Ívilnun fyrir lögmenn? Helga Vala Helgadóttir skrifar 1. maí 2017 07:00 Virðisaukaskattur á lögmannsþjónustu er 24%. Lögmenn þurfa þannig, eins og reyndar velflestir aðrir þjónustuaðilar, að leggja 24% ofan á þóknun þegar þeir rukka viðskiptavini sína. Þar er ekkert tillit tekið til þess hvort viðskiptavinir séu fjáðir eða ekki, einstaklingar eða fyrirtæki, eitt skal yfir alla ganga. Þá liggur einnig fyrir að offramboð er á lögfræðingum í dag og færri að sækja sér réttindi til að stunda lögmannsstörf. Krísa í stéttinni má segja. Ætti lögmannafélagið að beita sér fyrir því að lögmenn fái ívilnun þegar kemur að álagningu virðisaukaskatts? Veit ekki til þess að neinar greiningar hafi verið framkvæmdar þegar tekin var ákvörðun um þessa skattheimtu, né heldur að eitthvert áralangt samtal hafi átt sér stað við lögmenn og viðskiptavini þeirra. Þetta er skattur sem var ákveðinn árið 1988 á Alþingi og tók þá við af söluskatti sem verið hafði í einhverri mynd nánast frá árinu 1945. Þetta hækkar auðvitað reikninginn hjá þeim sem eiga í viðskiptum og gerir lögmönnum erfiðara fyrir að hækka tímagjaldið. Er því ekki upplagt að lögmenn fái félagið sitt til að hamast í stjórnvöldum og krefjast ívilnandi meðferðar fyrir stéttina í ljósi ofangreinds? Það er ólíklegt að einhverjum þætti það eðlilegt. 24% álagning á þóknun er vissulega íþyngjandi en gætum við með einhverjum hætti réttlætt það að taka eina starfsgrein út fyrir sviga þegar kemur að slíkri álagningu virðisaukaskatts? Ég leyfi mér að efast um að slíkt hlyti hljómgrunn. Hvers vegna ætti það þá að gilda um aðra starfsgrein sem þessi misserin er í miklum blóma? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Helga Vala Helgadóttir Mest lesið Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Halldór 07.06.2025 Halldór Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson Skoðun
Virðisaukaskattur á lögmannsþjónustu er 24%. Lögmenn þurfa þannig, eins og reyndar velflestir aðrir þjónustuaðilar, að leggja 24% ofan á þóknun þegar þeir rukka viðskiptavini sína. Þar er ekkert tillit tekið til þess hvort viðskiptavinir séu fjáðir eða ekki, einstaklingar eða fyrirtæki, eitt skal yfir alla ganga. Þá liggur einnig fyrir að offramboð er á lögfræðingum í dag og færri að sækja sér réttindi til að stunda lögmannsstörf. Krísa í stéttinni má segja. Ætti lögmannafélagið að beita sér fyrir því að lögmenn fái ívilnun þegar kemur að álagningu virðisaukaskatts? Veit ekki til þess að neinar greiningar hafi verið framkvæmdar þegar tekin var ákvörðun um þessa skattheimtu, né heldur að eitthvert áralangt samtal hafi átt sér stað við lögmenn og viðskiptavini þeirra. Þetta er skattur sem var ákveðinn árið 1988 á Alþingi og tók þá við af söluskatti sem verið hafði í einhverri mynd nánast frá árinu 1945. Þetta hækkar auðvitað reikninginn hjá þeim sem eiga í viðskiptum og gerir lögmönnum erfiðara fyrir að hækka tímagjaldið. Er því ekki upplagt að lögmenn fái félagið sitt til að hamast í stjórnvöldum og krefjast ívilnandi meðferðar fyrir stéttina í ljósi ofangreinds? Það er ólíklegt að einhverjum þætti það eðlilegt. 24% álagning á þóknun er vissulega íþyngjandi en gætum við með einhverjum hætti réttlætt það að taka eina starfsgrein út fyrir sviga þegar kemur að slíkri álagningu virðisaukaskatts? Ég leyfi mér að efast um að slíkt hlyti hljómgrunn. Hvers vegna ætti það þá að gilda um aðra starfsgrein sem þessi misserin er í miklum blóma?
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun