She is creative, not created Noorina Khalikyar skrifar 10. desember 2023 09:00 It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi Mest lesið Svar við grein Dagnýjar Hængsdóttur Köhler Ragnheiður Magnúsdóttir,Halldóra Jónsdóttir,Óskar Þór Karlsson,Eiríkur Böðvarsson Skoðun Hvernig getur NATO verið, eða hafa verið, flott og fínt, en ESB slæmt? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Skipulagsslys í Garðabæ Aðalsteinn Árni Baldursson Skoðun Af hverju kílómetragjald? Arna Lára Jónsdóttir Skoðun Hvar eru verndarar tjáningarfrelsisins nú? Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir Skoðun Yfir til ykkar, VR-ingar! Halla Gunnarsdóttir Skoðun Örugg skref fyrir Ísland í alþjóðasamfélaginu Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Kjósum Björn Þorsteinsson sem næsta rektor Háskóla Íslands! Geir Sigurðsson Skoðun Björn til rektors Benedikt Hjartarson Skoðun Týndir hælisleitendur Rósa Guðbjartsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eflum málumhverfi barna Bjarnfríður Leósdóttir,Harpa Stefánsdóttir,Hildur Rut Sigurbjartsdóttir,Silja Jóhannsdóttir,Þorbjörg Saga Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Sálfélagslegt öryggi – lykillinn að árangri og hagkvæmni Andri Hauksteinn Oddsson skrifar Skoðun Örugg skref fyrir Ísland í alþjóðasamfélaginu Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Björn til rektors Benedikt Hjartarson skrifar Skoðun Svar við grein Dagnýjar Hængsdóttur Köhler Ragnheiður Magnúsdóttir,Halldóra Jónsdóttir,Óskar Þór Karlsson,Eiríkur Böðvarsson skrifar Skoðun Yfir til ykkar, VR-ingar! Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvernig getur NATO verið, eða hafa verið, flott og fínt, en ESB slæmt? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kjósum Björn Þorsteinsson sem næsta rektor Háskóla Íslands! Geir Sigurðsson skrifar Skoðun Af hverju kílómetragjald? Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Ingibjörg Gunnarsdóttir – magnaður árangur Bryndís Eva Birgisdóttir skrifar Skoðun Hvar eru verndarar tjáningarfrelsisins nú? Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Flosa til formennsku í VR Pétur Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Konur gegn hernaði og nýlenduhyggju Lea María Lemarquis skrifar Skoðun Týndir hælisleitendur Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stenzt ekki stjórnarskrána Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsslys í Garðabæ Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Langþráður áfangi að hefja skimun fyrir ristilkrabbameini Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Don Quixote og veruleikafirring evrópskra stjórnmálamanna Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Jósefssagan og einelti Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Við styðjum Magnús Karl Magnússon sem næsta rektor Háskóla Íslands Hópur starfsmanna Háskóla Íslands skrifar Skoðun Innanlandsflug eru almenningssamgöngur ! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stígamót í 35 ár Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýtum atkvæði okkar VR-ingar Ásgeir Geirsson skrifar Skoðun Hvað segir ein mynd af barni okkur? Anna María Jónsdóttir skrifar Skoðun Stöndum frekar með selum en syndaselum og pólitískum klækjarefum Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Magnús Karl: Fyrsta flokks kennari, fyrsta flokks rektor Þorri Geir Rúnarsson skrifar Skoðun Er seinnivélin komin? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Ingibjörg Gunnarsdóttir - Rektor með framtíðarsýn fyrir Háskola Íslands Ármann Höskuldsson skrifar Skoðun Rödd Íslands athlægi um allan heim Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir Háskóla Íslands Ágúst Arnar Þráinsson,Kolbrún Lára Kjartansdóttir skrifar Sjá meira
It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi.
Svar við grein Dagnýjar Hængsdóttur Köhler Ragnheiður Magnúsdóttir,Halldóra Jónsdóttir,Óskar Þór Karlsson,Eiríkur Böðvarsson Skoðun
Skoðun Eflum málumhverfi barna Bjarnfríður Leósdóttir,Harpa Stefánsdóttir,Hildur Rut Sigurbjartsdóttir,Silja Jóhannsdóttir,Þorbjörg Saga Ásgeirsdóttir skrifar
Skoðun Svar við grein Dagnýjar Hængsdóttur Köhler Ragnheiður Magnúsdóttir,Halldóra Jónsdóttir,Óskar Þór Karlsson,Eiríkur Böðvarsson skrifar
Skoðun Hvernig getur NATO verið, eða hafa verið, flott og fínt, en ESB slæmt? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Don Quixote og veruleikafirring evrópskra stjórnmálamanna Gunnar Bragi Sveinsson skrifar
Skoðun Við styðjum Magnús Karl Magnússon sem næsta rektor Háskóla Íslands Hópur starfsmanna Háskóla Íslands skrifar
Skoðun Stöndum frekar með selum en syndaselum og pólitískum klækjarefum Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Ingibjörg Gunnarsdóttir - Rektor með framtíðarsýn fyrir Háskola Íslands Ármann Höskuldsson skrifar
Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir Háskóla Íslands Ágúst Arnar Þráinsson,Kolbrún Lára Kjartansdóttir skrifar
Svar við grein Dagnýjar Hængsdóttur Köhler Ragnheiður Magnúsdóttir,Halldóra Jónsdóttir,Óskar Þór Karlsson,Eiríkur Böðvarsson Skoðun