Tíu bestu liðin (1984-2023): KR 1999 | Þetta er KR, það er enginn einn

KR 1999 lenti í 6. sæti í kjöri Vísis á bestu fótboltaliðum Íslands síðustu fjörutíu ár (1984-2023).

„Sjáiði fólkið. Þetta erum við og við erum sér þjóðflokkur. Við elskum þetta fólk. Þetta er KR, það er enginn einn. Við eigum þetta skilið. Við vorum bestir, langbestir,“ sagði hálfklökkur og stoltur Atli Eðvaldsson þegar hann horfði upp í stúkuna á Laugardalsvelli eftir sigur KR á Víkingi, 0-4, 11. september 1999. Það var ekki furða að maðurinn væri klökkur og stoltur. Hann var nefnilega sá fyrsti sem gerði KR-inga að Íslandsmeisturum í 31 ár. Eftir ítrekuð vonbrigði var þykkasta íshella íslenskrar íþróttasögu brotinn. Og það á aldarafmæli KR. Uppskeran á því var glæsileg en karla- og kvennalið félagsins unnu alla fjóra stóru titlana sem í boði voru.

Spólum eitt ár aftur í tímann. Það var þungt yfir Vesturbænum eftir 0-2 tap fyrir ÍBV í hreinum úrslitaleik um Íslandsmeistaratitilinn 26. september 1998. Þetta var annað tap KR-inga í úrslitaleik um titilinn á þremur árum. Þeim var bara ekki ætlað að yfirstíga þessa hindrun. Eða hvað?

KR tefldi fram svipuðu liði 1999 og sumarið á undan. En koma tveggja Skagamanna var það sem hreyfði nálina fyrir KR; annars vegar Bjarka Gunnlaugssonar og hins vegar Sigursteins Gíslasonar, mesta sigurvegara í íslenskum nútímafótbolta. Áhrif hans á KR-liðið 1999 verða aldrei ofmetin. Eftir nokkur ár í vinstri bakverði fékk Steini Gísla að spila sína eftirlætis stöðu, inni á miðjunni við hlið Þórhalls Hinrikssonar. Sitt hvorum megin við þá voru svo tveir kantmenn af gamla skólanum, Sigþór Júlíusson og Einar Þór Daníelsson. KR spilaði 4-4-2 en í fremstu víglínu voru tvær tíur, eða platníur (e. false nine) áður en það hugtak varð til.

Bjarki átti frábært tímabil og var næstmarkahæstur í deildinni með ellefu mörk. Besti leikmaður hennar var hins vegar maðurinn við hlið hans í framlínunni, Gummi Ben. Óheppnin hafði elt hann á röndum árin á undan. KR hefði líklega orðið Íslandsmeistari 1996 ef hann hefði ekki slitið krossband í hné í tíunda sinn eða svo og í úrslitaleiknum tveimur árum síðar klúðraði hann vítaspyrnu. Gummi var með skerta hreyfigetu á þessum tíma en hann hugsaði hraðar en allir aðrir og töfrarnir voru enn í tánum. Hann særði alla illa fótboltaanda í burtu tímabilið 1999 og kom með beinum hætti að tuttugu mörkum í deildinni.

KR bygggði svo á gríðarlega traustum grunni. Kristján Finnbogason stóð á milli stanganna og í vörninni voru þrír KR-ingar, Þormóður Egilsson, Bjarni Þorsteinsson og Sigurður Örn Jónsson, auk skoska miðvarðarins Davids Winnie. Hann gerir sterkt tilkall til að vera einn besti varnarmaður í sögu efstu deildar. Á þremur tímabilum Winnies hjá KR vann liðið tvo Íslandsmeistaratitla og einn bikarmeistaratitil og í 38 deildarleikjum hans í svarta og hvíta búningnum fengu KR-ingar aðeins á sig 26 mörk og héldu nítján sinnum hreinu.

KR vann fyrstu þrjá leiki sína í deildinni, gerði svo markalaust jafntefli við Breiðablik og tapaði síðan í Eyjum, 2-1. Í þeim leik meiddist Andri Sigþórsson og í kjölfarið fór Atli á teikniborðið og rissaði upp vinningsformúluna. Sem fyrr spiluðu KR-ingar 4-4-2 og byrjunarliðið var meitlað í stein. Indriði Sigurðsson og Arnar Jón Sigurgeirsson fengu mínútur hér og þar en annars voru oftast sömu ellefu leikmennirnir sem spiluðu alla leikina. Stöðugleikinn var mikill og einn af ástæðunum fyrir góðu gengi KR-inga þetta sumarið.

Ef frá eru talin tvö jafntefli við Leiftur vann KR alla leiki sína eftir tapið í Eyjum. Og þótt þeir hafi tryggt sér titilinn með sigrinum á Víkingi vannst björninn með 3-0 sigri á ÍBV í 15. umferð. Gummi Ben tók tvær vítaspyrnur í leiknum. Birkir Kristinsson varði þá fyrri en hann skoraði úr þeirri seinni. Allir samglöddust með honum og Hlynur Stefánsson, fyrirliði ÍBV, klappaði honum meðal annars á kollinn sem er eitt íþróttamannslegasta augnablik íslenskrar fótboltasögu.

Eins og Prince djömmuðu KR-ingar sem aldrei fyrr 1999 og það rann varla af þeim í september. Þeir fögnuðu þrjár helgar í röð í mánuðinum, fyrst eftir sigurinn á Víkingum, svo eftir að þeir fengu Íslandsmeistarabikarinn afhentan og loks eftir bikarúrslitaleikinn. Þetta var þeirra ár; árið sem ísinn var brotinn.