Er unglingurinn þinn með líkama upp á tíu, sjöu eða kannski bara fjarka? Rannveig Ernudóttir skrifar 16. febrúar 2022 07:31 Hvað er pólitíkin að skipta sér af? Nýverið olli tillaga ungmenna í Reykjavíkurráði miklu fjaðrafoki, um að gera sund að valfagi fyrir 9. og 10. bekk. Tillagan var lögð fram af Elísabetu Láru Gunnarsdóttur, fulltrúa í ungmennaráði Vesturbæjar, Miðborgar og Hlíðar og var vel rökstudd með vísun í að nemendur séu að öllum líkindum þegar búnir að ná tökum á sundi og vilji frekar nota tíma sinn í t.d. annars konar hreyfingu. Ekki síst vakti tillagan athygli á færni eða getu og líðan barna og ungmenna í íþrótta- og sundkennslu grunnskólanna.Viðbrögðin við samþykkt þeirrar tillögu komu á óvart, sérstaklega grein fráfarandi formanns Kennarasambands Íslands, þar heldur hann því fram að pólitísk nefnd í sveitarfélagi eigi nú ekki að vera með puttana í ákvörðunum um hvað sé kennt í skólum og hvað ekki. Þessi viðbrögð valda vonbrigðum, og slá sérstakan tón sem kallar á viðbrögð Ég velti fyrir mér hvort formaðurinn átti sig ekki á því hvernig stjórnvöld taka ákvörðun? Hvert ferlið er í því að komast að niðurstöðu eða hvert hlutverk stjórnmálanna er í þessu samhengi. Reyndar gerir hann að því skóna að í ferlinu sé auk þess mikil óvirðing gagnvart sérfræðingum og þeirra fagþekkingu, en því er ég ósammála. Til að byrja með, þá er skóla- og frístundaráð fagráð sem samsett er af kjörnum fulltrúum en einnig breiðum hópi áheyrnarfulltrúa sem telur sérfræðinga og hagsmunaaðila. Ráðið er því full fært um að taka upplýsta afstöðu, hér má lesa betur um ráðið, hlutverk þess og fulltrúa. Ráðið tekur því ákvarðanir út frá gögnum og upplýsingum frá sérfræðingum, en tryggir jafnframt aðkomu almennings að ákvarðanatökunni. Það er hlutverk stjórnmálanna að samþætta sérþekkingu og ólík blæbrigði daglegs lífs og að stuðla að fjölbreytileika í samfélaginu. Allir þessir þættir geta hins vegar stangast á. Ungmennaráð Reykjavíkurborgar eru mikilvægar raddir í stjórnsýslunni Í síðustu viku fór fram borgarstjórnarfundur með fulltrúum ungmennaráðanna. Þar gafst ungmennunum tækifæri til þess að leggja fram tillögur sínar. Ungmennin móta tillöguna og semja greinagerð með henni, flytja svo ræðu á fundinum þar sem þau leggja hana svo fram. Þessir fundir eru í miklu uppáhaldi hjá mér því ég tel það afar mikilvægt að þau fái þetta tækifæri til að hafa bein lýðræðisleg áhrif á starfsemi borgarinnar, sem er jú líka borgin þeirra. Þá á borgarstjórn líka að hlusta og afgreiða tillögur ungmennanna. Flestum okkar er mikið í mun að virða barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en ein af greinum hans, 12. gr., Virðing fyrir skoðunum barna, styður við barnalýðræði í stjórnsýslunni, sem birtist svo vel í fundum ungmennaráðanna með borgarstjórn. Barnasáttmálinn er meira að segja hluti af námi barna í skólum landsins, undir leiðsögn sérfræðinga, eðlilega. Aðrir sérfræðingar og fleiri raddir Annað sem mikilvægt er að huga að þegar ákvarðanir eru teknar af stjórnvaldi, er að meta aðra sérþekkingu úr mismunandi áttum, eins og t.d. þeirra sem eru sérfræðingar í eigin lífi, í þessu tilfelli ungmennin sjálf og svo foreldrar eða forsjáraðilar þeirra. Aðkoma annarrar sérþekkingar skiptir einnig máli hér, það eru þá sérfræðingar ýmissa hagsmunasamtaka og félagasamtaka, á borð við Tabú, Samtök hinsegin fólks á Íslandi, Samtök um líkamsvirðingu, Hugrún geðfræðslufélag o.fl. Þrátt fyrir að sjónarmið þeirra séu önnur en sérfræðingar í kennslu hafa til grundvallar, eru þessi sjónarmið mikilvægur þáttur í þeim þjóðfélagslegum breytingum sem við stöndum í í dag. Niðurstaðan verður að því vera sú að námsgreininni sé ekki fórnað, en að hún aðlagi sig að nýjum áherslum. Sérþekking og reynsla mismunandi sérfræðinga getur stangast á við hvert annað, sem leiðir okkur að þeim kjarna sem áður var nefndur, að stjórnvaldið þarf að komast að niðurstöðu með tilliti til ólíkra þarfa þeirra sem ákvörðunin varðar, með því að meta þarfir, sérþekkingu, nýjar leiðir og áhrifin heilt yfir. Hreyfing er mikilvæg, en hvað með hæfniviðmið og einkunnagjöf í þeim fögum? Sundkennslan sem formaðurinn gerði m.a. að umræðuefni sínu í grein sinni fékk vandaða afgreiðslu út frá ólíkum sjónarhornum. Hún er á grundvelli lýðræðisþátttöku ungmenna, hún var skoðuð af sérfræðingum á skóla- og frístundasviði sem mátu kosti hennar og galla. Þá tóku kjörnu fulltrúarnir aftur við henni og mátu hana út frá áðurnefndum þáttum en einni út frá áliti annarra sérfræðinga eins og Umboðsmanni barna. Benda má á að umboðsmaður barna hefur einmitt sent bréf til mennta- og menningarmálaráðherra um hæfniviðmiðin í sundi þar sem segir m.a.: ,,Hæfniviðmið í sundi eru langt yfir það sem nauðsynlegt má telja til að nemendur geti stundað sund sem líkamsrækt á öruggan hátt að loknum grunnskóla.” Rétt er að árétta það sem margir virðast vera að misskilja, það er ekki verið að leggja sundkennslu niður á unglingastigi enda breytingar á aðalnámskrá ekki í valdi ráðsins. Heldur verið að hafa áhrif á og stýra því hvernig kennslan fari fram, útfrá hæfniviðmiðunum. Sjálf er ég á því að tilefni sé til að hvort tveggja endurskoða sundkennsluna og hæfniviðmiðin út frá sjónarmiðum um líkamsvirðingu, hinseginleikans og getu (ableisma) einstaklingsins, um það skrifaði ég þessa grein, þar sem ég velti fyrir mér markmiðunum með íþrótta- og sundkennslu. Það var því sérstaklega ánægjulegt að sjá í gær tillögu Núma Hrafns Baldurssonar, fulltrúa ungmennaráðs Laugardals, Háaleitis og Bústaða: Lagt er til að borgarstjórn samþykki að fela skóla- og frístundasviði að innleiða vinnueinkunn í íþróttum í stað núverandi einkunnarkerfis í grunnskólum Reykjavíkurborgar. Lagt er til að breytingarnar taki gildi eigi síðar en á vorönn 2023. Númi Hrafn rökstuddi mál sitt með því að vinnueinkunn tæki tillit til mismunandi getu nemenda, t.d. þeirra sem eru með astma, veikindi eða einhverja fötlun. Hún muni stuðla að auknu jafnrétti í íþróttakennslu fyrir einstaklinga með mismunandi getu og að þessi breytta einkunnagjöf muni, frekar en núverandi einkunnagjöf, stuðla að aukinni heilsueflingu sem og áhuga nemenda á að finna sig í íþróttum. Ég tek heilshugar undir með Núma Hrafni sem segir að það sé sannarlega tilefni til að gera breytingu á þessu fyrirkomulagi.Hér er ekki verið að hafna mikilvægi íþróttakennslunnar, eða hreyfingar yfir höfuð. Heldur að krakkarnir hafi jákvæða upplifun af hreyfinu sem er mun líklegri til að hvetja þau til hreyfingar og heilsueflingar en óraunhæf viðmið. Eru krakkarnir ekki sjálfir sérfræðingar í því hvað virki á þau? Hvernig breytum við þessu? Því miður getur borgarstjórn hins vegar ekki breytt þessu, því þessi breyting þarf að koma frá mennta- og menningarmálaráðuneytinu. En tillögunni var vísað inn til skóla- og frístundaráðs, sem mun reyna finna henni farveg. Einnig voru ungmennin hvött til þess að beina tillögunni að ráðuneytinu og láta í sér heyra. Ég vona að þau geri það, því raddir þeirra skipta máli og gefa okkur fullorðna fólkinu oft aðra sýn á hlutina. Það stakk mig t.d. nokkuð illa þegar ég ræddi þessa tillögu við dóttur mína, sem er í 8. bekk, að hún upplifir einkunnagjöf í íþróttum eins og að fá einkunn fyrir líkama sinn. Þessi upplifun er raunveruleg og það á að taka mark á henni eins og mörgu öðru sem ungmenni og börn beina sjónum okkar að. Það er hlutverk nefnda og ráða í sveitarfélögum að heyra, sjá og taka tillit til þessara mismunandi radda og sjónarhorna Ég kalla persónulega svo eftir því að einmitt sérfræðingar, bæði í faginu sjálfu en einnig aðrir, t.d. félagsfræðingar, tómstunda- og félagsmálafræðingar, þroskaþjálfar o.fl. taki hæfniviðmiðin í íþrótta- og sundkennslu, sem og líka einkunnagjöfina, til endurskoðunar. Á meðan ég sem stjórnmálamanneskja ætla ekki að gera það (þótt ég sé reyndar líka sérfræðingur á sviðinu). Ég kalla eftir nýjum hæfniviðmiðum, því þar erum við formaður Kennarasambandsins nefnilega sammála. Það er óhjákvæmilegt og tímabært að ræða fyrirkomulag skólasundsins, sem og reyndar að mínu mati, íþróttakennslunnar. Höfundur er 1. varaborgarfulltrúi Pírata Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Reykjavík Borgarstjórn Sund Rannveig Ernudóttir Skoðun: Kosningar 2022 Píratar Grunnskólar Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun Skoðun Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Sjá meira
Hvað er pólitíkin að skipta sér af? Nýverið olli tillaga ungmenna í Reykjavíkurráði miklu fjaðrafoki, um að gera sund að valfagi fyrir 9. og 10. bekk. Tillagan var lögð fram af Elísabetu Láru Gunnarsdóttur, fulltrúa í ungmennaráði Vesturbæjar, Miðborgar og Hlíðar og var vel rökstudd með vísun í að nemendur séu að öllum líkindum þegar búnir að ná tökum á sundi og vilji frekar nota tíma sinn í t.d. annars konar hreyfingu. Ekki síst vakti tillagan athygli á færni eða getu og líðan barna og ungmenna í íþrótta- og sundkennslu grunnskólanna.Viðbrögðin við samþykkt þeirrar tillögu komu á óvart, sérstaklega grein fráfarandi formanns Kennarasambands Íslands, þar heldur hann því fram að pólitísk nefnd í sveitarfélagi eigi nú ekki að vera með puttana í ákvörðunum um hvað sé kennt í skólum og hvað ekki. Þessi viðbrögð valda vonbrigðum, og slá sérstakan tón sem kallar á viðbrögð Ég velti fyrir mér hvort formaðurinn átti sig ekki á því hvernig stjórnvöld taka ákvörðun? Hvert ferlið er í því að komast að niðurstöðu eða hvert hlutverk stjórnmálanna er í þessu samhengi. Reyndar gerir hann að því skóna að í ferlinu sé auk þess mikil óvirðing gagnvart sérfræðingum og þeirra fagþekkingu, en því er ég ósammála. Til að byrja með, þá er skóla- og frístundaráð fagráð sem samsett er af kjörnum fulltrúum en einnig breiðum hópi áheyrnarfulltrúa sem telur sérfræðinga og hagsmunaaðila. Ráðið er því full fært um að taka upplýsta afstöðu, hér má lesa betur um ráðið, hlutverk þess og fulltrúa. Ráðið tekur því ákvarðanir út frá gögnum og upplýsingum frá sérfræðingum, en tryggir jafnframt aðkomu almennings að ákvarðanatökunni. Það er hlutverk stjórnmálanna að samþætta sérþekkingu og ólík blæbrigði daglegs lífs og að stuðla að fjölbreytileika í samfélaginu. Allir þessir þættir geta hins vegar stangast á. Ungmennaráð Reykjavíkurborgar eru mikilvægar raddir í stjórnsýslunni Í síðustu viku fór fram borgarstjórnarfundur með fulltrúum ungmennaráðanna. Þar gafst ungmennunum tækifæri til þess að leggja fram tillögur sínar. Ungmennin móta tillöguna og semja greinagerð með henni, flytja svo ræðu á fundinum þar sem þau leggja hana svo fram. Þessir fundir eru í miklu uppáhaldi hjá mér því ég tel það afar mikilvægt að þau fái þetta tækifæri til að hafa bein lýðræðisleg áhrif á starfsemi borgarinnar, sem er jú líka borgin þeirra. Þá á borgarstjórn líka að hlusta og afgreiða tillögur ungmennanna. Flestum okkar er mikið í mun að virða barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en ein af greinum hans, 12. gr., Virðing fyrir skoðunum barna, styður við barnalýðræði í stjórnsýslunni, sem birtist svo vel í fundum ungmennaráðanna með borgarstjórn. Barnasáttmálinn er meira að segja hluti af námi barna í skólum landsins, undir leiðsögn sérfræðinga, eðlilega. Aðrir sérfræðingar og fleiri raddir Annað sem mikilvægt er að huga að þegar ákvarðanir eru teknar af stjórnvaldi, er að meta aðra sérþekkingu úr mismunandi áttum, eins og t.d. þeirra sem eru sérfræðingar í eigin lífi, í þessu tilfelli ungmennin sjálf og svo foreldrar eða forsjáraðilar þeirra. Aðkoma annarrar sérþekkingar skiptir einnig máli hér, það eru þá sérfræðingar ýmissa hagsmunasamtaka og félagasamtaka, á borð við Tabú, Samtök hinsegin fólks á Íslandi, Samtök um líkamsvirðingu, Hugrún geðfræðslufélag o.fl. Þrátt fyrir að sjónarmið þeirra séu önnur en sérfræðingar í kennslu hafa til grundvallar, eru þessi sjónarmið mikilvægur þáttur í þeim þjóðfélagslegum breytingum sem við stöndum í í dag. Niðurstaðan verður að því vera sú að námsgreininni sé ekki fórnað, en að hún aðlagi sig að nýjum áherslum. Sérþekking og reynsla mismunandi sérfræðinga getur stangast á við hvert annað, sem leiðir okkur að þeim kjarna sem áður var nefndur, að stjórnvaldið þarf að komast að niðurstöðu með tilliti til ólíkra þarfa þeirra sem ákvörðunin varðar, með því að meta þarfir, sérþekkingu, nýjar leiðir og áhrifin heilt yfir. Hreyfing er mikilvæg, en hvað með hæfniviðmið og einkunnagjöf í þeim fögum? Sundkennslan sem formaðurinn gerði m.a. að umræðuefni sínu í grein sinni fékk vandaða afgreiðslu út frá ólíkum sjónarhornum. Hún er á grundvelli lýðræðisþátttöku ungmenna, hún var skoðuð af sérfræðingum á skóla- og frístundasviði sem mátu kosti hennar og galla. Þá tóku kjörnu fulltrúarnir aftur við henni og mátu hana út frá áðurnefndum þáttum en einni út frá áliti annarra sérfræðinga eins og Umboðsmanni barna. Benda má á að umboðsmaður barna hefur einmitt sent bréf til mennta- og menningarmálaráðherra um hæfniviðmiðin í sundi þar sem segir m.a.: ,,Hæfniviðmið í sundi eru langt yfir það sem nauðsynlegt má telja til að nemendur geti stundað sund sem líkamsrækt á öruggan hátt að loknum grunnskóla.” Rétt er að árétta það sem margir virðast vera að misskilja, það er ekki verið að leggja sundkennslu niður á unglingastigi enda breytingar á aðalnámskrá ekki í valdi ráðsins. Heldur verið að hafa áhrif á og stýra því hvernig kennslan fari fram, útfrá hæfniviðmiðunum. Sjálf er ég á því að tilefni sé til að hvort tveggja endurskoða sundkennsluna og hæfniviðmiðin út frá sjónarmiðum um líkamsvirðingu, hinseginleikans og getu (ableisma) einstaklingsins, um það skrifaði ég þessa grein, þar sem ég velti fyrir mér markmiðunum með íþrótta- og sundkennslu. Það var því sérstaklega ánægjulegt að sjá í gær tillögu Núma Hrafns Baldurssonar, fulltrúa ungmennaráðs Laugardals, Háaleitis og Bústaða: Lagt er til að borgarstjórn samþykki að fela skóla- og frístundasviði að innleiða vinnueinkunn í íþróttum í stað núverandi einkunnarkerfis í grunnskólum Reykjavíkurborgar. Lagt er til að breytingarnar taki gildi eigi síðar en á vorönn 2023. Númi Hrafn rökstuddi mál sitt með því að vinnueinkunn tæki tillit til mismunandi getu nemenda, t.d. þeirra sem eru með astma, veikindi eða einhverja fötlun. Hún muni stuðla að auknu jafnrétti í íþróttakennslu fyrir einstaklinga með mismunandi getu og að þessi breytta einkunnagjöf muni, frekar en núverandi einkunnagjöf, stuðla að aukinni heilsueflingu sem og áhuga nemenda á að finna sig í íþróttum. Ég tek heilshugar undir með Núma Hrafni sem segir að það sé sannarlega tilefni til að gera breytingu á þessu fyrirkomulagi.Hér er ekki verið að hafna mikilvægi íþróttakennslunnar, eða hreyfingar yfir höfuð. Heldur að krakkarnir hafi jákvæða upplifun af hreyfinu sem er mun líklegri til að hvetja þau til hreyfingar og heilsueflingar en óraunhæf viðmið. Eru krakkarnir ekki sjálfir sérfræðingar í því hvað virki á þau? Hvernig breytum við þessu? Því miður getur borgarstjórn hins vegar ekki breytt þessu, því þessi breyting þarf að koma frá mennta- og menningarmálaráðuneytinu. En tillögunni var vísað inn til skóla- og frístundaráðs, sem mun reyna finna henni farveg. Einnig voru ungmennin hvött til þess að beina tillögunni að ráðuneytinu og láta í sér heyra. Ég vona að þau geri það, því raddir þeirra skipta máli og gefa okkur fullorðna fólkinu oft aðra sýn á hlutina. Það stakk mig t.d. nokkuð illa þegar ég ræddi þessa tillögu við dóttur mína, sem er í 8. bekk, að hún upplifir einkunnagjöf í íþróttum eins og að fá einkunn fyrir líkama sinn. Þessi upplifun er raunveruleg og það á að taka mark á henni eins og mörgu öðru sem ungmenni og börn beina sjónum okkar að. Það er hlutverk nefnda og ráða í sveitarfélögum að heyra, sjá og taka tillit til þessara mismunandi radda og sjónarhorna Ég kalla persónulega svo eftir því að einmitt sérfræðingar, bæði í faginu sjálfu en einnig aðrir, t.d. félagsfræðingar, tómstunda- og félagsmálafræðingar, þroskaþjálfar o.fl. taki hæfniviðmiðin í íþrótta- og sundkennslu, sem og líka einkunnagjöfina, til endurskoðunar. Á meðan ég sem stjórnmálamanneskja ætla ekki að gera það (þótt ég sé reyndar líka sérfræðingur á sviðinu). Ég kalla eftir nýjum hæfniviðmiðum, því þar erum við formaður Kennarasambandsins nefnilega sammála. Það er óhjákvæmilegt og tímabært að ræða fyrirkomulag skólasundsins, sem og reyndar að mínu mati, íþróttakennslunnar. Höfundur er 1. varaborgarfulltrúi Pírata
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun