„Lítill, ljótur og villimannslegur skítabissness“ Ole Anton Bieltvedt skrifar 15. apríl 2019 11:30 Engin önnur þjóð veiðir langreyði (stórhveli). Við erum einasta þjóð veraldar, sem drepur þennan friðsama risa úthafanna; næststærsta spendýr jarðar. Drepur hann kannske mikinn fisk? Nei, langreyður er skíðishvalur, drepur engan fisk; lifir á svifi. Og, rannsóknir vísindamanna sýna, að hún skilar meiru til lífríkisins, en hún tekur. 1986 bannaði Alþjóða hvalveiðiráðið dráp á langreyði. Það bann stendur enn. Skv. CITES-samkomulaginu banna nánast allar þjóðir heims langreyðaveiðar, verzlun með langreyðaafurðir og flutning á langreyðaafurðum í lögsögu sinni líka. Þann 19. feb. sl. gaf sjávarútvegsráðherra engu að síður út reglugerð um nýjar hvalveiðar. Veiða má 2.135 hvali 2019-2023. 1.045 langreyðar og 1.090 hrefnur. Einhver mesta hvalaslátrun, sem sögur fara af. Hvað gengur okkur til? Verðum við kannske meiri menn með því að ganga þvert á ört vaxandi dýra-, náttúru- og umhverfisvernd svo og á viðleitni, regluverk og ráðstafanir alþjóðasamfélagsins til að verja og varðveita þau 10%, sem eftir eru af hvalastofnum úthafanna? Í júli í fyrra mótmælti 41 þjóð – allar okkar helztu vina- og viðskiptaþjóðir - nýjum langreyðaveiðum okkar harðlega. Skyldu svo langreyðaveiðar borga sig? Skv. skýrslum H.Í., frá janúar sl. tapaði Hvalur hf á sínum langreyðaveiðum síðustu 5 árin. Efnahagslegur tilgangur er því enginn. Núll. Og, hvað með villimannslegar veiðiaðferðir og dýraníðið, sem veiðarnar byggjast á? Er mönnum sama, þó að mörg dýranna séu fyrst sprengd að hluta til í tætlur, án þess þó að drepast, svo eru innyfli, líffæri og hold tætt í sundur með stálkló skutuls, oft í 10-15 mínútur, þar til dýrið loks drepst. Oft eru fullgengnir kálfar - en getnaður langreyða á sér stað að hausti og kýr ganga með í 11 mánuði – sprengdir, tættir eða kæfðir með. Fyrir sjávarútvegsráðherra er þetta greinilega ekkert mál. Ekki heldur fyrir forsætisráðherra eða Vinstri græna, sem þó voru m.a. kosnir inn á þing og í ríkisstjórn út á skýra andstöðu sína við hvalveiðar. Í ljóma stóla gleymast heit. Svei sé þeim, sem svíkja loforð. Af þeim 2.135 dýrum, sem sjávarútvegsráðherra og ríkisstjórn veitir nú drápsleyfi fyrir, verða minnst 350 dýr, auk tuga kálfa, limlest og kvalin til dauða með ofangreindum hætti. Skv. fyrirliggjandi rannsóknarskýrslum. Það eru aðrar mikilvægar hliðar á málinu: Ferðaþjónustan er langþýðingarmesti atvinnuvegur okkar. Með honum öflum við meira en helmings allra gjaldeyristekna. Hann aflar meiri gjaldeyris á einum degi, en gjaldeyristekjur hvalveiða eru á einu ári. Meira að segja friðsæl hvalaskoðun aflar 4-5 sinnum meiri tekna en hvalveiðar. Í heildarsamhengi eru hvalveiðar því, fyrir mér, lítill, ljótur og villimannslegur skítabissness. Fram hefur líka komið, að þessar langreyðaveiðar valda margvíslegum vanda fyrir útflutningsverzlunina. Græna bylgjan, sem fer nú um allan hinn vestræna heim, veldur því, að fleiri og fleiri hafna óþarfa drápi dýra og frekari ágangi á náttúru og lífríki jarðar. Unga kynslóðin er að bætast í hópinn. Í skýrli H.Í. kom fram, að ein öflugasta smásölukeðja Evrópu, Aldi, hvarf frá íslenzkum vörum vegna hvalveiða. Skv. sömu heimild á Guðmundur í Brimi, nú í Granda, í vaxandi vanda með útflutning vegna tengsla Granda við Hval hf. Ungt og framsækið útflutningsfyrirtæki, Niceland, sem hefur haslað sér völl með ferskum hágæðafiski á Bandaríkjamarkaði og fjárfest hefur hundruðum milljóna í uppbyggingu þessara viðskipta, mætir nú kurri meðal viðskiptavina, vegna nýrra hvalveiða, og þetta unga dugnaðarfólk er með lífið í lúkunum vegna hvalveiðanna og skemmandi áhrifa þeirra. Við þessi skilyrði hefði sjávarútvegsráðherra og ríkisstjórn auðvitað borið að kanna fyrirfram afstöðu manna erlendis til fyrirhugaðra langreyðaveiða, en opinberlega liggur þó ekkert fyrir um slíkt. Undirritaður hafði samband við sendiherra landsins í Bandaríkjunum, Bretlandi, Frakklandi og Þýzkalandi til að spyrjast fyrir um slíkar kannanir. Vildu sendiherrarnir engu svara og vísuðu á utanríkisráðuneytið. Á fundi undirritaðs með ferðamálaráðuneytinu 5. apríl sl. gerðist svo það, að starfsmaður þar nefndi, að skýrslur tengdar „Iceland Naturally“, um afstöðu manna í Norður Ameríku til hvalveiða og Íslands sem ferðamannalands, lægju fyrir. Hún hefði verið neikvæð. 45% aðspurðra hefðu tekið mjög neikvæða afstöðu og hefði sú tala farið vaxandi. Starfsmaður tjáði mér, að ég gæti fengið þessa skoðanakönnun á Íslandsstofu eða aðalræðismannsskrifstofu Íslands í New York. Hjá Íslandsstofu vísuðu menn hver á annan, og endaði það með því, eftir að þrír höfðu komið að málinu þar, að mér var vísað á utanríkisráðuneyti. Ræðismannsskrifstofan vísaði líka á utanríkisráðuneytið. Utanríkisráðuneytið lofaði svörum og upplýsingum fyrir lok síðustu viku. Á föstudag kom eitthvert yfirklór og einhverjar gamlar skýrslur, sem höfðu ekkert með hvalveiðar að gera.Ekki kom skoðanakönnunin, sem mér var sagt frá og enginn hafði hafnað tilvist á. Menn lágu greinilega á henni, eins og ormar á gulli. Þessi atburðarás vekur upp grunsemdir og spurningar um það, hvort utanríkisráðherra lumi á óhagstæðum skýrslum um áhrif hvalveiða, þar sem fram kemur mikil andstaða og andúð almennings í Norður Ameríku gagnvart langreyðaveiðum Íslendinga.Ef utanríkisráðherra er hér að halda slíkum upplýsingum frá landsmönnum, stjórnarstefnunni til verndar og Hval hf til þjónustu og þóknunar, á kostnað ferðaþjónustunnar, útflutningsverzlunarinnar og gegn almannahag, þá er það mikið og alvarlegt brot. Þar sem ég þekki til erlendis, myndi slíkt brot kosta ráðherra hnappinn. Hratt og örugglega.Höfundur er formaður Jarðarvina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Engin önnur þjóð veiðir langreyði (stórhveli). Við erum einasta þjóð veraldar, sem drepur þennan friðsama risa úthafanna; næststærsta spendýr jarðar. Drepur hann kannske mikinn fisk? Nei, langreyður er skíðishvalur, drepur engan fisk; lifir á svifi. Og, rannsóknir vísindamanna sýna, að hún skilar meiru til lífríkisins, en hún tekur. 1986 bannaði Alþjóða hvalveiðiráðið dráp á langreyði. Það bann stendur enn. Skv. CITES-samkomulaginu banna nánast allar þjóðir heims langreyðaveiðar, verzlun með langreyðaafurðir og flutning á langreyðaafurðum í lögsögu sinni líka. Þann 19. feb. sl. gaf sjávarútvegsráðherra engu að síður út reglugerð um nýjar hvalveiðar. Veiða má 2.135 hvali 2019-2023. 1.045 langreyðar og 1.090 hrefnur. Einhver mesta hvalaslátrun, sem sögur fara af. Hvað gengur okkur til? Verðum við kannske meiri menn með því að ganga þvert á ört vaxandi dýra-, náttúru- og umhverfisvernd svo og á viðleitni, regluverk og ráðstafanir alþjóðasamfélagsins til að verja og varðveita þau 10%, sem eftir eru af hvalastofnum úthafanna? Í júli í fyrra mótmælti 41 þjóð – allar okkar helztu vina- og viðskiptaþjóðir - nýjum langreyðaveiðum okkar harðlega. Skyldu svo langreyðaveiðar borga sig? Skv. skýrslum H.Í., frá janúar sl. tapaði Hvalur hf á sínum langreyðaveiðum síðustu 5 árin. Efnahagslegur tilgangur er því enginn. Núll. Og, hvað með villimannslegar veiðiaðferðir og dýraníðið, sem veiðarnar byggjast á? Er mönnum sama, þó að mörg dýranna séu fyrst sprengd að hluta til í tætlur, án þess þó að drepast, svo eru innyfli, líffæri og hold tætt í sundur með stálkló skutuls, oft í 10-15 mínútur, þar til dýrið loks drepst. Oft eru fullgengnir kálfar - en getnaður langreyða á sér stað að hausti og kýr ganga með í 11 mánuði – sprengdir, tættir eða kæfðir með. Fyrir sjávarútvegsráðherra er þetta greinilega ekkert mál. Ekki heldur fyrir forsætisráðherra eða Vinstri græna, sem þó voru m.a. kosnir inn á þing og í ríkisstjórn út á skýra andstöðu sína við hvalveiðar. Í ljóma stóla gleymast heit. Svei sé þeim, sem svíkja loforð. Af þeim 2.135 dýrum, sem sjávarútvegsráðherra og ríkisstjórn veitir nú drápsleyfi fyrir, verða minnst 350 dýr, auk tuga kálfa, limlest og kvalin til dauða með ofangreindum hætti. Skv. fyrirliggjandi rannsóknarskýrslum. Það eru aðrar mikilvægar hliðar á málinu: Ferðaþjónustan er langþýðingarmesti atvinnuvegur okkar. Með honum öflum við meira en helmings allra gjaldeyristekna. Hann aflar meiri gjaldeyris á einum degi, en gjaldeyristekjur hvalveiða eru á einu ári. Meira að segja friðsæl hvalaskoðun aflar 4-5 sinnum meiri tekna en hvalveiðar. Í heildarsamhengi eru hvalveiðar því, fyrir mér, lítill, ljótur og villimannslegur skítabissness. Fram hefur líka komið, að þessar langreyðaveiðar valda margvíslegum vanda fyrir útflutningsverzlunina. Græna bylgjan, sem fer nú um allan hinn vestræna heim, veldur því, að fleiri og fleiri hafna óþarfa drápi dýra og frekari ágangi á náttúru og lífríki jarðar. Unga kynslóðin er að bætast í hópinn. Í skýrli H.Í. kom fram, að ein öflugasta smásölukeðja Evrópu, Aldi, hvarf frá íslenzkum vörum vegna hvalveiða. Skv. sömu heimild á Guðmundur í Brimi, nú í Granda, í vaxandi vanda með útflutning vegna tengsla Granda við Hval hf. Ungt og framsækið útflutningsfyrirtæki, Niceland, sem hefur haslað sér völl með ferskum hágæðafiski á Bandaríkjamarkaði og fjárfest hefur hundruðum milljóna í uppbyggingu þessara viðskipta, mætir nú kurri meðal viðskiptavina, vegna nýrra hvalveiða, og þetta unga dugnaðarfólk er með lífið í lúkunum vegna hvalveiðanna og skemmandi áhrifa þeirra. Við þessi skilyrði hefði sjávarútvegsráðherra og ríkisstjórn auðvitað borið að kanna fyrirfram afstöðu manna erlendis til fyrirhugaðra langreyðaveiða, en opinberlega liggur þó ekkert fyrir um slíkt. Undirritaður hafði samband við sendiherra landsins í Bandaríkjunum, Bretlandi, Frakklandi og Þýzkalandi til að spyrjast fyrir um slíkar kannanir. Vildu sendiherrarnir engu svara og vísuðu á utanríkisráðuneytið. Á fundi undirritaðs með ferðamálaráðuneytinu 5. apríl sl. gerðist svo það, að starfsmaður þar nefndi, að skýrslur tengdar „Iceland Naturally“, um afstöðu manna í Norður Ameríku til hvalveiða og Íslands sem ferðamannalands, lægju fyrir. Hún hefði verið neikvæð. 45% aðspurðra hefðu tekið mjög neikvæða afstöðu og hefði sú tala farið vaxandi. Starfsmaður tjáði mér, að ég gæti fengið þessa skoðanakönnun á Íslandsstofu eða aðalræðismannsskrifstofu Íslands í New York. Hjá Íslandsstofu vísuðu menn hver á annan, og endaði það með því, eftir að þrír höfðu komið að málinu þar, að mér var vísað á utanríkisráðuneyti. Ræðismannsskrifstofan vísaði líka á utanríkisráðuneytið. Utanríkisráðuneytið lofaði svörum og upplýsingum fyrir lok síðustu viku. Á föstudag kom eitthvert yfirklór og einhverjar gamlar skýrslur, sem höfðu ekkert með hvalveiðar að gera.Ekki kom skoðanakönnunin, sem mér var sagt frá og enginn hafði hafnað tilvist á. Menn lágu greinilega á henni, eins og ormar á gulli. Þessi atburðarás vekur upp grunsemdir og spurningar um það, hvort utanríkisráðherra lumi á óhagstæðum skýrslum um áhrif hvalveiða, þar sem fram kemur mikil andstaða og andúð almennings í Norður Ameríku gagnvart langreyðaveiðum Íslendinga.Ef utanríkisráðherra er hér að halda slíkum upplýsingum frá landsmönnum, stjórnarstefnunni til verndar og Hval hf til þjónustu og þóknunar, á kostnað ferðaþjónustunnar, útflutningsverzlunarinnar og gegn almannahag, þá er það mikið og alvarlegt brot. Þar sem ég þekki til erlendis, myndi slíkt brot kosta ráðherra hnappinn. Hratt og örugglega.Höfundur er formaður Jarðarvina.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar