Býðst einhver til að axla 23 milljarða ábyrgð vegna REI? Jakob Frímann Magnússon skrifar 22. febrúar 2008 09:49 Í heitum umræðum undanfarinna vikna hefur farið undarlega lítið fyrir einum veigamiklum þætti REI-málsins: Glitnir bauðst í nóvember sl. til að tryggja kaupverð á REI að lágmarki 23.000.000.000 kr. (tuttugu og þrír milljarðar króna!). REI er skv. fréttum sl. helgar metið á 6 milljarða, ef þá það, og er nú að sönnu vandræðabarn sem engan virðist fýsa að ættleiða eftir að guðfaðirinn Bjarni Ármannsson kvaddi krógann og kærleiksheimili hans í hasti. Stóri ágreiningurinn sem Bingi gerði um málið við Vilhjálm Þórmund fv. borgarstjóra snerist um að Vilhjálmur Þórmundur vildi selja REI strax en Bingi vildi bíða og sjá. Miðað við stöðuna í dag mætti ætla að Vilhjálmur Þórmundur væri viðskiptaséní með hárrétta tilfinningu fyrir tímasetningum og hámörkun arðsemi, og að einhver allt annar en hann þyrfti að axla ábyrgð á öllum þeim milljörðum sem nú skortir upp á 23 milljarða dílinn sem Glitnir bauð þá – en alls ekki nú. Með fyrrnefndum ágreiningi um tímasetningu REI-sölunnar réttlætti Bingi þá fordæmalausu ákvörðun sína að slíta fyrirvaralaust borgarstjórnarmeirihlutanum með sjálfstæðismönnum og máta eyrnablöðkur sínar við mælskulist Svandísar Svavarsdóttur Gestssonar úr Vg, en tungulipurð hennar og hárfínar tímasetningar dáleiddu um hríð bæði meirihluta borgarfulltrúa og almennings í landinu. Gekk sá málflutningur að mestu út á meinta kaupréttarsamninga útvalinna, sem hún tók að vísu sjálf þátt í að velja, en einkum þó hina ófyrirgefanlegu meintu yfirsjón Vilhjálms Þórmundar að REI/GGE fengi 20 ára forgang á að kaupa sérþekkingu nokkurra reynslubolta í OR. Þetta hefði að vísu markað vatnaskil í rekstri OR því engum hafði áður hugkvæmst að koma slíkri innanhúsþekkingu í verð, hvað þá með 20 ára samningi. Frábær búhnykkur hefðu sumir sagt, en það gleymdist reyndar í allri umræðunni um 20 árin að sérfræðiþekkingu á borð við þá sem OR býr yfir er auðveldlega hægt að sækja að mestu á verkfræðistofur víða um land og nauðaeinfalt væri sömuleiðis að kippa einstökum sérfróðum starfsmönnum út úr OR með örlitlum yfirboðum. En yfirþyrmandi vandlætingar- og orrahríðir sósíalískra hispursmeyja megnuðu alltént við árslok að drepa allan samansafnaðan viðskiptalosta í langþráðri orkuútrás Reykvíkinga. Náttúra kapítalistanna skyldi bæld með ráðum og dáð. Á sömu bæjum er jafnhliða velt reiðum vöngum, reytt hár og kvartað yfir óskiljanlega bágum hlut kvenna í framlínu viðskiptalífsins. Á meðan borgarbúar horfðu upp á 23 milljarðana sína gufa upp, stóðu Vinstri grænar í ströngu niðri á Alþingi, á kafi í öðru stórmáli sem enga bið þoldi, sumsé að tryggja algert skírlífi íslenskra erindreka í útlöndum og fyrirbyggja með lagasetningum að sendimenn hins opinbera freistist til að ramba t.d. inn á hótel með léttbláum sjónvarpsrásum. Hér er græna kvenfélagið hans Steingríms J. sannarlega á heimavelli og í essinu sínu. Þegar öllu er á botninn hvolft, er það auðvitað tilhugsunin um refsivönd þessara sómakæru og skírlífu kerlinga af báðum kynjum sem helst getur veitt það aðhald og þá siðvöndun sem við hin þurfum öll svo nauðsynlega á að halda um þessar mundir. Sjálfsagt er svo auðvitað að fylgja þessu þarfa máli eftir með stofnun sérstakrar siðgæðislögreglu í stíl við þá sem tíðkast í sumum múslímskum ríkjum. Löggjafarvald er vanmáttugt án framkvæmdavalds. Þær fáu krónur sem eftir eru í REI skúffunni væru e.t.v. best nýttar til að reisa andvana örlagabarni REIðileysisins e.k. minnisvarða, og þá helst í anddyri Orkuveitunnar. Væri 23 karata kross viðeigandi? Á öðrum ásnum gæti hangið lítill Gullhjálmur og Þórshamar þá hinum megin? Eða mundi e.t.v. betur hæfa stytta af bjartri meyju og hreinni í svanhvítri skikkju með kolbrúnan brand á lofti, í vel reyrðu skírlífisbelti skreyttu hamri og sigð, til brýningar í baráttunni endalausu gegn vammi og frygð? Eftir stendur svo spurningin um alla milljarðana sem glutruðust í baráttunni á milli góðs og ills, milli skírlífis og saurlífis. Tuttugu og þrír milljarðar gæfu a.m.k. tvo og hálfan milljarð í hreinar vaxtatekjur á ári. Það væri hægt að gera ýmislegt fyrir slíkar fúlgur. Höfuðstóllinn einn dygði fyrir t.d. 1.000 nýjum þjónustuíbúðum, tugum nýrra dagheimila eða fyrir nýja Tónlistarhúsinu og hraðlest til Keflavíkur. Og væri þá nóg eftir. Reykvíkingar hljóta að harma hlut sinn. Ætlar ekki örugglega einhver að axla ábyrgð?Höfundur er tónlistarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jakob Frímann Magnússon Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Sjá meira
Í heitum umræðum undanfarinna vikna hefur farið undarlega lítið fyrir einum veigamiklum þætti REI-málsins: Glitnir bauðst í nóvember sl. til að tryggja kaupverð á REI að lágmarki 23.000.000.000 kr. (tuttugu og þrír milljarðar króna!). REI er skv. fréttum sl. helgar metið á 6 milljarða, ef þá það, og er nú að sönnu vandræðabarn sem engan virðist fýsa að ættleiða eftir að guðfaðirinn Bjarni Ármannsson kvaddi krógann og kærleiksheimili hans í hasti. Stóri ágreiningurinn sem Bingi gerði um málið við Vilhjálm Þórmund fv. borgarstjóra snerist um að Vilhjálmur Þórmundur vildi selja REI strax en Bingi vildi bíða og sjá. Miðað við stöðuna í dag mætti ætla að Vilhjálmur Þórmundur væri viðskiptaséní með hárrétta tilfinningu fyrir tímasetningum og hámörkun arðsemi, og að einhver allt annar en hann þyrfti að axla ábyrgð á öllum þeim milljörðum sem nú skortir upp á 23 milljarða dílinn sem Glitnir bauð þá – en alls ekki nú. Með fyrrnefndum ágreiningi um tímasetningu REI-sölunnar réttlætti Bingi þá fordæmalausu ákvörðun sína að slíta fyrirvaralaust borgarstjórnarmeirihlutanum með sjálfstæðismönnum og máta eyrnablöðkur sínar við mælskulist Svandísar Svavarsdóttur Gestssonar úr Vg, en tungulipurð hennar og hárfínar tímasetningar dáleiddu um hríð bæði meirihluta borgarfulltrúa og almennings í landinu. Gekk sá málflutningur að mestu út á meinta kaupréttarsamninga útvalinna, sem hún tók að vísu sjálf þátt í að velja, en einkum þó hina ófyrirgefanlegu meintu yfirsjón Vilhjálms Þórmundar að REI/GGE fengi 20 ára forgang á að kaupa sérþekkingu nokkurra reynslubolta í OR. Þetta hefði að vísu markað vatnaskil í rekstri OR því engum hafði áður hugkvæmst að koma slíkri innanhúsþekkingu í verð, hvað þá með 20 ára samningi. Frábær búhnykkur hefðu sumir sagt, en það gleymdist reyndar í allri umræðunni um 20 árin að sérfræðiþekkingu á borð við þá sem OR býr yfir er auðveldlega hægt að sækja að mestu á verkfræðistofur víða um land og nauðaeinfalt væri sömuleiðis að kippa einstökum sérfróðum starfsmönnum út úr OR með örlitlum yfirboðum. En yfirþyrmandi vandlætingar- og orrahríðir sósíalískra hispursmeyja megnuðu alltént við árslok að drepa allan samansafnaðan viðskiptalosta í langþráðri orkuútrás Reykvíkinga. Náttúra kapítalistanna skyldi bæld með ráðum og dáð. Á sömu bæjum er jafnhliða velt reiðum vöngum, reytt hár og kvartað yfir óskiljanlega bágum hlut kvenna í framlínu viðskiptalífsins. Á meðan borgarbúar horfðu upp á 23 milljarðana sína gufa upp, stóðu Vinstri grænar í ströngu niðri á Alþingi, á kafi í öðru stórmáli sem enga bið þoldi, sumsé að tryggja algert skírlífi íslenskra erindreka í útlöndum og fyrirbyggja með lagasetningum að sendimenn hins opinbera freistist til að ramba t.d. inn á hótel með léttbláum sjónvarpsrásum. Hér er græna kvenfélagið hans Steingríms J. sannarlega á heimavelli og í essinu sínu. Þegar öllu er á botninn hvolft, er það auðvitað tilhugsunin um refsivönd þessara sómakæru og skírlífu kerlinga af báðum kynjum sem helst getur veitt það aðhald og þá siðvöndun sem við hin þurfum öll svo nauðsynlega á að halda um þessar mundir. Sjálfsagt er svo auðvitað að fylgja þessu þarfa máli eftir með stofnun sérstakrar siðgæðislögreglu í stíl við þá sem tíðkast í sumum múslímskum ríkjum. Löggjafarvald er vanmáttugt án framkvæmdavalds. Þær fáu krónur sem eftir eru í REI skúffunni væru e.t.v. best nýttar til að reisa andvana örlagabarni REIðileysisins e.k. minnisvarða, og þá helst í anddyri Orkuveitunnar. Væri 23 karata kross viðeigandi? Á öðrum ásnum gæti hangið lítill Gullhjálmur og Þórshamar þá hinum megin? Eða mundi e.t.v. betur hæfa stytta af bjartri meyju og hreinni í svanhvítri skikkju með kolbrúnan brand á lofti, í vel reyrðu skírlífisbelti skreyttu hamri og sigð, til brýningar í baráttunni endalausu gegn vammi og frygð? Eftir stendur svo spurningin um alla milljarðana sem glutruðust í baráttunni á milli góðs og ills, milli skírlífis og saurlífis. Tuttugu og þrír milljarðar gæfu a.m.k. tvo og hálfan milljarð í hreinar vaxtatekjur á ári. Það væri hægt að gera ýmislegt fyrir slíkar fúlgur. Höfuðstóllinn einn dygði fyrir t.d. 1.000 nýjum þjónustuíbúðum, tugum nýrra dagheimila eða fyrir nýja Tónlistarhúsinu og hraðlest til Keflavíkur. Og væri þá nóg eftir. Reykvíkingar hljóta að harma hlut sinn. Ætlar ekki örugglega einhver að axla ábyrgð?Höfundur er tónlistarmaður.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun