Ég er skíðamaður, áhrifavaldur og fyrirmynd Sturla Snær Snorrason skrifar 19. nóvember 2019 11:15 Ég heiti Sturla Snær Snorrason og ég er afreksíþróttamaður á skíðum. Mestmegnið af árinu bý ég víða um Evrópu að skíða um fjöllin blá. Á ferli mínum hef ég farið á óteljandi mót og meðal annars hlotið þann heiður að fara á Ólympíuleikana og heimsmeistaramót. Ég fer að meðaltali á 5-7 æfingar í viku, aðallega á skíðum og svo þol- og styrktaræfingar með því. Ég held mig við strangt matarræði og passa upp á svefninn þar sem ég vakna yfirleitt um 6:00 leytið. Ég er í þjálfaranámi hjá ÍSÍ og læri þar af leiðandi um helgar. Ég tala við fjölskylduna mína daglega í gegnum facetime og fæ að vera með í afmælum, matarboðum og viðburðum í gegnum samskiptaforrit. Svona eru mánuðirnir mínir frá september til maí. Yfir sumarmánuðina vinn ég við vegmerkingar og bý í foreldrahúsum til þess að geta safnað. Ég er ekki að safna fyrir íbúð, né bíl. Yfir sumarmánuðina er ég að safna fyrir því að fá að vera afreksmaður. Ég er að safna fyrir því að geta staðið mig sem landsliðsmaður Íslands á skíðum. Ég safna fyrir því að geta farið á öll sterkustu mótin, sem eru víða. Ég safna fyrir skíðunum sem ég skíða á, íbúðinni sem ég leigi, bensíninu sem það kostar mig að keyra á milli móta og æfingabúða, matnum mínum og mörgu öðru sem fylgir því að vera íþróttamaður. View this post on InstagramSólin lét sjá sig loksins í lokin á fyrsta kampinum, varð maður þá of metnaðarfullur og mun því koma rauður heim . @world_racing_academy #weareWRA @skidasamband #AONHalli : @alec.scottt The sun came finally in the last days on the first camp, got too ambitious and will then return home red A post shared by Sturla Snær Snorrason (@sturlasnaer94) on Jun 26, 2019 at 10:09am PDT Ég veit ekki hvort þú vitir hver ég er, en það eru fullt af börnum á íslandi sem vita hver ég er. Börn sem æfa skíði og stefna auðvitað alltaf á að ná alla leið. Af því að afreksfólk, í öllum íþróttagreinum á íslandi, eru fyrirmyndir þessara barna. Börn sem vita að til þess að ná langt þarf að leggja inn vinnuna og agann og þau eru algjörlega tilbúin að gera það. En það er erfitt að mæla með að þessi börn fari í atvinnumennsku miðað við stöðuna í dag, og þess vegna þarf að laga, breyta og bæta stöðu afreksfólks á íslandi af því við viljum hvetja þessa krakka áfram án þess að naga okkur í handarbakið. Vinnan mín er alls ekkert einsdæmi. Ísland á afreksfólk í nánast öllum íþróttum, við erum sterk, dugleg og með yfirnáttúrulegan drifkraft. Það sem við gerum er ekkert annað en stöðug vinna. Vinna sem nær yfir allar helgar og frídaga, vinna með enga stimpilklukku. Vinna sem krefst mikilla fórna. Krónískt líkamlegt starf sem reynir samt sem áður mest á heilann. Þetta starf er ekki launað sem gerir starfið mun erfiðara en það er og sérstaklega þar sem íslenskir íþróttamenn þurfa meira og minna að vera búsettir erlendis til að halda sér samkeppnishæfum. Við fáum styrki frá aðildasamböndum okkar, styrki sem eru lífsnauðsynlegir og ná yfir æfingagjöld og flug. Án þeirra væri engin von. Fyrir utan þá styrki er úr fáum sponsum að taka og fyrir þær sakir er því miður alltof mikið af afreksfólki að yfirgefa afrekslestina. Vert er að benda á að margir af liðsfélögum mínum hafa möguleikann á því að skíða fyrir lögreglu, herinn eða þess háttar í sínu landi og fá um 2000 evrur á mánuði sem eru um 276.000 kr ísl. Það munar um minna þegar maður starfar í þágu landsins síns. Kannski ætti að skoða að taka upp svipað kerfi hér á landi. Því að því miður felst okkar vinna ekki í því að taka myndir og pósta á samfélagsmiðla, þó svo að við reynum. Ekki misskilja mig, ég virði samfélagsmiðla stjörnur og þeirra vinnu og vona að þessir aðilar taki starf sitt sem fyrirmyndir alvarlega. Við erum með listamannalaun, atvinnuleysisbætur og í raun kerfi sem sér til þess að hinn almenni íslendingur sé aldrei launalaus. En einhverra hluta vegna er hola í þessu kerfi og íþróttafólk margt hvert í þeirri holu, launalaust. Ég vil halda áfram að vinna að mínum markmiðum sem eru samt ekki bara mín eigin markmið heldur líka hjá allri skíðaíþróttinni á Íslandi. Þetta er raunveruleiki sem margir íslenskir atvinnu íþróttamenn og konur búa við. Ég vil reyna að ryðja leiðina fyrir komandi afreksfólk. Ég vil sjá að afreksfólk geti stundað sína vinnu en líka búið við ákveðið fjárhagslegt öryggi. Ég heiti Sturla Snær Snorrason og ég er í hópi fjölda afreksmanna og kvenna á Íslandi. Ég er skíðamaður, áhrifavaldur og fyrirmynd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Samfélagsmiðlar Skíðaíþróttir Tengdar fréttir Spyr af hverju áhrifavaldar fái fleiri vörustyrki en afreksíþróttafólk Sólveig Bergsdóttir landsliðskona í fimleikum segir erfitt fyrir íþróttafólk að fá styrki frá fyrirtækjum í dag. 5. nóvember 2019 08:30 Mikilvægt að fyrirtæki velji fjölbreyttan hóp samstarfsaðila Birgitta Líf Björnsdóttir markaðsstjóri World Class segir mikilvægt að fyrirtæki velji fjölbreyttan hóp samstarfsaðila. 6. nóvember 2019 11:00 Náði ekki sama árangri með samstarfi við afreksíþróttafólk Svavar Jóhannsson framkvæmdastjóri Fitness Sport styrkir ekki lengur afreksíþróttafólk og velur frekar lífsstílssnappara. 5. nóvember 2019 13:00 Mest lesið Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen Skoðun Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helför gyðinga gegn íbúum Palestínu Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson skrifar Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Staðið með þjóðinni Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli eitt: Tómlæti Íslendinga Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Þetta má ekki gerast aftur! - Álag á útsvar Sveinn Ægir Birgisson skrifar Skoðun Meistaragráða í lífsreynslu Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir skrifar Skoðun Dvel þú í draumahöll Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson skrifar Skoðun Umhverfi, heilsa og skólamáltíðir Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Samstaða, kjarkur og þor Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson skrifar Skoðun Yfirfull fangelsi, brostið kerfi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Þegar rafmagn hættir að vera sjálfsagður hlutur Árni B. Möller skrifar Sjá meira
Ég heiti Sturla Snær Snorrason og ég er afreksíþróttamaður á skíðum. Mestmegnið af árinu bý ég víða um Evrópu að skíða um fjöllin blá. Á ferli mínum hef ég farið á óteljandi mót og meðal annars hlotið þann heiður að fara á Ólympíuleikana og heimsmeistaramót. Ég fer að meðaltali á 5-7 æfingar í viku, aðallega á skíðum og svo þol- og styrktaræfingar með því. Ég held mig við strangt matarræði og passa upp á svefninn þar sem ég vakna yfirleitt um 6:00 leytið. Ég er í þjálfaranámi hjá ÍSÍ og læri þar af leiðandi um helgar. Ég tala við fjölskylduna mína daglega í gegnum facetime og fæ að vera með í afmælum, matarboðum og viðburðum í gegnum samskiptaforrit. Svona eru mánuðirnir mínir frá september til maí. Yfir sumarmánuðina vinn ég við vegmerkingar og bý í foreldrahúsum til þess að geta safnað. Ég er ekki að safna fyrir íbúð, né bíl. Yfir sumarmánuðina er ég að safna fyrir því að fá að vera afreksmaður. Ég er að safna fyrir því að geta staðið mig sem landsliðsmaður Íslands á skíðum. Ég safna fyrir því að geta farið á öll sterkustu mótin, sem eru víða. Ég safna fyrir skíðunum sem ég skíða á, íbúðinni sem ég leigi, bensíninu sem það kostar mig að keyra á milli móta og æfingabúða, matnum mínum og mörgu öðru sem fylgir því að vera íþróttamaður. View this post on InstagramSólin lét sjá sig loksins í lokin á fyrsta kampinum, varð maður þá of metnaðarfullur og mun því koma rauður heim . @world_racing_academy #weareWRA @skidasamband #AONHalli : @alec.scottt The sun came finally in the last days on the first camp, got too ambitious and will then return home red A post shared by Sturla Snær Snorrason (@sturlasnaer94) on Jun 26, 2019 at 10:09am PDT Ég veit ekki hvort þú vitir hver ég er, en það eru fullt af börnum á íslandi sem vita hver ég er. Börn sem æfa skíði og stefna auðvitað alltaf á að ná alla leið. Af því að afreksfólk, í öllum íþróttagreinum á íslandi, eru fyrirmyndir þessara barna. Börn sem vita að til þess að ná langt þarf að leggja inn vinnuna og agann og þau eru algjörlega tilbúin að gera það. En það er erfitt að mæla með að þessi börn fari í atvinnumennsku miðað við stöðuna í dag, og þess vegna þarf að laga, breyta og bæta stöðu afreksfólks á íslandi af því við viljum hvetja þessa krakka áfram án þess að naga okkur í handarbakið. Vinnan mín er alls ekkert einsdæmi. Ísland á afreksfólk í nánast öllum íþróttum, við erum sterk, dugleg og með yfirnáttúrulegan drifkraft. Það sem við gerum er ekkert annað en stöðug vinna. Vinna sem nær yfir allar helgar og frídaga, vinna með enga stimpilklukku. Vinna sem krefst mikilla fórna. Krónískt líkamlegt starf sem reynir samt sem áður mest á heilann. Þetta starf er ekki launað sem gerir starfið mun erfiðara en það er og sérstaklega þar sem íslenskir íþróttamenn þurfa meira og minna að vera búsettir erlendis til að halda sér samkeppnishæfum. Við fáum styrki frá aðildasamböndum okkar, styrki sem eru lífsnauðsynlegir og ná yfir æfingagjöld og flug. Án þeirra væri engin von. Fyrir utan þá styrki er úr fáum sponsum að taka og fyrir þær sakir er því miður alltof mikið af afreksfólki að yfirgefa afrekslestina. Vert er að benda á að margir af liðsfélögum mínum hafa möguleikann á því að skíða fyrir lögreglu, herinn eða þess háttar í sínu landi og fá um 2000 evrur á mánuði sem eru um 276.000 kr ísl. Það munar um minna þegar maður starfar í þágu landsins síns. Kannski ætti að skoða að taka upp svipað kerfi hér á landi. Því að því miður felst okkar vinna ekki í því að taka myndir og pósta á samfélagsmiðla, þó svo að við reynum. Ekki misskilja mig, ég virði samfélagsmiðla stjörnur og þeirra vinnu og vona að þessir aðilar taki starf sitt sem fyrirmyndir alvarlega. Við erum með listamannalaun, atvinnuleysisbætur og í raun kerfi sem sér til þess að hinn almenni íslendingur sé aldrei launalaus. En einhverra hluta vegna er hola í þessu kerfi og íþróttafólk margt hvert í þeirri holu, launalaust. Ég vil halda áfram að vinna að mínum markmiðum sem eru samt ekki bara mín eigin markmið heldur líka hjá allri skíðaíþróttinni á Íslandi. Þetta er raunveruleiki sem margir íslenskir atvinnu íþróttamenn og konur búa við. Ég vil reyna að ryðja leiðina fyrir komandi afreksfólk. Ég vil sjá að afreksfólk geti stundað sína vinnu en líka búið við ákveðið fjárhagslegt öryggi. Ég heiti Sturla Snær Snorrason og ég er í hópi fjölda afreksmanna og kvenna á Íslandi. Ég er skíðamaður, áhrifavaldur og fyrirmynd.
Spyr af hverju áhrifavaldar fái fleiri vörustyrki en afreksíþróttafólk Sólveig Bergsdóttir landsliðskona í fimleikum segir erfitt fyrir íþróttafólk að fá styrki frá fyrirtækjum í dag. 5. nóvember 2019 08:30
Mikilvægt að fyrirtæki velji fjölbreyttan hóp samstarfsaðila Birgitta Líf Björnsdóttir markaðsstjóri World Class segir mikilvægt að fyrirtæki velji fjölbreyttan hóp samstarfsaðila. 6. nóvember 2019 11:00
Náði ekki sama árangri með samstarfi við afreksíþróttafólk Svavar Jóhannsson framkvæmdastjóri Fitness Sport styrkir ekki lengur afreksíþróttafólk og velur frekar lífsstílssnappara. 5. nóvember 2019 13:00
Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar