Yazan Tamimi – spegill á sjálfsmynd þjóðar Sema Erla Serdaroglu skrifar 17. september 2024 10:00 Það má segja að sjálfsmynd þjóðar endurspeglist í því hvernig ríkisvaldið kemur fram við fólk sem er í verstu stöðunni til þess að verjast hvers konar ofbeldi og misnotkun og svara fyrir sig þegar brotið er á þeim. Þannig speglast sjálfsmynd Íslendinga meðal annars í móttöku og framkomu gagnvart fólki á flótta. Í speglinum er Yazan Tamimi. Haustið 2017 stóð til að brottvísa tveimur ungum stúlkum á flótta, Hanyie og Mary, frá Íslandi á grundvelli Dyflinarreglugerðarinnar. Almenningi og þingheim misbauð þau örlög stúlknanna, mikil umræða fór fram í samfélaginu og á Alþingi og svo fór að þann 26. september það ár mælti Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri grænna, fyrir bráðabirgðafrumvarpi um breytingar á lögum að útlendingamálum til þess að stöðva þá brottvísun. Þarna dró íslenskt samfélag og þingheimur mörkin. Við sem þjóð komum ekki svona illa fram við börn á flótta. Formenn allra flokka á þingi, að frátöldum Bjarna Benediktssyni, formanni Sjálfstæðisflokksins, voru flutningsmenn með frumvarpinu, sem var samþykkt og leiddi til þess að auk Hanyie og Mary fengu tugir flóttabarna vernd á Íslandi. Stuttu seinna var fyrsta ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins, Vinstri grænna og Framsóknarflokksins mynduð og Katrín Jakobsdóttir varð forsætisráðherra þann 30. nóvember 2017, og alla tíð síðan þá hafa mörkin verið að færast til. Síðustu sjö ár hafa íslensk stjórnvöld innleitt harðlínustefnu í málefnum fólks á flótta sem felur fyrst og fremst í sér að takmarka verulega fjölda þeirra sem fá alþjóðlega vernd á Íslandi, skerða mannréttindi flóttafólks til muna og bjóða því upp á óásættanlegar aðstæður. Vernd fyrir flóttafólk hefur að mestu verið fyrir útvalda hópa sem teljast ásættanlegir hverju sinni fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Fjöldi þeirra sem tilheyra ekki þeim hópi en fá vernd er mjög lítill. Við erum reglulega minnt á það að mörkin séu að færast til. Síðustu ár hafa reglulega komið upp mál þar sem almenningi hefur misboðið meðferðin á flóttafólki og þingheimur hefur að hluta til tekið undir. Það varð meðal annars til þess að árið 2019 setti/breytti Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, þáverandi dómsmálaráðherra, reglugerð um málefni útlendinga. Hið sama gerði síðan Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir, þáverandi dómsmálaráðherra, árið 2020. Báðar breytingarnar snéru að alþjóðlegri vernd barna á flótta. Síðan þá hefur meðferð íslenskra stjórnvalda á flóttafólki versnað til muna og erfiðum málum fjölgað. Ríkisofbeldi í garð flóttafólks hefur aukist á sama tíma og málsvörum flóttafólks fer fækkandi, í samfélaginu og á Alþingi. Nokkuð langt er síðan fjöldi fólks hætti að skipta sér af, fór að líta undan í meðvirkni og samþykkja hegðun íslenskra stjórnvalda í garð fólks sem getur illa varist árásum og ofbeldi yfirvalda. Svo vel hefur ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur og síðar ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar tekist að afmennska fólk á flótta. Rétt eins og haustið 2017 stöndum við sem samfélag á ákveðnum tímamótum. Mörkin sem sett voru þá eru löngu horfin. Síðustu mánuði hafa íslensk stjórnvöld undirbúið og hótað brottvísun Yazan Tamimi, 11 ára langveiks barns frá Palestínu, þrátt fyrir að öll séu meðvituð um þær lífshættulegu afleiðingar sem brottvísun hefur á Yazan. Afleiðingar sem munu bókstaflega stytta líf barns. Lítið hefur farið fyrir gagnrýni á þessa hrottalegu meðferð á flóttabarni á Alþingi. Hún hefur að mestu verið bundin við einn flokk. Það er þróun sem ætti að hræða okkur öll. Ofbeldi ríkisstjórnar Íslands gegn flóttafólki endurspeglaðist í áður óséðri illsku þegar lögreglan fór inn á hjúkrunar- og endurhæfingardeild fyrir langveik og fötluð börn aðfaranótt þriðjudagsins 16. september í þeim tilgangi að fremja grimmdarverk í skjóli nætur. Yazan var vakinn og þvingaður upp á Keflavíkurflugvöll þar sem hann og fjölskylda hans var frelsissvipt í átta klukkustundir og beið brottvísunar. Komið var í veg fyrir brottvísun Yazan í þetta skiptið. Þökk sé almenningi í landinu, ekki ráðherrum í ríkisstjórn Íslands. Þeir voru búnir að hafa um sex mánuði til þess að stöðva þessa brottvísun. Sú atburðarás sem fór fram í nótt og í morgun átti aldrei að fara af stað. Líkamlegar, andlegar og sálrænar afleiðingar af þessari meðferð stjórnvalda munu fylgja Yazan og fjölskyldu um ókomna tíð. Við verðum að spyrja okkur, sem einstaklingar og sem hluti af samfélagi, hvernig þetta gat gerst. Svona eigum við ekki að koma fram við börn á flótta og við verðum að spyrja okkur hvers vegna mörkin séu búin að færast svona rosalega mikið til og hvaða ábyrgð hvert og eitt okkar ber. Það á sérstaklega við um valdahafa sem hafa setið aðgerðalausir hjá og mótmæla ekki lengur ómanneskjulegri meðferð íslenskra stjórnvalda á flóttafólki. Sjálfsmynd Íslendinga er brotin í dag. Eina spurningin sem stendur eftir er hvort það verði hægt að líma hana saman. Hvort það sé aftur snúið. Svarið er Yazan Tamimi. Örlög hans eru spegill á sjálfsmynd íslensku þjóðarinnar. Höfundur er formaður Solaris – hjálparsamtaka fyrir hælisleitendur og flóttafólk á Íslandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mál Yazans Sema Erla Serdar Mest lesið Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tilgáta um brjálsemi þjóðarleiðtoga Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Blóðbað í Súdan: Framtíðarannáll? Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Á tímamótum: Sameinuðu þjóðirnar í 80 ár Vala Karen Viðarsdóttir,Védís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Borgar sig að vanmeta menntun? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hækkar gjöld á háskólanema Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Farsæld barna í fyrirrúmi Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir skrifar Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skólar hafa stigið skrefið með góðum árangri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir skrifar Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson skrifar Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Sjá meira
Það má segja að sjálfsmynd þjóðar endurspeglist í því hvernig ríkisvaldið kemur fram við fólk sem er í verstu stöðunni til þess að verjast hvers konar ofbeldi og misnotkun og svara fyrir sig þegar brotið er á þeim. Þannig speglast sjálfsmynd Íslendinga meðal annars í móttöku og framkomu gagnvart fólki á flótta. Í speglinum er Yazan Tamimi. Haustið 2017 stóð til að brottvísa tveimur ungum stúlkum á flótta, Hanyie og Mary, frá Íslandi á grundvelli Dyflinarreglugerðarinnar. Almenningi og þingheim misbauð þau örlög stúlknanna, mikil umræða fór fram í samfélaginu og á Alþingi og svo fór að þann 26. september það ár mælti Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri grænna, fyrir bráðabirgðafrumvarpi um breytingar á lögum að útlendingamálum til þess að stöðva þá brottvísun. Þarna dró íslenskt samfélag og þingheimur mörkin. Við sem þjóð komum ekki svona illa fram við börn á flótta. Formenn allra flokka á þingi, að frátöldum Bjarna Benediktssyni, formanni Sjálfstæðisflokksins, voru flutningsmenn með frumvarpinu, sem var samþykkt og leiddi til þess að auk Hanyie og Mary fengu tugir flóttabarna vernd á Íslandi. Stuttu seinna var fyrsta ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins, Vinstri grænna og Framsóknarflokksins mynduð og Katrín Jakobsdóttir varð forsætisráðherra þann 30. nóvember 2017, og alla tíð síðan þá hafa mörkin verið að færast til. Síðustu sjö ár hafa íslensk stjórnvöld innleitt harðlínustefnu í málefnum fólks á flótta sem felur fyrst og fremst í sér að takmarka verulega fjölda þeirra sem fá alþjóðlega vernd á Íslandi, skerða mannréttindi flóttafólks til muna og bjóða því upp á óásættanlegar aðstæður. Vernd fyrir flóttafólk hefur að mestu verið fyrir útvalda hópa sem teljast ásættanlegir hverju sinni fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Fjöldi þeirra sem tilheyra ekki þeim hópi en fá vernd er mjög lítill. Við erum reglulega minnt á það að mörkin séu að færast til. Síðustu ár hafa reglulega komið upp mál þar sem almenningi hefur misboðið meðferðin á flóttafólki og þingheimur hefur að hluta til tekið undir. Það varð meðal annars til þess að árið 2019 setti/breytti Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, þáverandi dómsmálaráðherra, reglugerð um málefni útlendinga. Hið sama gerði síðan Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir, þáverandi dómsmálaráðherra, árið 2020. Báðar breytingarnar snéru að alþjóðlegri vernd barna á flótta. Síðan þá hefur meðferð íslenskra stjórnvalda á flóttafólki versnað til muna og erfiðum málum fjölgað. Ríkisofbeldi í garð flóttafólks hefur aukist á sama tíma og málsvörum flóttafólks fer fækkandi, í samfélaginu og á Alþingi. Nokkuð langt er síðan fjöldi fólks hætti að skipta sér af, fór að líta undan í meðvirkni og samþykkja hegðun íslenskra stjórnvalda í garð fólks sem getur illa varist árásum og ofbeldi yfirvalda. Svo vel hefur ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur og síðar ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar tekist að afmennska fólk á flótta. Rétt eins og haustið 2017 stöndum við sem samfélag á ákveðnum tímamótum. Mörkin sem sett voru þá eru löngu horfin. Síðustu mánuði hafa íslensk stjórnvöld undirbúið og hótað brottvísun Yazan Tamimi, 11 ára langveiks barns frá Palestínu, þrátt fyrir að öll séu meðvituð um þær lífshættulegu afleiðingar sem brottvísun hefur á Yazan. Afleiðingar sem munu bókstaflega stytta líf barns. Lítið hefur farið fyrir gagnrýni á þessa hrottalegu meðferð á flóttabarni á Alþingi. Hún hefur að mestu verið bundin við einn flokk. Það er þróun sem ætti að hræða okkur öll. Ofbeldi ríkisstjórnar Íslands gegn flóttafólki endurspeglaðist í áður óséðri illsku þegar lögreglan fór inn á hjúkrunar- og endurhæfingardeild fyrir langveik og fötluð börn aðfaranótt þriðjudagsins 16. september í þeim tilgangi að fremja grimmdarverk í skjóli nætur. Yazan var vakinn og þvingaður upp á Keflavíkurflugvöll þar sem hann og fjölskylda hans var frelsissvipt í átta klukkustundir og beið brottvísunar. Komið var í veg fyrir brottvísun Yazan í þetta skiptið. Þökk sé almenningi í landinu, ekki ráðherrum í ríkisstjórn Íslands. Þeir voru búnir að hafa um sex mánuði til þess að stöðva þessa brottvísun. Sú atburðarás sem fór fram í nótt og í morgun átti aldrei að fara af stað. Líkamlegar, andlegar og sálrænar afleiðingar af þessari meðferð stjórnvalda munu fylgja Yazan og fjölskyldu um ókomna tíð. Við verðum að spyrja okkur, sem einstaklingar og sem hluti af samfélagi, hvernig þetta gat gerst. Svona eigum við ekki að koma fram við börn á flótta og við verðum að spyrja okkur hvers vegna mörkin séu búin að færast svona rosalega mikið til og hvaða ábyrgð hvert og eitt okkar ber. Það á sérstaklega við um valdahafa sem hafa setið aðgerðalausir hjá og mótmæla ekki lengur ómanneskjulegri meðferð íslenskra stjórnvalda á flóttafólki. Sjálfsmynd Íslendinga er brotin í dag. Eina spurningin sem stendur eftir er hvort það verði hægt að líma hana saman. Hvort það sé aftur snúið. Svarið er Yazan Tamimi. Örlög hans eru spegill á sjálfsmynd íslensku þjóðarinnar. Höfundur er formaður Solaris – hjálparsamtaka fyrir hælisleitendur og flóttafólk á Íslandi.
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar
Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun