Sannleikurinn um Evrópusambandið IV: Samfélagsleg, efnahagsleg og varnarleg samstaða Evrópu lífsnauðsyn! Ole Anton Bieltvedt skrifar 13. september 2024 08:01 Því miður verður ekki annað séð, en, að við, Íslending og Evrópubúar, reyndar jarðarbúar allir, séum að sigla inn í heim mikilla breytinga og ört vaxandi óvissu og óöryggis. Friðarhorfur næstu ár og áratugi eru ekki góðar. Blikur á lofti í Evrópu Friðurinn er það dýrmætasta, sem við, þjóðir jarðar, eigum. Með honum má byggja, breyta og bæta - taka á vandamálum og þróa lausnir - án hans spillist flest gott og uppbyggilegt; verður illmögulegt. Frá 1945 hafa einkum ESB, Evran og NATO tryggt frið í Evrópu, segja verður í Vestur Evrópu, eftir innrás Pútíns í Úkraínu. Menn kunna að undrast, að ég vilji líka þakka Evru friðinn, en hún er staðfesting og innsigli 20 ESB-þjóða og 6 annarra, 26 Evru-ríka, á samstöðu, samvinnu, bræðralagi og friði sín á milli. Evran er mikilvægt sameiningartákn. Pútín ógnar ekki bara friði í Austu-Evrópu, heldur í Evrópu allri, trúlega líka í Mið-Asíu, en markmið hans virðist vera, að endureisa Sovétríkin, ríkjasamband 290 milljóna manna, sem liðaðist í sundur og féll 1991, en íbúar Rússlands eru 145 milljónir. Ef Pútín verður ekki haminn, honum haldið niðri í Úkraínu, og/eða, ef til þess kemur, að Pútín beiti kjarnorkuvopnum í Úkraínu, er gífurleg hætta á útbreiðslu ófriðar - á víðtæku stríði - í Evrópu. Kúnst Vesturveldanna er, að styðja Úkraínu svo dyggilega og vel, að þeir geti endanlega stöðvað framrás Rússa, og, helzt, hrakið þá af höndum sér, sem mest til baka að alþjóðlega virtum og lögmætum landamærum, án þess að Pútín grípi til kjarnorkuvopna. Eflaust verða Úkraínumenn að gefa minnst Krímskaga eftir, kannske líka þann hluta Austur-Úkraínu, þar sem íbúar eru af rússnesku bergi brotnir og tala Rússnesku. Úkraínumenn geta ekki unnið þetta stríð, og, án þess, að Pútín geti haldið andlitinu, gagnvart rússnesku þjóðinni og umheiminum, verður þessu stríði ekki lokið með þeim hætti, að framtíðaröryggi Evrópu verði sæmilega tryggt. Ekki minni blikur í Asíu Kínverjar voru lengst af friðsamleg þjóð, sem hafði sig hernaðarlega lítt í frammi. Á síðustu öld og áratugum hefur þetta breytzt. Nú, sérstaklega með Xi. 1950/1951 innlimuðu þeir Tíbet, og nú má ekki mikið útaf bregða til að þeir ráðist á Taíwan, en Biden hefur lýst því yfir, að Bandaríkjamenn muni verja Taíwan. Hvað Harris eða Trump munu gera, er óvíst. Nýlega festu Bandaríkjamenn viðveru sína við Suður-Kínahaf í sessi og tryggðu aukinn hernaðarmátt sinn á Filippseyjum með 4 nýjum herstöðvum. Fyrir eru Bandaríkjamenn með sterka hernaðarlega viðveru við Austur-Kínahaf, í Suður-Kóreu og Japan. Þar á milli er Taíwan-sund og Taíwan. Það virðist mikil hætta á, að Xi rjúfi hér friðinn, vilji taka Taíwan, sem þeir telja að tilheyri Kína, svipað og Rússar töldu Krímskaga hluta Rússlands, og, að slík aðgerð ógni þá Filippseyjum, Suður-Kóreu og Japan, ekki bara bandalagsþjóðum Bandaríkjanna, heldur í raun verndarsvæði Bandaríkjanna. Til hliðar við þessa púðurtunnu stendur svo Norður-Kórea með sínar kjarnorkusprengjur og eldflaugar, sem verða sífellt langdrægari og ógna nú ekki aðeins öðrum Asíuríkjum, heldur líka Norðu-Ameríku. Því miður eru gífurlega líkur á, að upp úr sjóði á þessu svæði, innan áratugs eða tveggja, jafnvel miklu fyrr. Gæti meira að segja gerzt í ár, eða það næsta. Í öllu falli verða Bandaríkin í vaxandi mæli bundin af Asíuógninni, sem um leið þýðir, að þau hafa síminnkandi efnahagslegt og hernaðaralegt bolmagn til að verja og tryggja frið og öryggi í Evrópu. Enda heyrast þar raddir í vaxandi mæli, einkum innan raða Repúblikana, sem krefjast þess, að Evrópa verji sig sjálf. Það stafar stórfelld ógn af þríeykinu Pútín-Xi-Kim! Það eina, sem getur hamið þá, verður bezt lýst með 1. friðarreglu rómverska keisarans Hadrian (76-138 e.K.) „Friður með (hernaðar)styrk!“. ESB og Þýzkaland ásamt öðrum evrópskum NATO-ríkjum eru von okkar Órjúfandi samstaða og sjálfstæður og fullnægjandi efnahagslegur og hernaðarlegur máttur Evrópu hefur því gífurlegt gildi fyrir framtíðaröryggi og velferð Evrópu! Til lengri tíma, getum við, Evrópubúar, Íslendingar auðvitað meðtaldir, ekki á aðra treyst, en okkur sjálf, en, því miður, er hættan á nýjum eða vaxandi ófriði út frá Pútín feikimikil; ég óttast sterklega, að friður verði aftur rofinn í Evrópu á næstu árum, kannske áratugum, ef hann heldur völdum. Megin vonin og huggunin er í raun sú, að Þýzkaland, tæknivæddasta og efnahagslega öflugasta ríki ESB, er loks að endurhervæða sig með gífurlegri fjárfestingu í vörnum sínum og hernaðarmætti, sem verða um leið grunnvarnir Evrópu, en nokkrum dögum eftir árás Pútíns á Úkraínu, ákvað þýzka ríkisstjórnin að setja aukafjárframlag upp á 100 milljarða Evra, 15.000 milljarða króna, stjarnfræðilega fjárhæð, í -enduruppbyggingu og styrkingu síns hernaðarmáttar, sem hefur setið á hakanum eftir stríð. Öll önnur Evrópuríki, einkum Norðmenn, Danir, Svíar og Finnar, líka Eystrasaltslöndin, Pólland, Tékkland og Slóvakía, eru á svipaðan hátt að auka sín framlög til varnarmála. Evrópa þarf sennilega 5-10 ár til að tryggja framtíðarvarnir/öryggi sitt. Vonandi fær hún þau. Þetta er mín 4. grein í greinflokkinum „Sannleikurinn um Evrópusambandið“. Hinar 3 birtust hér 19. ágúst, 29. ágúst og 8. september. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Evrópusambandið Mest lesið Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Skoðun Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Því miður verður ekki annað séð, en, að við, Íslending og Evrópubúar, reyndar jarðarbúar allir, séum að sigla inn í heim mikilla breytinga og ört vaxandi óvissu og óöryggis. Friðarhorfur næstu ár og áratugi eru ekki góðar. Blikur á lofti í Evrópu Friðurinn er það dýrmætasta, sem við, þjóðir jarðar, eigum. Með honum má byggja, breyta og bæta - taka á vandamálum og þróa lausnir - án hans spillist flest gott og uppbyggilegt; verður illmögulegt. Frá 1945 hafa einkum ESB, Evran og NATO tryggt frið í Evrópu, segja verður í Vestur Evrópu, eftir innrás Pútíns í Úkraínu. Menn kunna að undrast, að ég vilji líka þakka Evru friðinn, en hún er staðfesting og innsigli 20 ESB-þjóða og 6 annarra, 26 Evru-ríka, á samstöðu, samvinnu, bræðralagi og friði sín á milli. Evran er mikilvægt sameiningartákn. Pútín ógnar ekki bara friði í Austu-Evrópu, heldur í Evrópu allri, trúlega líka í Mið-Asíu, en markmið hans virðist vera, að endureisa Sovétríkin, ríkjasamband 290 milljóna manna, sem liðaðist í sundur og féll 1991, en íbúar Rússlands eru 145 milljónir. Ef Pútín verður ekki haminn, honum haldið niðri í Úkraínu, og/eða, ef til þess kemur, að Pútín beiti kjarnorkuvopnum í Úkraínu, er gífurleg hætta á útbreiðslu ófriðar - á víðtæku stríði - í Evrópu. Kúnst Vesturveldanna er, að styðja Úkraínu svo dyggilega og vel, að þeir geti endanlega stöðvað framrás Rússa, og, helzt, hrakið þá af höndum sér, sem mest til baka að alþjóðlega virtum og lögmætum landamærum, án þess að Pútín grípi til kjarnorkuvopna. Eflaust verða Úkraínumenn að gefa minnst Krímskaga eftir, kannske líka þann hluta Austur-Úkraínu, þar sem íbúar eru af rússnesku bergi brotnir og tala Rússnesku. Úkraínumenn geta ekki unnið þetta stríð, og, án þess, að Pútín geti haldið andlitinu, gagnvart rússnesku þjóðinni og umheiminum, verður þessu stríði ekki lokið með þeim hætti, að framtíðaröryggi Evrópu verði sæmilega tryggt. Ekki minni blikur í Asíu Kínverjar voru lengst af friðsamleg þjóð, sem hafði sig hernaðarlega lítt í frammi. Á síðustu öld og áratugum hefur þetta breytzt. Nú, sérstaklega með Xi. 1950/1951 innlimuðu þeir Tíbet, og nú má ekki mikið útaf bregða til að þeir ráðist á Taíwan, en Biden hefur lýst því yfir, að Bandaríkjamenn muni verja Taíwan. Hvað Harris eða Trump munu gera, er óvíst. Nýlega festu Bandaríkjamenn viðveru sína við Suður-Kínahaf í sessi og tryggðu aukinn hernaðarmátt sinn á Filippseyjum með 4 nýjum herstöðvum. Fyrir eru Bandaríkjamenn með sterka hernaðarlega viðveru við Austur-Kínahaf, í Suður-Kóreu og Japan. Þar á milli er Taíwan-sund og Taíwan. Það virðist mikil hætta á, að Xi rjúfi hér friðinn, vilji taka Taíwan, sem þeir telja að tilheyri Kína, svipað og Rússar töldu Krímskaga hluta Rússlands, og, að slík aðgerð ógni þá Filippseyjum, Suður-Kóreu og Japan, ekki bara bandalagsþjóðum Bandaríkjanna, heldur í raun verndarsvæði Bandaríkjanna. Til hliðar við þessa púðurtunnu stendur svo Norður-Kórea með sínar kjarnorkusprengjur og eldflaugar, sem verða sífellt langdrægari og ógna nú ekki aðeins öðrum Asíuríkjum, heldur líka Norðu-Ameríku. Því miður eru gífurlega líkur á, að upp úr sjóði á þessu svæði, innan áratugs eða tveggja, jafnvel miklu fyrr. Gæti meira að segja gerzt í ár, eða það næsta. Í öllu falli verða Bandaríkin í vaxandi mæli bundin af Asíuógninni, sem um leið þýðir, að þau hafa síminnkandi efnahagslegt og hernaðaralegt bolmagn til að verja og tryggja frið og öryggi í Evrópu. Enda heyrast þar raddir í vaxandi mæli, einkum innan raða Repúblikana, sem krefjast þess, að Evrópa verji sig sjálf. Það stafar stórfelld ógn af þríeykinu Pútín-Xi-Kim! Það eina, sem getur hamið þá, verður bezt lýst með 1. friðarreglu rómverska keisarans Hadrian (76-138 e.K.) „Friður með (hernaðar)styrk!“. ESB og Þýzkaland ásamt öðrum evrópskum NATO-ríkjum eru von okkar Órjúfandi samstaða og sjálfstæður og fullnægjandi efnahagslegur og hernaðarlegur máttur Evrópu hefur því gífurlegt gildi fyrir framtíðaröryggi og velferð Evrópu! Til lengri tíma, getum við, Evrópubúar, Íslendingar auðvitað meðtaldir, ekki á aðra treyst, en okkur sjálf, en, því miður, er hættan á nýjum eða vaxandi ófriði út frá Pútín feikimikil; ég óttast sterklega, að friður verði aftur rofinn í Evrópu á næstu árum, kannske áratugum, ef hann heldur völdum. Megin vonin og huggunin er í raun sú, að Þýzkaland, tæknivæddasta og efnahagslega öflugasta ríki ESB, er loks að endurhervæða sig með gífurlegri fjárfestingu í vörnum sínum og hernaðarmætti, sem verða um leið grunnvarnir Evrópu, en nokkrum dögum eftir árás Pútíns á Úkraínu, ákvað þýzka ríkisstjórnin að setja aukafjárframlag upp á 100 milljarða Evra, 15.000 milljarða króna, stjarnfræðilega fjárhæð, í -enduruppbyggingu og styrkingu síns hernaðarmáttar, sem hefur setið á hakanum eftir stríð. Öll önnur Evrópuríki, einkum Norðmenn, Danir, Svíar og Finnar, líka Eystrasaltslöndin, Pólland, Tékkland og Slóvakía, eru á svipaðan hátt að auka sín framlög til varnarmála. Evrópa þarf sennilega 5-10 ár til að tryggja framtíðarvarnir/öryggi sitt. Vonandi fær hún þau. Þetta er mín 4. grein í greinflokkinum „Sannleikurinn um Evrópusambandið“. Hinar 3 birtust hér 19. ágúst, 29. ágúst og 8. september. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun