Stríðið sem brotist hefur út í Ísrael og Palestínu var til umræðu í Pallborðinu á Vísi í dag. Þar fóru þeir Stefán Einar og nafni hans Stefán Pálsson, sagnfræðingur og fyrrverandi formaður Samtaka herstöðvarandstæðinga, yfir málin.
Nefndi Stefán Pálsson það til að mynda að aðstæður á Gasaströndinni eru vart mönnum sæmandi. Tvær milljónir manna búa á svæðinu, helmingur börn.
„Gasa er ekki í nokkrum skilningi sjálfbært land. Þessi örlitla ræma getur ekki staðið undir tveimur milljónum íbúa, þar sem helmingurinn er atvinnulaus og margir hreinlega við það að eiga ekki til hnífs og skeiðar,“ sagði Stefán.
Í spilaranum hér að neðan má horfa á þáttinn í heild sinni.
Fjármagnað með gjafafé frá Persaflóa
Hann sagði augljóst að hernaðaraðgerðir Hamas gegn Ísraelsmönnum um helgina hafi ekki verið fjármagnaðar af fólki á Gasaströndinni.
„Þetta er fjármagnað með gjafafé, meðal annars frá einstaklingum við Persaflóa. Hefndaraðgerðir Ísrael auðvelda þeim að safna þessu fé,“ sagði Stefán. Hann bætti við að þegar átökum á svæðinu lýkur muni mu fleiri Palestínumenn hafa fallið en Ísraelar. Ísraelski herinn hefur síðan á laugardag haldið úti linnulausum loftárásum á Gasaströndina, sprengt upp íbúðarhús, skóla og jafnvel húsnæði Sameinuðu þjóðanna.
„Ég held ekki að Ísraelar beiti vopnum sínum systematískt að almennum borgurum,“ svaraði Stefán Einar og vísaði til þess að Ísraelar hafi oft gefið viðvörun áður en sprengjum hefur verið sleppt á hús. Því hafa þeir nú hætt.
„Egyptar eru búnir að loka landamærunum í suðri, þeir vilja ekki hleypa sérstaklega Hamas-liðunum, til sín. Við verðum að skoða þetta í samhengi og það er ekki hægt að stilla þessu upp sem svart-hvítum veruleika. Hamas-samtökin ná völdum á Gasaströndinni 2006 minnir mig,“ sagði Stefán Einar.
„Voði ríkir á svæðinu“
Gyðingar yfirgáfu Gasaströndina árið 2005 og lokuðu svæðið af í kjölfarið með uppbyggingu víggirts múrs.
„Ísraelar loka þetta svæði af, einangra það, af því að þeir búa sífellt við þá ógn sem raungerðist um helgina. Þarna grasserar hryðjuverkaógn, sem við þekktum úr fréttum hér í kring um aldamót þegar var verið að sprengja upp stúdenta á kaffihúsum í Jerúsalem og víðar í Ísrael,“ sagði Stefán Einar.
„Þetta svæði er í herkví af ótta við það að annars fari allt úr böndunum innan ísraelskra landamæra. Auðvitað væri það best ef þarna væri hægt að byggja upp atvinnulíf, koma fólki til starfa, koma fólki til mennta, og ekki síst koma fólki undan þessu stjórnarfari. Þar sem fólk er tekið af lífi án dóms og laga, af engu tilefni, jafnvel bara vegna kynhneigðar sinnar. Slíkur voði ríkir á svæðinu, ekki bara gagnvart Ísraelum heldur gagnvart Palestínumönnum sjálfum.“
