Vaskurinn og laxinn Þórólfur Matthíasson skrifar 25. nóvember 2011 06:00 Ríkissjóður Íslands er í vanda vegna skulda. Stjórnvöld virðast leita allra leiða til að auka tekjur og draga úr útgjöldum. Forsvarsmenn í atvinnulífi bera sig illa vegna fyrirhugaðra hækkana á ýmsum rekstrartengdum álögum. Telja jafnvel að fótum sé kippt undan starfsemi sinni. Virðisaukaskattur er einn umfangsmesti skattstofn ríkisins. Tekjur af virðisaukaskatti má auka með hækkun skattlagningarprósentu (sem hefur verið gert) og með því að draga úr undanþágum eða með því að flytja vöruflokka úr lágu skattþrepi í hærra (tillaga sérfræðinga AGS). Meginhugmyndin á bak við upptöku virðisaukaskatts í stað söluskatts var að breikka skattstofninn með því að fækka undanþágum frá greiðslu auk þess sem söluskatturinn mismunaði atvinnugreinum og framleiðsluaðferðum og hafði þannig skekkjandi áhrif á neyslu fólks. Í 2. gr. laga númer 50/1988 með síðari breytingum, er tilgreint hvaða viðskipti eru undanþegin greiðslu virðisaukaskatts. Þessum undanþágum má gróflega skipta í fjóra flokka: Í fyrsta lagi nær undanþága til þjónustu á borð við heilbrigðisþjónustu og útfararþjónustu þar sem deila má um hvort viðskiptin leiði til virðisaukningar á hendi kaupanda (tannfyllingar viðhalda virði tanna frekar en að þær auki verðmæti þeirra svo dæmi sé tekið og því hæpið að greiða virðisaukaskatt af þjónustu tannlækna og annarra heilbrigðisstarfsmanna). Í öðru lagi nær undanþágan til þjónustu þar sem virðisaukinn er óviss eða langt í að hann verði að raunveruleika. Þetta á við um starfsemi skólastofnana, íþróttastarfsemi, fasteignaleigu, starfsemi rithöfunda og annarra listamanna. Þessi starfsemi einkennist af því að iðkendur leggja í mikinn kostnað löngu áður en ljóst er hvort árangur verður af streði þeirra. Slík starfsemi fellur illa að hugmyndafræði virðisaukaskattsins, innskattur myndi safnast upp hjá væntanlegum seljendum þjónustunnar árum og jafnvel áratugum saman. Í þriðja lagi nær undanþága til starfsemi þar sem óljós tengsl eru milli virðisauka sem starfsemin skapar og umfangs viðskipta. Þetta á við um starfsemi banka og vátryggingarfélaga. Þessir flokkar eiga það sammerkt að það eru skynsamleg rök sem liggja að baki undanþágunni. Fjórði flokkurinn samanstendur af vörum og þjónustu sem ekki er hægt að rökstyðja undanþáguna með skynsamlegum rökum. Frumvarp til laga um virðisaukaskatt breyttist mikið í meðförum þingsins, einkum eftir að fjárhags- og viðskiptanefnd hafði fundað með hagsmunaaðilum. Það sem vekur einna mesta athygli er undanþága vegna sölu veiðileyfa í ám og vötnum. Í framsögu um nefndarálit um frumvarpið sem varð að lögum 50/1988 sagði nefndarformaður fjárhags- og viðskiptanefndar m.a.: „Á fund nefndarinnar komu fulltrúar frá Landssambandi veiðifélaga og vöktu athygli á því að veiðihlunnindi eru mjög ríkur þáttur í tekjum bænda þeirra sem slík hlunnindi hafa…“. Í framhaldinu hafa skattyfirvöld túlkað tekjur af veiðihlunnindum með sama hætti og um leigutekjur af fasteign væri að ræða þannig að sala laxveiðileyfa væri undanþegin virðisaukaskatti! Þess má geta að alþingismennirnir Jóhanna Sigurðardóttir og Rannveig Guðmundsdóttir lögðu fram tillögu um að veiðar í ám og vötnum væru virðisaukaskattsskyldar árið 1998. Sú tillaga náði ekki fram að ganga. Nú berast fregnir af mjög hækkandi verði á laxveiðileyfum. Þessi tekjuauki rennur að stórum hluta til eigenda veiðiréttarins. Sumir þeirra hafa kostað nokkru til að auka verðmæti eignar sinnar. Aðrir litlu. Hið opinbera kostar umfangsmikla rannsóknarstarfsemi og seiðauppeldi. Væri leiga á laxveiðihlunnindum virðisaukaskattsskyld kæmi innskattur vegna aðfanga og þjónustu sem veiðileyfasölunni fylgdi til frádráttar útskattinum með sama hætti og í annarri starfsemi. En álagning virðisaukaskatts myndi tæplega hafa í för með sér að umfang veiðileyfasölu breyttist. Að því leytinu er skárra að leggja virðisaukaskatt á laxveiðar en að leggja kolefnisskatt á framleiðslu kísiljárns, sé ætlunin að takmarka áhrif skattheimtunnar á atvinnulífsumsvif. Íslenskur landbúnaður tekur til sín umtalsverðar upphæðir úr ríkissjóði í formi beingreiðslna og styrkja af ýmsu tagi. Hagfræðistofnun tók saman upplýsingar um tekjur af sölu lax- og silungsveiðileyfa fyrir árið 2003 í skýrslu sem kom út 2004. Tekjur þá voru áætlaðar um 1 milljarður króna. Sé gert ráð fyrir að þessar tekjur fylgi gengi erlendra gjaldmiðla væru þær um 1,7 milljarðar króna á núverandi verðlagi. Undanþágan frá greiðslu virðisaukaskatts af sölu lax- og silungsveiðileyfa jafngildir þess vegna því að styrkir til íslensks landbúnaðar séu vantaldir um 300 til 400 milljónir króna í opinberum gögnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórólfur Matthíasson Mest lesið Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tilgáta um brjálsemi þjóðarleiðtoga Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Blóðbað í Súdan: Framtíðarannáll? Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Á tímamótum: Sameinuðu þjóðirnar í 80 ár Vala Karen Viðarsdóttir,Védís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Borgar sig að vanmeta menntun? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hækkar gjöld á háskólanema Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Farsæld barna í fyrirrúmi Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir skrifar Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skólar hafa stigið skrefið með góðum árangri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir skrifar Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson skrifar Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Sjá meira
Ríkissjóður Íslands er í vanda vegna skulda. Stjórnvöld virðast leita allra leiða til að auka tekjur og draga úr útgjöldum. Forsvarsmenn í atvinnulífi bera sig illa vegna fyrirhugaðra hækkana á ýmsum rekstrartengdum álögum. Telja jafnvel að fótum sé kippt undan starfsemi sinni. Virðisaukaskattur er einn umfangsmesti skattstofn ríkisins. Tekjur af virðisaukaskatti má auka með hækkun skattlagningarprósentu (sem hefur verið gert) og með því að draga úr undanþágum eða með því að flytja vöruflokka úr lágu skattþrepi í hærra (tillaga sérfræðinga AGS). Meginhugmyndin á bak við upptöku virðisaukaskatts í stað söluskatts var að breikka skattstofninn með því að fækka undanþágum frá greiðslu auk þess sem söluskatturinn mismunaði atvinnugreinum og framleiðsluaðferðum og hafði þannig skekkjandi áhrif á neyslu fólks. Í 2. gr. laga númer 50/1988 með síðari breytingum, er tilgreint hvaða viðskipti eru undanþegin greiðslu virðisaukaskatts. Þessum undanþágum má gróflega skipta í fjóra flokka: Í fyrsta lagi nær undanþága til þjónustu á borð við heilbrigðisþjónustu og útfararþjónustu þar sem deila má um hvort viðskiptin leiði til virðisaukningar á hendi kaupanda (tannfyllingar viðhalda virði tanna frekar en að þær auki verðmæti þeirra svo dæmi sé tekið og því hæpið að greiða virðisaukaskatt af þjónustu tannlækna og annarra heilbrigðisstarfsmanna). Í öðru lagi nær undanþágan til þjónustu þar sem virðisaukinn er óviss eða langt í að hann verði að raunveruleika. Þetta á við um starfsemi skólastofnana, íþróttastarfsemi, fasteignaleigu, starfsemi rithöfunda og annarra listamanna. Þessi starfsemi einkennist af því að iðkendur leggja í mikinn kostnað löngu áður en ljóst er hvort árangur verður af streði þeirra. Slík starfsemi fellur illa að hugmyndafræði virðisaukaskattsins, innskattur myndi safnast upp hjá væntanlegum seljendum þjónustunnar árum og jafnvel áratugum saman. Í þriðja lagi nær undanþága til starfsemi þar sem óljós tengsl eru milli virðisauka sem starfsemin skapar og umfangs viðskipta. Þetta á við um starfsemi banka og vátryggingarfélaga. Þessir flokkar eiga það sammerkt að það eru skynsamleg rök sem liggja að baki undanþágunni. Fjórði flokkurinn samanstendur af vörum og þjónustu sem ekki er hægt að rökstyðja undanþáguna með skynsamlegum rökum. Frumvarp til laga um virðisaukaskatt breyttist mikið í meðförum þingsins, einkum eftir að fjárhags- og viðskiptanefnd hafði fundað með hagsmunaaðilum. Það sem vekur einna mesta athygli er undanþága vegna sölu veiðileyfa í ám og vötnum. Í framsögu um nefndarálit um frumvarpið sem varð að lögum 50/1988 sagði nefndarformaður fjárhags- og viðskiptanefndar m.a.: „Á fund nefndarinnar komu fulltrúar frá Landssambandi veiðifélaga og vöktu athygli á því að veiðihlunnindi eru mjög ríkur þáttur í tekjum bænda þeirra sem slík hlunnindi hafa…“. Í framhaldinu hafa skattyfirvöld túlkað tekjur af veiðihlunnindum með sama hætti og um leigutekjur af fasteign væri að ræða þannig að sala laxveiðileyfa væri undanþegin virðisaukaskatti! Þess má geta að alþingismennirnir Jóhanna Sigurðardóttir og Rannveig Guðmundsdóttir lögðu fram tillögu um að veiðar í ám og vötnum væru virðisaukaskattsskyldar árið 1998. Sú tillaga náði ekki fram að ganga. Nú berast fregnir af mjög hækkandi verði á laxveiðileyfum. Þessi tekjuauki rennur að stórum hluta til eigenda veiðiréttarins. Sumir þeirra hafa kostað nokkru til að auka verðmæti eignar sinnar. Aðrir litlu. Hið opinbera kostar umfangsmikla rannsóknarstarfsemi og seiðauppeldi. Væri leiga á laxveiðihlunnindum virðisaukaskattsskyld kæmi innskattur vegna aðfanga og þjónustu sem veiðileyfasölunni fylgdi til frádráttar útskattinum með sama hætti og í annarri starfsemi. En álagning virðisaukaskatts myndi tæplega hafa í för með sér að umfang veiðileyfasölu breyttist. Að því leytinu er skárra að leggja virðisaukaskatt á laxveiðar en að leggja kolefnisskatt á framleiðslu kísiljárns, sé ætlunin að takmarka áhrif skattheimtunnar á atvinnulífsumsvif. Íslenskur landbúnaður tekur til sín umtalsverðar upphæðir úr ríkissjóði í formi beingreiðslna og styrkja af ýmsu tagi. Hagfræðistofnun tók saman upplýsingar um tekjur af sölu lax- og silungsveiðileyfa fyrir árið 2003 í skýrslu sem kom út 2004. Tekjur þá voru áætlaðar um 1 milljarður króna. Sé gert ráð fyrir að þessar tekjur fylgi gengi erlendra gjaldmiðla væru þær um 1,7 milljarðar króna á núverandi verðlagi. Undanþágan frá greiðslu virðisaukaskatts af sölu lax- og silungsveiðileyfa jafngildir þess vegna því að styrkir til íslensks landbúnaðar séu vantaldir um 300 til 400 milljónir króna í opinberum gögnum.
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar
Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun