Enn einu sinni Einar Helgason skrifar 17. desember 2021 13:00 Enn einu sinni verður maður vitni af því þegar stjórnmálamaður sem er utan stjórnar skrifar hjartnæma grein um bág kjör aldraða og öryrkja. Þetta voru einmitt orðin sem mér datt í hug þegar ég las grein Björns Leví Gunnarssonar í morgunblaðinu 15/12. Enn einu sinni tjáir stjórnmálmaður sig um þessi mál á þann hátt að það mætti halda að hann væri tárvotur við skriftirnar. Nú ætla ég að taka það fram að ég hef frekar góðan þokka á þessum þingmanni sem þarna heldur á penna. Og ég ætla líka taka það fram að hversu góður sem hann er og hversu góðar meiningar sem hann hefur þá mun hann aldrei standa við þær frekar en aðrir stjórnmálamenn ef hann kemst í stjórn. Þar sem ég er orðin sjötíu og tveggja ára gamall og hef fylgst með stjórnmálum á Íslandi svo lengi sem ég man þá veit ég nákvæmlega hvernig kaupin ganga á eyrinni. Ég gæti meira að segja skrifað fyrir hann stjórnarsáttmála um þessi mál ef hann einhvern tímann kæmist það langt að komast í ríkisstjórn. Hún myndi einhvern vegin hljóma á þennan hátt um þessi mál. Stefnt skal að bæta kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Eða, skipa skal nefnd sem mun hafa það hlutverk að kanna kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Og svo líður kjörtímabilið og ekkert skeður með því fólki sem áður var grátbólgið yfir kjörum sem þessu fólki var boðið uppá. Það er jafnvel svo forhert að halda því fram að kjörin hafi batnað þótt ótal útreikningar hafi sýnt fram á hið gagnstæða eins og dæmin sanna með Katrínu Jakopsdóttir. Það er jafnvel til myndskeið af henni frá þeim tíma þegar hún var utan stjórnar þar sem hún hélt því fram að þessi mál þyrfti að leiðrétta ekki seinna en strax því að þau þyldu enga bið. Ég hef, á minni löngu ævi ávallt mætt samviskulega á kjörstað þegar blásið er til kosninga á Íslandi. Og alltaf ráðstafað atkvæði mínu í þá áttina að trúa því fólki sem býður sig fram og er með þær skoðanir sem mér þóknast. Svo kemst maður að því smátt og smátt að helsti tilgangurinn hjá því er að skara eld að sinni eigin köku. Jú reyndar getur það áfram hamast í greinarskrifum og tuði í ræðustól alþingis ef það er utan stjórnar um þetta óréttlæti sem ellilífeyrisþegar og öryrkjar eru beittir en lengra nær það ekki. Augljósasta dæmið um þetta er stjórnarþátttaka Vinstri Grænna sem einhverjir héldu að væri mesti félagshyggjuflokkur á Íslandi. Ég spyr bara eins og fáviti, hvaða bjánar kusu hann aftur í síðustu kosningum eftir reynslu síðustu fjögurra ára. Og ef þið haldið að þetta séu einhverjar ýkjur sem ég er að tala um þá skulið þið kynna ykkur stórhækkaða ríkisstyrki til flokkanna sem allir á þingi stóðu einhuga um. Um þetta er fjallað í grein þessa dagana á Kjarnanum. Eins hefur komið fram að á síðustu árum hefur stöðugt verið bætt við greiðslur fyrir aukastörf sem þingmenn vinna sem eru ekkert annað en að duldar hækkanir á kaupi án þess að nokkur ágreiningur hafi orðið. Svo má ekki gleyma fáránleikanum þegar mynduð er stjórn og flokkarnir sem að því standa fara skipta á milli sín titlum og stólum. Þá eru til nógir peningar þótt ríkisbáknið þenjist út á kostnað almennings sem ekki er til neins nema að þjóna stjórnlausri valdagræðgi fólksins sem komst að kjötkötlunum. Kannski er ég bara bitur karlfuskur sem er að komast að því eftir að hafa borgað samviskusamlega í lífeyrissjóð alla mína starfsævi að þessi framfærsla sem mér er ætlað að lifa á dugar ekki. Eða það er kannski hægt að orða það þannig að vegna skerðinga og skatta sem hver einasta persóna sem komin er á þing hefur lýst yfir á einhverjum tímapunti með grátstafinn í kverkunum að sé óréttlátt dugar ekki til að lifa af. Eitt lítið dæmi um þetta er einhver desemberuppbót sem átti að koma nú í byrjun desember. Sú upphæð var auðvita skattlögð og skert duglega af hinu opinbera þannig að það sem eftir stóð var ekki nóg fyrir einni hangikjötsmáltíð um jólin. Mér er satt að segja forvitni á að vita hvort desemberuppbótin sem þingmennirnir fengu á sama tíma hafi verð skattlögð það mikið að þeir eigi ekki fyrir jólamatnum. En verði ykkur samt að góðu og gleðileg jól. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Félagsmál Eldri borgarar Mest lesið D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir Skoðun Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen Skoðun Ríkisstofnun rassskellt Björn Ólafsson Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson Skoðun Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson Skoðun Mun mannkynið lifa af gervigreindina? Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Skoðun Skoðun Við erum hafið Guillaume Bazard skrifar Skoðun Deja Vu Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Mun mannkynið lifa af gervigreindina? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun rassskellt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Orkuöflun á eyjaklösum - Vestmannaeyjar og Orkneyjar Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helför gyðinga gegn íbúum Palestínu Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson skrifar Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Staðið með þjóðinni Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli eitt: Tómlæti Íslendinga Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Þetta má ekki gerast aftur! - Álag á útsvar Sveinn Ægir Birgisson skrifar Skoðun Meistaragráða í lífsreynslu Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir skrifar Skoðun Dvel þú í draumahöll Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson skrifar Skoðun Umhverfi, heilsa og skólamáltíðir Stefán Jón Hafstein skrifar Sjá meira
Enn einu sinni verður maður vitni af því þegar stjórnmálamaður sem er utan stjórnar skrifar hjartnæma grein um bág kjör aldraða og öryrkja. Þetta voru einmitt orðin sem mér datt í hug þegar ég las grein Björns Leví Gunnarssonar í morgunblaðinu 15/12. Enn einu sinni tjáir stjórnmálmaður sig um þessi mál á þann hátt að það mætti halda að hann væri tárvotur við skriftirnar. Nú ætla ég að taka það fram að ég hef frekar góðan þokka á þessum þingmanni sem þarna heldur á penna. Og ég ætla líka taka það fram að hversu góður sem hann er og hversu góðar meiningar sem hann hefur þá mun hann aldrei standa við þær frekar en aðrir stjórnmálamenn ef hann kemst í stjórn. Þar sem ég er orðin sjötíu og tveggja ára gamall og hef fylgst með stjórnmálum á Íslandi svo lengi sem ég man þá veit ég nákvæmlega hvernig kaupin ganga á eyrinni. Ég gæti meira að segja skrifað fyrir hann stjórnarsáttmála um þessi mál ef hann einhvern tímann kæmist það langt að komast í ríkisstjórn. Hún myndi einhvern vegin hljóma á þennan hátt um þessi mál. Stefnt skal að bæta kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Eða, skipa skal nefnd sem mun hafa það hlutverk að kanna kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Og svo líður kjörtímabilið og ekkert skeður með því fólki sem áður var grátbólgið yfir kjörum sem þessu fólki var boðið uppá. Það er jafnvel svo forhert að halda því fram að kjörin hafi batnað þótt ótal útreikningar hafi sýnt fram á hið gagnstæða eins og dæmin sanna með Katrínu Jakopsdóttir. Það er jafnvel til myndskeið af henni frá þeim tíma þegar hún var utan stjórnar þar sem hún hélt því fram að þessi mál þyrfti að leiðrétta ekki seinna en strax því að þau þyldu enga bið. Ég hef, á minni löngu ævi ávallt mætt samviskulega á kjörstað þegar blásið er til kosninga á Íslandi. Og alltaf ráðstafað atkvæði mínu í þá áttina að trúa því fólki sem býður sig fram og er með þær skoðanir sem mér þóknast. Svo kemst maður að því smátt og smátt að helsti tilgangurinn hjá því er að skara eld að sinni eigin köku. Jú reyndar getur það áfram hamast í greinarskrifum og tuði í ræðustól alþingis ef það er utan stjórnar um þetta óréttlæti sem ellilífeyrisþegar og öryrkjar eru beittir en lengra nær það ekki. Augljósasta dæmið um þetta er stjórnarþátttaka Vinstri Grænna sem einhverjir héldu að væri mesti félagshyggjuflokkur á Íslandi. Ég spyr bara eins og fáviti, hvaða bjánar kusu hann aftur í síðustu kosningum eftir reynslu síðustu fjögurra ára. Og ef þið haldið að þetta séu einhverjar ýkjur sem ég er að tala um þá skulið þið kynna ykkur stórhækkaða ríkisstyrki til flokkanna sem allir á þingi stóðu einhuga um. Um þetta er fjallað í grein þessa dagana á Kjarnanum. Eins hefur komið fram að á síðustu árum hefur stöðugt verið bætt við greiðslur fyrir aukastörf sem þingmenn vinna sem eru ekkert annað en að duldar hækkanir á kaupi án þess að nokkur ágreiningur hafi orðið. Svo má ekki gleyma fáránleikanum þegar mynduð er stjórn og flokkarnir sem að því standa fara skipta á milli sín titlum og stólum. Þá eru til nógir peningar þótt ríkisbáknið þenjist út á kostnað almennings sem ekki er til neins nema að þjóna stjórnlausri valdagræðgi fólksins sem komst að kjötkötlunum. Kannski er ég bara bitur karlfuskur sem er að komast að því eftir að hafa borgað samviskusamlega í lífeyrissjóð alla mína starfsævi að þessi framfærsla sem mér er ætlað að lifa á dugar ekki. Eða það er kannski hægt að orða það þannig að vegna skerðinga og skatta sem hver einasta persóna sem komin er á þing hefur lýst yfir á einhverjum tímapunti með grátstafinn í kverkunum að sé óréttlátt dugar ekki til að lifa af. Eitt lítið dæmi um þetta er einhver desemberuppbót sem átti að koma nú í byrjun desember. Sú upphæð var auðvita skattlögð og skert duglega af hinu opinbera þannig að það sem eftir stóð var ekki nóg fyrir einni hangikjötsmáltíð um jólin. Mér er satt að segja forvitni á að vita hvort desemberuppbótin sem þingmennirnir fengu á sama tíma hafi verð skattlögð það mikið að þeir eigi ekki fyrir jólamatnum. En verði ykkur samt að góðu og gleðileg jól. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri.
Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar