Því miður hefur lítið breyst Áslaug Hulda Jónsdóttir skrifar 8. apríl 2025 07:48 Árangur íslenskra nemenda í PISA er verri en nokkru sinni áður og er undir meðaltali OECD og Norðurlanda í öllum þáttum. Helmingur drengja útskrifast úr grunnskóla án þess að hafa náð grunnfærni í læsi. Námsgögn eru úrelt og standast ekki kröfur samtímans. Í alþjóðlegum samanburði erum við með ágætlega fjármagnað grunnskólakerfi en árangurinn er ekki í neinu samræmi við þá fjármuni sem fara inn í kerfið. Þetta er þróun sem við höfum séð frá aldamótum - og hvernig höfum við brugðist við? Við hættum að mæla árangur með því að leggja samræmd próf af. Við tölum niður alþjóðlegan samanburð hvort sem það eru niðurstöður PISA eða hvað varðar fjármögnun kerfisins. Hvað höfum við gert? Nú er áratugur síðan undirrituð starfaði sem framkvæmdastjóri Hjallastefnunnar og var samhliða formaður Samtaka sjálfstætt starfandi skóla. Því miður hefur lítið breyst. Þá, rétt eins og nú, snerist baráttan um tilverurétt sjálfstætt starfandi skóla óháð eftirspurn eða árangri. Sjálfstætt starfandi skólar hafa staðið sig vel. Þegar við mældum árangur á Íslandi með samræmdum prófum voru oftast þrír sjálfstætt starfandi grunnskólar í topp fimm yfir þá skóla sem skoruðu hæst, bæði í íslensku og stærðfræði. Árangurinn sáum við einnig úttektum, þjónustukönnunum, Skólapúlsi og eftirspurn eftir skólavist. Þrátt fyrir ánægju nemenda, foreldra og forráðamanna, kennara og starfsfólks er staða þessara sjálfstætt starfandi grunnskóla slæm. Barnaskóli Hjallastefnunnar í Reykjavík er í húsnæðisvandræðum þrátt fyrir fögur fyrirheit borgarinnar um aðstoð síðan skólinn var stofnaður árið 2008. Rekstur Landakotsskóla er í uppnámi vegna uppbyggingar alþjóðlegrar deildar sem ekki er valkostur í öðrum grunnskólum og mikil eftirspurn er eftir nú þegar alþjóðlegum sérfræðingum sem hér starfa hefur fjölgað svo um munar. Borgin afþakkar líka þjónustu Ásgarðsskóla sem býður upp á fjarnám í elstu bekkjum grunnskóla fyrir nemendur sem eru langveikir, haldnir skólaforðun eða hafa átt erfitt félagslega - og mikil þörf er á. Það er nefnilega oft þannig hjá hinu opinbera að það er ekki sama hvaðan gott kemur. Það er engin tilviljun að 97% íslenskra grunnskóla eru reknir af hinu opinbera en aðeins 3% af einkaaðilum. Sjálfstætt starfandi grunnskólar eiga sér langa sögu á Íslandi. Landakotsskóli var stofnaður árið 1896 og Ísaksskóli árið 1926 og verður því 100 ára á næsta ári. Hjallastefnan er á fertugsaldri og hefur rekið grunnskóla síðan árið 1999. Þessir skólar og aðrir spennandi valkostir eins og NÚ í Hafnarfirði eða Ásgarður - skóli í skýinu hafa orðið að veruleika vegna elju frumkvöðla sem fylgja eftir hugsjón sinni til að bæta menntakerfið og hafa jákvæð áhrif á samfélagið. Þessir skólar eru ekki til vegna hvatningar og stuðnings frá yfirvöldum. Engin framtíð án fólks Meiri fjölbreytni og ólíkari valkosti vantar í íslenskt skólakerfi, ekki aðeins til að auka gæði og efla menntakerfið, sem hefur svo áhrif á verðmætasköpun og lífsgæði okkar, heldur fyrir nemendur og fjölskyldur þeirra. Líka fyrir alla þá sem starfa eða vilja starfa í grunnskóla. Við þurfum fleira öflugt fólk inn í skólakerfið - og við verðum að halda í þann mikla mannauð sem við eigum þar í dag. Staðreyndin er sú að fjórðungur kennara sér ekki fyrir sér framtíð í kennslu. En hvaða kerfisbreytingar eða hvatar eru í kerfinu til að snúa þessari þróun við? Hvernig náum við inn meiri fjölbreytni og ólíkari valkostum? Hvernig gerum við starf kennarans eftirsóknarverðara. Erum við samkeppnishæf í alþjóðlegu samhengi með nýsköpun í kennsluháttum og námsgögnum. Erum við að nýta gervigreind og innleiða nýja tækni af fullum krafti? Grunnskólar á Íslandi eru reknir með fjármagni úr sameiginlegum sjóðum, óháð rekstrarformi. Eini munurinn er sá að sjálfstætt starfandi skólar fá 75% af landsmeðaltali með hverjum nemanda. Hvernig væri að hið opinbera hætti að gera upp á milli rekstrarforma - og léti fé fylgja barni óháð því hver borgar laun kennarans? Þá fyrst verða skólarnir raunverulegt val fyrir alla, óháð efnahag. Samkeppni hefur áhrif á gæði Eins er það þannig að ef skólar fá nemendur alltaf í áskrift, óháð því hvernig þeir standa sig eða hvaða árangri þeir ná því nemendur og fjölskyldur þeirra hafa ekkert val, er hætta á að metnaður og gæði minnki. Hlutverk hins opinbera er ekki að velja fyrir okkur og gera upp á milli rekstrarforma heldur að tryggja að við, skattgreiðendurnir, höfum valið. Treystum fjölskyldum til að velja þann skóla sem þau trúa að sé bestur fyrir barnið sitt. Treystum skólafólki til að velja hvort það starfi hjá einkaaðilum eða hinu opinbera. Treystum þeim líka til að skapa sín eigin tækifæri með nýjungum í íslensku menntakerfi. Lífsgæði byggjast á verðmætasköpun í samfélaginu og þar er menntun í lykilhlutverki. En gleymum aldrei að fyrst og síðast snýst þetta um börn og ungmenni. Þau eru jafn ólík og þau eru mörg - og eiga að fá að vera ólík. Þess vegna þurfum við fjölbreyttari skóla og ólíka valkosti. Framtíð okkar byggir á menntun og tækifærum komandi kynslóða. Höfundur var framkvæmdastjóri Hjallastefnunnar og fyrrum formaður Samtaka sjálfstætt starfandi skóla Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Áslaug Hulda Jónsdóttir PISA-könnun Skóla- og menntamál Grunnskólar Mest lesið Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Skoðun Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Ferðamannaiðnaður? Nei, ferðaþjónusta! Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Hæðarveiki og lyf Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Landsvirkjun hafin yfir lög Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári skrifar Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Sjá meira
Árangur íslenskra nemenda í PISA er verri en nokkru sinni áður og er undir meðaltali OECD og Norðurlanda í öllum þáttum. Helmingur drengja útskrifast úr grunnskóla án þess að hafa náð grunnfærni í læsi. Námsgögn eru úrelt og standast ekki kröfur samtímans. Í alþjóðlegum samanburði erum við með ágætlega fjármagnað grunnskólakerfi en árangurinn er ekki í neinu samræmi við þá fjármuni sem fara inn í kerfið. Þetta er þróun sem við höfum séð frá aldamótum - og hvernig höfum við brugðist við? Við hættum að mæla árangur með því að leggja samræmd próf af. Við tölum niður alþjóðlegan samanburð hvort sem það eru niðurstöður PISA eða hvað varðar fjármögnun kerfisins. Hvað höfum við gert? Nú er áratugur síðan undirrituð starfaði sem framkvæmdastjóri Hjallastefnunnar og var samhliða formaður Samtaka sjálfstætt starfandi skóla. Því miður hefur lítið breyst. Þá, rétt eins og nú, snerist baráttan um tilverurétt sjálfstætt starfandi skóla óháð eftirspurn eða árangri. Sjálfstætt starfandi skólar hafa staðið sig vel. Þegar við mældum árangur á Íslandi með samræmdum prófum voru oftast þrír sjálfstætt starfandi grunnskólar í topp fimm yfir þá skóla sem skoruðu hæst, bæði í íslensku og stærðfræði. Árangurinn sáum við einnig úttektum, þjónustukönnunum, Skólapúlsi og eftirspurn eftir skólavist. Þrátt fyrir ánægju nemenda, foreldra og forráðamanna, kennara og starfsfólks er staða þessara sjálfstætt starfandi grunnskóla slæm. Barnaskóli Hjallastefnunnar í Reykjavík er í húsnæðisvandræðum þrátt fyrir fögur fyrirheit borgarinnar um aðstoð síðan skólinn var stofnaður árið 2008. Rekstur Landakotsskóla er í uppnámi vegna uppbyggingar alþjóðlegrar deildar sem ekki er valkostur í öðrum grunnskólum og mikil eftirspurn er eftir nú þegar alþjóðlegum sérfræðingum sem hér starfa hefur fjölgað svo um munar. Borgin afþakkar líka þjónustu Ásgarðsskóla sem býður upp á fjarnám í elstu bekkjum grunnskóla fyrir nemendur sem eru langveikir, haldnir skólaforðun eða hafa átt erfitt félagslega - og mikil þörf er á. Það er nefnilega oft þannig hjá hinu opinbera að það er ekki sama hvaðan gott kemur. Það er engin tilviljun að 97% íslenskra grunnskóla eru reknir af hinu opinbera en aðeins 3% af einkaaðilum. Sjálfstætt starfandi grunnskólar eiga sér langa sögu á Íslandi. Landakotsskóli var stofnaður árið 1896 og Ísaksskóli árið 1926 og verður því 100 ára á næsta ári. Hjallastefnan er á fertugsaldri og hefur rekið grunnskóla síðan árið 1999. Þessir skólar og aðrir spennandi valkostir eins og NÚ í Hafnarfirði eða Ásgarður - skóli í skýinu hafa orðið að veruleika vegna elju frumkvöðla sem fylgja eftir hugsjón sinni til að bæta menntakerfið og hafa jákvæð áhrif á samfélagið. Þessir skólar eru ekki til vegna hvatningar og stuðnings frá yfirvöldum. Engin framtíð án fólks Meiri fjölbreytni og ólíkari valkosti vantar í íslenskt skólakerfi, ekki aðeins til að auka gæði og efla menntakerfið, sem hefur svo áhrif á verðmætasköpun og lífsgæði okkar, heldur fyrir nemendur og fjölskyldur þeirra. Líka fyrir alla þá sem starfa eða vilja starfa í grunnskóla. Við þurfum fleira öflugt fólk inn í skólakerfið - og við verðum að halda í þann mikla mannauð sem við eigum þar í dag. Staðreyndin er sú að fjórðungur kennara sér ekki fyrir sér framtíð í kennslu. En hvaða kerfisbreytingar eða hvatar eru í kerfinu til að snúa þessari þróun við? Hvernig náum við inn meiri fjölbreytni og ólíkari valkostum? Hvernig gerum við starf kennarans eftirsóknarverðara. Erum við samkeppnishæf í alþjóðlegu samhengi með nýsköpun í kennsluháttum og námsgögnum. Erum við að nýta gervigreind og innleiða nýja tækni af fullum krafti? Grunnskólar á Íslandi eru reknir með fjármagni úr sameiginlegum sjóðum, óháð rekstrarformi. Eini munurinn er sá að sjálfstætt starfandi skólar fá 75% af landsmeðaltali með hverjum nemanda. Hvernig væri að hið opinbera hætti að gera upp á milli rekstrarforma - og léti fé fylgja barni óháð því hver borgar laun kennarans? Þá fyrst verða skólarnir raunverulegt val fyrir alla, óháð efnahag. Samkeppni hefur áhrif á gæði Eins er það þannig að ef skólar fá nemendur alltaf í áskrift, óháð því hvernig þeir standa sig eða hvaða árangri þeir ná því nemendur og fjölskyldur þeirra hafa ekkert val, er hætta á að metnaður og gæði minnki. Hlutverk hins opinbera er ekki að velja fyrir okkur og gera upp á milli rekstrarforma heldur að tryggja að við, skattgreiðendurnir, höfum valið. Treystum fjölskyldum til að velja þann skóla sem þau trúa að sé bestur fyrir barnið sitt. Treystum skólafólki til að velja hvort það starfi hjá einkaaðilum eða hinu opinbera. Treystum þeim líka til að skapa sín eigin tækifæri með nýjungum í íslensku menntakerfi. Lífsgæði byggjast á verðmætasköpun í samfélaginu og þar er menntun í lykilhlutverki. En gleymum aldrei að fyrst og síðast snýst þetta um börn og ungmenni. Þau eru jafn ólík og þau eru mörg - og eiga að fá að vera ólík. Þess vegna þurfum við fjölbreyttari skóla og ólíka valkosti. Framtíð okkar byggir á menntun og tækifærum komandi kynslóða. Höfundur var framkvæmdastjóri Hjallastefnunnar og fyrrum formaður Samtaka sjálfstætt starfandi skóla
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar
Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar
Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar