Partíið er alveg að verða búið 15. desember 2009 00:01 Nú í miðjum jólaundirbúningnum stendur yfir mikilvæg ráðstefna í Kaupmannahöfn. Á meðan við stressum okkur yfir heimilisþrifum, jólagjafainnkaupum og of mikilli vinnu í aðdraganda hátíðahalda eru stærstu auðríki heims að reyna að komast að samkomulagi til þess að stöðva hlýnun jarðar. Við geispum yfir fyrsta kaffibolla morgunsins og flettum yfir fréttir af loftslagsráðstefnunni í dagblöðunum. „Hundrað þúsund mótmælendur gengu til bjargar loftslagi." „Tólf hundruð manns handteknir í mótmælum helgarinnar." Við geispum aftur. Mótmæli eru svo þreytandi. Það er ólíklegt að viðræður helstu ráðamanna heims beri mikinn árangur. Áherslur eru lagðar á minni losun gróðurhúsalofttegunda út í andrúmsloftið en stórveldi eins og Bandaríkin og Kína munu ekki geta samið um slíkar tölur. Hinn geðþekki Barack Obama getur lítið gert utan þess að halda innblásnar ræður sem gætu vakið áhuga á málefninu. Þetta málefni ætti þó að eiga erindi við flesta. Við mannfólkið, sem höfum nefnilega lifað við ágætis jafnvægi í veðrum og vindum undanfarin tíu þúsund ár, erum að uppgötva að partíið er alveg að verða búið. Flókin samfélög okkar byggja að svo miklu leyti á veðurfari og vissunni um að uppskera heppnist. Við viljum byggja upp borgir án þess að eiga óveður eða flóðbylgjur á hættu. „Ef loftslagið væri banki væri búið að bjarga því," stóð skrifað á spjöld mótmælenda í Kaupmannahöfn. Kreppan er nefnilega hlægileg í samanburði. Árlega birtast fleiri og fleiri uggvekjandi niðurstöður. Við eigum ekki eftir að sigla rólega inn í snarbilað veðurfar heldur gæti þetta gerst í einni stórri og skelfilegri svipan. En það er auðvelt að hrista svona staðreyndir af sér eða benda á Obama eða Hu Jintao á meðan maður nennir ekki að flokka ruslið og setur bílinn snemma í gang fyrir utan á morgnana af því að það er svo kalt úti. Kannski ætti að leggja meiri áherslu á að fræða fólk um hverju einstaklingar geta áorkað. Minnkum neyslu á kjöti og mjólkurvörum, hættum gosþambinu. Endurvinnum ruslið. Og lesum jafnvel litlu fréttina í blaðinu þegar forsætisráðherra Tuvalu biður þingfulltrúana í Kaupmannahöfn um grið fyrir landið sitt svo að það sökkvi ekki í sæinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Loftslagsmál Mest lesið Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Nú í miðjum jólaundirbúningnum stendur yfir mikilvæg ráðstefna í Kaupmannahöfn. Á meðan við stressum okkur yfir heimilisþrifum, jólagjafainnkaupum og of mikilli vinnu í aðdraganda hátíðahalda eru stærstu auðríki heims að reyna að komast að samkomulagi til þess að stöðva hlýnun jarðar. Við geispum yfir fyrsta kaffibolla morgunsins og flettum yfir fréttir af loftslagsráðstefnunni í dagblöðunum. „Hundrað þúsund mótmælendur gengu til bjargar loftslagi." „Tólf hundruð manns handteknir í mótmælum helgarinnar." Við geispum aftur. Mótmæli eru svo þreytandi. Það er ólíklegt að viðræður helstu ráðamanna heims beri mikinn árangur. Áherslur eru lagðar á minni losun gróðurhúsalofttegunda út í andrúmsloftið en stórveldi eins og Bandaríkin og Kína munu ekki geta samið um slíkar tölur. Hinn geðþekki Barack Obama getur lítið gert utan þess að halda innblásnar ræður sem gætu vakið áhuga á málefninu. Þetta málefni ætti þó að eiga erindi við flesta. Við mannfólkið, sem höfum nefnilega lifað við ágætis jafnvægi í veðrum og vindum undanfarin tíu þúsund ár, erum að uppgötva að partíið er alveg að verða búið. Flókin samfélög okkar byggja að svo miklu leyti á veðurfari og vissunni um að uppskera heppnist. Við viljum byggja upp borgir án þess að eiga óveður eða flóðbylgjur á hættu. „Ef loftslagið væri banki væri búið að bjarga því," stóð skrifað á spjöld mótmælenda í Kaupmannahöfn. Kreppan er nefnilega hlægileg í samanburði. Árlega birtast fleiri og fleiri uggvekjandi niðurstöður. Við eigum ekki eftir að sigla rólega inn í snarbilað veðurfar heldur gæti þetta gerst í einni stórri og skelfilegri svipan. En það er auðvelt að hrista svona staðreyndir af sér eða benda á Obama eða Hu Jintao á meðan maður nennir ekki að flokka ruslið og setur bílinn snemma í gang fyrir utan á morgnana af því að það er svo kalt úti. Kannski ætti að leggja meiri áherslu á að fræða fólk um hverju einstaklingar geta áorkað. Minnkum neyslu á kjöti og mjólkurvörum, hættum gosþambinu. Endurvinnum ruslið. Og lesum jafnvel litlu fréttina í blaðinu þegar forsætisráðherra Tuvalu biður þingfulltrúana í Kaupmannahöfn um grið fyrir landið sitt svo að það sökkvi ekki í sæinn.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun