Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar 12. júní 2025 10:33 Mörgum góðum og gegnum sjálfstæðismönnum var illa brugðið þegar þeir heyrðu ræðu Guðrúnar Hafsteinsdóttur um bókun 35 6. júní sl. [Innskot: Ég o.fl. erum enn sjálfsstæðismenn með litlu ess-i í þeim skilningi að við aðhyllumst Sjálfstæðisstefnuna, öfugt við flokksforystuna]. Meðan ég hlustaði á ræðu formannsins varð mér hugsað til allra þeirra gömlu Sjálfstæðismanna sem hvíla nú undir grænni torfu með gullmerkin sín frá flokknum fyrir ötult starf í þágu flokksins sem þeir trúðu að væri málsvari frelsis: Einstaklingsfrelsis; frelsis til orðs og æðis; atvinnufrelsis; athafnafrelsis; verslunarfrelsis; markaðsfrelsis; akademísks frelsis o.s.frv., þar sem allt gekk út á að hafna miðstýringu og pólitísku handafli. Við trúðum því (og trúum því enn) að mögulegt sé fyrir menn (og þjóðir) að stjórna eigin för, taka sjálfstæðar ákvarðanir og hugsa sjálfstætt. Ræða Guðrúnar var uppfull af öfugmælum og rangfærslum: EES var ekki samþykktur á Alþingi með "yfirgnæfandi meirihluta" (atkvæði féllu 33-30). Alþingi mun aldrei "ákveða annað", þ.e. setja lög þvert gegn EES skuldbindingum sem við höfum undirgengist, því það myndi framkalla skaðabótamál og samningsbrotamál Vélræn, athugasemdalaus og anndmælalaus innleiðing í rúmlega 30 ár réttlætir ekki fyrirvaralausa orðnotkun um að þessar EES reglur séu "íslensk lög" Íslendingar hafa varið bókun 35 í yfir 30 ár og þurfa ekki að gefast upp baráttulaust fyrir ESA Guðrún fellur í þá gryfju að einblína á réttindi sem EES veitir en gleymir því að EES fylgja óteljandi skuldbindingar sem fyrr eða síðar munu bíta fast þjóð sem í andvaraleysi innleiðir allar reglur og festir sig þar með sífellt fastar í fjötra ESB Frumvarpið um bókun 35 tryggir ekki fyrirsjáanleika, heldur þvert á móti dregur úr fyrirsjáanleika þegar Íslendingar geta ekki lengur treyst því að ný lög frá Alþingi muni standast gagnvart eldri EES-skuldbindingum þetta eykur því hvorki "lagaskýrleika" né réttaröryggi Ísland á ekki "allt undir" EES samningnum. EES er lítill hluti heimsmarkaðar. Aðrar þjóðir flytja vörur og þjónustu inn á EES svæðið án þess að flytja inn EES reglur og án þess að afsala sér æðsta dómsvaldi um þær reglur. Einhvers staðar á langri leið varð Flokkurinn viðskila við stefnu sína. Það er eina skýringin á því fylgistapi sem orðið hefur. Hugsjónamennirnir urðu heimilislausir í pólitískum skilningi. Hinir (flokksmennirnir) þrömmuðu áfram eftir flokkslínunni, þ.e. þeir sem ekki gátu hugsað sér að svíkja flokkinn með því að berjast lengur fyrir stefnu hans. Á þessari vegferð hefur það gleymst að einstaklingsfrelsið (og sjálfstæði landsins) er fólgið í því að hafa sjálfstæða skoðun, geta skipt um skoðun og hafa kjark til að standa með sjálfum sér og segja frá því. Frelsið verður aldrei varið með undirgefni og þægð. Síðastnefndu skilaboðin voru þó rauði þráðurinn í framangreindri ræðu formanns Sjálfstæðisflokksins, þ.e. að Íslendingum "BERI" að sýna hollustu og þægð því kerfi sem reist hefur verið í kringum EES samninginn. EES, eins og það hefur þróast, er dæmi um nýja tegund stjórnkerfis, sem seilist sífellt lengra inn í atvinnulífið, félagslífið og persónulegt líf okkar, stjórnkerfis sem krefst andmælalausrar innleiðingar og undirgefni íslensks þjóðfélags gagnvart erlendu valdi sem við höfum enga stjórn á. Þegar hlustað er á ræðu Guðrúnar Hafsteinsdóttir vaknar sú spurning hvers vegna Sjálfstæðisflokkurinn vill nú að Íslendingar veiki löggjafarvaldið, gefi frá sér æðsta dómsvald og afhendi framkvæmdavaldið til Brussel? Hver ætlar að vera málsvari frelsisins þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur lagt niður kyndilinn? Frelsi manna og þjóða er nú ógnað úr öllum áttum. Fasistahreyfingar aðhyllast miðstýringu og valdbeitingu. And-fasistar (Antifa) aðhyllast miðstýrða hugmyndafræðilega einsleitni sem innleiða má með ofbeldi. Stærsta frelsisógnin kemur þó ekki þaðan, heldur frá persónulegum viðhorfum okkar sjálfra og viðhorfum sem fest hafa rætur innan stofnana (og flokka) sem treysta sér ekki til að standa undir þeirri ábyrgð sem frelsið leggur okkur á herðar og vilja þess í stað afhenda valdataumana til ytra valds, sem krefst aga, einsleitni og ósjálfstæðis. Mikilvægasta frelsisbaráttan fer fram í okkar eigin hjarta og innan okkar eigin stofnana (og flokka). Öll höfum við innbyggða frelsisþrá, en það er líka mannlegt að vilja gangast undir vilja, vald eða áhrif annarra. Í síðarnefndu gryfjuna hefur Sjálfstæðisflokkurinn fallið. Nú reiðum við sjálfstæðismenn (með litlu ess-i) okkur á málflutning Miðflokksmanna. Ef eitthvað i þessum línum hér að ofan getur orðið þeim að gagni í andófi gegn þeim sem vilja veikja Alþingi og skerða fullveldið, þá yrði það örlítil huggun gegn þeim harmi að sjá Sjálfstæðisflokkinn skaða arfleifð sína í beinni útsendingu. Höfundur er lögmaður og sjálfstæðismaður (með litlu essi). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Arnar Þór Jónsson Sjálfstæðisflokkurinn Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Mörgum góðum og gegnum sjálfstæðismönnum var illa brugðið þegar þeir heyrðu ræðu Guðrúnar Hafsteinsdóttur um bókun 35 6. júní sl. [Innskot: Ég o.fl. erum enn sjálfsstæðismenn með litlu ess-i í þeim skilningi að við aðhyllumst Sjálfstæðisstefnuna, öfugt við flokksforystuna]. Meðan ég hlustaði á ræðu formannsins varð mér hugsað til allra þeirra gömlu Sjálfstæðismanna sem hvíla nú undir grænni torfu með gullmerkin sín frá flokknum fyrir ötult starf í þágu flokksins sem þeir trúðu að væri málsvari frelsis: Einstaklingsfrelsis; frelsis til orðs og æðis; atvinnufrelsis; athafnafrelsis; verslunarfrelsis; markaðsfrelsis; akademísks frelsis o.s.frv., þar sem allt gekk út á að hafna miðstýringu og pólitísku handafli. Við trúðum því (og trúum því enn) að mögulegt sé fyrir menn (og þjóðir) að stjórna eigin för, taka sjálfstæðar ákvarðanir og hugsa sjálfstætt. Ræða Guðrúnar var uppfull af öfugmælum og rangfærslum: EES var ekki samþykktur á Alþingi með "yfirgnæfandi meirihluta" (atkvæði féllu 33-30). Alþingi mun aldrei "ákveða annað", þ.e. setja lög þvert gegn EES skuldbindingum sem við höfum undirgengist, því það myndi framkalla skaðabótamál og samningsbrotamál Vélræn, athugasemdalaus og anndmælalaus innleiðing í rúmlega 30 ár réttlætir ekki fyrirvaralausa orðnotkun um að þessar EES reglur séu "íslensk lög" Íslendingar hafa varið bókun 35 í yfir 30 ár og þurfa ekki að gefast upp baráttulaust fyrir ESA Guðrún fellur í þá gryfju að einblína á réttindi sem EES veitir en gleymir því að EES fylgja óteljandi skuldbindingar sem fyrr eða síðar munu bíta fast þjóð sem í andvaraleysi innleiðir allar reglur og festir sig þar með sífellt fastar í fjötra ESB Frumvarpið um bókun 35 tryggir ekki fyrirsjáanleika, heldur þvert á móti dregur úr fyrirsjáanleika þegar Íslendingar geta ekki lengur treyst því að ný lög frá Alþingi muni standast gagnvart eldri EES-skuldbindingum þetta eykur því hvorki "lagaskýrleika" né réttaröryggi Ísland á ekki "allt undir" EES samningnum. EES er lítill hluti heimsmarkaðar. Aðrar þjóðir flytja vörur og þjónustu inn á EES svæðið án þess að flytja inn EES reglur og án þess að afsala sér æðsta dómsvaldi um þær reglur. Einhvers staðar á langri leið varð Flokkurinn viðskila við stefnu sína. Það er eina skýringin á því fylgistapi sem orðið hefur. Hugsjónamennirnir urðu heimilislausir í pólitískum skilningi. Hinir (flokksmennirnir) þrömmuðu áfram eftir flokkslínunni, þ.e. þeir sem ekki gátu hugsað sér að svíkja flokkinn með því að berjast lengur fyrir stefnu hans. Á þessari vegferð hefur það gleymst að einstaklingsfrelsið (og sjálfstæði landsins) er fólgið í því að hafa sjálfstæða skoðun, geta skipt um skoðun og hafa kjark til að standa með sjálfum sér og segja frá því. Frelsið verður aldrei varið með undirgefni og þægð. Síðastnefndu skilaboðin voru þó rauði þráðurinn í framangreindri ræðu formanns Sjálfstæðisflokksins, þ.e. að Íslendingum "BERI" að sýna hollustu og þægð því kerfi sem reist hefur verið í kringum EES samninginn. EES, eins og það hefur þróast, er dæmi um nýja tegund stjórnkerfis, sem seilist sífellt lengra inn í atvinnulífið, félagslífið og persónulegt líf okkar, stjórnkerfis sem krefst andmælalausrar innleiðingar og undirgefni íslensks þjóðfélags gagnvart erlendu valdi sem við höfum enga stjórn á. Þegar hlustað er á ræðu Guðrúnar Hafsteinsdóttir vaknar sú spurning hvers vegna Sjálfstæðisflokkurinn vill nú að Íslendingar veiki löggjafarvaldið, gefi frá sér æðsta dómsvald og afhendi framkvæmdavaldið til Brussel? Hver ætlar að vera málsvari frelsisins þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur lagt niður kyndilinn? Frelsi manna og þjóða er nú ógnað úr öllum áttum. Fasistahreyfingar aðhyllast miðstýringu og valdbeitingu. And-fasistar (Antifa) aðhyllast miðstýrða hugmyndafræðilega einsleitni sem innleiða má með ofbeldi. Stærsta frelsisógnin kemur þó ekki þaðan, heldur frá persónulegum viðhorfum okkar sjálfra og viðhorfum sem fest hafa rætur innan stofnana (og flokka) sem treysta sér ekki til að standa undir þeirri ábyrgð sem frelsið leggur okkur á herðar og vilja þess í stað afhenda valdataumana til ytra valds, sem krefst aga, einsleitni og ósjálfstæðis. Mikilvægasta frelsisbaráttan fer fram í okkar eigin hjarta og innan okkar eigin stofnana (og flokka). Öll höfum við innbyggða frelsisþrá, en það er líka mannlegt að vilja gangast undir vilja, vald eða áhrif annarra. Í síðarnefndu gryfjuna hefur Sjálfstæðisflokkurinn fallið. Nú reiðum við sjálfstæðismenn (með litlu ess-i) okkur á málflutning Miðflokksmanna. Ef eitthvað i þessum línum hér að ofan getur orðið þeim að gagni í andófi gegn þeim sem vilja veikja Alþingi og skerða fullveldið, þá yrði það örlítil huggun gegn þeim harmi að sjá Sjálfstæðisflokkinn skaða arfleifð sína í beinni útsendingu. Höfundur er lögmaður og sjálfstæðismaður (með litlu essi).
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun