RÚV og íslenska táknmálið Sigurlín Margrét Sigurðardóttir, Elsa Guðbjörg Björnsdóttir, Kolbrún Völkudóttir og Guðmundur Ingason skrifa 8. desember 2023 10:31 Sumarið 2021 var okkur sem grein þessa ritum sagt upp störfum sem táknmáls fréttaþulir. Við erum öll málhafar íslenska táknmálsins - öll heyrnarlaus. Okkur sagt upp á þeim forsendum að táknmálstúlkar (heyrandi) yrðu settir í að túlka fréttatímann kl. 19. Sagt var við undirritun á samningi við Samskiptamiðstöð heyrnarlausra og heyrnarskertra (SHH) að þetta yrði til að bæta þjónustu RÚV við táknmálsnotendur. Á þeim forsendum skrifaði forstöðumaður SHH undir samninginn en síðar kom í ljós að okkur yrði sagt upp og táknmálsfréttir í þeirri mynd sem þær hafa verið frá árinu 1981 lagðar niður. Það dró svart ský fyrir sólu við þessar fréttir. Málhöfum íslenska táknmálsins hent út úr RÚV húsinu í Efstaleiti. Við tók tími reiði, sorgar og vonleysis eftir tvo fundi með Stefáni Eiríkssyni útvarpsstjóra og Önnu Sigríði Þráinsdóttu málfarsráðunauts RÚV og yfirmanni aðgengismála RÚV. Á síðari fundinum var lögfræðingur okkar Sævari Þór Jónssyni með, hann fengum til að gæta hagsmuna okkar, sem okkur fannst verða troðið á. Á þessum fundum komu fram hugmyndir frá Stefáni útvarpsstjóra um að við gætum fengið einhver verkefni og máttum við koma með hugmyndir að því. Sem við gerðum. Aldrei fengum við nein efnisleg svör frá honum um hugmyndir okkar eða þá að þær yrði framkvæmdar og sýndar- allar sem ein tengjast þær íslenska táknmálinu og væri kjörið efni í þáttagerð sem sýnt yrði í RÚV. En einu svörin sem við fengum á löngum tíma var að verið væri að skoða þær og ekkert meira, síðan í des 2021 höfum við ekkert heyrt frá RÚV nema kannski verið beðin um smá verkefni sem tengjast Eurovision söngvakeppninni og ekkert meira en það. Á sama tíma og þetta allt var í biðstöðu og í yfirdregnum loðnum sofandahátt útvarpsstjóra var sett upp einstök stefna um táknmál í RÚV. Þar átti að efla táknmálið og virða það. Veita því sama sess og íslenskri tungu innan RÚV. Hvernig væri það hægt án þess að hafa málhafa táknmálsins við stjórnvöllinn og hafa yfirumsjón með táknmáls verkefnum RÚV? Mitt í þessu öllu var okkur boðið í eina skiptið til kveðjuhófs í sal RÚV, þar sem kveðja átti okkur með virktum - við afþökkuðum boðið pent enda fannst okkur ekki við hæfi að að kveðja íslenska táknmálið út úr Efstaleitinu. Á sama tíma og þetta allt var og við að berjast við stjórnendur sem minnst vildu af okkur málhöfum táknmálsins vita; þurfum við að horfa upp á það að táknmálstúlkum var hrósað óspart og nú tveim árum síðar þegar nýjabrumið er runnið af þá hafa einhverjir jú haft af því orð að okkar sé saknað og því að túlkar segi öðruvísi frá - enda eru þeir að segja táknmál sem er í frásögn á forsendum íslenskunnar. Við þurfum líka að þola meira en það, við fengum illt umtal frá táknmáls samfélaginu um að við værum græðingsleg og óréttlát við táknmálstúlkana og breytingarnar, jafnvel líka það að við höfum unnið eitthvað illa sem var alls ekki. Ef horft skal á allt kapp sem við lögðum í starf okkar þá er það meira en bara mæting á hverjum degi í hvaða veðri sem er og í hvaða skapi sem er. Við mættum og stóðum okkar vakt í hvaða ástandi sem var. Við pössuðum upp á allt utanumhald. Og í öllu þessu þegar við fjögur heyrnarlaus misstum vinnuna í einu bretti heyrðist ekki bofs frá eina hagsmunafélagi heyrnarlausra á Íslandi; Félagi heyrnarlausra sem jafnvel bjó svo vel að vera með atvinnumálafulltrúa á sínum vegum. Við sendum félaginu bréf með beiðni um styrk fyrir lögfræðikostnaði og fengum neitun. Við reyndum að fá Öryrkjabandalag Íslands með okkur í lið og fá styrk fyrir lögfræðikostnaði en fengum nei þar í bæ. Það greip okkur engin. Ein okkar gekk á fund Lilju Alfreðsdóttur ráðherra og yfirmanns RÚV þar sem framkoma útvarpsstjóra RÚV við okkur var sett á borð ráðherra og á þeim sama fundi voru viðraðir þeir möguleikar á atvinnu í RÚV. Lilju ráðherra var brugðið við frásögnin og ætlaði að fara í málið, ræða við útvarpsstjórann undirmann sinn. Tæplega fjórum mánuðum eftir fundinn kom svar frá ráðherra um að hún ætli ekkert að aðhafast og málið er allt í höndum útvarpsstjóra sem sjálfur sagði henni að hann myndi taka þetta mál og leysa það. Ekkert heyrðist frá útvarpsstjóra og hefur ekki heyrst enn. Ekkert okkar hefur í dag heyrt frá RÚV þar sem óskað er eftir þekkingu okkar á íslenska táknmáli. Við lítum á okkur sem sérfræðinga í því og erum það. Það er móðgun við íslenska táknmálið sem er jafnrétthátt íslenskri tungu samkvæmt lögum 61/2011 að leitað sé sérfræðiálit til annara en málhafa táknmálsins sjálfra. Öll reynsla okkar og þekking á fréttaflutning á táknmáli er einskis virði í augum stjórnenda RÚV. Það hefði verið hægt að nota þá reynslu sem við höfum og menntun á ótal vegu til að bæta aðgengi RÚV fyrir minnihlutahópa sem RÚV á að standa fyrir og ekki bara þegar kemur að táknmálinu heldur líka texta. Það þarf mikið að gerast til að bæta núverandi stöðu textunar á innlendu sjónvarpsefni í RÚV. Af þessu öllu stendur það mikilvægasta eftir; Íslenska táknmálið er í útrýmingarhættu og um það mál hefur Málnefnd um Íslenskt táknmál rökstutt og ályktað um. Því ber skýlaust að styðja það og efla með öllum mögulegum hætti og nýta á málhafa íslenska táknmálsins í það verkefni. Ein okkar fór lengri leið með málið og stefndi RÚV fyrir héraðsdóm. Dómur hefur verið kveðin upp og var ekki sá sem sóst var eftir, þó svo má sjá örla þess í dómsorði að dómarinn var ekki alveg sannfærður um málflutning RÚV því dómarinn felldi niður málskostnað sem krafist var á stefnanda. Það var líka viðurkennt að stefnandi hafi unnið í 36 ár hjá RÚV. Þetta er ekki búið og fyrir okkur er þetta réttindamál. Það þarf nefnilega að snúa dóminum við og mun að öllum líkindum í þessum skrifuðum orðum vera flutt fyrir Landsrétti. Ákvörðun RÚV var ekki tekin í neinu samráði við okkur sem unnum starf táknmálsþula í mörg ár, höfðum hugmyndir og lausnir og fleira spennandi á takteinum í að bæta þjónustu RÚV við táknmálið. Forsendur ákvörðunnar eru þær að vel hefði gengið að hafa táknmálstúlk í 19 fréttum á COVID tímanum, líka vísað í könnun sem Félag heyrnarlausra stóð fyrir og var að endanum ekki nógu borðleggjandi til að fara eftir vegna galla, eins og leiðandi spurningar og spurningar lagðar fyrir á íslensku ritmáli en ekki táknmáli fyrir táknmálsmálhafa. Ef vilji var í alvöru fyrir að bæta þjónustuna þá átti að tala við okkur, útvega okkur ný störf, slípa hlutina til að gera enn betur. Við vorum boðin og búin til þess, við vildum líka fá okkar tækifæri til að leggja rækt í nýsköpun á táknmáli í sjónvarpi allra landsmanna. Mínúturnar 8-10 sem táknmálsfréttir áttu í dagskránni hvern einasta dag vikunnar sem eru í allt ef vikulega er talið í mínútum 30-35 mikilvægar mínútur hefði mátt nýta t.d. í tvenna 15 mín þætti á viku sem málhafar táknmálsins ynnu við en því miður er sá tími nú notaður í “Lag dagsins”, sem nú er fastur liður í dagskrá. Það hefði verið skynsamlegt að nota þann tíma í íslenskt táknmál. Þannig að skömm útvarpsstjóra er mikil í að nota sitt persónulega áhugamál til að bola táknmáli burt og þar með fjórum málhöfum táknmálsins. Þannig horfum við á þessara mikilvægu mínútna sem táknmálið átti fastan sess í dagskrá í RÚV frá upphafi táknmálsfrétta árið 1981. Staðan núna í dag er sú að SHH hefur tilkynnti RÚV formlega að samningur um að útvega táknmálstúlka fyrir 19 fréttir er ekki endurnýjaður. RÚV þarf því að leita að táknmálstúlkum og ráða þá. Heyrst hefur nú að RÚV ætli að fastráða einn táknmálstúlk heyrandi sem á að sjá um túlka 19 fréttir 3-4 sinnum á viku og líka sjá um Krakkafréttir. Í aðra tíma sem vantar upp á verður ráðin verktaki. Það á að funda með túlkum frá frá SHH. Það er því mögulega útséð í þessum skrifuðum orðum að sjálfstæðum táknmálstúlkum verður ekki boðið að vera með. Dæmi nú hver sem vill fyrir sig, hvort þetta sé löglegt eða eins siðlaust og um getur. Sé þetta rétt og gangi þetta eftir þá sýnist okkur í fljótu bragði að atvinnuöryggi heyrandi sem kunna táknmál er meira metið en okkar málhafa táknmálsins sem eru heyrnarlaus. Það er stór mismunun. Rétt er að geta þess að forsendurnar þegar byrjað var að mennta táknmálstúlka hér á Íslandi fyrir rösklega 30 árum síðan (fyrstu táknmálstúlkar útskrifuðust frá HÍ 1997) voru þær að við heyrnarlausir málhafa táknmálsins gætum verið hluti af heildinni, verið sömu þátttakendur í samfélaginu og heyrandi. Táknmálstúlkar yrðu þar með brú okkar að atvinnulífinu, félagslífi og óteljandi annara hluta þegar kemur að því að vera hluti af heildinni. Það stóð aldrei fyrir að táknmálstúlkar yrðu látnir koma í stað okkar málhafa táknmálsins. Við erum enn reið og það er illa farið með íslenska táknmálið hér á Íslandi þegar svona er komið fram við málhafa táknmálsins og það sérstaklega í RÚV sem er fjölmiðill í almannaþágu. Grein þessa rita Sigurlín Margrét Sigurðardóttir, Elsa Guðbjörg Björnsdóttir, Kolbrún Völkudóttir og Guðmundur Ingason. Öll hafa unnið sem táknmáls fréttaþulir í RÚV um árabil og var sagt upp, eru heyrnarlaus og málhafar íslenska táknmálsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ríkisútvarpið Fjölmiðlar Táknmál Mest lesið Forvarnir á ferð Erlingur Sigvaldason Skoðun Bakpokinn sem þyngist aðeins hjá öðrum Inga Sæland Skoðun Örlög Íslendinga og u-beygja áhrifamesta fjármálamanns heims Snorri Másson Skoðun Það læra börnin sem fyrir þeim er haft Sigurður Örn Hilmarsson Skoðun Fegurð sem breytir skólum Einar Mikael Sverrisson Skoðun Mataræði í stóra samhengi lífsins Birna Þórisdóttir Skoðun Jóhann Páll: Vertu í liði með náttúrunni ekki gegn henni Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke Skoðun Hvað varð um loftslagsmálin? Kamma Thordarson Skoðun Verður Frelsið fullveldinu að bráð? Anton Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Forvarnir á ferð Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Vertu meðbyr mannúðar Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Fegurð sem breytir skólum Einar Mikael Sverrisson skrifar Skoðun Það læra börnin sem fyrir þeim er haft Sigurður Örn Hilmarsson skrifar Skoðun Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke skrifar Skoðun Verður Frelsið fullveldinu að bráð? Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Til rektorsframbjóðenda: Hvað gerir nýr rektor HÍ við Endurmenntun? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mataræði í stóra samhengi lífsins Birna Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvað varð um loftslagsmálin? Kamma Thordarson skrifar Skoðun Bakpokinn sem þyngist aðeins hjá öðrum Inga Sæland skrifar Skoðun Örlög Íslendinga og u-beygja áhrifamesta fjármálamanns heims Snorri Másson skrifar Skoðun Ég kýs Magnús Karl sem rektor Bylgja Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Jóhann Páll: Vertu í liði með náttúrunni ekki gegn henni Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Tífalt hærri vextir, meiri skuldir - menntastefna stjórnvalda? Júlíus Viggó Ólafsson,Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Lífið gefur engan afslátt Davíð Bergmann skrifar Skoðun Kolbrún Pálsdóttir sem næsti rektor HÍ Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vitskert veröld Einar Helgason skrifar Skoðun Draumurinn um hið fullkomna öryggisnet Signý Jóhannesdóttir skrifar Skoðun Sönnunarbyrði og hagsmunaárekstur Arnar Sigurðsson skrifar Skoðun Sem doktorsnemi styð ég Silju Báru til Rektors Háskóla Íslands Eva Jörgensen skrifar Skoðun Sterk og breið samtök – tími til að styrkja rödd minni fyrirtækja Friðrik Árnason skrifar Skoðun Nýjar ráðleggingar um mataræði María Heimisdóttir skrifar Skoðun Börn með fjölþættan vanda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hvalveiðar eru slæmar fyrir ímynd Íslands Clive Stacey skrifar Skoðun Netöryggi á krossgötum: Hvernig tryggjum við íslenska innviði? Heimir Fannar Gunnlaugsson skrifar Skoðun Í heimi sem samþykkir þjóðarmorð er ekkert jafnrétti Najlaa Attaallah skrifar Skoðun Heilinn okkar og klukka lífsins Birna V. Baldursdóttir ,Heiðdís B. Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er kona? - Þörf kynjakerfisins til að skilgreina og stjórna konum Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Ég styð Ingibjörgu Gunnarsdóttur í stöðu rektors við Háskóla Íslands Herdís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Silja Bára skilur stjórnsýslu HÍ! Elva Ellertsdóttir,Kolbrún Eggertsdóttir skrifar Sjá meira
Sumarið 2021 var okkur sem grein þessa ritum sagt upp störfum sem táknmáls fréttaþulir. Við erum öll málhafar íslenska táknmálsins - öll heyrnarlaus. Okkur sagt upp á þeim forsendum að táknmálstúlkar (heyrandi) yrðu settir í að túlka fréttatímann kl. 19. Sagt var við undirritun á samningi við Samskiptamiðstöð heyrnarlausra og heyrnarskertra (SHH) að þetta yrði til að bæta þjónustu RÚV við táknmálsnotendur. Á þeim forsendum skrifaði forstöðumaður SHH undir samninginn en síðar kom í ljós að okkur yrði sagt upp og táknmálsfréttir í þeirri mynd sem þær hafa verið frá árinu 1981 lagðar niður. Það dró svart ský fyrir sólu við þessar fréttir. Málhöfum íslenska táknmálsins hent út úr RÚV húsinu í Efstaleiti. Við tók tími reiði, sorgar og vonleysis eftir tvo fundi með Stefáni Eiríkssyni útvarpsstjóra og Önnu Sigríði Þráinsdóttu málfarsráðunauts RÚV og yfirmanni aðgengismála RÚV. Á síðari fundinum var lögfræðingur okkar Sævari Þór Jónssyni með, hann fengum til að gæta hagsmuna okkar, sem okkur fannst verða troðið á. Á þessum fundum komu fram hugmyndir frá Stefáni útvarpsstjóra um að við gætum fengið einhver verkefni og máttum við koma með hugmyndir að því. Sem við gerðum. Aldrei fengum við nein efnisleg svör frá honum um hugmyndir okkar eða þá að þær yrði framkvæmdar og sýndar- allar sem ein tengjast þær íslenska táknmálinu og væri kjörið efni í þáttagerð sem sýnt yrði í RÚV. En einu svörin sem við fengum á löngum tíma var að verið væri að skoða þær og ekkert meira, síðan í des 2021 höfum við ekkert heyrt frá RÚV nema kannski verið beðin um smá verkefni sem tengjast Eurovision söngvakeppninni og ekkert meira en það. Á sama tíma og þetta allt var í biðstöðu og í yfirdregnum loðnum sofandahátt útvarpsstjóra var sett upp einstök stefna um táknmál í RÚV. Þar átti að efla táknmálið og virða það. Veita því sama sess og íslenskri tungu innan RÚV. Hvernig væri það hægt án þess að hafa málhafa táknmálsins við stjórnvöllinn og hafa yfirumsjón með táknmáls verkefnum RÚV? Mitt í þessu öllu var okkur boðið í eina skiptið til kveðjuhófs í sal RÚV, þar sem kveðja átti okkur með virktum - við afþökkuðum boðið pent enda fannst okkur ekki við hæfi að að kveðja íslenska táknmálið út úr Efstaleitinu. Á sama tíma og þetta allt var og við að berjast við stjórnendur sem minnst vildu af okkur málhöfum táknmálsins vita; þurfum við að horfa upp á það að táknmálstúlkum var hrósað óspart og nú tveim árum síðar þegar nýjabrumið er runnið af þá hafa einhverjir jú haft af því orð að okkar sé saknað og því að túlkar segi öðruvísi frá - enda eru þeir að segja táknmál sem er í frásögn á forsendum íslenskunnar. Við þurfum líka að þola meira en það, við fengum illt umtal frá táknmáls samfélaginu um að við værum græðingsleg og óréttlát við táknmálstúlkana og breytingarnar, jafnvel líka það að við höfum unnið eitthvað illa sem var alls ekki. Ef horft skal á allt kapp sem við lögðum í starf okkar þá er það meira en bara mæting á hverjum degi í hvaða veðri sem er og í hvaða skapi sem er. Við mættum og stóðum okkar vakt í hvaða ástandi sem var. Við pössuðum upp á allt utanumhald. Og í öllu þessu þegar við fjögur heyrnarlaus misstum vinnuna í einu bretti heyrðist ekki bofs frá eina hagsmunafélagi heyrnarlausra á Íslandi; Félagi heyrnarlausra sem jafnvel bjó svo vel að vera með atvinnumálafulltrúa á sínum vegum. Við sendum félaginu bréf með beiðni um styrk fyrir lögfræðikostnaði og fengum neitun. Við reyndum að fá Öryrkjabandalag Íslands með okkur í lið og fá styrk fyrir lögfræðikostnaði en fengum nei þar í bæ. Það greip okkur engin. Ein okkar gekk á fund Lilju Alfreðsdóttur ráðherra og yfirmanns RÚV þar sem framkoma útvarpsstjóra RÚV við okkur var sett á borð ráðherra og á þeim sama fundi voru viðraðir þeir möguleikar á atvinnu í RÚV. Lilju ráðherra var brugðið við frásögnin og ætlaði að fara í málið, ræða við útvarpsstjórann undirmann sinn. Tæplega fjórum mánuðum eftir fundinn kom svar frá ráðherra um að hún ætli ekkert að aðhafast og málið er allt í höndum útvarpsstjóra sem sjálfur sagði henni að hann myndi taka þetta mál og leysa það. Ekkert heyrðist frá útvarpsstjóra og hefur ekki heyrst enn. Ekkert okkar hefur í dag heyrt frá RÚV þar sem óskað er eftir þekkingu okkar á íslenska táknmáli. Við lítum á okkur sem sérfræðinga í því og erum það. Það er móðgun við íslenska táknmálið sem er jafnrétthátt íslenskri tungu samkvæmt lögum 61/2011 að leitað sé sérfræðiálit til annara en málhafa táknmálsins sjálfra. Öll reynsla okkar og þekking á fréttaflutning á táknmáli er einskis virði í augum stjórnenda RÚV. Það hefði verið hægt að nota þá reynslu sem við höfum og menntun á ótal vegu til að bæta aðgengi RÚV fyrir minnihlutahópa sem RÚV á að standa fyrir og ekki bara þegar kemur að táknmálinu heldur líka texta. Það þarf mikið að gerast til að bæta núverandi stöðu textunar á innlendu sjónvarpsefni í RÚV. Af þessu öllu stendur það mikilvægasta eftir; Íslenska táknmálið er í útrýmingarhættu og um það mál hefur Málnefnd um Íslenskt táknmál rökstutt og ályktað um. Því ber skýlaust að styðja það og efla með öllum mögulegum hætti og nýta á málhafa íslenska táknmálsins í það verkefni. Ein okkar fór lengri leið með málið og stefndi RÚV fyrir héraðsdóm. Dómur hefur verið kveðin upp og var ekki sá sem sóst var eftir, þó svo má sjá örla þess í dómsorði að dómarinn var ekki alveg sannfærður um málflutning RÚV því dómarinn felldi niður málskostnað sem krafist var á stefnanda. Það var líka viðurkennt að stefnandi hafi unnið í 36 ár hjá RÚV. Þetta er ekki búið og fyrir okkur er þetta réttindamál. Það þarf nefnilega að snúa dóminum við og mun að öllum líkindum í þessum skrifuðum orðum vera flutt fyrir Landsrétti. Ákvörðun RÚV var ekki tekin í neinu samráði við okkur sem unnum starf táknmálsþula í mörg ár, höfðum hugmyndir og lausnir og fleira spennandi á takteinum í að bæta þjónustu RÚV við táknmálið. Forsendur ákvörðunnar eru þær að vel hefði gengið að hafa táknmálstúlk í 19 fréttum á COVID tímanum, líka vísað í könnun sem Félag heyrnarlausra stóð fyrir og var að endanum ekki nógu borðleggjandi til að fara eftir vegna galla, eins og leiðandi spurningar og spurningar lagðar fyrir á íslensku ritmáli en ekki táknmáli fyrir táknmálsmálhafa. Ef vilji var í alvöru fyrir að bæta þjónustuna þá átti að tala við okkur, útvega okkur ný störf, slípa hlutina til að gera enn betur. Við vorum boðin og búin til þess, við vildum líka fá okkar tækifæri til að leggja rækt í nýsköpun á táknmáli í sjónvarpi allra landsmanna. Mínúturnar 8-10 sem táknmálsfréttir áttu í dagskránni hvern einasta dag vikunnar sem eru í allt ef vikulega er talið í mínútum 30-35 mikilvægar mínútur hefði mátt nýta t.d. í tvenna 15 mín þætti á viku sem málhafar táknmálsins ynnu við en því miður er sá tími nú notaður í “Lag dagsins”, sem nú er fastur liður í dagskrá. Það hefði verið skynsamlegt að nota þann tíma í íslenskt táknmál. Þannig að skömm útvarpsstjóra er mikil í að nota sitt persónulega áhugamál til að bola táknmáli burt og þar með fjórum málhöfum táknmálsins. Þannig horfum við á þessara mikilvægu mínútna sem táknmálið átti fastan sess í dagskrá í RÚV frá upphafi táknmálsfrétta árið 1981. Staðan núna í dag er sú að SHH hefur tilkynnti RÚV formlega að samningur um að útvega táknmálstúlka fyrir 19 fréttir er ekki endurnýjaður. RÚV þarf því að leita að táknmálstúlkum og ráða þá. Heyrst hefur nú að RÚV ætli að fastráða einn táknmálstúlk heyrandi sem á að sjá um túlka 19 fréttir 3-4 sinnum á viku og líka sjá um Krakkafréttir. Í aðra tíma sem vantar upp á verður ráðin verktaki. Það á að funda með túlkum frá frá SHH. Það er því mögulega útséð í þessum skrifuðum orðum að sjálfstæðum táknmálstúlkum verður ekki boðið að vera með. Dæmi nú hver sem vill fyrir sig, hvort þetta sé löglegt eða eins siðlaust og um getur. Sé þetta rétt og gangi þetta eftir þá sýnist okkur í fljótu bragði að atvinnuöryggi heyrandi sem kunna táknmál er meira metið en okkar málhafa táknmálsins sem eru heyrnarlaus. Það er stór mismunun. Rétt er að geta þess að forsendurnar þegar byrjað var að mennta táknmálstúlka hér á Íslandi fyrir rösklega 30 árum síðan (fyrstu táknmálstúlkar útskrifuðust frá HÍ 1997) voru þær að við heyrnarlausir málhafa táknmálsins gætum verið hluti af heildinni, verið sömu þátttakendur í samfélaginu og heyrandi. Táknmálstúlkar yrðu þar með brú okkar að atvinnulífinu, félagslífi og óteljandi annara hluta þegar kemur að því að vera hluti af heildinni. Það stóð aldrei fyrir að táknmálstúlkar yrðu látnir koma í stað okkar málhafa táknmálsins. Við erum enn reið og það er illa farið með íslenska táknmálið hér á Íslandi þegar svona er komið fram við málhafa táknmálsins og það sérstaklega í RÚV sem er fjölmiðill í almannaþágu. Grein þessa rita Sigurlín Margrét Sigurðardóttir, Elsa Guðbjörg Björnsdóttir, Kolbrún Völkudóttir og Guðmundur Ingason. Öll hafa unnið sem táknmáls fréttaþulir í RÚV um árabil og var sagt upp, eru heyrnarlaus og málhafar íslenska táknmálsins.
Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke Skoðun
Skoðun Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke skrifar
Skoðun Til rektorsframbjóðenda: Hvað gerir nýr rektor HÍ við Endurmenntun? Ólafur Stephensen skrifar
Skoðun Tífalt hærri vextir, meiri skuldir - menntastefna stjórnvalda? Júlíus Viggó Ólafsson,Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Netöryggi á krossgötum: Hvernig tryggjum við íslenska innviði? Heimir Fannar Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Hvað er kona? - Þörf kynjakerfisins til að skilgreina og stjórna konum Arna Magnea Danks skrifar
Skoðun Ég styð Ingibjörgu Gunnarsdóttur í stöðu rektors við Háskóla Íslands Herdís Sveinsdóttir skrifar
Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke Skoðun