Neyðarástand í boði Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar Ásthildur Lóa Þórsdóttir og Inga Sæland skrifa 21. ágúst 2024 19:31 Þá hafa „snillingarnir“ á Svörtuloftum haldið upp á eins árs afmæli okur-stýrivaxtanna og klappað sjálfum sér á bakið með því að ákveða að viðhalda þeim um fyrirsjáanlega framtíð. Oft hefur vanhæfnin sem þar ríður röftum gjörsamlega gengið fram af okkur en sjaldan sem nú. Athafnir þessara einstaklinga, sem engin hefur kjörið, í skjóli einræðisvalds Seðlabankans, eru að ganga að samfélaginu dauðu. Skuldsett heimili og fyrirtæki riða til falls. Skeytingarleysi þeirra sem sitja í Peningastefnunefnd, ásamt miskunnarleysi þeirra og vanvirðingu gagnvart varnarlausu fólki, er ekki hægt að réttlæta með neinum hætti. Heimili landsins hafa ekki valdið verðbólgunni en enn og aftur er reikningurinn fyrir óráðsíu, fyrirhyggjuleysi og stjórnleysi fjármálaaflanna og ríkisstjórnarinnar sendur lóðbeint á þau. Seðlabankinn sinnir hlutverki sínu gagnvart bönkunum með eindæmum vel og fer í öllu að óskum þeirra. Óskum sem settar eru fram í formi „spádóma“ um að Seðlabankinn muni ekki lækka vexti strax, því það sé alls ekki tímabært. Alltaf er látið eins og greiningaaðilar bankanna séu óháðir og hafi engra hagsmuna að gæta. En með þessum „spádómum“ sínum eru þeir í raun að biðja Seðlabankann um að framlengja veiðileyfi sitt á skuldsett heimili og fyrirtæki. Verðtryggingin er deyfilyf Auk þess að hagnast gríðarlega á háu vaxtastigi er þeim að sjálfsögðu fullljóst að aflinn mun aukast gríðarlega á næstu vikum og mánuðum, þegar hin svokallaða snjóhengja losnar og vilja því viðhalda veiðileyfinu sem lengst – veiðileyfi sem engin kvóti er á. Markmiðið er að koma sem flestum á klafa verðtryggingar, því hún er hin raunverulega gullgæs fjármálakerfisins. Þetta nær náttúrulega ekki nokkurri átt, því að þeim mun fleiri sem taka verðtryggð lán, þeim mun verr virka vaxtahækkanir gegn verðbólgunni, sem er fullkomin afsökun fyrir Seðlabankann til að halda stýrivöxtum hærri enn lengur, sem aftur mun valda því að fleiri neyðast til að flýja á höggstokk verðtryggingarinnar. Verðtryggingin virkar í raun eins og deyfilyf því hún gefur stundarfró frá háum afborgunum, en það er bara rétt á meðan gildran lokast og áður en snjóboltaáhrif þess að taka verðtryggt lán í um 6% verðbólgu, fara að koma í ljós. Eins og hjá dópsölum er skuldbreytingin frí og veitir fró og það sama á við um fyrstu skammtana, en síðar þegar afleiðingarnar blasa við áttu þér enga undankomuleið. Flokkur fólksins hefur ítrekað lagt fram frumvörp um bann við þessum skaðlegu verðtryggðu lánum til neytenda auk þess að hafa í tvígang lagt fram frumvörp um frystingu á verðtryggingu lána og leigu. Ef það hefði verið samþykkt, hefði það skipt sköpum fyrir þúsundir. En auðvitað kærir ríkisstjórnin sig ekki um að verja almannahag, þetta er ríkisstjórn sérhagsmunagæslu fjármálafyrirtækja og auðmanna. Með kíkinn fyrir blinda auganu Hroki er aldrei gott veganesti. Í stað þess að líta til landanna sem hafa náð aðdáunarverðum árangri í baráttunni við verðbólguna, þá hefur Peningastefnunefnd sett kíkinn fyrir blinda augað og eingöngu unnið út frá hagsmunum fjármálafyrirtækja, án þess að skeyta nokkuð um heimilin. Rörsýnin er algjör og breiðvirkar og ómarkvissar aðgerðir hans, sem hafa svo til eingöngu falist í vaxtahækkunum, hafa engan veginn virkað sem skyldi og í raun valdið alveg gríðarlegum skaða sem vel hefði mátt komast hjá. Vaxtahækkanir bitna svo til eingöngu á þeim sem minnst eiga og mest skulda og þau eiga það oft sameiginlegt að ná ekki endum saman. Svo sannarlega ekki hópurinn sem við er að sakast. Heldur fórnarlömbin sem fá alla óstjórnina í fangið. Fyrir tveimur árum, þegar að brjálæðið hófst var skipting lána á Íslandi svona: ·30% með óverðtryggð lán á breytilegum vöxtum ·20% með óverðtryggð lán á föstum vöxtum ·50% með verðtryggð lán Nú er það svo að vaxtahækkanir minnka bara ráðstöfunarfé þeirra sem tilheyra fyrsta hópnum og eru með óverðtryggð lán á breytilegum vöxtum. Þessi 30% hafa því borið þessar vaxtahækkanir og allar byrgðarnar á meðan 70% þjóðarinnar hafa lítið fundið fyrir þeim og því ekki þurft að breyta neyslumynstri sínu sem neinu nemur. Það skýtur því verulega skökku við að Seðlabankastjóri skuli ráðleggja þeim sem eru að lenda í snjóflóðinu að skipta yfir í verðtryggð lán, sem er eina „lausnin“ sem bankarnir bjóða upp á. Það er ekkert skrýtið að vaxtahækkanir virki ekki þegar eingöngu 30%, og þeim fer ört fækkandi, neyðast til að breyta neyslumynstri sínu vegna aukinnar vaxtabyrði. Ríkisstjórnin má skammast sín Ríkisstjórnin hefur fleygt inn handklæðinu fyrir löngu og hefur aldrei haft vald á ástandinu og hreinlega gert illt verra. Einfeldni og ákvarðanafælni hefur einkennt alla þeirra stjórnartíð og aðgerðaleysi þeirra í þágu heimilanna er algjört. Á Íslandi er rekin lang versta efnahagsstjórn í heimi þegar litið er til ríkja sem geta með stolti kallað sig lýðræðis og réttarríki. Hér er þvert á móti rekin hagstjórn sem er á pari við vanþróuð og stríðshrjáð lönd. 9,25% stýrivextir í 6% verðbólgu er ekki einungis galið heldur forheimskt. Þessi ömurlega aðför að samfélaginu sýnir svo ekki verður á móti mælt, þann hug og það ábyrgðarleysi sem valdhafarnir sína samfélagi í neyð. Við sjáum það öll að það er með ráðum gert að færa bönkunum heimili og fyrirtæki landsmanna á silfurfati. AFTUR! Hinn heilagi húsnæðisliður vísitölunnar Það hefur margoft komið fram að stór þáttur í þessu ófremdarástandi er hinn svokallaði húsnæðisliður. Með því að afnema hann úr neysluvísitölunni myndi verðbólgan hjaðna um a.m.k. 2% á einni nóttu. Það er með öllu óútskýranlegt hvers vegna þessi stærsta breyta í viðhaldi á verðbólgu sem húsnæðisliðurinn er, hefur ekki verið fjarlægð. Flokkur fólksins hefur ítrekað lagt fram frumvörp á Alþingi um að taka húsnæðisliðinn úr vísitölunni. Það er ljóst að þar hrópum við upp í vindinn og erum sem eyland í baráttunni gegn þeim hörmungum sem sturtað hefur verið yfir samfélagið eina ferðina enn. Ísland er svo til eina landið í heiminum þar sem lán neytenda hækka, en lækka aldrei, í takti við vísitöluna og þætti eins og uppskerubrest á kaffi úti í heimi. Það er staðreynd að stjórnvöld, hvort sem er ríkisstjórn eða sveitastjórnir, hafa búið til skortstöðu á húsnæðismarkaði auk þess sem sá markaður er orðinn að leikvelli fyrir fjárfesta. Hvort tveggja er alltaf til hækkunar á húsnæðisverði. Best væri að banna verðtryggingu neytendalána og húsnæðisliðurinn myndi ekki skipta okkur neinu máli, en á meðan lánin okkar hækka stöðugt vegna hans, verður hann að fara út. Neyðarástand krefst neyðarlaga Enginn ætti að vera búinn að gleyma afrekum Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks í efnahagshruninu 2008 og við megum alls ekki heldur gleyma þeim „lausnum“ sem Samfylking og VG komu með í kjölfarið, en þær einar og sér urðu til þess að kippa fótunum undan tugþúsundum. Þá misstu a.m.k. þúsundir heimili sín og fyrirtæki fóru unnvörpum í þrot. Hagstjórnin á þeim tíma var hagsmunagæsla fyrir auðvaldið á kostnað almennings. Nú er sagan að endurtaka sig í boði Bjarna Benediktssonar og ríkistjórnar hans sem kemur að vísu ekki á óvart. Nú undir forystu og með samþykki Sjálfstæðisflokksins eiga sér stað einhverjir mestu fjármagnsflutningar til bankanna frá almenningi og skuldsettum fyrirtækjum sem um getur og skuldsett heimili eru þvinguð á höggstokk verðtryggingar. Ekki af því að þau velji það, heldur af því að þau eiga engan annan kost. Það ríkir glæpsamlegt neyðarástand í samfélaginu í dag, ástand sem að stórum hluta er mannanna verk. Neyðarástandi ber að mæta með neyðaraðgerðum/neyðarlögum. Við höfum ítrekað óskað eftir því opinberlega, að Alþingi yrði kallað saman og að ríkisstjórnin axlaði ábyrgð á eigin skít. En þetta er því miður ábyrgðarlaus ríkisstjórn sem finnst best að stinga hausnum í sólarsandinn, og einbeita sér að þjóðarleikvöngum, borgarlínu og brennivíni í búðum. Þessi ríkisstjórn þarf að koma sér að verki og fara að vinna fyrir FÓLKIÐ í landinu. Ef hún treystir sér ekki til þess þarf hún að stíga til hliðar svo að þeir sem verkinu valda, geti unnið af heilindum fyrir samfélagið okkar. Til þess vorum við jú kjörin á Alþingi Íslendinga. VIÐ ÞORUM! Höfundar eru Inga Sæland, þingsmaður og formaður Flokks fólksins og Ásthildur Lóa Þórsdóttir, þingmaður Flokks fólksins og formaður Hagsmunasamtaka heimilanna Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar Seðlabankinn Verðlag Neytendur Flokkur fólksins Mest lesið Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald skrifar Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Málþóf sem valdníðsla Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Klaufaskapur og reynsluleysi? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson skrifar Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Þá hafa „snillingarnir“ á Svörtuloftum haldið upp á eins árs afmæli okur-stýrivaxtanna og klappað sjálfum sér á bakið með því að ákveða að viðhalda þeim um fyrirsjáanlega framtíð. Oft hefur vanhæfnin sem þar ríður röftum gjörsamlega gengið fram af okkur en sjaldan sem nú. Athafnir þessara einstaklinga, sem engin hefur kjörið, í skjóli einræðisvalds Seðlabankans, eru að ganga að samfélaginu dauðu. Skuldsett heimili og fyrirtæki riða til falls. Skeytingarleysi þeirra sem sitja í Peningastefnunefnd, ásamt miskunnarleysi þeirra og vanvirðingu gagnvart varnarlausu fólki, er ekki hægt að réttlæta með neinum hætti. Heimili landsins hafa ekki valdið verðbólgunni en enn og aftur er reikningurinn fyrir óráðsíu, fyrirhyggjuleysi og stjórnleysi fjármálaaflanna og ríkisstjórnarinnar sendur lóðbeint á þau. Seðlabankinn sinnir hlutverki sínu gagnvart bönkunum með eindæmum vel og fer í öllu að óskum þeirra. Óskum sem settar eru fram í formi „spádóma“ um að Seðlabankinn muni ekki lækka vexti strax, því það sé alls ekki tímabært. Alltaf er látið eins og greiningaaðilar bankanna séu óháðir og hafi engra hagsmuna að gæta. En með þessum „spádómum“ sínum eru þeir í raun að biðja Seðlabankann um að framlengja veiðileyfi sitt á skuldsett heimili og fyrirtæki. Verðtryggingin er deyfilyf Auk þess að hagnast gríðarlega á háu vaxtastigi er þeim að sjálfsögðu fullljóst að aflinn mun aukast gríðarlega á næstu vikum og mánuðum, þegar hin svokallaða snjóhengja losnar og vilja því viðhalda veiðileyfinu sem lengst – veiðileyfi sem engin kvóti er á. Markmiðið er að koma sem flestum á klafa verðtryggingar, því hún er hin raunverulega gullgæs fjármálakerfisins. Þetta nær náttúrulega ekki nokkurri átt, því að þeim mun fleiri sem taka verðtryggð lán, þeim mun verr virka vaxtahækkanir gegn verðbólgunni, sem er fullkomin afsökun fyrir Seðlabankann til að halda stýrivöxtum hærri enn lengur, sem aftur mun valda því að fleiri neyðast til að flýja á höggstokk verðtryggingarinnar. Verðtryggingin virkar í raun eins og deyfilyf því hún gefur stundarfró frá háum afborgunum, en það er bara rétt á meðan gildran lokast og áður en snjóboltaáhrif þess að taka verðtryggt lán í um 6% verðbólgu, fara að koma í ljós. Eins og hjá dópsölum er skuldbreytingin frí og veitir fró og það sama á við um fyrstu skammtana, en síðar þegar afleiðingarnar blasa við áttu þér enga undankomuleið. Flokkur fólksins hefur ítrekað lagt fram frumvörp um bann við þessum skaðlegu verðtryggðu lánum til neytenda auk þess að hafa í tvígang lagt fram frumvörp um frystingu á verðtryggingu lána og leigu. Ef það hefði verið samþykkt, hefði það skipt sköpum fyrir þúsundir. En auðvitað kærir ríkisstjórnin sig ekki um að verja almannahag, þetta er ríkisstjórn sérhagsmunagæslu fjármálafyrirtækja og auðmanna. Með kíkinn fyrir blinda auganu Hroki er aldrei gott veganesti. Í stað þess að líta til landanna sem hafa náð aðdáunarverðum árangri í baráttunni við verðbólguna, þá hefur Peningastefnunefnd sett kíkinn fyrir blinda augað og eingöngu unnið út frá hagsmunum fjármálafyrirtækja, án þess að skeyta nokkuð um heimilin. Rörsýnin er algjör og breiðvirkar og ómarkvissar aðgerðir hans, sem hafa svo til eingöngu falist í vaxtahækkunum, hafa engan veginn virkað sem skyldi og í raun valdið alveg gríðarlegum skaða sem vel hefði mátt komast hjá. Vaxtahækkanir bitna svo til eingöngu á þeim sem minnst eiga og mest skulda og þau eiga það oft sameiginlegt að ná ekki endum saman. Svo sannarlega ekki hópurinn sem við er að sakast. Heldur fórnarlömbin sem fá alla óstjórnina í fangið. Fyrir tveimur árum, þegar að brjálæðið hófst var skipting lána á Íslandi svona: ·30% með óverðtryggð lán á breytilegum vöxtum ·20% með óverðtryggð lán á föstum vöxtum ·50% með verðtryggð lán Nú er það svo að vaxtahækkanir minnka bara ráðstöfunarfé þeirra sem tilheyra fyrsta hópnum og eru með óverðtryggð lán á breytilegum vöxtum. Þessi 30% hafa því borið þessar vaxtahækkanir og allar byrgðarnar á meðan 70% þjóðarinnar hafa lítið fundið fyrir þeim og því ekki þurft að breyta neyslumynstri sínu sem neinu nemur. Það skýtur því verulega skökku við að Seðlabankastjóri skuli ráðleggja þeim sem eru að lenda í snjóflóðinu að skipta yfir í verðtryggð lán, sem er eina „lausnin“ sem bankarnir bjóða upp á. Það er ekkert skrýtið að vaxtahækkanir virki ekki þegar eingöngu 30%, og þeim fer ört fækkandi, neyðast til að breyta neyslumynstri sínu vegna aukinnar vaxtabyrði. Ríkisstjórnin má skammast sín Ríkisstjórnin hefur fleygt inn handklæðinu fyrir löngu og hefur aldrei haft vald á ástandinu og hreinlega gert illt verra. Einfeldni og ákvarðanafælni hefur einkennt alla þeirra stjórnartíð og aðgerðaleysi þeirra í þágu heimilanna er algjört. Á Íslandi er rekin lang versta efnahagsstjórn í heimi þegar litið er til ríkja sem geta með stolti kallað sig lýðræðis og réttarríki. Hér er þvert á móti rekin hagstjórn sem er á pari við vanþróuð og stríðshrjáð lönd. 9,25% stýrivextir í 6% verðbólgu er ekki einungis galið heldur forheimskt. Þessi ömurlega aðför að samfélaginu sýnir svo ekki verður á móti mælt, þann hug og það ábyrgðarleysi sem valdhafarnir sína samfélagi í neyð. Við sjáum það öll að það er með ráðum gert að færa bönkunum heimili og fyrirtæki landsmanna á silfurfati. AFTUR! Hinn heilagi húsnæðisliður vísitölunnar Það hefur margoft komið fram að stór þáttur í þessu ófremdarástandi er hinn svokallaði húsnæðisliður. Með því að afnema hann úr neysluvísitölunni myndi verðbólgan hjaðna um a.m.k. 2% á einni nóttu. Það er með öllu óútskýranlegt hvers vegna þessi stærsta breyta í viðhaldi á verðbólgu sem húsnæðisliðurinn er, hefur ekki verið fjarlægð. Flokkur fólksins hefur ítrekað lagt fram frumvörp á Alþingi um að taka húsnæðisliðinn úr vísitölunni. Það er ljóst að þar hrópum við upp í vindinn og erum sem eyland í baráttunni gegn þeim hörmungum sem sturtað hefur verið yfir samfélagið eina ferðina enn. Ísland er svo til eina landið í heiminum þar sem lán neytenda hækka, en lækka aldrei, í takti við vísitöluna og þætti eins og uppskerubrest á kaffi úti í heimi. Það er staðreynd að stjórnvöld, hvort sem er ríkisstjórn eða sveitastjórnir, hafa búið til skortstöðu á húsnæðismarkaði auk þess sem sá markaður er orðinn að leikvelli fyrir fjárfesta. Hvort tveggja er alltaf til hækkunar á húsnæðisverði. Best væri að banna verðtryggingu neytendalána og húsnæðisliðurinn myndi ekki skipta okkur neinu máli, en á meðan lánin okkar hækka stöðugt vegna hans, verður hann að fara út. Neyðarástand krefst neyðarlaga Enginn ætti að vera búinn að gleyma afrekum Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks í efnahagshruninu 2008 og við megum alls ekki heldur gleyma þeim „lausnum“ sem Samfylking og VG komu með í kjölfarið, en þær einar og sér urðu til þess að kippa fótunum undan tugþúsundum. Þá misstu a.m.k. þúsundir heimili sín og fyrirtæki fóru unnvörpum í þrot. Hagstjórnin á þeim tíma var hagsmunagæsla fyrir auðvaldið á kostnað almennings. Nú er sagan að endurtaka sig í boði Bjarna Benediktssonar og ríkistjórnar hans sem kemur að vísu ekki á óvart. Nú undir forystu og með samþykki Sjálfstæðisflokksins eiga sér stað einhverjir mestu fjármagnsflutningar til bankanna frá almenningi og skuldsettum fyrirtækjum sem um getur og skuldsett heimili eru þvinguð á höggstokk verðtryggingar. Ekki af því að þau velji það, heldur af því að þau eiga engan annan kost. Það ríkir glæpsamlegt neyðarástand í samfélaginu í dag, ástand sem að stórum hluta er mannanna verk. Neyðarástandi ber að mæta með neyðaraðgerðum/neyðarlögum. Við höfum ítrekað óskað eftir því opinberlega, að Alþingi yrði kallað saman og að ríkisstjórnin axlaði ábyrgð á eigin skít. En þetta er því miður ábyrgðarlaus ríkisstjórn sem finnst best að stinga hausnum í sólarsandinn, og einbeita sér að þjóðarleikvöngum, borgarlínu og brennivíni í búðum. Þessi ríkisstjórn þarf að koma sér að verki og fara að vinna fyrir FÓLKIÐ í landinu. Ef hún treystir sér ekki til þess þarf hún að stíga til hliðar svo að þeir sem verkinu valda, geti unnið af heilindum fyrir samfélagið okkar. Til þess vorum við jú kjörin á Alþingi Íslendinga. VIÐ ÞORUM! Höfundar eru Inga Sæland, þingsmaður og formaður Flokks fólksins og Ásthildur Lóa Þórsdóttir, þingmaður Flokks fólksins og formaður Hagsmunasamtaka heimilanna
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun