Af ömmu minni og öðrum ofurkonum Valgerður Árnadóttir skrifar 1. maí 2020 09:00 Mig langar að tala um ömmu mína. Kannski vegna þess að við áttum svo mörg svona ömmur, ömmur sem á nútíma-mælikvarða væru taldar ofurkonur en á þeirra tíma var framlag þeirra til fjölskyldunnar og samfélagsins talið sjálfsagt, amma fékk í hæsta máta hrós fyrir að vera dugleg, sem hún fussaði yfir því það þótti ekki til siðs að hrósa fólki. Valgerður Árnadóttir amma mín fæddist árið 1918 og var verkakona. Hún eignaðist 7 börn á 10 árum og skildi við drykkfelldan eiginmann sinn þegar hún gekk með það sjöunda, þá var hún bara 32 ára. Hún vann í fiski og við þrif mestalla ævina myrkranna á milli, þegar börnin voru lítil skúraði hún á nóttunni meðan þau sváfu og hugsaði um þau á daginn. Amma átti góða að og var vinamörg og sumir buðust til að fóstra nokkur barna hennar en hún tók það ekki í mál. Lífið var ekki auðvelt fyrir hana og börnin en með eljunni tókst henni að kaupa fokhelt raðhús og flytja úr pínulítilli íbúð í 3 hæða “höll”, það var höll fyrir mér þegar ég var barn en að koma inn í svona raðhús í dag átta ég mig á því að hver hæð er aðeins 40fm, og þar bjuggu amma, börnin sjö og svo voru alltaf gestir, allir voru alltaf velkomnir í kaffi og spjall við ömmu sem var stórskemmtileg og fróð kona. Amma kvartaði aldrei og hún gaf líka lítið fyrir væl annarra, en hún leit á alla sem jafningja og þótti forsetinn ekkert merkilegri en póstburðarmaðurinn. Amma var stolt af því að vera verkakona og hélt dag verkalýðsbaráttunnar hátíðlegan ár hvert og fór í kröfugönguna á 1 maí í sparikápunni með rauðan varalit. Amma var stolt af því að vera verkakona og hélt dag verkalýðsbaráttunnar hátíðlegan ár hver Ef mér finnst lífið eitthvað erfitt og ósanngjarnt þá hugsa ég til ömmu og segi sjálfri mér að “hættessu væli”, það er henni og fólki eins og henni að þakka að ég hef það betra en hún hafði það, en baráttunni er ekki lokið, ekki fyrr en við öll lifum sómasamlegu lífi og enginn líður skort. Það er komið nýtt líf í verkalýðsbaráttuna, Sólveig Anna Jónsdóttir formaður Eflingar hefur blásið byr undir vængi verkafólks, hún hefur skilað skömminni af því að tilheyra verkalýðsstétt í samfélagi þar sem mannkostir eru nú mældir í fjárhagslegum hagnaði, völdum og eignum. Þar sem öllu skiptir að vera af réttri fjölskyldu til að “verða eitthvað” og þar sem það þykir enn fjarstæðukennt að fólk sem flytur hingað erlendis frá eigi að njóta sömu réttinda og kjara og við sem erum hér fædd. Í Eflingu eru helmingur félagsmanna af erlendu bergi brotin og stærstur hluti þeirra er frá Póllandi og þannig hefur það verið í mörg ár en það er samt fyrst núna með nýrri stjórn að unnið er út frá því að stjórn og nefndir stéttarfélagsins endurspegli félagsmenn, að það endurspegli kynjahlutföll og uppruna félagsmanna. Formaður og varaformaður Eflingar. Til að mynda er varaformaður Eflingar nú pólsk, hún Agnieszka Ewa Ziólkowska. Ég kynntist Agnieszku í kjarabaráttunni veturinn 2018-19, hún var strætóbílstjóri og trúnaðarmaður Eflingar á vinnustað sínum, henni tókst með elju sinni og réttsýni að hjálpa samstarfsfólki sínu þegar á þeim er brotið, að sameina þau í kröfum sínum um betri kjör og allt þetta gerði hún ólétt og svo með 2 lítil börn. Hún er dugnaðarforkur og ofurkona og er í ofanálag fyrsta erlenda konan -fyrsta pólska konan til að gegna svo mikilvægu embætti í íslensku stéttarfélagi. Með Sólveigu Önnu og Agnieszku í fararbroddi megum við vænta frekari breytinga til góðs, ekki einungis að kjör og kaup verkafólks muni batna heldur einnig að virðing við verkafólk og ekki síst erlent verkafólk verði aukin. Að aftur verði talin dyggð í íslensku samfélagi að vera vinnusöm, réttsýn og að standa með náunganum. Ég veit að amma hefði verið ánægð með Sólveigu Önnu og Agnieszku og það er besta hrós sem ég get gefið. Framtíðin er bjartari vegna þeirra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaramál Mest lesið Halldór 21.09.2024 Halldór Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Að hengja prest fyrir biskup, að hengja manneskju fyrir stofnun Hödd Vilhjálmsdóttir Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Skoðun Skoðun Grímulaus grænþvottur Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Mig langar að tala um ömmu mína. Kannski vegna þess að við áttum svo mörg svona ömmur, ömmur sem á nútíma-mælikvarða væru taldar ofurkonur en á þeirra tíma var framlag þeirra til fjölskyldunnar og samfélagsins talið sjálfsagt, amma fékk í hæsta máta hrós fyrir að vera dugleg, sem hún fussaði yfir því það þótti ekki til siðs að hrósa fólki. Valgerður Árnadóttir amma mín fæddist árið 1918 og var verkakona. Hún eignaðist 7 börn á 10 árum og skildi við drykkfelldan eiginmann sinn þegar hún gekk með það sjöunda, þá var hún bara 32 ára. Hún vann í fiski og við þrif mestalla ævina myrkranna á milli, þegar börnin voru lítil skúraði hún á nóttunni meðan þau sváfu og hugsaði um þau á daginn. Amma átti góða að og var vinamörg og sumir buðust til að fóstra nokkur barna hennar en hún tók það ekki í mál. Lífið var ekki auðvelt fyrir hana og börnin en með eljunni tókst henni að kaupa fokhelt raðhús og flytja úr pínulítilli íbúð í 3 hæða “höll”, það var höll fyrir mér þegar ég var barn en að koma inn í svona raðhús í dag átta ég mig á því að hver hæð er aðeins 40fm, og þar bjuggu amma, börnin sjö og svo voru alltaf gestir, allir voru alltaf velkomnir í kaffi og spjall við ömmu sem var stórskemmtileg og fróð kona. Amma kvartaði aldrei og hún gaf líka lítið fyrir væl annarra, en hún leit á alla sem jafningja og þótti forsetinn ekkert merkilegri en póstburðarmaðurinn. Amma var stolt af því að vera verkakona og hélt dag verkalýðsbaráttunnar hátíðlegan ár hvert og fór í kröfugönguna á 1 maí í sparikápunni með rauðan varalit. Amma var stolt af því að vera verkakona og hélt dag verkalýðsbaráttunnar hátíðlegan ár hver Ef mér finnst lífið eitthvað erfitt og ósanngjarnt þá hugsa ég til ömmu og segi sjálfri mér að “hættessu væli”, það er henni og fólki eins og henni að þakka að ég hef það betra en hún hafði það, en baráttunni er ekki lokið, ekki fyrr en við öll lifum sómasamlegu lífi og enginn líður skort. Það er komið nýtt líf í verkalýðsbaráttuna, Sólveig Anna Jónsdóttir formaður Eflingar hefur blásið byr undir vængi verkafólks, hún hefur skilað skömminni af því að tilheyra verkalýðsstétt í samfélagi þar sem mannkostir eru nú mældir í fjárhagslegum hagnaði, völdum og eignum. Þar sem öllu skiptir að vera af réttri fjölskyldu til að “verða eitthvað” og þar sem það þykir enn fjarstæðukennt að fólk sem flytur hingað erlendis frá eigi að njóta sömu réttinda og kjara og við sem erum hér fædd. Í Eflingu eru helmingur félagsmanna af erlendu bergi brotin og stærstur hluti þeirra er frá Póllandi og þannig hefur það verið í mörg ár en það er samt fyrst núna með nýrri stjórn að unnið er út frá því að stjórn og nefndir stéttarfélagsins endurspegli félagsmenn, að það endurspegli kynjahlutföll og uppruna félagsmanna. Formaður og varaformaður Eflingar. Til að mynda er varaformaður Eflingar nú pólsk, hún Agnieszka Ewa Ziólkowska. Ég kynntist Agnieszku í kjarabaráttunni veturinn 2018-19, hún var strætóbílstjóri og trúnaðarmaður Eflingar á vinnustað sínum, henni tókst með elju sinni og réttsýni að hjálpa samstarfsfólki sínu þegar á þeim er brotið, að sameina þau í kröfum sínum um betri kjör og allt þetta gerði hún ólétt og svo með 2 lítil börn. Hún er dugnaðarforkur og ofurkona og er í ofanálag fyrsta erlenda konan -fyrsta pólska konan til að gegna svo mikilvægu embætti í íslensku stéttarfélagi. Með Sólveigu Önnu og Agnieszku í fararbroddi megum við vænta frekari breytinga til góðs, ekki einungis að kjör og kaup verkafólks muni batna heldur einnig að virðing við verkafólk og ekki síst erlent verkafólk verði aukin. Að aftur verði talin dyggð í íslensku samfélagi að vera vinnusöm, réttsýn og að standa með náunganum. Ég veit að amma hefði verið ánægð með Sólveigu Önnu og Agnieszku og það er besta hrós sem ég get gefið. Framtíðin er bjartari vegna þeirra.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun