„Wild Boys“ opinbera kylfuna Þorbjörn Þórðarson skrifar 26. janúar 2014 08:00 Það var engin tilviljun að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra, mætti í viðtal hjá Bloomberg á fimmtudag sl. til að segja að engar viðræður væru eða yrðu á dagskrá við kröfuhafa föllnu bankanna. Þetta var í raun óvitlaus taktík ráðherrans því ríkisstjórnin er löngu búin að opinbera „kylfuna“ frægu úr kosningabaráttunni. Bankaskatturinn er kylfan. 0,376 prósenta skattur á skuldir fjármálafyrirtækja og fjármálafyrirtækja í slitameðferð, sem síðasta ríkisstjórn taldi óraunhæft skattandlag, er aðferðafræði ríkisstjórnarinnar til að knýja fram „högg“ hjá kröfuhöfum föllnu bankanna. Þessu 80 milljarða króna höggi er síðan ætlað að greiða fyrir niðurfærslu á verðtryggðum húsnæðislánum. Gjaldeyrishöft verða aldrei afnumin nema eigendur þrotabúa Kaupþings og Glitnis, þ.e kröfuhafarnir, taki á sig myndarlega niðurfærslu á krónueignum sínum sem hlaupa á hundruðum milljarða og ógna fjármálastöðugleika í landinu. Þetta er hið eiginlega og raunverulega „högg.“ Bankaskatturinn er útspil sem löggjafinn getur horfið frá hvenær sem er. Hinn 17. janúar var Barry Russell, lögmaður hjá Bingham McCutchen stofunni sem er ráðgjafi kröfuhafa föllnu bankanna, í viðtali við Reuters þar sem hann gagnrýndi stjórnvöld fyrir aðgerðaleysi varðandi nauðasamninga bankanna. Russell er einn af ráðgjöfum kröfuhafaráða bæði Kaupþings og Glitnis. Í sama viðtali gagnrýndi Matt Hinds, fjármálaráðgjafi hjá Talbot Hughes McKillop tómlæti stjórnvalda. "We have had no feedback from the other side yet," sagði hann, en Hinds vinnur fyrir kröfuhafaráð Glitnis. Það var skynsamlegt hjá forsætisráðherra að segja við Bloomberg: Það er ekkert að semja um. Og tímasetningin á viðtalinu var engin tilviljun. Þannig er boltinn í raun hjá kröfuhöfum. Fyrr í haust gerði slitastjórn Glitnis tvívegis heiðarlegar tilraunir til þess að koma nauðasamningum bankans í gegn. Í bæði skiptin voru viðbrögð Seðlabankans, sem lögum samkvæmt á að gæta að fjármálastöðugleika á Íslandi, á þá lund að ekki væri um eiginlegar viðræður að ræða heldur þyrftu þrotabú bankanna að senda umsóknir um undanþágur sem uppfylltu skilyrði laga um gjaldeyrismál. Svör forsætisráðherra hjá Bloomberg eru efnislega sama sinnis. Ekki séu eiginlegar viðræður í gangi við kröfuhafa föllnu bankanna og slíkar viðræður séu ekki á dagskrá. Þetta er bara samningatækni. Forsætisráðherrann er að reyna að þrýsta kröfuhöfunum að samningaborðinu hjá Seðlabankanum með því að segja að það standi ekki til að ræða við þá. Þannig skildi sá sem þetta ritar viðtalið. Frumkvæði að högginu þurfi að koma þaðan, frá þrotabúunum og kröfuhafaráðunum. Þá verði aldrei hægt að segja að stjórnvöld hafi þrýst þeim í höggið sem þeir þurfa óhjákvæmilega að taka. Fordæmi um beina aðkomu stjórnvalda liggja fyrir sem hafa verið öðrum ríkjum víti til varnaðar, t.d í Argentínu. Þess vegna skiptir mjög miklu máli hver bein aðkoma stjórnvalda er að slíkum viðræðum, m.a. vegna álitaefna um bótaskyldu. Staðan er viðkvæm og hana þarf að meðhöndla eftir því. Ekki er ósennilegt að fjármálaráðherra hafi bak við luktar dyr komist að slíkri niðurstöðu enda var hann í lögmennsku áður en hann settist á þing fyrir rúmum áratug og kom að samningagerð fyrir íslensk stórfyrirtæki.Fjármálaráðherra og forsætisráðherra vita að þeir geta alltaf lagt það til innan sinna þingflokka að afnema löggjöf um bankaskattinn ef aðrar fjármögnunarleiðir eru fastar í hendi. Þeir geta m.ö.o hvílt kylfuna ef önnur betri býðst. Það er skynsamlegt að reyna að virkja sköpunargleði kröfuhafa þrotabúa Glitnis og Kaupþings um aðferðir til að hleypa nauðasamningum og þar með krónueignum í gegn. Slíkri sköpunargleði er ekki til að dreifa hjá slitastjórnum bankanna. Að minnsta kosti ekki Kaupþings sem ekki hefur gert tilraunir, sem opinberlega er vitað um, til að fá Seðlabankann til að samþykkja nauðasamninga. Báðar slitastjórnirnar hafa setið að kjötkötlunum frá hruni og á sama tíma fengið í gegn umdeildar lagabreytingar til að framlengja uppgjör þrotabúanna. Tenging hagsmuna einstaklinganna sem stýra þrotabúunum við slíkar breytingar er augljós því þeir geta rukkað áfram á kostnað kröfuhafanna. Slitastjórnir Kaupþings og Glitnis þurfa að fara að útskýra fyrir kröfuhöfum að þessir nauðasamningar fara ekki í gegn fyrr en þeir afskrifa krónueignirnar, en rætt hefur verið um allt að 75 prósenta niðurfærslu í þeim efnum. Þannig að boltinn er alltaf hjá þrotabúunum, ekki stjórnvöldum. Að því leyti er stöðumat fjármálaráðherra og forsætisráðherra rétt. Og á meðan sitja kröfuhafarnir fastir inni í höftum og slitastjórnirnar geta rukkað þá áfram. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þorbjörn Þórðarson Mest lesið Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson Skoðun Skoðun Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Það var engin tilviljun að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra, mætti í viðtal hjá Bloomberg á fimmtudag sl. til að segja að engar viðræður væru eða yrðu á dagskrá við kröfuhafa föllnu bankanna. Þetta var í raun óvitlaus taktík ráðherrans því ríkisstjórnin er löngu búin að opinbera „kylfuna“ frægu úr kosningabaráttunni. Bankaskatturinn er kylfan. 0,376 prósenta skattur á skuldir fjármálafyrirtækja og fjármálafyrirtækja í slitameðferð, sem síðasta ríkisstjórn taldi óraunhæft skattandlag, er aðferðafræði ríkisstjórnarinnar til að knýja fram „högg“ hjá kröfuhöfum föllnu bankanna. Þessu 80 milljarða króna höggi er síðan ætlað að greiða fyrir niðurfærslu á verðtryggðum húsnæðislánum. Gjaldeyrishöft verða aldrei afnumin nema eigendur þrotabúa Kaupþings og Glitnis, þ.e kröfuhafarnir, taki á sig myndarlega niðurfærslu á krónueignum sínum sem hlaupa á hundruðum milljarða og ógna fjármálastöðugleika í landinu. Þetta er hið eiginlega og raunverulega „högg.“ Bankaskatturinn er útspil sem löggjafinn getur horfið frá hvenær sem er. Hinn 17. janúar var Barry Russell, lögmaður hjá Bingham McCutchen stofunni sem er ráðgjafi kröfuhafa föllnu bankanna, í viðtali við Reuters þar sem hann gagnrýndi stjórnvöld fyrir aðgerðaleysi varðandi nauðasamninga bankanna. Russell er einn af ráðgjöfum kröfuhafaráða bæði Kaupþings og Glitnis. Í sama viðtali gagnrýndi Matt Hinds, fjármálaráðgjafi hjá Talbot Hughes McKillop tómlæti stjórnvalda. "We have had no feedback from the other side yet," sagði hann, en Hinds vinnur fyrir kröfuhafaráð Glitnis. Það var skynsamlegt hjá forsætisráðherra að segja við Bloomberg: Það er ekkert að semja um. Og tímasetningin á viðtalinu var engin tilviljun. Þannig er boltinn í raun hjá kröfuhöfum. Fyrr í haust gerði slitastjórn Glitnis tvívegis heiðarlegar tilraunir til þess að koma nauðasamningum bankans í gegn. Í bæði skiptin voru viðbrögð Seðlabankans, sem lögum samkvæmt á að gæta að fjármálastöðugleika á Íslandi, á þá lund að ekki væri um eiginlegar viðræður að ræða heldur þyrftu þrotabú bankanna að senda umsóknir um undanþágur sem uppfylltu skilyrði laga um gjaldeyrismál. Svör forsætisráðherra hjá Bloomberg eru efnislega sama sinnis. Ekki séu eiginlegar viðræður í gangi við kröfuhafa föllnu bankanna og slíkar viðræður séu ekki á dagskrá. Þetta er bara samningatækni. Forsætisráðherrann er að reyna að þrýsta kröfuhöfunum að samningaborðinu hjá Seðlabankanum með því að segja að það standi ekki til að ræða við þá. Þannig skildi sá sem þetta ritar viðtalið. Frumkvæði að högginu þurfi að koma þaðan, frá þrotabúunum og kröfuhafaráðunum. Þá verði aldrei hægt að segja að stjórnvöld hafi þrýst þeim í höggið sem þeir þurfa óhjákvæmilega að taka. Fordæmi um beina aðkomu stjórnvalda liggja fyrir sem hafa verið öðrum ríkjum víti til varnaðar, t.d í Argentínu. Þess vegna skiptir mjög miklu máli hver bein aðkoma stjórnvalda er að slíkum viðræðum, m.a. vegna álitaefna um bótaskyldu. Staðan er viðkvæm og hana þarf að meðhöndla eftir því. Ekki er ósennilegt að fjármálaráðherra hafi bak við luktar dyr komist að slíkri niðurstöðu enda var hann í lögmennsku áður en hann settist á þing fyrir rúmum áratug og kom að samningagerð fyrir íslensk stórfyrirtæki.Fjármálaráðherra og forsætisráðherra vita að þeir geta alltaf lagt það til innan sinna þingflokka að afnema löggjöf um bankaskattinn ef aðrar fjármögnunarleiðir eru fastar í hendi. Þeir geta m.ö.o hvílt kylfuna ef önnur betri býðst. Það er skynsamlegt að reyna að virkja sköpunargleði kröfuhafa þrotabúa Glitnis og Kaupþings um aðferðir til að hleypa nauðasamningum og þar með krónueignum í gegn. Slíkri sköpunargleði er ekki til að dreifa hjá slitastjórnum bankanna. Að minnsta kosti ekki Kaupþings sem ekki hefur gert tilraunir, sem opinberlega er vitað um, til að fá Seðlabankann til að samþykkja nauðasamninga. Báðar slitastjórnirnar hafa setið að kjötkötlunum frá hruni og á sama tíma fengið í gegn umdeildar lagabreytingar til að framlengja uppgjör þrotabúanna. Tenging hagsmuna einstaklinganna sem stýra þrotabúunum við slíkar breytingar er augljós því þeir geta rukkað áfram á kostnað kröfuhafanna. Slitastjórnir Kaupþings og Glitnis þurfa að fara að útskýra fyrir kröfuhöfum að þessir nauðasamningar fara ekki í gegn fyrr en þeir afskrifa krónueignirnar, en rætt hefur verið um allt að 75 prósenta niðurfærslu í þeim efnum. Þannig að boltinn er alltaf hjá þrotabúunum, ekki stjórnvöldum. Að því leyti er stöðumat fjármálaráðherra og forsætisráðherra rétt. Og á meðan sitja kröfuhafarnir fastir inni í höftum og slitastjórnirnar geta rukkað þá áfram.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun