Styður Ísland hópmorð? Yousef Tamimi skrifar 31. janúar 2024 08:01 Niðurstöður Alþjóðadómstólsins í Haag föstudaginn 26. janúar s.l. eru skýrar. Dómstóllinn trúir því að líklegt sé að hópmorð á Palestínufólki sé að eiga sér stað og að Ísrael verði að hætta árásum og morðum á saklausa borgara. Ísland er því á sérkennilegri vegferð þegar kemur að málefnum Palestínu. Á meðan stór meirihluti þjóðarinnar er á móti aðferðum Ísraels í Palestínu og alþjóðadómstólinn telur líklegt að hópmorð eigi sér stað þá hafa aðgerðir utanríkisráðherra Íslands verið á þá leið að styðja við og hlusta gagnrýnislaust á kröfur Ísraels. Upplýsingar, sem komu sama dag og niðurstöður Alþjóðadómstólsins, um að nokkrir af þeim 13 þúsund starfsfólki UNRWA á Gaza hafi hugsanlega tekið þátt í árásum þann 7. október varð til þess að Ísland ákvað að frysta fjármagn til helstu hjálparaðstoðar Palestínumanna. Peningur sem rennur til mannúðaraðstoðar til fólks sem er fast í hörmulegum aðstæðum, aðstæðum sem enginn getur ímyndað sér. Aðgerðir Íslands gagnvart Ísrael, þegar Alþjóðadómstólinn grunar sterklega að hópmorð eigi sér stað í Palestínu, hafa hingað til verið engar. Ásakanir gagnvart UNRWA eru engar nýjungar en Ísrael hefur haft horn í síðu þessarar stærstu hjálparstofnun fyrir Palestínu í áratugi. Núverandi ársaknir komu fram sama dag og Alþjóðadómstólinn í Haag lýsir því yfir að þau treysta UNRWA fyrir því starfi sem á sér stað á Gaza. Þrátt fyrir eðlileg og skýr viðbrögð UNRWA þá hefur Ísland ásamt öðrum löndum ákveðið að stöðva fjárframlög til stofnunarinnar. Staðreyndin er hinsvegar sú að Ísrael hefur á síðustu 3 mánuðum drepið tæplega 30 þúsund einstaklinga en Ísland hefur aldrei látið Ísrael svara fyrir það hörmulega ástand sem Ísrael hefur skapað í Palestínu. Óbrigðull stuðningur Bjarna Benediktssonar við Ísrael, ríki sem stundar arðrán á landi Palestínu og er grunað um hópmorð, er varhugaverður fyrir íslenskt lýðræði. Bjarni Benediktsson hefur ákveðið að styðja við hóprefsingu gagnvart 2.2 milljón íbúum Gaza með því að skrúfa fyrir stuðning við nánast einu líflínu íbúa Gaza. Hugtakið hóprefsing á ekki eingöngu við refsingar, heldur einnig annars konar viðurlög sem gripið er til gegn hópi í hefndarskyni fyrir verknað einstaklings eða einstaklinga sem teljast til hópsins. Bjarni Benediktson hefur því í blindni ákveðið að refsa Palestínumönnum fyrir hugsanlegar, mögulegar aðgerðir nokkurra starfsmanna. Saklaus uns sekt er sönnuð virðist vera hugtak sem flækist fyrir Bjarna og setur enn eitt spurningarmerki um hæfni hans til að gegna því starfi sem hann gegnir. Það breytir engu í þessu samhengi hvort að Ísland ætlar að flytja fjármagnið sitt til annarra stofnanna sem sinna starfi í Palestínu. Engin stofnun kemst nálægt því starfi sem UNRWA sinnir bæði í Palestínu og í flóttamannabúðum og er ákvörðunarferlið utanríkisráðherra ógegnsætt og bendir sterklega till þess að hann hlusti ákaft á kröfur Ísraels en hunsar óskir og þarfir Palestínumanna. Þessar ber þó einnig að geta að þessar ásakanir eru mjög óljósar og óvíst hve alvarlegar og sannar þær eru yfirhöfuð eða hvernig þær fengust. Hinsvegar er það bláköld staðreynd að Ísrael hefur í áratugi verið rannsakað af Amnesty International fyrir pyntingar og ómannúðlega meðferð gagnvart fönguðum Palestínumönnum. Myndbönd og vitnisburði benda til þess að slíkar meðferðir hafi aukist til muna síðan 7. október og því varhugavert að trúa gagnrýnislaust á þann áróður sem að Ísrael sendir út til að réttlæta aðgerðir sína. Það setur því enn meiri þrýsting á utanríkisráðherra að fá betur á hreint hvernig þessum upplýsingum var safnað saman – ekki nema að ráðherran trúi að pyntingar séu réttmæt aðferð við upplýsingasöfnun? Það skýtur því einnig skökku við að Ísland ætli að taka þátt í Eurovision á meðan Ísrael fái að taka þátt í þeirri gleði sem fylgi keppninni, þrátt fyrir skýrar vísbendingar um hópmorð ríkisins. Eurovision er orðinn vettvangur fyrir Ísrael til að reyna að hvítþvo sig af þjóðernishreinsunum og glæpum gegn mannkyni en stefna Ísraels á fátt sameiginlegt með þeim friðsamlegu hugsjónum sem Eurovision boðar og er í raun að taka þátt í óþökk alls friðelskandi áhugafólks um Eurovision. Vandamálið er að Eurovision er orðinn vettvangur fyrir Ísrael til að reyna að betrumbæta ímynd sína með „art washing“, listþvætti en slíkt á sér stað þegar list eða listafólk er notað til að afvegaleiða athygli frá eða réttlæta neikvæða aðgerðir stjórnvalda eða ríkis. Ef Ísrael fær að taka þátt með Íslandi og öðrum Evrópuþjóðum þá erum við að gefa okkar samþykki á að aðgerðir Ísraels eru réttlætanlegar gagnvart Palestínu. Við erum að gefa grænt ljós á að Ísrael haldi áfram núverandi stefnu gagnvart Palestínu þar sem engar afleiðingar eru gagnvart hópmorðum, landráni og arðráni Ísraels í Palestínu. RÚV og íslenska ríkið hefur sterkar skyldur til að standa með þeim sem verða fyrir þessu endalausa ofbeldi sem Ísrael fremur og það getur varla talist eðlilegt að Ísland telji sig geta verið „sameinuð“ ríkjum sem eru undir rannsókn vegna hópmorðs. Það getur varla talist eðlilegt að Ísland vilji deila sviði með ríki sem hefur hernumið annað land í yfir 70 ár, stundar þjóðernishreinsanir, arðrán og landrán á landi Palestínu. Að lokum er krafan skýr. Ísland á að sniðganga Ísrael þar til landið fer að alþjóðalögum. Eitthvað sem ríkið hefur hingað til ekki gert og virðist ekki ætla að gera. Ísrael hefur nú þegar gert lítið úr Alþjóðadómstólnum og ekkert bendir til að ríkið muni stöðva sínar aðgerðir á Gaza né tryggja að Palestína verði frjáls. Höfundur er svæfingahjúkrunarfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Yousef Ingi Tamimi Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Á tímamótum: Sameinuðu þjóðirnar í 80 ár Vala Karen Viðarsdóttir,Védís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Borgar sig að vanmeta menntun? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hækkar gjöld á háskólanema Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Farsæld barna í fyrirrúmi Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir skrifar Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skólar hafa stigið skrefið með góðum árangri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir skrifar Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson skrifar Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir skrifar Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi skrifar Sjá meira
Niðurstöður Alþjóðadómstólsins í Haag föstudaginn 26. janúar s.l. eru skýrar. Dómstóllinn trúir því að líklegt sé að hópmorð á Palestínufólki sé að eiga sér stað og að Ísrael verði að hætta árásum og morðum á saklausa borgara. Ísland er því á sérkennilegri vegferð þegar kemur að málefnum Palestínu. Á meðan stór meirihluti þjóðarinnar er á móti aðferðum Ísraels í Palestínu og alþjóðadómstólinn telur líklegt að hópmorð eigi sér stað þá hafa aðgerðir utanríkisráðherra Íslands verið á þá leið að styðja við og hlusta gagnrýnislaust á kröfur Ísraels. Upplýsingar, sem komu sama dag og niðurstöður Alþjóðadómstólsins, um að nokkrir af þeim 13 þúsund starfsfólki UNRWA á Gaza hafi hugsanlega tekið þátt í árásum þann 7. október varð til þess að Ísland ákvað að frysta fjármagn til helstu hjálparaðstoðar Palestínumanna. Peningur sem rennur til mannúðaraðstoðar til fólks sem er fast í hörmulegum aðstæðum, aðstæðum sem enginn getur ímyndað sér. Aðgerðir Íslands gagnvart Ísrael, þegar Alþjóðadómstólinn grunar sterklega að hópmorð eigi sér stað í Palestínu, hafa hingað til verið engar. Ásakanir gagnvart UNRWA eru engar nýjungar en Ísrael hefur haft horn í síðu þessarar stærstu hjálparstofnun fyrir Palestínu í áratugi. Núverandi ársaknir komu fram sama dag og Alþjóðadómstólinn í Haag lýsir því yfir að þau treysta UNRWA fyrir því starfi sem á sér stað á Gaza. Þrátt fyrir eðlileg og skýr viðbrögð UNRWA þá hefur Ísland ásamt öðrum löndum ákveðið að stöðva fjárframlög til stofnunarinnar. Staðreyndin er hinsvegar sú að Ísrael hefur á síðustu 3 mánuðum drepið tæplega 30 þúsund einstaklinga en Ísland hefur aldrei látið Ísrael svara fyrir það hörmulega ástand sem Ísrael hefur skapað í Palestínu. Óbrigðull stuðningur Bjarna Benediktssonar við Ísrael, ríki sem stundar arðrán á landi Palestínu og er grunað um hópmorð, er varhugaverður fyrir íslenskt lýðræði. Bjarni Benediktsson hefur ákveðið að styðja við hóprefsingu gagnvart 2.2 milljón íbúum Gaza með því að skrúfa fyrir stuðning við nánast einu líflínu íbúa Gaza. Hugtakið hóprefsing á ekki eingöngu við refsingar, heldur einnig annars konar viðurlög sem gripið er til gegn hópi í hefndarskyni fyrir verknað einstaklings eða einstaklinga sem teljast til hópsins. Bjarni Benediktson hefur því í blindni ákveðið að refsa Palestínumönnum fyrir hugsanlegar, mögulegar aðgerðir nokkurra starfsmanna. Saklaus uns sekt er sönnuð virðist vera hugtak sem flækist fyrir Bjarna og setur enn eitt spurningarmerki um hæfni hans til að gegna því starfi sem hann gegnir. Það breytir engu í þessu samhengi hvort að Ísland ætlar að flytja fjármagnið sitt til annarra stofnanna sem sinna starfi í Palestínu. Engin stofnun kemst nálægt því starfi sem UNRWA sinnir bæði í Palestínu og í flóttamannabúðum og er ákvörðunarferlið utanríkisráðherra ógegnsætt og bendir sterklega till þess að hann hlusti ákaft á kröfur Ísraels en hunsar óskir og þarfir Palestínumanna. Þessar ber þó einnig að geta að þessar ásakanir eru mjög óljósar og óvíst hve alvarlegar og sannar þær eru yfirhöfuð eða hvernig þær fengust. Hinsvegar er það bláköld staðreynd að Ísrael hefur í áratugi verið rannsakað af Amnesty International fyrir pyntingar og ómannúðlega meðferð gagnvart fönguðum Palestínumönnum. Myndbönd og vitnisburði benda til þess að slíkar meðferðir hafi aukist til muna síðan 7. október og því varhugavert að trúa gagnrýnislaust á þann áróður sem að Ísrael sendir út til að réttlæta aðgerðir sína. Það setur því enn meiri þrýsting á utanríkisráðherra að fá betur á hreint hvernig þessum upplýsingum var safnað saman – ekki nema að ráðherran trúi að pyntingar séu réttmæt aðferð við upplýsingasöfnun? Það skýtur því einnig skökku við að Ísland ætli að taka þátt í Eurovision á meðan Ísrael fái að taka þátt í þeirri gleði sem fylgi keppninni, þrátt fyrir skýrar vísbendingar um hópmorð ríkisins. Eurovision er orðinn vettvangur fyrir Ísrael til að reyna að hvítþvo sig af þjóðernishreinsunum og glæpum gegn mannkyni en stefna Ísraels á fátt sameiginlegt með þeim friðsamlegu hugsjónum sem Eurovision boðar og er í raun að taka þátt í óþökk alls friðelskandi áhugafólks um Eurovision. Vandamálið er að Eurovision er orðinn vettvangur fyrir Ísrael til að reyna að betrumbæta ímynd sína með „art washing“, listþvætti en slíkt á sér stað þegar list eða listafólk er notað til að afvegaleiða athygli frá eða réttlæta neikvæða aðgerðir stjórnvalda eða ríkis. Ef Ísrael fær að taka þátt með Íslandi og öðrum Evrópuþjóðum þá erum við að gefa okkar samþykki á að aðgerðir Ísraels eru réttlætanlegar gagnvart Palestínu. Við erum að gefa grænt ljós á að Ísrael haldi áfram núverandi stefnu gagnvart Palestínu þar sem engar afleiðingar eru gagnvart hópmorðum, landráni og arðráni Ísraels í Palestínu. RÚV og íslenska ríkið hefur sterkar skyldur til að standa með þeim sem verða fyrir þessu endalausa ofbeldi sem Ísrael fremur og það getur varla talist eðlilegt að Ísland telji sig geta verið „sameinuð“ ríkjum sem eru undir rannsókn vegna hópmorðs. Það getur varla talist eðlilegt að Ísland vilji deila sviði með ríki sem hefur hernumið annað land í yfir 70 ár, stundar þjóðernishreinsanir, arðrán og landrán á landi Palestínu. Að lokum er krafan skýr. Ísland á að sniðganga Ísrael þar til landið fer að alþjóðalögum. Eitthvað sem ríkið hefur hingað til ekki gert og virðist ekki ætla að gera. Ísrael hefur nú þegar gert lítið úr Alþjóðadómstólnum og ekkert bendir til að ríkið muni stöðva sínar aðgerðir á Gaza né tryggja að Palestína verði frjáls. Höfundur er svæfingahjúkrunarfræðingur.
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar
Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun