Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar 2. maí 2025 08:01 Auglýsingar SFS um tvöföldun á veiðigjaldi hafa strokið sumum öfugt. Atvinnuvegaráðherra sagðist í viðtali við RÚV á miðvikudaginn ekki skilja auglýsinguna og að ekkert sé í frumvarpi um tvöföldun á veiðigjaldi sem komi í veg fyrir áframhaldandi verðmætasköpun í sjávarútvegi. Hún segir stjórnvöld alls ekki vera að fara neina norska leið. Því er rétt að fara lauslega yfir hvað felst í norsku leiðinni, sem stjórnvöld eru sannanlega að leggja grunn að, og af hverju hún mun draga úr verðmætasköpun. Norska leiðin hefur gefist vel – en ekki í Noregi Gagnrýni á auglýsingu SFS hefur ekki snúið að innihaldi hennar, heldur leikaravali, eins undarlega og það kann að hljóma. Það er miður, þar sem nær ómögulegt hefur reynst að fá stjórnvöld til að ræða efni máls, aðferðafræði skattheimtunnar og afleiðingarnar af tvöföldun hennar. Auglýsingunni var ætlað að varpa ljósi á að norskur veruleiki er ekki vænlegur fyrir íslenskan sjávarútveg eða þjóðarhag. Norska kerfið er gjörólíkt því íslenska. Rekstur fiskvinnslu stendur ekki undir sér og verðmætasköpun í fullvinnslu á fiski er vandfundin. Íslenskur sjávarútvegur er sjálfbær og ein helsta stoð efnahagslegrar velsældar á Íslandi. Það er ekki síst vegna öflugrar fiskvinnslu – fullvinnslu afurða hér heima. Það er þess vegna vandséð að aukin verðmætasköpun verði á Íslandi ef feta á norsku leiðina og í raun má fullyrða að við sem þjóð höfum ekki efni á að fara hana. Hún er með öðrum orðum efnahagslega óskynsamleg. Norskur fiskur er seldur hæstbjóðanda og hafnar æði oft í vinnslum í löndum þar sem launakostnaður er brot af því sem hann er á Íslandi og fjárfestingar í tækjum og markaðsstarfi njóta ríkulegra opinberra styrkja. Norskur sjávarútvegur skapar rúmlega tvöfalt fleiri störf í Evrópusambandslöndum en í Noregi. Það er varla eftirsóknarvert fyrir íslenskan efnahag. Íslenska kerfið skapar verðmæti – á Íslandi Íslenska kerfið er hugsað sem ein heild svo hægt sé að skapa sem mest verðmæti í veiðum og vinnslu, með fullnýtingu, nýsköpun og markaðssetningu. Verðið er ákveðið með aðkomu Verðlagsstofu skiptaverðs sem er opinber stofnun sem hefur eftirlit með því að verðmætum sé rétt skipt og milli sjávarútvegsfyrirtækja og sjómanna. Þar hefur Verðlagsstofa ríkar rannsóknarheimildir. Þá gilda aukinheldur skýr ákvæði tekjuskattslaga um milliverðlagningu í viðskiptum tengdra aðila. Eftir öllu þessu er eðli máls samkvæmt farið. Villandi fullyrðingar um leiðréttingu eru rangar. Fyrirkomulag viðskipta á milli skips og vinnslu er þekkt, öllum ljóst, og miðar að því að skapa sem mest verðmæti sem seitla um allt samfélagið. Þetta er matvælaráðherra vel kunnugt um. Árangurinn af fyrirkomulaginu er sá að íslenskur þorskur er nær allur unninn á Íslandi. Hér skapast þúsundir starfa í kringum greinina og tækifærin til að búa til enn frekari verðmæti eru endalaus. Þar nægir að nefna Marel, Kerecis, ótal tækni- og þjónustuaðila og alla þá nýsköpun sem byggist á aukaafurðum tengdum fiskvinnslu. Tæplega 90 milljarða skattspor sjávarútvegsins árið 2023 grundvallast á þessu fyrirkomulagi, ekki bara fiskveiðunum. Með því að tvöfalda veiðigjald er augljóst að keðjan mun sums staðar slitna því vinnslurnar ráða ekki við verðhækkun á hráefni. Ef fiskurinn er unninn erlendis verður Ísland af miklum verðmætum í formi beinna starfa, afleiddra starfa og skatttekna, auk þess sem grundvöllurinn fyrir nýsköpun veikist mjög. Þetta hefur þegar gerst í Noregi. Áðurnefnd auglýsing dró einmitt fram þessa staðreynd og var ætlað að vekja umræðu um hvort þetta væri skynsamleg leið að fara. Norska leiðin mun hafa áhrif - á landsbyggðinni og í öllu samfélaginu Atvinnuvegaráðherra hefur orðið tíðrætt um að greinin sem heild standi vel og sé því aflögufær. Þar má í fyrsta lagi nefna að arðsemi í sjávarútvegi er rétt í meðallagi miðað við aðrar stórar atvinnugreinar. Þá er staða fyrirtækja æði misjöfn. Þrjú stór sjávarútvegsfyrirtæki eru á hlutabréfamarkaði og nú þegar sjást afleiðingar vegna boðaðrar tvöföldunar á veiðigjaldi. Þetta skiptir máli fyrir almenning því lífeyrissjóðir eiga stóra hluti í þeim félögum fyrir utan hlutabréfaeign einstaklinga. Þetta hefur því strax áhrif á mjög marga. Áhrif á landsbyggðina verða hins vegar mun sýnilegri. Fyrirtæki sem greiða veiðigjald en teljast ekki í hópi þeirra stærstu telja hátt í hundrað. Þau eru öll á landsbyggðinni og eru grunnstoð í hagkerfi sjávarbyggða. Sum þeirra munu ekki þola hækkunina, það verða sameiningar, önnur munu þurfa að draga saman seglin. Loksins erum við að tala um kerfið í heild Það er skiljanlegt að mörgum verði hverft við að sjá tvo Norðmenn furða sig á því hvers vegna íslensk stjórnvöld vilji fara þá leið sem Norðmenn hafa farið. Norskir sérfræðingar hafa í mörg ár talað fyrir því að kerfinu verði breytt svo að vinnslan haldist í landi með þeirri beinu og óbeinu verðmætasköpun sem henni fylgir. Margir þeirra hafa einmitt bent á Ísland sem fyrirmynd. Það hefur reynst nánast ómögulegt að eiga samtal við stjórnvöld um þetta. Því miður mun engin gleði fylgja því að benda á afleiðingarnar síðar meir og minna á að við þeim var varað. Höfundur er framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heiðrún Lind Marteinsdóttir Sjávarútvegur Breytingar á veiðigjöldum Mest lesið Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Skoðun Hver er að væla? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke skrifar Skoðun Skattaæfingar tengdar landbúnaðarstarfsemi Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Konan - Vinnan - Kjörin í 40 ár Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Íslenskur her og íslensk leyniþjónusta Steingrímur Jónsson skrifar Skoðun Er jafnrétti fyrir allar? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ættu konur að fara í háskólanám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Íris Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpunarlaust haust Jón Gunnarsson skrifar Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar Skoðun Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Einfaldar lausnir á vaxtamálavanda bankanna Guðmundur Ásgeirsson skrifar Skoðun Sættum okkur ekki við óbreytt ástand - tillögur Sjálfstæðisflokksins um úrbætur Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er sköpun í skólastarfi? Bryngeir Valdimarsson skrifar Sjá meira
Auglýsingar SFS um tvöföldun á veiðigjaldi hafa strokið sumum öfugt. Atvinnuvegaráðherra sagðist í viðtali við RÚV á miðvikudaginn ekki skilja auglýsinguna og að ekkert sé í frumvarpi um tvöföldun á veiðigjaldi sem komi í veg fyrir áframhaldandi verðmætasköpun í sjávarútvegi. Hún segir stjórnvöld alls ekki vera að fara neina norska leið. Því er rétt að fara lauslega yfir hvað felst í norsku leiðinni, sem stjórnvöld eru sannanlega að leggja grunn að, og af hverju hún mun draga úr verðmætasköpun. Norska leiðin hefur gefist vel – en ekki í Noregi Gagnrýni á auglýsingu SFS hefur ekki snúið að innihaldi hennar, heldur leikaravali, eins undarlega og það kann að hljóma. Það er miður, þar sem nær ómögulegt hefur reynst að fá stjórnvöld til að ræða efni máls, aðferðafræði skattheimtunnar og afleiðingarnar af tvöföldun hennar. Auglýsingunni var ætlað að varpa ljósi á að norskur veruleiki er ekki vænlegur fyrir íslenskan sjávarútveg eða þjóðarhag. Norska kerfið er gjörólíkt því íslenska. Rekstur fiskvinnslu stendur ekki undir sér og verðmætasköpun í fullvinnslu á fiski er vandfundin. Íslenskur sjávarútvegur er sjálfbær og ein helsta stoð efnahagslegrar velsældar á Íslandi. Það er ekki síst vegna öflugrar fiskvinnslu – fullvinnslu afurða hér heima. Það er þess vegna vandséð að aukin verðmætasköpun verði á Íslandi ef feta á norsku leiðina og í raun má fullyrða að við sem þjóð höfum ekki efni á að fara hana. Hún er með öðrum orðum efnahagslega óskynsamleg. Norskur fiskur er seldur hæstbjóðanda og hafnar æði oft í vinnslum í löndum þar sem launakostnaður er brot af því sem hann er á Íslandi og fjárfestingar í tækjum og markaðsstarfi njóta ríkulegra opinberra styrkja. Norskur sjávarútvegur skapar rúmlega tvöfalt fleiri störf í Evrópusambandslöndum en í Noregi. Það er varla eftirsóknarvert fyrir íslenskan efnahag. Íslenska kerfið skapar verðmæti – á Íslandi Íslenska kerfið er hugsað sem ein heild svo hægt sé að skapa sem mest verðmæti í veiðum og vinnslu, með fullnýtingu, nýsköpun og markaðssetningu. Verðið er ákveðið með aðkomu Verðlagsstofu skiptaverðs sem er opinber stofnun sem hefur eftirlit með því að verðmætum sé rétt skipt og milli sjávarútvegsfyrirtækja og sjómanna. Þar hefur Verðlagsstofa ríkar rannsóknarheimildir. Þá gilda aukinheldur skýr ákvæði tekjuskattslaga um milliverðlagningu í viðskiptum tengdra aðila. Eftir öllu þessu er eðli máls samkvæmt farið. Villandi fullyrðingar um leiðréttingu eru rangar. Fyrirkomulag viðskipta á milli skips og vinnslu er þekkt, öllum ljóst, og miðar að því að skapa sem mest verðmæti sem seitla um allt samfélagið. Þetta er matvælaráðherra vel kunnugt um. Árangurinn af fyrirkomulaginu er sá að íslenskur þorskur er nær allur unninn á Íslandi. Hér skapast þúsundir starfa í kringum greinina og tækifærin til að búa til enn frekari verðmæti eru endalaus. Þar nægir að nefna Marel, Kerecis, ótal tækni- og þjónustuaðila og alla þá nýsköpun sem byggist á aukaafurðum tengdum fiskvinnslu. Tæplega 90 milljarða skattspor sjávarútvegsins árið 2023 grundvallast á þessu fyrirkomulagi, ekki bara fiskveiðunum. Með því að tvöfalda veiðigjald er augljóst að keðjan mun sums staðar slitna því vinnslurnar ráða ekki við verðhækkun á hráefni. Ef fiskurinn er unninn erlendis verður Ísland af miklum verðmætum í formi beinna starfa, afleiddra starfa og skatttekna, auk þess sem grundvöllurinn fyrir nýsköpun veikist mjög. Þetta hefur þegar gerst í Noregi. Áðurnefnd auglýsing dró einmitt fram þessa staðreynd og var ætlað að vekja umræðu um hvort þetta væri skynsamleg leið að fara. Norska leiðin mun hafa áhrif - á landsbyggðinni og í öllu samfélaginu Atvinnuvegaráðherra hefur orðið tíðrætt um að greinin sem heild standi vel og sé því aflögufær. Þar má í fyrsta lagi nefna að arðsemi í sjávarútvegi er rétt í meðallagi miðað við aðrar stórar atvinnugreinar. Þá er staða fyrirtækja æði misjöfn. Þrjú stór sjávarútvegsfyrirtæki eru á hlutabréfamarkaði og nú þegar sjást afleiðingar vegna boðaðrar tvöföldunar á veiðigjaldi. Þetta skiptir máli fyrir almenning því lífeyrissjóðir eiga stóra hluti í þeim félögum fyrir utan hlutabréfaeign einstaklinga. Þetta hefur því strax áhrif á mjög marga. Áhrif á landsbyggðina verða hins vegar mun sýnilegri. Fyrirtæki sem greiða veiðigjald en teljast ekki í hópi þeirra stærstu telja hátt í hundrað. Þau eru öll á landsbyggðinni og eru grunnstoð í hagkerfi sjávarbyggða. Sum þeirra munu ekki þola hækkunina, það verða sameiningar, önnur munu þurfa að draga saman seglin. Loksins erum við að tala um kerfið í heild Það er skiljanlegt að mörgum verði hverft við að sjá tvo Norðmenn furða sig á því hvers vegna íslensk stjórnvöld vilji fara þá leið sem Norðmenn hafa farið. Norskir sérfræðingar hafa í mörg ár talað fyrir því að kerfinu verði breytt svo að vinnslan haldist í landi með þeirri beinu og óbeinu verðmætasköpun sem henni fylgir. Margir þeirra hafa einmitt bent á Ísland sem fyrirmynd. Það hefur reynst nánast ómögulegt að eiga samtal við stjórnvöld um þetta. Því miður mun engin gleði fylgja því að benda á afleiðingarnar síðar meir og minna á að við þeim var varað. Höfundur er framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi.
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar
Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Sættum okkur ekki við óbreytt ástand - tillögur Sjálfstæðisflokksins um úrbætur Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun