Hvers vegna ekki Framsóknarflokk? Þór Saari skrifar 9. september 2021 15:01 Framsóknarflokkurinn á líklega einhverja glæsilegustu sögu íslenskra stjórnmálaflokka, sögu sem á rætur í samvinnu, vináttu og kærleika fólks í milli. Sögu sem sýnir að samtakamáttur getur skilað miklu og lyft Grettistaki við að bæta bæði kjör manna og samfélag þeirra. Sögu sem lyfti sveitum landsins og leiddi til þess að almenningur í landinu komst að „borðinu“, borðinu sem fram að því hafði verið alfarið í umsjá yfirstéttarinnar. En þessi saga er liðin, því miður. Framsóknarflokkurinn og Samvinnuhreyfinginn, það gríðarlega breytingarafl, fjarlægðust grasrótina og múruðu sig hægt og bítandi inni í eigin hallir við Sölvhólsgötuna í Reykjavík og Hafnarstrætið á Akureyri, þar sem menn með eigin persónulega hagsmuni að leiðarljósi náðu yfirtökunum. Sambandið var brotið upp og hlutar þess einkavinavæddir, Ólafur fékk Samskip, Halldór fékk kvóta, Finnur fékk rafmagnsmælana og fjöldi annarra innmúraðra fengu hina ýmsu hluta afgangs kökunnar. Samvinnuhreyfingin og allt það dæmi varð spillingu að bráð og sá Framsóknarflokkur sem til er í dag á grunn sinn að þakka þeirri spillingu, til dæmis Búnaðarbanka svindlinu, og er gjörsneyddur allri hugmyndafræði um hvernig á að bæta hag landsmanna og laga kjör íbúa landsins. Það hefur verið látið reka á reiðanum í nærri þrjátíu ár og á meðan var flokkurinn notaður sem peningaprentvél fyrir fá útvalda. Eitt af fyrstu embættisverkum ríkisstjórnar Sigurðar Inga á sínum tíma var að einkavæða stór eignasöfn af íbúðarhúsnæði í opinberri eigu. Fasteignirnar höfðu meðal annars tilheyrt Kletti, sem var opinbert leigufélag. Sem hélt m.a. utan um fullnustueignir ÍLS. Það hvarflaði aldrei að honum, eða öðrum fulltrúum seljenda að eignasöfnin yrðu rekin sem samvinnufélög neytenda. Það þótt flokksystir hans hafi farið mikinn í "Framtíðarskipan húsnæðismála" og búið til lagaumgjörð sem átti að auðvelda stofnun svo kallaðra „nonprofit“ leigufélaga. Eignirnar enduðu í rekstri félaga eins og Heimavalla og Gamma, en viðskiptahugmynd þeirra er húsnæðisbrask. Eftir nokkra snúninga endaði svo stór hluti eignasafnsins í eigu auðmanns frá Noregi. Sá hugsar eflaust hlýtt til Sigurðar Inga & Co. Þegar hann fær milljarða ávöxtun árlega á eignir sem formaður flokksins seldi frá ríkinu. Þeir sem kjósa Framsóknarflokkinn í dag eða veita honum stuðning eru því ekki að veita brautargengi stjórnmálaafli sem berst fyrir hagmunum almennings eða einhverrar tiltekinnar stéttar, annarar en auðmannastéttarinnar. Þetta hefur verið bent á og kjósendur og fylgismenn flokksins hafa verið hvattir til þess, meðal annars af Sósíalistum, að endurvekja hugjónina um samvinnu, hugsjónina sem reisti landið úr fátækt á sínum tíma, hugsjónina sem kom landinu svo langt og bætti kjör svo margra. En hverju svarar formaður flokksins því ákalli. Hann hafnar þessu ákalli alfarið og talar um að aðrir séu fastir í fortíðinni. Samvinnuhugjónin er komin á ruslahaug sögunnar segir hann og það eina sem gildi sé að hlaupa samhliða auðvaldinu og rétta út hendina í von um ketbita og vatnsopa af þeim afgöngum sem íhaldið vill henda. Núverandi ríkisstjórn og formaður Framsóknarflokksins ætla sér, hvað sem hver segir (þ.e. aðrir framsóknarmenn) að halda flokknum við spillingarfenið í stað þess að bretta upp ermar og byrja að byggja upp af samvinnu og siðviti eins og Framsóknarmenn gerðu hér í gamla daga. Það alvarlega við þessa vegferð formanns flokksins er að hún mun ekki hætta af sjálfu sér, en í stað þess halda áfram og skemma samfélagið enn meira. Stórir hlutar landsins hafa verið seldir „Erlendum fjárfestum,“ sem eru náttúrulega bara annað nafn yfir falda Tortólapeninga. Þjóð sem á ekki eigið jarðnæði er ekki lengur þjóðríki og öll sú orðræða um valdaframsal til ESB með aðild, er smámunir miðað við það að erlendir braskarar eigi sjálft landið sem við lifum á. Þetta er að gerast gegnum bakdyrnar og með núverandi forystu flokksins við völd. Framsóknarflokkur dagsins hefur engan áhuga á að breyta þessu, engan áhuga á betri lífskjörum borgarana, engan áhuga á siðuðu og betra samfélagi, engan áhuga á neinu yfirleitt, nema þá völdum til handa örfáum ráðherrum. Þess vegna verður að gefa þessum flokki frí frá stjórnartaumunum í langan tíma, leyfa honum að sleikja sár sín og vona að hann rísi aftur, með siðleg gildi samvinuhreyfingarinnar að leiðarljósi í stað klíkuskapar og græðgi. Ágæti kjósandi, hugsaðu málið vel. Ekki kjósa Framsóknarflokkinn. Það er bara ekki góð hugmynd. Alls ekki. Höfundur er hagfræðingur og skipar annað sætið á lista Sósíalistaflokksins í Suðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þór Saari Skoðun: Kosningar 2021 Alþingiskosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun Skoðun Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar Skoðun Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Sjá meira
Framsóknarflokkurinn á líklega einhverja glæsilegustu sögu íslenskra stjórnmálaflokka, sögu sem á rætur í samvinnu, vináttu og kærleika fólks í milli. Sögu sem sýnir að samtakamáttur getur skilað miklu og lyft Grettistaki við að bæta bæði kjör manna og samfélag þeirra. Sögu sem lyfti sveitum landsins og leiddi til þess að almenningur í landinu komst að „borðinu“, borðinu sem fram að því hafði verið alfarið í umsjá yfirstéttarinnar. En þessi saga er liðin, því miður. Framsóknarflokkurinn og Samvinnuhreyfinginn, það gríðarlega breytingarafl, fjarlægðust grasrótina og múruðu sig hægt og bítandi inni í eigin hallir við Sölvhólsgötuna í Reykjavík og Hafnarstrætið á Akureyri, þar sem menn með eigin persónulega hagsmuni að leiðarljósi náðu yfirtökunum. Sambandið var brotið upp og hlutar þess einkavinavæddir, Ólafur fékk Samskip, Halldór fékk kvóta, Finnur fékk rafmagnsmælana og fjöldi annarra innmúraðra fengu hina ýmsu hluta afgangs kökunnar. Samvinnuhreyfingin og allt það dæmi varð spillingu að bráð og sá Framsóknarflokkur sem til er í dag á grunn sinn að þakka þeirri spillingu, til dæmis Búnaðarbanka svindlinu, og er gjörsneyddur allri hugmyndafræði um hvernig á að bæta hag landsmanna og laga kjör íbúa landsins. Það hefur verið látið reka á reiðanum í nærri þrjátíu ár og á meðan var flokkurinn notaður sem peningaprentvél fyrir fá útvalda. Eitt af fyrstu embættisverkum ríkisstjórnar Sigurðar Inga á sínum tíma var að einkavæða stór eignasöfn af íbúðarhúsnæði í opinberri eigu. Fasteignirnar höfðu meðal annars tilheyrt Kletti, sem var opinbert leigufélag. Sem hélt m.a. utan um fullnustueignir ÍLS. Það hvarflaði aldrei að honum, eða öðrum fulltrúum seljenda að eignasöfnin yrðu rekin sem samvinnufélög neytenda. Það þótt flokksystir hans hafi farið mikinn í "Framtíðarskipan húsnæðismála" og búið til lagaumgjörð sem átti að auðvelda stofnun svo kallaðra „nonprofit“ leigufélaga. Eignirnar enduðu í rekstri félaga eins og Heimavalla og Gamma, en viðskiptahugmynd þeirra er húsnæðisbrask. Eftir nokkra snúninga endaði svo stór hluti eignasafnsins í eigu auðmanns frá Noregi. Sá hugsar eflaust hlýtt til Sigurðar Inga & Co. Þegar hann fær milljarða ávöxtun árlega á eignir sem formaður flokksins seldi frá ríkinu. Þeir sem kjósa Framsóknarflokkinn í dag eða veita honum stuðning eru því ekki að veita brautargengi stjórnmálaafli sem berst fyrir hagmunum almennings eða einhverrar tiltekinnar stéttar, annarar en auðmannastéttarinnar. Þetta hefur verið bent á og kjósendur og fylgismenn flokksins hafa verið hvattir til þess, meðal annars af Sósíalistum, að endurvekja hugjónina um samvinnu, hugsjónina sem reisti landið úr fátækt á sínum tíma, hugsjónina sem kom landinu svo langt og bætti kjör svo margra. En hverju svarar formaður flokksins því ákalli. Hann hafnar þessu ákalli alfarið og talar um að aðrir séu fastir í fortíðinni. Samvinnuhugjónin er komin á ruslahaug sögunnar segir hann og það eina sem gildi sé að hlaupa samhliða auðvaldinu og rétta út hendina í von um ketbita og vatnsopa af þeim afgöngum sem íhaldið vill henda. Núverandi ríkisstjórn og formaður Framsóknarflokksins ætla sér, hvað sem hver segir (þ.e. aðrir framsóknarmenn) að halda flokknum við spillingarfenið í stað þess að bretta upp ermar og byrja að byggja upp af samvinnu og siðviti eins og Framsóknarmenn gerðu hér í gamla daga. Það alvarlega við þessa vegferð formanns flokksins er að hún mun ekki hætta af sjálfu sér, en í stað þess halda áfram og skemma samfélagið enn meira. Stórir hlutar landsins hafa verið seldir „Erlendum fjárfestum,“ sem eru náttúrulega bara annað nafn yfir falda Tortólapeninga. Þjóð sem á ekki eigið jarðnæði er ekki lengur þjóðríki og öll sú orðræða um valdaframsal til ESB með aðild, er smámunir miðað við það að erlendir braskarar eigi sjálft landið sem við lifum á. Þetta er að gerast gegnum bakdyrnar og með núverandi forystu flokksins við völd. Framsóknarflokkur dagsins hefur engan áhuga á að breyta þessu, engan áhuga á betri lífskjörum borgarana, engan áhuga á siðuðu og betra samfélagi, engan áhuga á neinu yfirleitt, nema þá völdum til handa örfáum ráðherrum. Þess vegna verður að gefa þessum flokki frí frá stjórnartaumunum í langan tíma, leyfa honum að sleikja sár sín og vona að hann rísi aftur, með siðleg gildi samvinuhreyfingarinnar að leiðarljósi í stað klíkuskapar og græðgi. Ágæti kjósandi, hugsaðu málið vel. Ekki kjósa Framsóknarflokkinn. Það er bara ekki góð hugmynd. Alls ekki. Höfundur er hagfræðingur og skipar annað sætið á lista Sósíalistaflokksins í Suðvesturkjördæmi.
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar
Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun