óvelkomið að hefja samtöl við ókunnuga án skýrrar ástæðu eða tilgangs. Hins vegar er nauðsynlegt að skilja að þetta hlédræga viðhorf stafar ekki af skorti á hlýju eða félagslyndi. Í raun og veru, þegar fyrstu hindruninni er yfirstigið, eru Íslendingar oft hlýir, velkomnir og fúsir til að taka þátt í innihaldsríkum samræðum. Þetta er einfaldlega spurning um að nálgast félagsleg samskipti af næmni og virðingu fyrir menningarlegum viðmiðum. Ennfremur er þvaður ekki alfarið hafnað í íslenskri menningu. Þó að það sé kannski ekki eins útbreitt og í sumum öðrum samfélögum, þjónar það sem leið til að viðurkenna sameiginlega reynslu og efla tilfinningu fyrir samfélagi. Í landi þar sem veðrið getur breyst á augabragði og náttúrulegt umhverfi kallar á virðingu getur það að ræða atburði dagsins eða skiptast á kurteisi veitt tilfinningu um tengsl innan um ófyrirsjáanleika lífsins. Þegar öllu er á botninn hvolft er lítið talað sem byrði eða óþægindi af Íslendingum; frekar, það er blíð áminning um okkar samheild. Það er viðurkenning á því að við séum öll að sigla saman um margbreytileika tilverunnar og að stundum geta stutt orðaskipti við ókunnugan upplýst daginn okkar eða boðið upp á huggun. Þegar útlendingur gagnrýnir hið kalda viðhorf Íslendings, bregst ég við með því að segja honum að næst þegar hann lendir í Íslendingi sem virðist hika við að taka þátt í smáræðum, að muna að það sé ekki endurspeglun á áhugaleysi þeirra heldur menningarlegu viðmiði. á rætur í virðingu og tillitssemi. Notaðu tækifærið til að tengjast á dýpri vettvangi og þú gætir uppgötvað þá hlýju og gestrisni sem býr undir yfirborði íslensks samfélags. Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Valerio Gargiulo Mest lesið Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. skrifar Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Svigrúm Eydísar á fölskum grunni Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er handahlaup valdeflandi? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Á jaðrinum með Jesú Daníel Ágúst Gautason skrifar Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Þetta eru ekki eðlileg vinnubrögð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Hversu mikið er nóg? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason skrifar Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson skrifar Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon skrifar Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Sjá meira
Í landi elds og ísa, þar sem stórkostlegt landslag mætir ríkum menningararfi, er einstök félagsleg dýnamík: hin íslenska nálgun við félagsleg viðmið. Þó að sumir geti skynjað sitt félagslega eðli sem kalt eða fjarlægt, þá er mikilvægt að kafa ofan í menningarefnið sem mótar þetta viðhorf. Íslendingar eru þekktir fyrir náið samfélag og sterk félagsleg tengsl. Hins vegar, þegar það kemur að samskiptum við ókunnuga, hafa þeir tilhneigingu til að vera varkárir. Ólíkt mörgum öðrum menningarheimum þar sem kurteisishjal er algengur ísbrjótur, virðast Íslendingar í upphafi tregir til að taka þátt í frjálslegum samtölum við fólk sem þeir þekkja ekki. En hvers vegna þessi tregða? Þetta er ekki spurning um kulda eða fjarlægð, heldur virðingu fyrir persónulegu rými og næði. Í íslensku samfélagi er rótgróinn siður að meta sjálfræði einstaklingsins að verðleikum og leyfa öðrum að halda sínum eigin mörkum. Þess vegna getur það talist uppáþrengjandi eða óvelkomið að hefja samtöl við ókunnuga án skýrrar ástæðu eða tilgangs. Hins vegar er nauðsynlegt að skilja að þetta hlédræga viðhorf stafar ekki af skorti á hlýju eða félagslyndi. Í raun og veru, þegar fyrstu hindruninni er yfirstigið, eru Íslendingar oft hlýir, velkomnir og fúsir til að taka þátt í innihaldsríkum samræðum. Þetta er einfaldlega spurning um að nálgast félagsleg samskipti af næmni og virðingu fyrir menningarlegum viðmiðum. Ennfremur er þvaður ekki alfarið hafnað í íslenskri menningu. Þó að það sé kannski ekki eins útbreitt og í sumum öðrum samfélögum, þjónar það sem leið til að viðurkenna sameiginlega reynslu og efla tilfinningu fyrir samfélagi. Í landi þar sem veðrið getur breyst á augabragði og náttúrulegt umhverfi kallar á virðingu getur það að ræða atburði dagsins eða skiptast á kurteisi veitt tilfinningu um tengsl innan um ófyrirsjáanleika lífsins. Þegar öllu er á botninn hvolft er lítið talað sem byrði eða óþægindi af Íslendingum; frekar, það er blíð áminning um okkar samheild. Það er viðurkenning á því að við séum öll að sigla saman um margbreytileika tilverunnar og að stundum geta stutt orðaskipti við ókunnugan upplýst daginn okkar eða boðið upp á huggun. Þegar útlendingur gagnrýnir hið kalda viðhorf Íslendings, bregst ég við með því að segja honum að næst þegar hann lendir í Íslendingi sem virðist hika við að taka þátt í smáræðum, að muna að það sé ekki endurspeglun á áhugaleysi þeirra heldur menningarlegu viðmiði. á rætur í virðingu og tillitssemi. Notaðu tækifærið til að tengjast á dýpri vettvangi og þú gætir uppgötvað þá hlýju og gestrisni sem býr undir yfirborði íslensks samfélags. Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi.
Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun
Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar
Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar
Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun