Þá er skrattanum skemmt Ole Anton Bieltvedt skrifar 7. nóvember 2022 10:00 Á dögunum birtist frétt í norska ríkissjónvarpinu, NRK, um að elgkálfur hefði fundist ráfandi við þjóðveg með sundurskotið trýni. Hafði skot farið í gegnum höfuðið, fyrir neðan augu, og spýttist blóð út, í báðar áttir, þegar dýrið andaði. Sótti veiðihundur að dýrinu, sem reyndi af veikum mætti að sparka frá sér glefsandi hundinn. Ekkert sást eða heyrðist til veiðimanna. Þegar vegfarendur seint og síðar meir náðu í veiðistjóra, var loks hægt að aflífa blessað dýrið. Embættismaður, sem fer með veiðistjórn í þessu héraði, upplýsti NRK, að skjóta ætti elgi og aðra veiðbráð í brjósthol, lungu- eða hjartasvæði, bannað væri að skjóta í höfuð, háls eða afturhluta búks, hvað þá fætur. En, hverslu vel vilja eða geta veiðimenn farið eftir því!? Sumir nota líka áfengi í veiðiferðalögum, og eru misvel á sig komnir við veiðar. Þá hlakkar í skrattanum. Þessi litla og ljóta saga, um ofsóknir, meiðingar og limlestingar á saklausu og varnarlausu dýri, sem ekkert hafði sér til sakar unnið, hér líka ungviði, sýnir vel, hvað raunverulega gerist við veiðar villra dýra. Annað hvort fá getulitlir veiðimenn veiðileyfi, peningurinn gildir, eða þá hleypur skrattinn í veiðimenn, þegar þeir telja bráð vera að sleppa, og er þá bara skotið einhvers staðar á eða í blessað dýrið. Tilfinningin fyrir velferð þess á núllinu. Auðvitað hafa þeir menn, sem liggja í því að ofsækja og særa eða drepa, saklaus og varnaraus dýr, að gamni sínu - oftast er engin þörf til staðar, menn kalla þetta einfaldlega sport og skemmtun - enga tilfinningu fyrir þessum lífverðum, þó að þær séu spendýr, eins og við, með sama margþætta andlega og líkamlega tilfinningalífið, eins og við. Ég hef líkt þessu ofsóknaræði, þessari drápshneigð veiðimanna, drápslosta, algjöra virðingarleysi við aðra lífveru, við krabbamein í sálinni. NRK átti samtal við dýralækni og prófessor í framhaldi af ofangreindri frétt. Er hans skoðun sú, að 1.200 elgir séu séu særðir og limlestir á ári í Noregi, án þess að drepast strax Undirrituðum varð hugsað til hreindýraveiða á Íslandi, þegar hann skoðaði þetta hörmungarmál frá Noregi. Það er sjálfgefið, að ekki er gangur veiðimála betri hér. Alls konar fólk, líka konur, sækja í þessar veiðar, ekki allt burðamikið, en oft þarf það að fara yfir erfiðan fjallveg, skriður og ófærð, til að komast að bráð. Hverjir eru þá kraftar til að hitta vel, beint í lungu eða hjarta, úr 100-200 metra fjarlægð, drepa strax!? Oft fylgja kálfar kúm, þétt og náið. Skyldi það ekki líka gerast hér, að kálfur fái skot í höfuð eða fót, háls eða afturmjöð, með heiftarlegum áverkum og kvölum, án þess að drepast strax!? Þessar veiðar eru ljótar og ómennskar, hvernig sem á þær er litið, en veiðimenn og stjórnvöld finna alltaf einhverja leið til að réttæta þær og leyfa. Sportið og skemmtunin er það, sem gildir! Umhverfisráðherra sjálfur montaði sig af því afreki, að hafa drepið saklaust og varnalaust hreindýr, með mynd á netinu; situr þar útblásinn í framan af stolti og gleði yfir dauðu dýrinu. Og, nú neitar hanna að gefa upp, hvort hann hafi haldið áfram þessu óyndis sporti, eftir að hann varð umhverfisráherra og hefur þá eiðsvörðu skyldu, að verja og vernda villt dýr, náttúru og lífríki landsins. Þorir hann ekki að standa við og fyrir sínum gjörðum!? Skv. veiðiskýrslum fyrir hreindýr sumarið 2018, höfðu 33 þeirra dýra, sem þá voru drepin, verið skotin áður. Voru með gömul skotsár. Ekki er líklegt, að öll slík mál séu færð til bókar, og ekki eru þau dýr talin með, sem komast særð undan veiðimanni, til að deyja drottni sínum í einsemd og kvalræði. Náttúran tekur hræ ótrúlega hratt. Skv. útreikningum prófessorsins norska, yfirfært á hreindýr hér, má ætla að 100-150 dýr séu særð og limlest árlega hér, án þessa að drepast strax. Ekki verður um hreinveiðar á Íslandi fjallað, án þess að rifja það upp, að skv. skýrslum Náttúrustofu Austurlands, sem á stóran þátt í að leyfa og stjórna hreinveiðum hér, en ætla má, að tekjur Austfirðinga af hreindýraveiðum nemi 150-200 milljónum á ári, má telja, að um 600 hreinkálfar hafi farist veturinn 2018-2019, að mestu vega þess, að búið var að drepa mæður þeirra, en á því er byrjað 1. ágúst, þegar yngstu kálfar eru rétt 7-8 vikna. Yfirdýralæknir og Fagráð um velferð dýra, vill þó griðatíma fyrir kálfana meðan kýr eru mylkar. Í 20 vikur, fram til loka október. En slíkum óþarfa griðatíma fyrir kálfana hafna veiðimen og ráherra alfarið. Þá er skrattanum skemmt. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Skoðun Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Sjá meira
Á dögunum birtist frétt í norska ríkissjónvarpinu, NRK, um að elgkálfur hefði fundist ráfandi við þjóðveg með sundurskotið trýni. Hafði skot farið í gegnum höfuðið, fyrir neðan augu, og spýttist blóð út, í báðar áttir, þegar dýrið andaði. Sótti veiðihundur að dýrinu, sem reyndi af veikum mætti að sparka frá sér glefsandi hundinn. Ekkert sást eða heyrðist til veiðimanna. Þegar vegfarendur seint og síðar meir náðu í veiðistjóra, var loks hægt að aflífa blessað dýrið. Embættismaður, sem fer með veiðistjórn í þessu héraði, upplýsti NRK, að skjóta ætti elgi og aðra veiðbráð í brjósthol, lungu- eða hjartasvæði, bannað væri að skjóta í höfuð, háls eða afturhluta búks, hvað þá fætur. En, hverslu vel vilja eða geta veiðimenn farið eftir því!? Sumir nota líka áfengi í veiðiferðalögum, og eru misvel á sig komnir við veiðar. Þá hlakkar í skrattanum. Þessi litla og ljóta saga, um ofsóknir, meiðingar og limlestingar á saklausu og varnarlausu dýri, sem ekkert hafði sér til sakar unnið, hér líka ungviði, sýnir vel, hvað raunverulega gerist við veiðar villra dýra. Annað hvort fá getulitlir veiðimenn veiðileyfi, peningurinn gildir, eða þá hleypur skrattinn í veiðimenn, þegar þeir telja bráð vera að sleppa, og er þá bara skotið einhvers staðar á eða í blessað dýrið. Tilfinningin fyrir velferð þess á núllinu. Auðvitað hafa þeir menn, sem liggja í því að ofsækja og særa eða drepa, saklaus og varnaraus dýr, að gamni sínu - oftast er engin þörf til staðar, menn kalla þetta einfaldlega sport og skemmtun - enga tilfinningu fyrir þessum lífverðum, þó að þær séu spendýr, eins og við, með sama margþætta andlega og líkamlega tilfinningalífið, eins og við. Ég hef líkt þessu ofsóknaræði, þessari drápshneigð veiðimanna, drápslosta, algjöra virðingarleysi við aðra lífveru, við krabbamein í sálinni. NRK átti samtal við dýralækni og prófessor í framhaldi af ofangreindri frétt. Er hans skoðun sú, að 1.200 elgir séu séu særðir og limlestir á ári í Noregi, án þess að drepast strax Undirrituðum varð hugsað til hreindýraveiða á Íslandi, þegar hann skoðaði þetta hörmungarmál frá Noregi. Það er sjálfgefið, að ekki er gangur veiðimála betri hér. Alls konar fólk, líka konur, sækja í þessar veiðar, ekki allt burðamikið, en oft þarf það að fara yfir erfiðan fjallveg, skriður og ófærð, til að komast að bráð. Hverjir eru þá kraftar til að hitta vel, beint í lungu eða hjarta, úr 100-200 metra fjarlægð, drepa strax!? Oft fylgja kálfar kúm, þétt og náið. Skyldi það ekki líka gerast hér, að kálfur fái skot í höfuð eða fót, háls eða afturmjöð, með heiftarlegum áverkum og kvölum, án þess að drepast strax!? Þessar veiðar eru ljótar og ómennskar, hvernig sem á þær er litið, en veiðimenn og stjórnvöld finna alltaf einhverja leið til að réttæta þær og leyfa. Sportið og skemmtunin er það, sem gildir! Umhverfisráðherra sjálfur montaði sig af því afreki, að hafa drepið saklaust og varnalaust hreindýr, með mynd á netinu; situr þar útblásinn í framan af stolti og gleði yfir dauðu dýrinu. Og, nú neitar hanna að gefa upp, hvort hann hafi haldið áfram þessu óyndis sporti, eftir að hann varð umhverfisráherra og hefur þá eiðsvörðu skyldu, að verja og vernda villt dýr, náttúru og lífríki landsins. Þorir hann ekki að standa við og fyrir sínum gjörðum!? Skv. veiðiskýrslum fyrir hreindýr sumarið 2018, höfðu 33 þeirra dýra, sem þá voru drepin, verið skotin áður. Voru með gömul skotsár. Ekki er líklegt, að öll slík mál séu færð til bókar, og ekki eru þau dýr talin með, sem komast særð undan veiðimanni, til að deyja drottni sínum í einsemd og kvalræði. Náttúran tekur hræ ótrúlega hratt. Skv. útreikningum prófessorsins norska, yfirfært á hreindýr hér, má ætla að 100-150 dýr séu særð og limlest árlega hér, án þessa að drepast strax. Ekki verður um hreinveiðar á Íslandi fjallað, án þess að rifja það upp, að skv. skýrslum Náttúrustofu Austurlands, sem á stóran þátt í að leyfa og stjórna hreinveiðum hér, en ætla má, að tekjur Austfirðinga af hreindýraveiðum nemi 150-200 milljónum á ári, má telja, að um 600 hreinkálfar hafi farist veturinn 2018-2019, að mestu vega þess, að búið var að drepa mæður þeirra, en á því er byrjað 1. ágúst, þegar yngstu kálfar eru rétt 7-8 vikna. Yfirdýralæknir og Fagráð um velferð dýra, vill þó griðatíma fyrir kálfana meðan kýr eru mylkar. Í 20 vikur, fram til loka október. En slíkum óþarfa griðatíma fyrir kálfana hafna veiðimen og ráherra alfarið. Þá er skrattanum skemmt. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun