Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar 2. júní 2025 18:01 er ekki réttur stjórnmála aðila að ákveða um Það var mjög ljúft að lesa grein Þorbjargar Þorvaldsdóttur 31.5.2025 um að það sé ekki rétt að ungur karlmaður vilji stjórna barneignum kvenna fyrir fjölgun þjóðarinnar. Hann hefur greinilega enga þekkingu í líðan kvenna um aldir sem voru undir ánauð kynhvatar eiginmanns eða annarra, og höfðu ekkert val um afleiðingar þess. Tilfinningin fyrir konur í dag, sem vita hverjar þær eru, og hvað þær séu hér á jörðu til að gera. Hvort sem það sé að eignast börn eða ekki, er réttur þeirra sem ekki er siðferðilega né mannúðlegt að taka af þeim. Hvað þá um tilfinningar barna sem komu í heiminn, og voru ekki þau óskabörn sem við sjáum sem betur fer minna af í dag. Slík tilfinning er erfið og þekkja margir af eldri kynslóðum þá tilfinningu sem viðkomandi einstaklingar eru ekki á að sé gert kynslóðum framtíðar. Sem betur fer hafa konur á Íslandi rétt og tækifæri til að finna innan frá í sér hvað þær séu hér til að gera við líf sitt. Hvort þær ætli að eiga börn eða ekki, og ef þá hve mörg þær geti sinnt andlega og tilfinningalega svo vel sé. Svo eru feður því miður ekki alltaf í myndinni að deila umönnun um blessuð börnin. Þá er konan ein um það og er þá auka álag í viðbót við að afla sér viðurværis. Það er líka staðreynd að það er dýrt að setja barn í heiminn peningalega og tímalega. Dýrtíðin er orðin það mikil að jafnvel þegar um báða foreldra er að ræða á heimili krefst það samt þess, að þau bæði vinni úti. Og þó að það ár fæðingar orlofs sé ljúfur tími til að byggja nánd. Þá eru ótal ár eftir þegar barnið er orðið unglingur og sem einstaklingar er í jafn mikilli ef ekki jafnvel meiri þörf fyrir foreldri varðandi leiðsögn fyrir það sem er í vændum, tjáskipti um lífið og endalausar samræður til tengingar við veruleika allra í fjölskyldunni. Mikilvæg atriði fyrir sterkar tengingar á milli fjölskyldumeðlima, sem skapar nánd og veitir sjálfs öryggi og sjálfsvirði. Atriði sem minnkar mikið ef barnið eða börnin verða að alast upp í hóp á barnaheimili og eiga á hættu að skilja ekki hver þau séu sem þau og flýji í dóp, vín til að deyfa vansælu tilfinningar, og fari svo í að trúa þeim ósýnilegu gerendum á nýju fjölmiðlunum sem tæta heilabúin í allar mögulegar slæmar áttir, og eiga ekki þá virðingu skilið. Greinar og fréttir ungmenna á blöðunum á síðustu árum um erfitt andlegt og tilfinningalegt ástand í þeim og hjá þeim af ýmsum ástæðum. Er sorgleg staðreynd. Of algengur veruleiki sem segir sína sögu um, að það sé líklega oft frá hópsálar tilveru barnaheimilis tilveru. Stofnunum þar sem miklum og mikilvægum tíma er varið án þeirrar einstaklings uppbyggingu sem þau þurfa frá foreldrum. Það viðhorf að ætla bara langtíma innfæddum þegnum Íslands að eignast fleiri börn, er líka litað því viðhorfi sem ég kalla og nota orðið húðlitarfóbíu yfir. Óttinn við eitthvað nýtt. Þörf fyrir að halda dauðahaldi í það sem einmenningin hefur lifað við um aldir. En gamla orðið er kynþáttahatur eða kynþátta mismunun. Ótti við mannverur sem hafa fæðst með annan húðlit í öðru landi og annarri menningu, viðhorfum og siðum. Jörðin getur ekki haldið áfram að skaffa allt sem þyrfti ef mannkyni fjölgi endalaust, eins og fræðingar um jörðina eru að benda okkur á. Og hlýunin ein er stórt skilaboð um of mikla steinsteypuvæðingu og töku af öllu frá jörðu er að sýna einkenni á og afleiðingar frá. Við erum þegar of mörg á jörðinni. En dreift á ójafnan hátt, á og í lönd jarðar. Það er kominn tími til að endurhugsa þau atriði og skoða mannverur af öllum húðlitum sem það, og finna út hver þau séu sem mannverur sem vilji búa á Íslandi. Nýfædd börn eru auðvitað ómótstæðileg og yndisleg krútt. Ég elska að sjá þau í verslunarmiðstöðinni sem ég fer til. Og að sjá hve vakandi þau eru um umhverfi sitt og sýna það á ýmsan hátt. Og auðvitað voru börnin sem ég fæddi í heiminn ómótstæðilega falleg börn og mikil krútt. Einstaklingar sem eru miðaldra í dag. En ungbarna og smábarna tímabil er tiltölulega stuttur tíma af ævinni sem þau eru í því ástandi. Og bara smátími af öllu æviskeiðinu sem flestar mannverur fá. Það er tal um talnafræði sem er án tillitssemi, en hana má laga með nýrri hugsun á ótal vegu um okkur mannverur á jörðu. Konur í dag skilja mun meira um atriðin um það sem er innifalið í að fæða börn í heiminn. Það er oft margbrotið langtíma ferli allskonar upplifunar með barn í þróun þarna inni. Ástand um að barnið fær það inn sem konunni sem það er inni í líður. Ástand og líðan sem ég vissi fyrir rúmri hálfri öld að væri veruleiki og heyrði svo lækni hér í Ástralíu segja að já, barn í móðurlífi upplifir það sem er í gangi tilfinningalega í þeim líkama sem það er um borð í. Ég vissi það um mig frá að hafa verið óvelkominn getnaður sjálf, og í eigin meðgöngu með mín börn. En var í umhverfi þá þar sem mér var ekki trúað. Fyrir og eftir barnsburðarþunglyndi er svo annað algengt atriði sem gerist í meðgöngu. Ástand sem þarfnast djúprar rannsóknar. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson Skoðun Flumbrugangur í framhaldsskólum Jón Pétur Zimsen Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen Skoðun PCOS: Er ódýrara að halda heilsu eða meðhöndla veikindi? Elísa Ósk Línadóttir Skoðun Miðbær Selfoss vekur ánægju Bragi Bjarnason Skoðun Skoðun Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Skoðun Sjálfsvíg eru ekki óumflýjanleg Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson skrifar Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson skrifar Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Flumbrugangur í framhaldsskólum Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Miðbær Selfoss vekur ánægju Bragi Bjarnason skrifar Skoðun PCOS: Er ódýrara að halda heilsu eða meðhöndla veikindi? Elísa Ósk Línadóttir skrifar Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar Skoðun Be Kind - ekki kind Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir ,Perla Magnúsdóttir skrifar Skoðun Illa verndaðir Íslendingar Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Viðreisn afhjúpar sig endanlega Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heimalestur – gæðastund en ekki grátur og gnístan tanna Svava Þ. Hjaltalín skrifar Skoðun Frelsi til sölu Erling Kári Freysson skrifar Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar Skoðun Móðir í Breiðholti hjólar 5.000 kílómetra Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Viðreisn lætur verkin tala Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Sterkara framhaldsskólakerfi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Eru Íslendingar feigir? Olíuvinnsla! Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Sjá meira
er ekki réttur stjórnmála aðila að ákveða um Það var mjög ljúft að lesa grein Þorbjargar Þorvaldsdóttur 31.5.2025 um að það sé ekki rétt að ungur karlmaður vilji stjórna barneignum kvenna fyrir fjölgun þjóðarinnar. Hann hefur greinilega enga þekkingu í líðan kvenna um aldir sem voru undir ánauð kynhvatar eiginmanns eða annarra, og höfðu ekkert val um afleiðingar þess. Tilfinningin fyrir konur í dag, sem vita hverjar þær eru, og hvað þær séu hér á jörðu til að gera. Hvort sem það sé að eignast börn eða ekki, er réttur þeirra sem ekki er siðferðilega né mannúðlegt að taka af þeim. Hvað þá um tilfinningar barna sem komu í heiminn, og voru ekki þau óskabörn sem við sjáum sem betur fer minna af í dag. Slík tilfinning er erfið og þekkja margir af eldri kynslóðum þá tilfinningu sem viðkomandi einstaklingar eru ekki á að sé gert kynslóðum framtíðar. Sem betur fer hafa konur á Íslandi rétt og tækifæri til að finna innan frá í sér hvað þær séu hér til að gera við líf sitt. Hvort þær ætli að eiga börn eða ekki, og ef þá hve mörg þær geti sinnt andlega og tilfinningalega svo vel sé. Svo eru feður því miður ekki alltaf í myndinni að deila umönnun um blessuð börnin. Þá er konan ein um það og er þá auka álag í viðbót við að afla sér viðurværis. Það er líka staðreynd að það er dýrt að setja barn í heiminn peningalega og tímalega. Dýrtíðin er orðin það mikil að jafnvel þegar um báða foreldra er að ræða á heimili krefst það samt þess, að þau bæði vinni úti. Og þó að það ár fæðingar orlofs sé ljúfur tími til að byggja nánd. Þá eru ótal ár eftir þegar barnið er orðið unglingur og sem einstaklingar er í jafn mikilli ef ekki jafnvel meiri þörf fyrir foreldri varðandi leiðsögn fyrir það sem er í vændum, tjáskipti um lífið og endalausar samræður til tengingar við veruleika allra í fjölskyldunni. Mikilvæg atriði fyrir sterkar tengingar á milli fjölskyldumeðlima, sem skapar nánd og veitir sjálfs öryggi og sjálfsvirði. Atriði sem minnkar mikið ef barnið eða börnin verða að alast upp í hóp á barnaheimili og eiga á hættu að skilja ekki hver þau séu sem þau og flýji í dóp, vín til að deyfa vansælu tilfinningar, og fari svo í að trúa þeim ósýnilegu gerendum á nýju fjölmiðlunum sem tæta heilabúin í allar mögulegar slæmar áttir, og eiga ekki þá virðingu skilið. Greinar og fréttir ungmenna á blöðunum á síðustu árum um erfitt andlegt og tilfinningalegt ástand í þeim og hjá þeim af ýmsum ástæðum. Er sorgleg staðreynd. Of algengur veruleiki sem segir sína sögu um, að það sé líklega oft frá hópsálar tilveru barnaheimilis tilveru. Stofnunum þar sem miklum og mikilvægum tíma er varið án þeirrar einstaklings uppbyggingu sem þau þurfa frá foreldrum. Það viðhorf að ætla bara langtíma innfæddum þegnum Íslands að eignast fleiri börn, er líka litað því viðhorfi sem ég kalla og nota orðið húðlitarfóbíu yfir. Óttinn við eitthvað nýtt. Þörf fyrir að halda dauðahaldi í það sem einmenningin hefur lifað við um aldir. En gamla orðið er kynþáttahatur eða kynþátta mismunun. Ótti við mannverur sem hafa fæðst með annan húðlit í öðru landi og annarri menningu, viðhorfum og siðum. Jörðin getur ekki haldið áfram að skaffa allt sem þyrfti ef mannkyni fjölgi endalaust, eins og fræðingar um jörðina eru að benda okkur á. Og hlýunin ein er stórt skilaboð um of mikla steinsteypuvæðingu og töku af öllu frá jörðu er að sýna einkenni á og afleiðingar frá. Við erum þegar of mörg á jörðinni. En dreift á ójafnan hátt, á og í lönd jarðar. Það er kominn tími til að endurhugsa þau atriði og skoða mannverur af öllum húðlitum sem það, og finna út hver þau séu sem mannverur sem vilji búa á Íslandi. Nýfædd börn eru auðvitað ómótstæðileg og yndisleg krútt. Ég elska að sjá þau í verslunarmiðstöðinni sem ég fer til. Og að sjá hve vakandi þau eru um umhverfi sitt og sýna það á ýmsan hátt. Og auðvitað voru börnin sem ég fæddi í heiminn ómótstæðilega falleg börn og mikil krútt. Einstaklingar sem eru miðaldra í dag. En ungbarna og smábarna tímabil er tiltölulega stuttur tíma af ævinni sem þau eru í því ástandi. Og bara smátími af öllu æviskeiðinu sem flestar mannverur fá. Það er tal um talnafræði sem er án tillitssemi, en hana má laga með nýrri hugsun á ótal vegu um okkur mannverur á jörðu. Konur í dag skilja mun meira um atriðin um það sem er innifalið í að fæða börn í heiminn. Það er oft margbrotið langtíma ferli allskonar upplifunar með barn í þróun þarna inni. Ástand um að barnið fær það inn sem konunni sem það er inni í líður. Ástand og líðan sem ég vissi fyrir rúmri hálfri öld að væri veruleiki og heyrði svo lækni hér í Ástralíu segja að já, barn í móðurlífi upplifir það sem er í gangi tilfinningalega í þeim líkama sem það er um borð í. Ég vissi það um mig frá að hafa verið óvelkominn getnaður sjálf, og í eigin meðgöngu með mín börn. En var í umhverfi þá þar sem mér var ekki trúað. Fyrir og eftir barnsburðarþunglyndi er svo annað algengt atriði sem gerist í meðgöngu. Ástand sem þarfnast djúprar rannsóknar. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar
Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar
Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar
Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar
Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun