Enn eitt byggðarlagið lagt í rúst Vilhelm Jónsson skrifar 18. september 2023 10:30 Að þessu sinni sýpur Seyðisfjörður seiðið af fiskveiðastefnu stjórnavalda sem er vart annað en rányrkja til að valin útgerðarfélög geti hámarkað hagnað á kostnað sjávar byggða. Verklag Síldarvinnslunnar og hagræðingar kröfur á bolfiskvinnslu að beina aflaheimildum til Grindarvíkur er enn einn sóðaskapur sem þrífst hjá stórútgerðinni. Engu er látið skipta að afkoma Seyðisfjarðar er nánast lögð í rúst og til þess fallið verðfella fasteignir í bænum og binda fólk átthaga fjötrum. Það vantar ekki upp á hugulsemina hjá framkvæmdastjóra Síldarvinnslunnar sem lítur framkvæmdina grafalvarlegum augum. Hinsvegar er Síldarvinnslan hugsanlega tilbúinn af sinni einstakri fórnfýsi að leggja byggðarlaginu til krafta sína komi bæjarbúar auga á atvinnutækifæri til að draga fram lífið s.s. arðbært laxeldi eða ferðaþjónusta. Norðlenski sægreifinn mun þá af sinni einstöku nærgætni bak við tjöldin rýna í hvað sé til ráða. Það vantar ekki uppá fagurgalann og yfirlýsingar Síldarvinnslunnar þar sem harmað er að þurfa fara í þungbærar breytingar til að auka sveigjanleika og sest verði niður með hagsmuna aðilum og sveitastjórna fólki til að milda svínaríið. Kvótalaus byggðarlög vítt og breytt um landið bera vitnisburð um skelfilegar afleiðingar. Bæjarbúar ættu að íhuga ásamt fólki í öðrum sveitarfélögum sem sitja að aflaheimildum á kostnað byggðarlaga vítt og breytt um landið að ekkert sjávarþorp er hulið sömu örlögum og samþjöppun (þjóðarglæp) sem á sér stað fyrir tilverknað ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Grindvíkingar munu sem fyrr taka þessum feng fagnandi enda vanir að setja að góssinu víða að. Svo sem eftir að aflaheimildir frá fiskiðjuveri á Húsavík enduðu í Grindarvík þegar Vísir skellti í lás fyrir norðan. Útgerðafélögin geta lengi skýlt sér fyrir hagræðingar kröfum ef þau komast upp með að hunsa mannlega þáttinn og geta litið á aflakistu hafsins sem þeirra eign. Ljósið í myrkrinu er að áfram um sinn verður rekin fiskimjölsverksmiðja Síldarvinnslunnar á Seyðisfirði þar sem afkomutölur eru þokkalegar þó verksmiðjan sé gömul. Þökk sé stjórnvöldum að útgerðarfélög fá uppsjávarheimildir nánast gefins. Engu er látið skipta í þessari hagræðingar sýn öryggi starfsmanna verksmiðjunar er varla sinnt sem skyldi og jafnvel að engu haft ef náttúruöflin s.s.aurskriður eða snjóflóð rumska. Væntanlega þarf Samherjagreifinn að ýta enn frekar undir samþjöppun og hagræðingu eftir að íbúar og stjórnvöld Namibíu voru svo óforskömmuð og vanþakklát að hafa ekki skilning á þeirri fórnfýsi sem Samherji sýndi með atvinnurekstri sínum þar. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að sjávarauðlindin er eyrnamerkt stærstu útgerðarfélögunum fyrir tilstuðlan óábyrgra manna við Austurvöll sem hafa látið sig engu skipta misskiptingu og ákall um breytt verklag. Það er ekki nóg að ofur ríkir útgerðarmenn vaði uppi með ránshendi og skekki alla eðlilega samkeppnisstöðu í óskyldum atvinnugreinum og hunsi mannlegan þátt til að svala fégræðgi sinni og þröngsýni. Framsal aflaheimilda sem var innleidd á tíunda áratugnum fyrir tilstuðlan Framsóknarflokksins og annarra óvandaðra manna er ein ógeðfelldasta stjórnsýsla sem hefur átt sér stað. Tug ef ekki hundruð milljarða arðgreiðslur útgerðafyrirtækjanna sýna glöggt þá rányrkju sem er í boði lagasetningavaldsins við Austurvöll. Það er ekki nóg að þjóðin fái ekki þann arð sem henni ber af auðlindinni heldur þarf hún að auki að sætta sig við kaupa ránsfengin á svívirðilegu verði vilji hún neyta afurðanna. Fiskveiðar eru hvergi styrktar eins mikið í heiminum og á Íslandi sé litið til stærstu útgerðarfélaganna ásamt fleirum gullrössum sem greiða smánargjald fyrir afurðirnar. Það vantar ekkert uppá sérhagsmuna gæsluna hjá þeim sem verja framangreindan þjófnað með kjaft og klóm til að njóta afrakstursins með einum eða öðrum hætti. Fyrr eða síðar springur þessi rányrkja og fyrirkomulag hjá þeim sem eiga síst von á að eitthvað breytist. Ef að líkum lætur hafa Seyðfirðingar verið bærilega sáttir með fiskveiðastýringuna áður en skorið var á lífsbjörgina fyrir tilverknað Síldarvinnslunnar. Einu sinni iðuðu sjávarbyggðarlög af lífi og fólk gat unnið fyrir sér og treyst því að hafa atvinnu ásamt að búa við eðlilega þjónustu en nú er öldin önnur og flest á hor reiminni. Opinber þjónusta getur vart þrifist fyrir fjárskorti. Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn geta ekki svarið af sér ránsherferð síðustu áratuga frekar en Vinstri-Grænir ásamt Samfylkingunni sem sviku öll sín loforð 2009-2013 þegar gullið tækifæri var að vinda ofan af kvótakerfinu með 10% fyrningu á ári. Forsætisráðherra ástundar enn sömu svikin og flótta frá gefnum loforðum enda lærlingur bóndans á Gunnarsstöðum sem vílaði ekki fyrir sér að fara frjálslega með eðlilegt réttlæti. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vilhelm Jónsson Múlaþing Sjávarútvegur Mest lesið Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Halldór 31.05.2025 Halldór Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Cardenas skrifar Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson skrifar Skoðun Gríðarlegir hagsmunir í húfi Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Skynsamleg forgangsröðun fjár Ragnhildur Jónsdóttir skrifar Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að sameinast fjölskyldu sinni Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Að þessu sinni sýpur Seyðisfjörður seiðið af fiskveiðastefnu stjórnavalda sem er vart annað en rányrkja til að valin útgerðarfélög geti hámarkað hagnað á kostnað sjávar byggða. Verklag Síldarvinnslunnar og hagræðingar kröfur á bolfiskvinnslu að beina aflaheimildum til Grindarvíkur er enn einn sóðaskapur sem þrífst hjá stórútgerðinni. Engu er látið skipta að afkoma Seyðisfjarðar er nánast lögð í rúst og til þess fallið verðfella fasteignir í bænum og binda fólk átthaga fjötrum. Það vantar ekki upp á hugulsemina hjá framkvæmdastjóra Síldarvinnslunnar sem lítur framkvæmdina grafalvarlegum augum. Hinsvegar er Síldarvinnslan hugsanlega tilbúinn af sinni einstakri fórnfýsi að leggja byggðarlaginu til krafta sína komi bæjarbúar auga á atvinnutækifæri til að draga fram lífið s.s. arðbært laxeldi eða ferðaþjónusta. Norðlenski sægreifinn mun þá af sinni einstöku nærgætni bak við tjöldin rýna í hvað sé til ráða. Það vantar ekki uppá fagurgalann og yfirlýsingar Síldarvinnslunnar þar sem harmað er að þurfa fara í þungbærar breytingar til að auka sveigjanleika og sest verði niður með hagsmuna aðilum og sveitastjórna fólki til að milda svínaríið. Kvótalaus byggðarlög vítt og breytt um landið bera vitnisburð um skelfilegar afleiðingar. Bæjarbúar ættu að íhuga ásamt fólki í öðrum sveitarfélögum sem sitja að aflaheimildum á kostnað byggðarlaga vítt og breytt um landið að ekkert sjávarþorp er hulið sömu örlögum og samþjöppun (þjóðarglæp) sem á sér stað fyrir tilverknað ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Grindvíkingar munu sem fyrr taka þessum feng fagnandi enda vanir að setja að góssinu víða að. Svo sem eftir að aflaheimildir frá fiskiðjuveri á Húsavík enduðu í Grindarvík þegar Vísir skellti í lás fyrir norðan. Útgerðafélögin geta lengi skýlt sér fyrir hagræðingar kröfum ef þau komast upp með að hunsa mannlega þáttinn og geta litið á aflakistu hafsins sem þeirra eign. Ljósið í myrkrinu er að áfram um sinn verður rekin fiskimjölsverksmiðja Síldarvinnslunnar á Seyðisfirði þar sem afkomutölur eru þokkalegar þó verksmiðjan sé gömul. Þökk sé stjórnvöldum að útgerðarfélög fá uppsjávarheimildir nánast gefins. Engu er látið skipta í þessari hagræðingar sýn öryggi starfsmanna verksmiðjunar er varla sinnt sem skyldi og jafnvel að engu haft ef náttúruöflin s.s.aurskriður eða snjóflóð rumska. Væntanlega þarf Samherjagreifinn að ýta enn frekar undir samþjöppun og hagræðingu eftir að íbúar og stjórnvöld Namibíu voru svo óforskömmuð og vanþakklát að hafa ekki skilning á þeirri fórnfýsi sem Samherji sýndi með atvinnurekstri sínum þar. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að sjávarauðlindin er eyrnamerkt stærstu útgerðarfélögunum fyrir tilstuðlan óábyrgra manna við Austurvöll sem hafa látið sig engu skipta misskiptingu og ákall um breytt verklag. Það er ekki nóg að ofur ríkir útgerðarmenn vaði uppi með ránshendi og skekki alla eðlilega samkeppnisstöðu í óskyldum atvinnugreinum og hunsi mannlegan þátt til að svala fégræðgi sinni og þröngsýni. Framsal aflaheimilda sem var innleidd á tíunda áratugnum fyrir tilstuðlan Framsóknarflokksins og annarra óvandaðra manna er ein ógeðfelldasta stjórnsýsla sem hefur átt sér stað. Tug ef ekki hundruð milljarða arðgreiðslur útgerðafyrirtækjanna sýna glöggt þá rányrkju sem er í boði lagasetningavaldsins við Austurvöll. Það er ekki nóg að þjóðin fái ekki þann arð sem henni ber af auðlindinni heldur þarf hún að auki að sætta sig við kaupa ránsfengin á svívirðilegu verði vilji hún neyta afurðanna. Fiskveiðar eru hvergi styrktar eins mikið í heiminum og á Íslandi sé litið til stærstu útgerðarfélaganna ásamt fleirum gullrössum sem greiða smánargjald fyrir afurðirnar. Það vantar ekkert uppá sérhagsmuna gæsluna hjá þeim sem verja framangreindan þjófnað með kjaft og klóm til að njóta afrakstursins með einum eða öðrum hætti. Fyrr eða síðar springur þessi rányrkja og fyrirkomulag hjá þeim sem eiga síst von á að eitthvað breytist. Ef að líkum lætur hafa Seyðfirðingar verið bærilega sáttir með fiskveiðastýringuna áður en skorið var á lífsbjörgina fyrir tilverknað Síldarvinnslunnar. Einu sinni iðuðu sjávarbyggðarlög af lífi og fólk gat unnið fyrir sér og treyst því að hafa atvinnu ásamt að búa við eðlilega þjónustu en nú er öldin önnur og flest á hor reiminni. Opinber þjónusta getur vart þrifist fyrir fjárskorti. Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn geta ekki svarið af sér ránsherferð síðustu áratuga frekar en Vinstri-Grænir ásamt Samfylkingunni sem sviku öll sín loforð 2009-2013 þegar gullið tækifæri var að vinda ofan af kvótakerfinu með 10% fyrningu á ári. Forsætisráðherra ástundar enn sömu svikin og flótta frá gefnum loforðum enda lærlingur bóndans á Gunnarsstöðum sem vílaði ekki fyrir sér að fara frjálslega með eðlilegt réttlæti. Höfundur er athafnamaður.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun