Ég er alveg nógu verðmæt eins og ég er! Ragnheiður Stephensen skrifar 1. nóvember 2024 08:01 Síðustu daga hef ég verið mjög hugsi og í raun mjög uggandi yfir þeirri stöðu sem er uppi í kjaraviðræðum á milli KÍ og SÍS og ríkisins. Eftir að horfa á Kastljós á þriðjudagskvöldið þar sem Inga Rún formaður samninganefndar sveitarfélaganna og Magnús Þór formaður KÍ ræddu málin velti ég fyrir mér hvort Inga Rún sé í raun hæf til að stýra þessum viðræðum. Hún virðist ekki átta sig á því um hvað málið snýst. Hún er í viðræðum við sameiginlega nefnd allra aðildarfélaganna 7 innan KÍ (Kennarasambands Íslands) um jöfnun launa á milli markaða sem er hluti af samkomulagi frá árinu 2016 um jöfnun lífeyrisréttinda launfólks, nánar tiltekið 7. grein þess samkomulags. Hún er ekki í kjaraviðræðum við FG (félag grunnskólakennara) um algjöra endurgerð á þeirra samningum og gjörbreytingu á þeirra störfum eins og hún virðist halda. Magnús Þór setti fram mjög athyglisverða athugasemd í þeim sama Kastljósþætti þegar hann sagði að honum þætti fróðlegt að vita hvað almenni markaðurinn myndi segja ef þessu væri öfugt farið. Þ.e.a.s. ef að fyrst hefði verið farið í jöfnun launa milli markaða - og það gert á einu ári frá gerð samkomulagsins, en 8 árum seinna væru lífeyrisréttindin enn ekki orðin jöfn eins og lofað hefði verið. Ég get alveg ímyndað mér hvað þá hefði verið sagt. Þá væri samfélagið fyrir löngu farið á hliðina. En svo virðist sem ákveðnum aðilum finnist bara allt í lagi að ríki og sveitafélög efni ekki samkomulag sem þau gera við sína starfsmenn. Áttum okkur á því að réttindi opinberra starfsmanna voru skert. Tímaramminn sem settur var til að leiðrétta skerðinguna rennur út eftir tvö ár. Ríki og sveitarfélög eru ekki ennþá búin að finna út eðlilegt viðmið fyrir kennarastéttina, hvað þá að setja af stað ferli sem tryggir leiðréttingu launa í stigum til að ná því markmiði. Það eru liðin 8 ár! KÍ samþykkti aldrei stöðu sinna félagsmanna í Salek á sínum tíma því það átti eftir að efna 7. greinina í samkomulaginu um jöfnun lífeyrisréttinda launafólks.Ef tölur hagstofunnar um launaþróun í landinu eru skoðaðar hefur staða KÍ félaga versnað frá því 2016 því þeir hafa síðustu árin tekið þessum % sem er úthlutað í Salek samkomulaginu en tölurnar sýna að þeirra launaskrið hefur samt verið minna en annarra. Greinilega eru aðrar stéttir að ná einhverju umfram gerða samninga á meðan einstaklingar í KÍ eru alltaf að fá algjört lágmark. Það er ekki vænlegt til lausnar kjaradeilu þegar viðsemjandinn veit ekki við hverja hann er að semja. Hættum að ræða um störf grunnskólakennara og förum að ræða málefnið sem er á borðinu og skiptir máli. Það er vanefndir ríkis og sveitarfélaganna á samkomulaginu 2016 gagnvart opinberum starfsmönnum. Klárum samkomulagið með því að setja fram áætlun um hvernig ríki og sveitarfélög hyggjast ná fram þeim jöfnuði sem lofað var í 7. greininni. Nú er ekki tíminn til að fara að endurskilgreina starfið grunnskólakennari. Ef menn vilja fara í þá vegferð þá verður það að bíða seinni tíma. Það er mál sem verður aldrei leyst með stuttum viðræðum við kjaraborðið og því fyrr sem sveitastjórnir skilja það, því betra. Til þess að það gæti einhvern tíma orðið þyrfti þjóðarsátt um algjöra umbyltingu á skólastarfi, breytingar á lagalegu umhverfi starfsins, víðtæka samvinnu við sérfræðingana á gólfinu (kennarana) og þjóðarsátt um viðhorfsbreytingu í samfélaginu þar sem sátt væri um að upphefja menntun barna og ungmenna á þann stað sem hún, í hugum okkar sérfræðinganna, ætti réttilega að vera. Lausnin verður aldrei sú að grunnskólakennarar kenni meira til að fá meiri laun í því umhverfi sem við búum við í dag eins og Inga Rún var að reyna að stiga upp á. Á ég þá við skóla án aðgreiningar, almennan námsefnisskort og mjög veikt lagalegt og faglegt bakland þegar kemur að skólasókn nemenda, geðrænum vandamálum nemenda, stuðning við nemendur af erlendum uppruna, agaleysi samfélagsins og ofbeldi nemenda svo eitthvað sé nefnt. Í dag er ómögulegt að manna leik- og grunnskóla með eingöngu fagmenntuðu fólki (kennurum). Það eina sem getur hjálpað til við að fjölga háskólamenntuðu sérfræðingunum sem eru tilbúnir til að vinna þessi störf er að borga fyrir þau sambærileg laun og háskólamenntaðir sérfræðingar fá á almenna markaði. Fagmenntun borgar sig. Sem dæmi má nefna að ódýrasti grunnskólinn á landinu á síðasta ári á hvern nemanda var einmitt skólinn sem er með hæsta hlutfall á landinu af fagmenntuðu fólki. Þannig að ég skora á samninganefndirnar að setjast niður og klára samning sem felur í sér þrepaáætlun um hvernig jöfnun launa háskólamenntaðra sérfræðinga á opinbera markaðnum og þeim almenna skuli náð eins og kveðið var á í 7. grein margumrædds samkomulags um jöfnun lífeyrisréttinda frá 2016. Þá get ég næstum fullyrt að aðildarfélögin muni þegjandi og hljóðalaust semja í framhaldinu um hina sívinsælu „Salek %“ líkt og við höfum gert frá upphafi Salek og í raun að mestu síðustu 20 árin. Aðeins þannig næst að fá nóg af fagmenntuðu starfsfólki til að manna þessi mikilvægu störf. Ég er nefnilega nógu verðmæt eins og ég er. Ég þarf ekki að hlaupa hraðar til þess! Fjárfestum í kennurum! Höfundur er grunnskólakennari og trúnaðarmaður kennara í Garðaskóla í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Síðustu daga hef ég verið mjög hugsi og í raun mjög uggandi yfir þeirri stöðu sem er uppi í kjaraviðræðum á milli KÍ og SÍS og ríkisins. Eftir að horfa á Kastljós á þriðjudagskvöldið þar sem Inga Rún formaður samninganefndar sveitarfélaganna og Magnús Þór formaður KÍ ræddu málin velti ég fyrir mér hvort Inga Rún sé í raun hæf til að stýra þessum viðræðum. Hún virðist ekki átta sig á því um hvað málið snýst. Hún er í viðræðum við sameiginlega nefnd allra aðildarfélaganna 7 innan KÍ (Kennarasambands Íslands) um jöfnun launa á milli markaða sem er hluti af samkomulagi frá árinu 2016 um jöfnun lífeyrisréttinda launfólks, nánar tiltekið 7. grein þess samkomulags. Hún er ekki í kjaraviðræðum við FG (félag grunnskólakennara) um algjöra endurgerð á þeirra samningum og gjörbreytingu á þeirra störfum eins og hún virðist halda. Magnús Þór setti fram mjög athyglisverða athugasemd í þeim sama Kastljósþætti þegar hann sagði að honum þætti fróðlegt að vita hvað almenni markaðurinn myndi segja ef þessu væri öfugt farið. Þ.e.a.s. ef að fyrst hefði verið farið í jöfnun launa milli markaða - og það gert á einu ári frá gerð samkomulagsins, en 8 árum seinna væru lífeyrisréttindin enn ekki orðin jöfn eins og lofað hefði verið. Ég get alveg ímyndað mér hvað þá hefði verið sagt. Þá væri samfélagið fyrir löngu farið á hliðina. En svo virðist sem ákveðnum aðilum finnist bara allt í lagi að ríki og sveitafélög efni ekki samkomulag sem þau gera við sína starfsmenn. Áttum okkur á því að réttindi opinberra starfsmanna voru skert. Tímaramminn sem settur var til að leiðrétta skerðinguna rennur út eftir tvö ár. Ríki og sveitarfélög eru ekki ennþá búin að finna út eðlilegt viðmið fyrir kennarastéttina, hvað þá að setja af stað ferli sem tryggir leiðréttingu launa í stigum til að ná því markmiði. Það eru liðin 8 ár! KÍ samþykkti aldrei stöðu sinna félagsmanna í Salek á sínum tíma því það átti eftir að efna 7. greinina í samkomulaginu um jöfnun lífeyrisréttinda launafólks.Ef tölur hagstofunnar um launaþróun í landinu eru skoðaðar hefur staða KÍ félaga versnað frá því 2016 því þeir hafa síðustu árin tekið þessum % sem er úthlutað í Salek samkomulaginu en tölurnar sýna að þeirra launaskrið hefur samt verið minna en annarra. Greinilega eru aðrar stéttir að ná einhverju umfram gerða samninga á meðan einstaklingar í KÍ eru alltaf að fá algjört lágmark. Það er ekki vænlegt til lausnar kjaradeilu þegar viðsemjandinn veit ekki við hverja hann er að semja. Hættum að ræða um störf grunnskólakennara og förum að ræða málefnið sem er á borðinu og skiptir máli. Það er vanefndir ríkis og sveitarfélaganna á samkomulaginu 2016 gagnvart opinberum starfsmönnum. Klárum samkomulagið með því að setja fram áætlun um hvernig ríki og sveitarfélög hyggjast ná fram þeim jöfnuði sem lofað var í 7. greininni. Nú er ekki tíminn til að fara að endurskilgreina starfið grunnskólakennari. Ef menn vilja fara í þá vegferð þá verður það að bíða seinni tíma. Það er mál sem verður aldrei leyst með stuttum viðræðum við kjaraborðið og því fyrr sem sveitastjórnir skilja það, því betra. Til þess að það gæti einhvern tíma orðið þyrfti þjóðarsátt um algjöra umbyltingu á skólastarfi, breytingar á lagalegu umhverfi starfsins, víðtæka samvinnu við sérfræðingana á gólfinu (kennarana) og þjóðarsátt um viðhorfsbreytingu í samfélaginu þar sem sátt væri um að upphefja menntun barna og ungmenna á þann stað sem hún, í hugum okkar sérfræðinganna, ætti réttilega að vera. Lausnin verður aldrei sú að grunnskólakennarar kenni meira til að fá meiri laun í því umhverfi sem við búum við í dag eins og Inga Rún var að reyna að stiga upp á. Á ég þá við skóla án aðgreiningar, almennan námsefnisskort og mjög veikt lagalegt og faglegt bakland þegar kemur að skólasókn nemenda, geðrænum vandamálum nemenda, stuðning við nemendur af erlendum uppruna, agaleysi samfélagsins og ofbeldi nemenda svo eitthvað sé nefnt. Í dag er ómögulegt að manna leik- og grunnskóla með eingöngu fagmenntuðu fólki (kennurum). Það eina sem getur hjálpað til við að fjölga háskólamenntuðu sérfræðingunum sem eru tilbúnir til að vinna þessi störf er að borga fyrir þau sambærileg laun og háskólamenntaðir sérfræðingar fá á almenna markaði. Fagmenntun borgar sig. Sem dæmi má nefna að ódýrasti grunnskólinn á landinu á síðasta ári á hvern nemanda var einmitt skólinn sem er með hæsta hlutfall á landinu af fagmenntuðu fólki. Þannig að ég skora á samninganefndirnar að setjast niður og klára samning sem felur í sér þrepaáætlun um hvernig jöfnun launa háskólamenntaðra sérfræðinga á opinbera markaðnum og þeim almenna skuli náð eins og kveðið var á í 7. grein margumrædds samkomulags um jöfnun lífeyrisréttinda frá 2016. Þá get ég næstum fullyrt að aðildarfélögin muni þegjandi og hljóðalaust semja í framhaldinu um hina sívinsælu „Salek %“ líkt og við höfum gert frá upphafi Salek og í raun að mestu síðustu 20 árin. Aðeins þannig næst að fá nóg af fagmenntuðu starfsfólki til að manna þessi mikilvægu störf. Ég er nefnilega nógu verðmæt eins og ég er. Ég þarf ekki að hlaupa hraðar til þess! Fjárfestum í kennurum! Höfundur er grunnskólakennari og trúnaðarmaður kennara í Garðaskóla í Garðabæ.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar