Leiksoppar sveitarstjórnarmanna Bergmann Guðmundsson skrifar 28. apríl 2014 22:30 Nú líður senn að kosningum og það er yfirleitt sá tími sem sveitastjórnarmenn muna eftir því að þeir eru með fólk í vinnu sem sér um að ala upp og mennta æsku landsins. Inn á kennarastofur grunnskólanna fara að lauma sér ýmsir aðilar sem ekki hafa sést í 4 ár, verið jafnvel ósýnilegri en snjómaðurinn ógurlegi. Maður fer að heyra hvísl, hvískur og ógreinileg orð sem feykjast til manns með vindinum. Orð sem vekja upp sárar minningar um svik og loforð sem aldrei voru efnd. Orð eins og „gildi menntunar“ og svo „vagga menningar“ og jafnvel ef maður er heppinn „hornsteinar samfélagsins“. Stjórnmálamenn fara að skrifa greinar í dagblöð, tímarit og vefmiðla og fjalla um þann mikla mannauð sem býr í grunnskólum landsins og hversu nauðsynlegt það sé að halda uppi góðu skólastarfi, og hvað þeir séu meðvitaðir um gildi menntunar. Kennarinn fær sinn sess í umræðunni. Góður kennari gulli betri, kennarar eiga lof skilið og aðrir gullhamrar streyma af vörum þeirra sem falast eftir atkvæðum landsmanna. Við kennarar vitum varla hvaðan á okkur stendur veðrið. Allt í einu er okkur stillt upp og myndir teknar af okkur með mektarbokkum samfélagsins. Við höfum uppveðrast í gegnum tíðina og jafnvel hugsað með okkur að nú sé komið að því. Loksins sjá menn gildi þess að vera með vel launað og ánægt starfsfólk í þessari mikilvægu stétt sem leggur grunninn að samfélaginu með vinnu sinni. Maður hefur jafnvel ekki fengið þunglyndiskast um mánaðarmótin eins og venjulega þegar launaseðillinn berst. En eitthvað er skrýtið í ár. Kennarastéttin er hætt að hlusta, hún er búin að læra á sprellið. Við erum dregin fram eins og gamall ættingi sem á stórafmæli, myndir eru teknar, ræður eru haldnar og svo þegar partíið er búið er okkur stungið aftur inn í skólana og látin dúsa þar á skítakaupi þar til hægt verður að nota okkur til atkvæðaveiða að 4 árum liðnum. En kæri sveitastjórnarmaður, ekki í ár. Við erum búin að vera samningslaus í 2 ár og enginn vilji virðist vera til að leiðrétta launin eða laga hjá okkur vinnuaðstæður. Flæði nýútskrifaðra kennara hefur stöðvast og stéttin eldist og eldist vegna þess að nýliðunin er engin. Og hver getur svo sem fett fingur út í það. 5 ára háskólanám gefur þér rétt rúmlega 300.000 krónur í heildarlaun. Það þarf hugsjónamanneskju til að velja kennslu sem ævistarf í dag, og góða fyrirvinnu á heimilið. Hvernig væri þá að breyta um takt. Bónusar og launaskrið þekkist ekki hjá okkur og ekki koma stjórnmálamenn fram og setja reglugerðir til þess að við getum fengið árslaun í bónusa fyrir vel unnin störf. Nei, það er fundið að því að skólakerfið hefur ekki nægilega framlegð. Kennarar vinna ekki nægilega mikið. Eins og við séum verksmiðja sem dælir út fullmótuðum einstaklingum eftir þörfum. Í skólunum er unnið með fólk ekki vörur, og hvað er mikilvægara en það? Það væri gaman að lifa í samfélagi þar sem fjármálageiranum væri hampað fjórða hvert ár í ræðu og riti og talað um hornsteina samfélagsins og kennurum og öðrum sem vinna með fólk væri borgað eins og þeir ynnu í fjármálakerfinu. Ekki eru nú miklar líkur á því þar sem við erum ekki að borga í kosningasjóði stjórnmálamanna. Í byrjum apríl voru tveir stórir fundir. Ársþing KÍ og aðalfundur SA. Nú megið þið giska, á hvorum aðalfundinum var ekki þverfótað fyrir stjórnmálamönnum við trogið og á hvorum ráðherra menntamála þurfti, liggur við, að klára ræðuna sína á leiðinni út því honum lá svo á að komast í burtu áður en þessir leiðinlegu kennarar færu að ræða um kjörin sín. Engin verðlaun í boði, ég hef bara ekki efni á þeim. Þetta er lýsandi dæmi fyrir viðhorf ráðamanna gagnvart þessum málaflokki. Þess vegna segi ég kæri sveitarstjórnarmaður. Ekki eyða peningum þínum í auglýsingar til að vegsama skólakerfið, ekki vera að nota okkur til að veiða atkvæði. Við kærum okkur ekki um það. Ef þú vilt gera það sem rétt er, borgaðu okkur þá mannsæmandi laun og mundu þegar þú kemur í heimsókn til okkar að við erum búin að sjá leikritið þitt og okkur fannst það ekki gott. Þú þarft að gera betur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Frídagar í klemmu Jón Júlíus Karlsson Skoðun Hvað ef ég hjóla bara í vinnuna? Eiríkur Búi Halldórsson Skoðun Staðreyndir eða „mér finnst“ Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson Skoðun Fasteignaviðskipti – tímabært að endurskoða leikreglurnar? Hlynur Júlísson Skoðun Fjármagna áfram hernað Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Litlu ljósin á Gaza Guðbrandur Einarsson Skoðun Palestína er að verja sig, ekki öfugt Stefán Guðbrandsson Skoðun Skoðun Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli tvö: Eiskrandi kröfur Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Palestína er að verja sig, ekki öfugt Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson skrifar Skoðun Lýðræði á ystu nöf: Hver er afstaða unga fólksins? Jonas Hammer skrifar Skoðun Hvað ef ég hjóla bara í vinnuna? Eiríkur Búi Halldórsson skrifar Skoðun Litlu ljósin á Gaza Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Staðreyndir eða „mér finnst“ Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Fjármagna áfram hernað Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Frídagar í klemmu Jón Júlíus Karlsson skrifar Skoðun Fasteignaviðskipti – tímabært að endurskoða leikreglurnar? Hlynur Júlísson skrifar Skoðun Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir skrifar Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hverju hef ég stjórn á? Álfheiður Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Þetta er allt í vinnslu“ María Pétursdóttir skrifar Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir skrifar Skoðun Iðnaðarstefna – stökkpallur inn í næsta hagvaxtarskeið Sigurður Hannesson skrifar Skoðun Hættum að bregðast íslensku hryssunni Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Börnin bíða meðan lausnin stendur auð Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Áður en það verður of seint María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Lygin lekur niður á hökuna Jón Daníelsson skrifar Skoðun Líflínan Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Ríkisfyrirtæki sem virðir ekki æðsta valdið Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Neikvæðni í garð sjávarútvegs á Íslandi – orsakir og afleiðingar Kristín Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Við erum hafið Guillaume Bazard skrifar Skoðun Deja Vu Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Mun mannkynið lifa af gervigreindina? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Nú líður senn að kosningum og það er yfirleitt sá tími sem sveitastjórnarmenn muna eftir því að þeir eru með fólk í vinnu sem sér um að ala upp og mennta æsku landsins. Inn á kennarastofur grunnskólanna fara að lauma sér ýmsir aðilar sem ekki hafa sést í 4 ár, verið jafnvel ósýnilegri en snjómaðurinn ógurlegi. Maður fer að heyra hvísl, hvískur og ógreinileg orð sem feykjast til manns með vindinum. Orð sem vekja upp sárar minningar um svik og loforð sem aldrei voru efnd. Orð eins og „gildi menntunar“ og svo „vagga menningar“ og jafnvel ef maður er heppinn „hornsteinar samfélagsins“. Stjórnmálamenn fara að skrifa greinar í dagblöð, tímarit og vefmiðla og fjalla um þann mikla mannauð sem býr í grunnskólum landsins og hversu nauðsynlegt það sé að halda uppi góðu skólastarfi, og hvað þeir séu meðvitaðir um gildi menntunar. Kennarinn fær sinn sess í umræðunni. Góður kennari gulli betri, kennarar eiga lof skilið og aðrir gullhamrar streyma af vörum þeirra sem falast eftir atkvæðum landsmanna. Við kennarar vitum varla hvaðan á okkur stendur veðrið. Allt í einu er okkur stillt upp og myndir teknar af okkur með mektarbokkum samfélagsins. Við höfum uppveðrast í gegnum tíðina og jafnvel hugsað með okkur að nú sé komið að því. Loksins sjá menn gildi þess að vera með vel launað og ánægt starfsfólk í þessari mikilvægu stétt sem leggur grunninn að samfélaginu með vinnu sinni. Maður hefur jafnvel ekki fengið þunglyndiskast um mánaðarmótin eins og venjulega þegar launaseðillinn berst. En eitthvað er skrýtið í ár. Kennarastéttin er hætt að hlusta, hún er búin að læra á sprellið. Við erum dregin fram eins og gamall ættingi sem á stórafmæli, myndir eru teknar, ræður eru haldnar og svo þegar partíið er búið er okkur stungið aftur inn í skólana og látin dúsa þar á skítakaupi þar til hægt verður að nota okkur til atkvæðaveiða að 4 árum liðnum. En kæri sveitastjórnarmaður, ekki í ár. Við erum búin að vera samningslaus í 2 ár og enginn vilji virðist vera til að leiðrétta launin eða laga hjá okkur vinnuaðstæður. Flæði nýútskrifaðra kennara hefur stöðvast og stéttin eldist og eldist vegna þess að nýliðunin er engin. Og hver getur svo sem fett fingur út í það. 5 ára háskólanám gefur þér rétt rúmlega 300.000 krónur í heildarlaun. Það þarf hugsjónamanneskju til að velja kennslu sem ævistarf í dag, og góða fyrirvinnu á heimilið. Hvernig væri þá að breyta um takt. Bónusar og launaskrið þekkist ekki hjá okkur og ekki koma stjórnmálamenn fram og setja reglugerðir til þess að við getum fengið árslaun í bónusa fyrir vel unnin störf. Nei, það er fundið að því að skólakerfið hefur ekki nægilega framlegð. Kennarar vinna ekki nægilega mikið. Eins og við séum verksmiðja sem dælir út fullmótuðum einstaklingum eftir þörfum. Í skólunum er unnið með fólk ekki vörur, og hvað er mikilvægara en það? Það væri gaman að lifa í samfélagi þar sem fjármálageiranum væri hampað fjórða hvert ár í ræðu og riti og talað um hornsteina samfélagsins og kennurum og öðrum sem vinna með fólk væri borgað eins og þeir ynnu í fjármálakerfinu. Ekki eru nú miklar líkur á því þar sem við erum ekki að borga í kosningasjóði stjórnmálamanna. Í byrjum apríl voru tveir stórir fundir. Ársþing KÍ og aðalfundur SA. Nú megið þið giska, á hvorum aðalfundinum var ekki þverfótað fyrir stjórnmálamönnum við trogið og á hvorum ráðherra menntamála þurfti, liggur við, að klára ræðuna sína á leiðinni út því honum lá svo á að komast í burtu áður en þessir leiðinlegu kennarar færu að ræða um kjörin sín. Engin verðlaun í boði, ég hef bara ekki efni á þeim. Þetta er lýsandi dæmi fyrir viðhorf ráðamanna gagnvart þessum málaflokki. Þess vegna segi ég kæri sveitarstjórnarmaður. Ekki eyða peningum þínum í auglýsingar til að vegsama skólakerfið, ekki vera að nota okkur til að veiða atkvæði. Við kærum okkur ekki um það. Ef þú vilt gera það sem rétt er, borgaðu okkur þá mannsæmandi laun og mundu þegar þú kemur í heimsókn til okkar að við erum búin að sjá leikritið þitt og okkur fannst það ekki gott. Þú þarft að gera betur.
Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar
Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar
Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir skrifar
Skoðun Neikvæðni í garð sjávarútvegs á Íslandi – orsakir og afleiðingar Kristín Þórarinsdóttir skrifar
Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun