Stalín á ekki roð í algrímið Halldóra Mogensen skrifar 11. apríl 2025 08:03 Gervigreind er að verða betri en við sjálf í að þekkja og hafa áhrif á okkur. Sem þýðir að í fyrsta skipti í sögunni geta utanaðkomandi aðilar vitað meira um tilfinningalíf okkar en við sjálf og notað þær upplýsingar gegn okkur, til að viðhalda þeim kerfum sem eru uppspretta auðs þeirra og valda. Það blasir við okkur að hugmyndakerfi sem voru gagnleg á fyrri tímum eru nú orðin hamlandi. Þjóðernishyggjan, sem braut upp risavaxin konungsveldi fortíðar og opnaði braut fyrir lýðveldi nútímans, er nú orðin ógn við samvinnu um hnattrænar áskoranir. Kapítalisminn, sem losaði milljónir úr fátækt hefur skapað ósjálfbært hagkerfi sem ógnar heilsu okkar og náttúrulegum undirstöðum lífs okkar. Þrátt fyrir augljósa bresti þessara hugmynda er þeim viðhaldið með áróðri sem hefur lokað okkur inni í þversagnakenndum hugmyndakerfum. Mest afhjúpandi einkenni áróðurs eru mótsagnir hans Áróður snýst ekki alltaf um augljósar lygar. Stundum snýst hann um að ramma inn tilfinningar, að hagræða sannleikanum eða viðhalda innri mótsögnum, sem gerir okkur þannig erfiðara fyrir að greina sannleika frá ósannindum. Oftast snýst áróðurinn um að endurtaka hugmyndir sem styðja við ríkjandi valdakerfi. Hugmyndir eins og að kapítalismi jafngildir frelsi. Hernaðaríhlutun er friðargæsla og vopnavæðing lögreglu eykur öryggi. Fátækt er persónuleg vöntun en ekki innbyggð í hugmyndafræði hagkerfisins. Andóf er ógn. Miðjupólitík er eina skynsama afstaðan. Kerfisbreytingar eru öfgar. Það þarf ekki að þröngva þessum sögum upp á okkur með valdi. Þær eru innbyggðar í menninguna okkar, fjölmiðlana og menntakerfið og það er einmitt það sem gerir þær svona áhrifaríkar. Hugmyndafræði einræðisstjórna í frjálslyndum lýðræðisríkjum Mörkin á milli lýðræðis og einræðis eru ekki einföld tvískipting, heldur róf. Þú getur haft kosningar, réttindi og tjáningarfrelsi á pappír og á sama tíma lifað innan kerfa sem takmarka raunverulegt frelsi, þagga niður ákveðnar raddir og viðhalda miklum ójöfnuði. Normalísering á gagnasöfnun, andlitsgreiningu, eftirliti og forvirkum rannsóknarheimildum lögreglu. Þetta eru allt verkfæri einræðislegra stjórna sem lýðræðisríki hafa tekið í notkun, oft með samþykki almennings sem er framkallað með óttaherferðum. Ótti hefur, í gegnum mannkynssöguna verið áhrifaríkasta stjórntæki valdhafa vegna þess að ótti sneiðir framhjá rökhugsun okkar. Hann tekur yfir líkamlega viðbragðskerfið okkar, hvort sem ógnin er raunveruleg eða ekki. Undir áhrifum ótta fellur heimurinn í tvíhyggju: gott gegn illu, við gegn þeim, regla gegn óreiðu. Í slíkri grunnhyggju hverfa öll blæbrigði. Í henni birtast sterkir leiðtogar, jafnvel sérstaklega einræðislegir leiðtogar, sem bjóða upp á aðlaðandi skýrleika. Á slíkum augnablikum er okkur sagt: „Leyfðu okkur að vernda þig. Afsalaðu þér bara frelsinu þínu.“ Eftirlit, hervæðing, ritskoðun og jafnvel harðstjórn verður þolanleg og er fagnað af sumum undir yfirskini öryggis. Eftirlitslaus algrím og tech bros sem græða Bætum við þetta vítahring algríma, sérsniðinna að gróðafíkn stórfyrirtækja þar sem reiði og ótti eru arðbær. Samfélagsmiðlar eru hannaðir til að hámarka þátttöku, ýta undir háværustu raddirnar og þær sem valda mestri sundrungu. Markmiðið er ekki lýðræðisleg umræða, heldur dópamín. Hinn fullkomni jarðvegur fyrir áhrifavalda og öfluga hagsmunaaðila til að markaðssetja þessa dópamín viðbragðshringrás og fyrir áróðursmeistara til að normalísera jaðarhugmyndir öfgaafla og magna upp þeirra narratív með net-herferðum trölla og gervimenna. Þar til það sem er jaðar er allt í einu orðið meginstraumurinn í upplifun fólks. Áróðurinn selur einfaldar lausnir við flóknum vandamálum. Vandinn er innflytjendur, trans fólk, elítan, fræðimenn, opinberir starfsmenn, vinstra fólk, hægra fólk. Áróðurinn afmennskar einn hóp en lyftir þínum upp. Ágreiningur er svik. Allir sem eru ósammála eru annaðhvort vondir eða heimskir. Niðurstaðan er vaxandi hópur fólks sem er sífellt reiðari yfir sömu málunum en finnur samt enga leið til að bæta stöðuna. Reiði er eðlileg og heilbrigð tilfinning þegar henni er beint í átt að jákvæðum breytingum. En áróður skapar það sem sálfræðingar kalla ,,lærða vanmáttarkennd", tilfinninguna um að allt sé að fara á versta veg, að vandamálin séu óleysanleg og að aðgerðir séu gagnslausar. Trúin á að sameiginlegar aðgerðir gætu verið mögulegar, tapast. Þetta er ástæðan fyrir því að algeng viðbrögð við áróðri verða annað hvort bölsýni eða öfgar. Samstaðan víkur fyrir einangrun. Þegar þú ert í beinni tengslum við annað fólk, þá er erfiðara að trúa áróðri um þau Þegar við erum einmana, verður hugur okkar berskjaldaður og móttækilegri fyrir áróðri og við festumst þannig í vítahring ótta, reiði, vanmáttar og einmanaleika. Raunverulega vörnin gegn þessari þróun felst því fyrst og fremst í að efla mannleg tengsl og samfélagsþátttöku. Þannig eflum við líka getu okkar til að hugsa sjálfstætt og viljann til að taka þátt í raunverulegu og marglaga samtali við aðra, bera virðingu fyrir skoðunum hvers annars og sameinast um lausnir og framtíðarsýn fyrir samfélagið okkar. Einmitt það sem áróðri er ætlað að koma í veg fyrir. Kerfisbreytingar í þessu samhengi eru ekki öfgar, heldur þvert á móti hin eina skynsama afstaða. Hagkerfið þarf að fara í afvötnun vegna gróða- og hagvaxtarfíknar til að ná betur utan um velsæld fólks og umhverfis. Við þurfum breytt viðskiptamódel fyrir samfélagsmiðla, þar sem notendur eru ekki söluvaran. Við þurfum löggjöf sem takmarkar eftirlitskapítalísma, tryggir réttindi fólks gagnvart algrímum, tryggir gagnasjálfræði og sterkar sjálfstæðar stofnanir sem miðla trúverðugum og traustum upplýsingum. Við þurfumöfluga, sjálfstæða fjölmiðla, alvöru stuðning við listafólk, sögufólk og borgaraþing til að skapa nýjar framtíðarsögur. Við þurfum menntakerfi sem setur áherslu á samkennd, söguvitund, stafræna borgaravitund, gagnrýna hugsun og heimspekilega forvitni. Við þurfum einfaldlega samfélag, en ekki verbúð. Lýðræði er ekki bara um val á fulltrúum á fjögurra ára fresti; það er um sterka samfélagsþátttöku og rými þar sem við getum hist, rætt málin, endurskrifað sögurnar okkar og endurheimt rödd okkar sem þenkjandi og skapandi manneskjur frekar en neytendur. Áróður dafnar í tómarúmi einmanaleika. Heilbrigt samfélag byggir upp ónæmi gegn honum. Höfundur er stofnmeðlimur Samtaka um mannvæna tækni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Halldóra Mogensen Gervigreind Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Gervigreind er að verða betri en við sjálf í að þekkja og hafa áhrif á okkur. Sem þýðir að í fyrsta skipti í sögunni geta utanaðkomandi aðilar vitað meira um tilfinningalíf okkar en við sjálf og notað þær upplýsingar gegn okkur, til að viðhalda þeim kerfum sem eru uppspretta auðs þeirra og valda. Það blasir við okkur að hugmyndakerfi sem voru gagnleg á fyrri tímum eru nú orðin hamlandi. Þjóðernishyggjan, sem braut upp risavaxin konungsveldi fortíðar og opnaði braut fyrir lýðveldi nútímans, er nú orðin ógn við samvinnu um hnattrænar áskoranir. Kapítalisminn, sem losaði milljónir úr fátækt hefur skapað ósjálfbært hagkerfi sem ógnar heilsu okkar og náttúrulegum undirstöðum lífs okkar. Þrátt fyrir augljósa bresti þessara hugmynda er þeim viðhaldið með áróðri sem hefur lokað okkur inni í þversagnakenndum hugmyndakerfum. Mest afhjúpandi einkenni áróðurs eru mótsagnir hans Áróður snýst ekki alltaf um augljósar lygar. Stundum snýst hann um að ramma inn tilfinningar, að hagræða sannleikanum eða viðhalda innri mótsögnum, sem gerir okkur þannig erfiðara fyrir að greina sannleika frá ósannindum. Oftast snýst áróðurinn um að endurtaka hugmyndir sem styðja við ríkjandi valdakerfi. Hugmyndir eins og að kapítalismi jafngildir frelsi. Hernaðaríhlutun er friðargæsla og vopnavæðing lögreglu eykur öryggi. Fátækt er persónuleg vöntun en ekki innbyggð í hugmyndafræði hagkerfisins. Andóf er ógn. Miðjupólitík er eina skynsama afstaðan. Kerfisbreytingar eru öfgar. Það þarf ekki að þröngva þessum sögum upp á okkur með valdi. Þær eru innbyggðar í menninguna okkar, fjölmiðlana og menntakerfið og það er einmitt það sem gerir þær svona áhrifaríkar. Hugmyndafræði einræðisstjórna í frjálslyndum lýðræðisríkjum Mörkin á milli lýðræðis og einræðis eru ekki einföld tvískipting, heldur róf. Þú getur haft kosningar, réttindi og tjáningarfrelsi á pappír og á sama tíma lifað innan kerfa sem takmarka raunverulegt frelsi, þagga niður ákveðnar raddir og viðhalda miklum ójöfnuði. Normalísering á gagnasöfnun, andlitsgreiningu, eftirliti og forvirkum rannsóknarheimildum lögreglu. Þetta eru allt verkfæri einræðislegra stjórna sem lýðræðisríki hafa tekið í notkun, oft með samþykki almennings sem er framkallað með óttaherferðum. Ótti hefur, í gegnum mannkynssöguna verið áhrifaríkasta stjórntæki valdhafa vegna þess að ótti sneiðir framhjá rökhugsun okkar. Hann tekur yfir líkamlega viðbragðskerfið okkar, hvort sem ógnin er raunveruleg eða ekki. Undir áhrifum ótta fellur heimurinn í tvíhyggju: gott gegn illu, við gegn þeim, regla gegn óreiðu. Í slíkri grunnhyggju hverfa öll blæbrigði. Í henni birtast sterkir leiðtogar, jafnvel sérstaklega einræðislegir leiðtogar, sem bjóða upp á aðlaðandi skýrleika. Á slíkum augnablikum er okkur sagt: „Leyfðu okkur að vernda þig. Afsalaðu þér bara frelsinu þínu.“ Eftirlit, hervæðing, ritskoðun og jafnvel harðstjórn verður þolanleg og er fagnað af sumum undir yfirskini öryggis. Eftirlitslaus algrím og tech bros sem græða Bætum við þetta vítahring algríma, sérsniðinna að gróðafíkn stórfyrirtækja þar sem reiði og ótti eru arðbær. Samfélagsmiðlar eru hannaðir til að hámarka þátttöku, ýta undir háværustu raddirnar og þær sem valda mestri sundrungu. Markmiðið er ekki lýðræðisleg umræða, heldur dópamín. Hinn fullkomni jarðvegur fyrir áhrifavalda og öfluga hagsmunaaðila til að markaðssetja þessa dópamín viðbragðshringrás og fyrir áróðursmeistara til að normalísera jaðarhugmyndir öfgaafla og magna upp þeirra narratív með net-herferðum trölla og gervimenna. Þar til það sem er jaðar er allt í einu orðið meginstraumurinn í upplifun fólks. Áróðurinn selur einfaldar lausnir við flóknum vandamálum. Vandinn er innflytjendur, trans fólk, elítan, fræðimenn, opinberir starfsmenn, vinstra fólk, hægra fólk. Áróðurinn afmennskar einn hóp en lyftir þínum upp. Ágreiningur er svik. Allir sem eru ósammála eru annaðhvort vondir eða heimskir. Niðurstaðan er vaxandi hópur fólks sem er sífellt reiðari yfir sömu málunum en finnur samt enga leið til að bæta stöðuna. Reiði er eðlileg og heilbrigð tilfinning þegar henni er beint í átt að jákvæðum breytingum. En áróður skapar það sem sálfræðingar kalla ,,lærða vanmáttarkennd", tilfinninguna um að allt sé að fara á versta veg, að vandamálin séu óleysanleg og að aðgerðir séu gagnslausar. Trúin á að sameiginlegar aðgerðir gætu verið mögulegar, tapast. Þetta er ástæðan fyrir því að algeng viðbrögð við áróðri verða annað hvort bölsýni eða öfgar. Samstaðan víkur fyrir einangrun. Þegar þú ert í beinni tengslum við annað fólk, þá er erfiðara að trúa áróðri um þau Þegar við erum einmana, verður hugur okkar berskjaldaður og móttækilegri fyrir áróðri og við festumst þannig í vítahring ótta, reiði, vanmáttar og einmanaleika. Raunverulega vörnin gegn þessari þróun felst því fyrst og fremst í að efla mannleg tengsl og samfélagsþátttöku. Þannig eflum við líka getu okkar til að hugsa sjálfstætt og viljann til að taka þátt í raunverulegu og marglaga samtali við aðra, bera virðingu fyrir skoðunum hvers annars og sameinast um lausnir og framtíðarsýn fyrir samfélagið okkar. Einmitt það sem áróðri er ætlað að koma í veg fyrir. Kerfisbreytingar í þessu samhengi eru ekki öfgar, heldur þvert á móti hin eina skynsama afstaða. Hagkerfið þarf að fara í afvötnun vegna gróða- og hagvaxtarfíknar til að ná betur utan um velsæld fólks og umhverfis. Við þurfum breytt viðskiptamódel fyrir samfélagsmiðla, þar sem notendur eru ekki söluvaran. Við þurfum löggjöf sem takmarkar eftirlitskapítalísma, tryggir réttindi fólks gagnvart algrímum, tryggir gagnasjálfræði og sterkar sjálfstæðar stofnanir sem miðla trúverðugum og traustum upplýsingum. Við þurfumöfluga, sjálfstæða fjölmiðla, alvöru stuðning við listafólk, sögufólk og borgaraþing til að skapa nýjar framtíðarsögur. Við þurfum menntakerfi sem setur áherslu á samkennd, söguvitund, stafræna borgaravitund, gagnrýna hugsun og heimspekilega forvitni. Við þurfum einfaldlega samfélag, en ekki verbúð. Lýðræði er ekki bara um val á fulltrúum á fjögurra ára fresti; það er um sterka samfélagsþátttöku og rými þar sem við getum hist, rætt málin, endurskrifað sögurnar okkar og endurheimt rödd okkar sem þenkjandi og skapandi manneskjur frekar en neytendur. Áróður dafnar í tómarúmi einmanaleika. Heilbrigt samfélag byggir upp ónæmi gegn honum. Höfundur er stofnmeðlimur Samtaka um mannvæna tækni.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun