Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar 21. maí 2024 12:01 Flestir hafa orðið blankir á lífsleiðinni, ekki átt pening þá og þegar þá langar í eitthvað eða langar að gera eitthvað. Fátækt er viðvarandi peningaleysi, að eiga ekki fyrir nauðþurftum og aldrei leyfa sér neitt. Við öryrkjar skröltum ekki neðst í fæðukeðjunni við rétt höngum í henni á annari hendi. það er ekki boðlegt fyrir ríka þjóð að láta okkur rétt skrimta, við hljótum að mega fá smá af kökunni. Heildargreiðslur árið 2023 - 5.038.618 kr, þar af skattur 846.595 kr, já við aumingjarnir borgum líka skatt, Eftir til ráðstöfunar 4.192.023 kr eða 349.335 kr á mánuði Ég fæ um 360.000 kr út á mánaðamótum núna, ekki krónu meira, engin uppgrip né bónus, jú orlofsuppbótin og desemberuppbót saman um 67.000 kr fyrir skatt, TAKK svo mikið. Bæturnar hafa hækkað um 6.000 kr síðan á áramótum, húsnæðislánið um 16.000 kr og svo hefur allt annað hækkað líka, samt á að fresta hækkunum á bæturnar okkar um eitt og hálft ár, til septembers 2025! það þarf að nota peningana okkar til að fjármagna kjarasamningana. Ég er alin upp í sárafátækt, oftast ekki til matur alla daga mánaðarins, þá meina ég ekkert til að fá sér, við bjuggum oftast í hálf ónýtum húsum, sem engin annar vildi búa í, sem héldu hvorki vatn né vindi, við fluttum oft, allavega 12 sinnum og oft milli bæjarfélaga. 14 ára var maður farin að vinna fullan vinnudag, engin möguleiki á skólagöngu, oftast var þetta líkamlega erfið vinna og langir vinnudaga, ég fékk ekki góða heilsu og sterkan líkama í vöggugjöf, um 28 ára var maður búinn líkamlega og sennilega andlega en í þá daga var svoleiðis ekki rætt mikið, þarna var maður einstæð móðir að berjast við kerfið til að fá að fara á bætur, það gekk svona og svona. Ég hafði strengt þess heit að sonur minn þyrfti aldrei að fara svangur að sofa og stóð við það meðan hann bjó heima, en það var ekki oft til matur fyrir mig, stundum bara súputeningur í heitt vatn og bruður. Ég átti engan vagn fyrir hann, ég hélt á honum út um allt, hann er fæddur stór, ég eignaðist Regnhlífakerru þegar hann var um 1 árs. Maður eyddi engu, gerði ekkert, fór ekkert, keypti sér aldrei neitt og leifði sér ekki nokkurn skapaðan hlut. En ég er „heppin“ Ég þarf ekki að eiða miklu í lyf og hjálpartæki, þyrfti samt að vera meira en maður kemst af með það sem maður hefur, ég er ofnæmispúki og þoli ekki neinar snyrtivörur, þoli best „ódýra drasli“ í Bónus", engan farða, húðhreinsivörur, varalit, hárlitun né ilmvötn, svo það sparast mikið þar. Fötin mín eru flest gömul og löngu komin úr tísku, ég á ódýr joggingföt og götótta boli til að vera í heima, skárri föt til að fara í heimsóknir og út í búð, og spariföt sem eru 10 til 30 ára gömul. Fötin sem þó eru keypt eru úr útsölumörkuðum, ég á 4 pör af skóm, spariskórnir eru um 14 ára gamlir, úlpan mín er um 8 ára, en sem betur fer slitna fötin hjá mér lítið svo sjaldan þarf að kaupa ný. í fyrra eyddum við hjónin saman 85.000 kr í föt og skó, eða að meðaltali 60.000 kr á ári síðustu 5 ár, það eru aðallega skór, við göngum mikið. Eitt sinn fór ég í útivistabúð í Skeifunni, afgreiðslukonan leit á mig og sagði, „outletið er hér á bakvið“ ég þakkaði og fór í aðra útivistabúð rétt hjá og afgreiðslustelpan sagði „outletið er í næsta húsi“ ég stoppaði og spurði hana lít ég svona út að ég eigi bara heima í otlettinu? henni varð svaravant, ég hef í hvorugri búðinni verslað síðan, en hvað hef ég efn á merkjavöru svo sem. Við gefum ekki hvort öðru gjafir, við gerum frekar eitthvað gaman eða kaupum það sem okkur vantar, við fórum til útlanda 2008, í leikhús 2014, Sjálfstætt fólk, mjög gaman. Við keyptum okkur alvöru Canon myndavél árið 2015, við erum bæði áhugaljósmyndarar, árið 2013 var það 32" sjónvarp flatskjár, 2018 ný heimilistölva og ég fór til tannlæknis 2009 Við eigum bíl 2018 mótel af Citroen Cactu, förum á honum einu sinni í viku út í búð og eina til þrjár ferðir til Reykjavíkur á mánuði í læknastúss, þá reynir maður að hitta sína nánustu í leiðinni, nota ferðina. Það er góð sparnaðarleið að fara bara eini sinni í búð í viku. Ég leyfi mér að styrkja Unicef um 6.000 kr á mánuði er heimsforeldri, er áskrifandi af Bændablaðinu 13.900 kr á ári og áskrift að Samstöðinni 2.500 kr á mánuði, því mér finnst Gunnar Smári vera að gera góða hluti sérstaklega í Rauða borðinu. Ég á ekkert Tupperware, mínar dollur eru gamlar umbúðir undan ís, salati, ég baka til að drýgja í, engar fínar kökur eins og Eva Laufdal bara svona hvumdags, sjá Gummu kökur á Fésinu ef vill, ég hef aldrei átt hrærivél, en á góðan handþeytara, bökunaráhöld komast í eina skúffu, og annað eins eigum við af áhöldum til matartilbúnings. En „það er nó til“ ef gesti ber að garði, alltaf. En við höfum það fínt, okkur tókst að komast af leigumarkaðinum í okkar eigið húsnæði, aðrir sem eru að leigja hafa það svo miklu verra en við. Maður er löngu búinn að stilla væntingarvísitöluna látt og er nægjusamur með sitt, fer vel með hluti og er nýtinn. Þetta er bara smá innsýn í líf öryrkja, ég gæti haldið endalaust áfram. Orðið matarsóun finnst mér skelfilegt, að það sé fólk þarna úti að henda mat fyrir mörg þúsund krónu, HENDA mat, hvað er að! Ríkidæmi mitt er sonur minn, ömmustelpa og langömmu tvíburastrákar, fyrir þau geri ég hvað sem er, þið eruð yndisleg og mér þykir óendanlega vænt um ykkur. Höfundur er nægjusamur og hefur það fínt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjármál heimilisins Guðmunda G. Guðmundsdóttir Mest lesið Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Drúsar og hörmungarnar í Suwayda Armando Garcia Skoðun 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun Laugarnestangi - til allrar framtíðar Líf Magneudóttir Skoðun Okkar eigin Don Kíkóti Kjartan Jónsson Skoðun Öryggi geðheilbrigðis Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Rangfærslur um atburðina á Gaza Egill Þ. Einarsson Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Öflugt atvinnulíf í Hafnarfirði Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Laugarnestangi - til allrar framtíðar Líf Magneudóttir skrifar Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur um atburðina á Gaza Egill Þ. Einarsson skrifar Skoðun Öryggi geðheilbrigðis Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Mjóddin og pólitík pírata Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Okkar eigin Don Kíkóti Kjartan Jónsson skrifar Skoðun Sýnum í verki að okkur er ekki sama Anna Sigga Jökuls Ragnheiðardóttir skrifar Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Drúsar og hörmungarnar í Suwayda Armando Garcia skrifar Skoðun Hjarta samfélagsins í Þorlákshöfn slær við höfnina Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Marserum fyrir jafnrétti í íþróttum Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir skrifar Skoðun Öflugt atvinnulíf í Hafnarfirði Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Persónudýrkun vinstrisins Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavík - barnvæn höfuðborg? Einar Þorsteinsson,Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Magnús og hálfsannleikurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það sem gerist þegar formúlur og fordómar hafa of mikil áhrif Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Látum verkin tala fyrir börnin á Gaza Gunnar Axel Axelsson skrifar Skoðun 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Tvær sögur Egill Þ. Einarsson skrifar Skoðun Stærsta kjarabót öryrkja í áratugi Ingjibjörg Isaksen skrifar Skoðun Að bjarga þjóð Jón Baldvin Hannibalsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands. Opinn og alþjóðlegur? Styrmir Hallsson,Abdullah Arif skrifar Skoðun Nýtt örorkulífeyriskerfi Inga Sæland skrifar Skoðun Það er heldur betur vitlaust gefið á Íslandi Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Að bera harm sinn í hljóði Gunnhildur Ólafsdóttir skrifar Skoðun Velferð sem virkar Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Gleðileg ný fiskveiðiáramót …von eða ótti? Arnar Laxdal skrifar Skoðun „Hristir í stoðum“ RÚV? Hermann Stefánsson skrifar Sjá meira
Flestir hafa orðið blankir á lífsleiðinni, ekki átt pening þá og þegar þá langar í eitthvað eða langar að gera eitthvað. Fátækt er viðvarandi peningaleysi, að eiga ekki fyrir nauðþurftum og aldrei leyfa sér neitt. Við öryrkjar skröltum ekki neðst í fæðukeðjunni við rétt höngum í henni á annari hendi. það er ekki boðlegt fyrir ríka þjóð að láta okkur rétt skrimta, við hljótum að mega fá smá af kökunni. Heildargreiðslur árið 2023 - 5.038.618 kr, þar af skattur 846.595 kr, já við aumingjarnir borgum líka skatt, Eftir til ráðstöfunar 4.192.023 kr eða 349.335 kr á mánuði Ég fæ um 360.000 kr út á mánaðamótum núna, ekki krónu meira, engin uppgrip né bónus, jú orlofsuppbótin og desemberuppbót saman um 67.000 kr fyrir skatt, TAKK svo mikið. Bæturnar hafa hækkað um 6.000 kr síðan á áramótum, húsnæðislánið um 16.000 kr og svo hefur allt annað hækkað líka, samt á að fresta hækkunum á bæturnar okkar um eitt og hálft ár, til septembers 2025! það þarf að nota peningana okkar til að fjármagna kjarasamningana. Ég er alin upp í sárafátækt, oftast ekki til matur alla daga mánaðarins, þá meina ég ekkert til að fá sér, við bjuggum oftast í hálf ónýtum húsum, sem engin annar vildi búa í, sem héldu hvorki vatn né vindi, við fluttum oft, allavega 12 sinnum og oft milli bæjarfélaga. 14 ára var maður farin að vinna fullan vinnudag, engin möguleiki á skólagöngu, oftast var þetta líkamlega erfið vinna og langir vinnudaga, ég fékk ekki góða heilsu og sterkan líkama í vöggugjöf, um 28 ára var maður búinn líkamlega og sennilega andlega en í þá daga var svoleiðis ekki rætt mikið, þarna var maður einstæð móðir að berjast við kerfið til að fá að fara á bætur, það gekk svona og svona. Ég hafði strengt þess heit að sonur minn þyrfti aldrei að fara svangur að sofa og stóð við það meðan hann bjó heima, en það var ekki oft til matur fyrir mig, stundum bara súputeningur í heitt vatn og bruður. Ég átti engan vagn fyrir hann, ég hélt á honum út um allt, hann er fæddur stór, ég eignaðist Regnhlífakerru þegar hann var um 1 árs. Maður eyddi engu, gerði ekkert, fór ekkert, keypti sér aldrei neitt og leifði sér ekki nokkurn skapaðan hlut. En ég er „heppin“ Ég þarf ekki að eiða miklu í lyf og hjálpartæki, þyrfti samt að vera meira en maður kemst af með það sem maður hefur, ég er ofnæmispúki og þoli ekki neinar snyrtivörur, þoli best „ódýra drasli“ í Bónus", engan farða, húðhreinsivörur, varalit, hárlitun né ilmvötn, svo það sparast mikið þar. Fötin mín eru flest gömul og löngu komin úr tísku, ég á ódýr joggingföt og götótta boli til að vera í heima, skárri föt til að fara í heimsóknir og út í búð, og spariföt sem eru 10 til 30 ára gömul. Fötin sem þó eru keypt eru úr útsölumörkuðum, ég á 4 pör af skóm, spariskórnir eru um 14 ára gamlir, úlpan mín er um 8 ára, en sem betur fer slitna fötin hjá mér lítið svo sjaldan þarf að kaupa ný. í fyrra eyddum við hjónin saman 85.000 kr í föt og skó, eða að meðaltali 60.000 kr á ári síðustu 5 ár, það eru aðallega skór, við göngum mikið. Eitt sinn fór ég í útivistabúð í Skeifunni, afgreiðslukonan leit á mig og sagði, „outletið er hér á bakvið“ ég þakkaði og fór í aðra útivistabúð rétt hjá og afgreiðslustelpan sagði „outletið er í næsta húsi“ ég stoppaði og spurði hana lít ég svona út að ég eigi bara heima í otlettinu? henni varð svaravant, ég hef í hvorugri búðinni verslað síðan, en hvað hef ég efn á merkjavöru svo sem. Við gefum ekki hvort öðru gjafir, við gerum frekar eitthvað gaman eða kaupum það sem okkur vantar, við fórum til útlanda 2008, í leikhús 2014, Sjálfstætt fólk, mjög gaman. Við keyptum okkur alvöru Canon myndavél árið 2015, við erum bæði áhugaljósmyndarar, árið 2013 var það 32" sjónvarp flatskjár, 2018 ný heimilistölva og ég fór til tannlæknis 2009 Við eigum bíl 2018 mótel af Citroen Cactu, förum á honum einu sinni í viku út í búð og eina til þrjár ferðir til Reykjavíkur á mánuði í læknastúss, þá reynir maður að hitta sína nánustu í leiðinni, nota ferðina. Það er góð sparnaðarleið að fara bara eini sinni í búð í viku. Ég leyfi mér að styrkja Unicef um 6.000 kr á mánuði er heimsforeldri, er áskrifandi af Bændablaðinu 13.900 kr á ári og áskrift að Samstöðinni 2.500 kr á mánuði, því mér finnst Gunnar Smári vera að gera góða hluti sérstaklega í Rauða borðinu. Ég á ekkert Tupperware, mínar dollur eru gamlar umbúðir undan ís, salati, ég baka til að drýgja í, engar fínar kökur eins og Eva Laufdal bara svona hvumdags, sjá Gummu kökur á Fésinu ef vill, ég hef aldrei átt hrærivél, en á góðan handþeytara, bökunaráhöld komast í eina skúffu, og annað eins eigum við af áhöldum til matartilbúnings. En „það er nó til“ ef gesti ber að garði, alltaf. En við höfum það fínt, okkur tókst að komast af leigumarkaðinum í okkar eigið húsnæði, aðrir sem eru að leigja hafa það svo miklu verra en við. Maður er löngu búinn að stilla væntingarvísitöluna látt og er nægjusamur með sitt, fer vel með hluti og er nýtinn. Þetta er bara smá innsýn í líf öryrkja, ég gæti haldið endalaust áfram. Orðið matarsóun finnst mér skelfilegt, að það sé fólk þarna úti að henda mat fyrir mörg þúsund krónu, HENDA mat, hvað er að! Ríkidæmi mitt er sonur minn, ömmustelpa og langömmu tvíburastrákar, fyrir þau geri ég hvað sem er, þið eruð yndisleg og mér þykir óendanlega vænt um ykkur. Höfundur er nægjusamur og hefur það fínt.
Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson Skoðun
Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir skrifar
Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson skrifar
Skoðun Það sem gerist þegar formúlur og fordómar hafa of mikil áhrif Matthildur Björnsdóttir skrifar
Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson Skoðun