„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar 9. maí 2024 10:32 Á hverju vori hefst kapphlaup meðal foreldra barna í yngstu stigum grunnskóla borgarinnar, þar sem keppt er um takmörkuð pláss í sumarstarf frístundaheimilanna. Að missa af plássi á frístundaheimili getur verið dýrkeypt fyrir heimilið, enda er dagvistun forsenda þess að foreldrar og forráðamenn komist til vinnu. Sumarleyfi barna í grunnskólum borgarinnar eru mun lengri en sumarleyfi á vinnumarkaði. Reykjavíkurborg starfrækir vandað frístundastarf fyrir grunnskólanema en þar dvelja flest börn í fyrstu bekkjum grunnskóla á veturna eftir að skóladegi lýkur. Á starfsstöðvunum vinnur úrvals starfsfólk sem skipuleggur dagskrá í samvinnu við börnin sjálf og sinnir þeim af hlýju og áhuga. Í frístundinni leika krakkarnir sér saman undir eftirliti, taka þátt í listasmiðjum, íþróttum og fara í vettvangsferðir svo fátt eitt sé nefnt. Foreldrar þessara ungu Reykvíkinga finna vel fyrir því hve ánægðir krakkarnir eru með frístundina, þau hlakka til að mæta og finnst súrt að missa úr degi. Frístundaheimilin eru hreinlega ómissandi og það er þakkarvert að svo gott fólk veljist þar til starfa þrátt fyrir lágt kaup. Frístundaheimilin starfrækja sumarnámskeið frá 8.30-16.30 alla virka daga í sex vikur yfir sumartímann. En sá er galli á gjöf Njarðar að frístundaheimilin fá einungis fjármagn til að sinna um helmingi af eftirspurninni og færri komast að en vilja. Hér er því um takmörkuð gæði að ræða og ætla mætti að þeim gæðum yrði skipt á réttlátan hátt. En svo er ekki. Opnað er fyrir umsóknir á tilteknum degi og tíma á vorin. Þeir foreldrar sem vita hvernig kerfið virkar sitja tilbúnir við tölvuna og skrá sitt barn á allar þær vikur sem þau óska eftir. Sú regla sem forstöðumönnum starfsstöðvanna er gert að fara eftir við inntöku er: Fyrstur kemur, fyrstur fær. Þau sem eru fyrst til að skrá sín börn fá því pláss, oft í allar þær vikur sem þau óska eftir, en þau sem á eftir koma fá kannski ekkert. Engin önnur viðmið eru við inntöku, hvorki félagsleg eða efnahagsleg staða foreldra né annað sem getur veitt börnum forgang. Þau sem sækja um á slaginu kl. 10 fá allt á meðan þau sem sækja um tuttugu mínútum seinna fá kannski ekkert. Um er að ræða mikið niðurgreidda þjónustu á vegum borgarinnar, sem kostuð er með útsvari sem við borgarbúar greiðum í sameiningu til samreksturs samfélagsins okkar. Þetta ósanngjarna kerfi bitnar í fyrsta lagi á börnunum sjálfum sem mörg hver vilja helst vera í sumarfrístund með bekkjarfélögum sínum. Í öðru lagi snýr óréttlætið að foreldrum í efnahagslegu tilliti því hér um mikla mismun að ræða hvað varðar skiptingu á almannagæðum. Hver vika í sumarfrístund kostar um 15.000 krónur en til samanburðar eru flest önnur úrræði, svo sem sumarnámskeið fyrir börn á vegum íþróttafélaga eða myndlistarskóla, að minnsta kosti fórum sinnum dýrari. Það getur því munað mjög miklu í kostnaði fyrir þá foreldra sem neyðast til að kaupa námskeið annars staðar allt sumarið. Þá er fyrirkomulag af þessu tagi, sem krefst þekkingar á kerfishlið umsóknar, til þess fallið að mismuna börnum innflytjenda og annarra nýrra Íslendinga sem ekki tala íslensku sem fyrsta mál og búa að smærra tengslaneti. Slíkir hópar mega síst við því að verða af þjónustu á borð við sumarfrístund. Þó að borgin sé með sértæk úrræði sem snúa að afslætti námskeiðsgjalda fyrir nýja Íslendinga er umsóknarkerfið þessum hópum óvilhallt. Foreldrar sem sinna grunn- og bráðaþjónustu, til dæmis heilbrigðisstarfsfólk, hafa sömuleiðis síðri tök á því að vakta umsóknarglugga klukkan 10 að morgni. Þá geta veikindi einnig valdið því að ekki sé hægt að vakta gluggann. Skv. 11. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 ber borginni að tryggja jafnræði borgaranna og má einnig vísa til 65. gr. stjórnarskrár sem kveður á um að tryggja beri borgurum sama rétt og leggur bann við mismunun á grundvelli þjóðfélagsstöðu. Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi barnsins var lögfestur hér á landi með lögum nr. 19/2013. Þar er vísað til lögfestrar meginreglu barnaréttar um að í öllum ákvörðunum sem snúa að börnum, skuli fyrst líta til þess hvað sé barninu fyrir bestu. Að úthluta gæðum með þessum hætti skapar ójöfnuð sem hefur áhrif á efnahag fjölskyldu barnsins, félagslega stöðu þess og líðan. Þá má kanna hvernig slíkt fyrirkomulag samræmist mannréttindastefnu Reykjavíkurborgar sem kveður á um baráttu gegn margþættri mismunun og áherslu á heildstæða sýn. Óskandi væri að Reykjavíkurborg skuldbindi sig til að bjóða öllum þeim grunnskólabörnum, sem þess óska, pláss í sumarfrístund eftir þörfum hverrar fjölskyldu. En á meðan ekki er sett meira fjármagn í þennan mikilvæga málaflokk setjum við fram skýlausa kröfu um að gæðunum sé útdeilt á sanngjarnari hátt. Það ætti að vera sjálfssagt að foreldrar fengju ráðrún til að senda inn umsóknir sem síðan yrði unnið úr og fólki boðin pláss í samræmi við gagnsæ og sanngjörn viðmið. Höfundar eru foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur: Valgerður Pálmadóttir Nína Richter Hjördís Harðardóttir Tryggve Folkeson Halla Þórlaug Óskarsdóttir Eva Rún Snorradóttir Guðrún Harðardóttir Kasper Kristensen Lea María Lemarquis Andréa Massad Thabit Lakh Sindri Magnússon Guðlaug Elísabet Finnsdóttir Ingibjörg Snædal Guðmundsdóttir Hólmfríður Hafsteinsdóttir Guðrún Hrund Harðardóttir Eva Lára Haukdsóttir Júlía Runólfsdóttir Jón Heiðar Kolbrúnarson Anna Dís Guðrúnardóttir Ósk Jóhannesdóttir Yrsa Þöll Gylfadóttir Vilborg Guðjónsdóttir Kristján Hrannar Pálsson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frístund barna Skóla- og menntamál Grunnskólar Reykjavík Sveitarstjórnarmál Mest lesið Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Á hverju vori hefst kapphlaup meðal foreldra barna í yngstu stigum grunnskóla borgarinnar, þar sem keppt er um takmörkuð pláss í sumarstarf frístundaheimilanna. Að missa af plássi á frístundaheimili getur verið dýrkeypt fyrir heimilið, enda er dagvistun forsenda þess að foreldrar og forráðamenn komist til vinnu. Sumarleyfi barna í grunnskólum borgarinnar eru mun lengri en sumarleyfi á vinnumarkaði. Reykjavíkurborg starfrækir vandað frístundastarf fyrir grunnskólanema en þar dvelja flest börn í fyrstu bekkjum grunnskóla á veturna eftir að skóladegi lýkur. Á starfsstöðvunum vinnur úrvals starfsfólk sem skipuleggur dagskrá í samvinnu við börnin sjálf og sinnir þeim af hlýju og áhuga. Í frístundinni leika krakkarnir sér saman undir eftirliti, taka þátt í listasmiðjum, íþróttum og fara í vettvangsferðir svo fátt eitt sé nefnt. Foreldrar þessara ungu Reykvíkinga finna vel fyrir því hve ánægðir krakkarnir eru með frístundina, þau hlakka til að mæta og finnst súrt að missa úr degi. Frístundaheimilin eru hreinlega ómissandi og það er þakkarvert að svo gott fólk veljist þar til starfa þrátt fyrir lágt kaup. Frístundaheimilin starfrækja sumarnámskeið frá 8.30-16.30 alla virka daga í sex vikur yfir sumartímann. En sá er galli á gjöf Njarðar að frístundaheimilin fá einungis fjármagn til að sinna um helmingi af eftirspurninni og færri komast að en vilja. Hér er því um takmörkuð gæði að ræða og ætla mætti að þeim gæðum yrði skipt á réttlátan hátt. En svo er ekki. Opnað er fyrir umsóknir á tilteknum degi og tíma á vorin. Þeir foreldrar sem vita hvernig kerfið virkar sitja tilbúnir við tölvuna og skrá sitt barn á allar þær vikur sem þau óska eftir. Sú regla sem forstöðumönnum starfsstöðvanna er gert að fara eftir við inntöku er: Fyrstur kemur, fyrstur fær. Þau sem eru fyrst til að skrá sín börn fá því pláss, oft í allar þær vikur sem þau óska eftir, en þau sem á eftir koma fá kannski ekkert. Engin önnur viðmið eru við inntöku, hvorki félagsleg eða efnahagsleg staða foreldra né annað sem getur veitt börnum forgang. Þau sem sækja um á slaginu kl. 10 fá allt á meðan þau sem sækja um tuttugu mínútum seinna fá kannski ekkert. Um er að ræða mikið niðurgreidda þjónustu á vegum borgarinnar, sem kostuð er með útsvari sem við borgarbúar greiðum í sameiningu til samreksturs samfélagsins okkar. Þetta ósanngjarna kerfi bitnar í fyrsta lagi á börnunum sjálfum sem mörg hver vilja helst vera í sumarfrístund með bekkjarfélögum sínum. Í öðru lagi snýr óréttlætið að foreldrum í efnahagslegu tilliti því hér um mikla mismun að ræða hvað varðar skiptingu á almannagæðum. Hver vika í sumarfrístund kostar um 15.000 krónur en til samanburðar eru flest önnur úrræði, svo sem sumarnámskeið fyrir börn á vegum íþróttafélaga eða myndlistarskóla, að minnsta kosti fórum sinnum dýrari. Það getur því munað mjög miklu í kostnaði fyrir þá foreldra sem neyðast til að kaupa námskeið annars staðar allt sumarið. Þá er fyrirkomulag af þessu tagi, sem krefst þekkingar á kerfishlið umsóknar, til þess fallið að mismuna börnum innflytjenda og annarra nýrra Íslendinga sem ekki tala íslensku sem fyrsta mál og búa að smærra tengslaneti. Slíkir hópar mega síst við því að verða af þjónustu á borð við sumarfrístund. Þó að borgin sé með sértæk úrræði sem snúa að afslætti námskeiðsgjalda fyrir nýja Íslendinga er umsóknarkerfið þessum hópum óvilhallt. Foreldrar sem sinna grunn- og bráðaþjónustu, til dæmis heilbrigðisstarfsfólk, hafa sömuleiðis síðri tök á því að vakta umsóknarglugga klukkan 10 að morgni. Þá geta veikindi einnig valdið því að ekki sé hægt að vakta gluggann. Skv. 11. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 ber borginni að tryggja jafnræði borgaranna og má einnig vísa til 65. gr. stjórnarskrár sem kveður á um að tryggja beri borgurum sama rétt og leggur bann við mismunun á grundvelli þjóðfélagsstöðu. Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi barnsins var lögfestur hér á landi með lögum nr. 19/2013. Þar er vísað til lögfestrar meginreglu barnaréttar um að í öllum ákvörðunum sem snúa að börnum, skuli fyrst líta til þess hvað sé barninu fyrir bestu. Að úthluta gæðum með þessum hætti skapar ójöfnuð sem hefur áhrif á efnahag fjölskyldu barnsins, félagslega stöðu þess og líðan. Þá má kanna hvernig slíkt fyrirkomulag samræmist mannréttindastefnu Reykjavíkurborgar sem kveður á um baráttu gegn margþættri mismunun og áherslu á heildstæða sýn. Óskandi væri að Reykjavíkurborg skuldbindi sig til að bjóða öllum þeim grunnskólabörnum, sem þess óska, pláss í sumarfrístund eftir þörfum hverrar fjölskyldu. En á meðan ekki er sett meira fjármagn í þennan mikilvæga málaflokk setjum við fram skýlausa kröfu um að gæðunum sé útdeilt á sanngjarnari hátt. Það ætti að vera sjálfssagt að foreldrar fengju ráðrún til að senda inn umsóknir sem síðan yrði unnið úr og fólki boðin pláss í samræmi við gagnsæ og sanngjörn viðmið. Höfundar eru foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur: Valgerður Pálmadóttir Nína Richter Hjördís Harðardóttir Tryggve Folkeson Halla Þórlaug Óskarsdóttir Eva Rún Snorradóttir Guðrún Harðardóttir Kasper Kristensen Lea María Lemarquis Andréa Massad Thabit Lakh Sindri Magnússon Guðlaug Elísabet Finnsdóttir Ingibjörg Snædal Guðmundsdóttir Hólmfríður Hafsteinsdóttir Guðrún Hrund Harðardóttir Eva Lára Haukdsóttir Júlía Runólfsdóttir Jón Heiðar Kolbrúnarson Anna Dís Guðrúnardóttir Ósk Jóhannesdóttir Yrsa Þöll Gylfadóttir Vilborg Guðjónsdóttir Kristján Hrannar Pálsson
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar