Læknir ávísaði lyfjum í nafni konu sem lést níu árum áður

Snemma árs 2023 fékk embætti Landlæknis upplýsingar frá lögreglu um að lyf hefðu verið leyst út í nafni konu sem staðfest er að lést í Úkraínu í maí 2014. Í kjölfarið tók embættið fyrir lyfjaávísanir sem gefnar höfðu verið út frá andláti hennar. Í ljós kom að læknirinn hefði gefið út fjölmargar ávísanir fyrir ávana- og fíknilyf í níu ára tímabili.

Í úrskurði ráðuneytisins segir að hann hafi bæði bætt við lyfjum og aukið skammta í nafni konunnar.

Læknirinn sagðist ekki hafa haft vitneskju um andlát konunnar fyrr en lögregla sagði honum frá því árið 2023. Hún hefði verið skjólstæðingur hans frá árinu 1997 en síðast komið til hans í mars 2014. Eftir það hefði sambýlismaður hennar komið í hennar stað, og sagt lækninum að konan héldi til í Úkraínu og byggi þar hjá bróður sínum. Hún kæmi þó til Íslands af og til, en treysti sér ekki til læknisins þegar hún væri á landinu.

Sambýlismaður konunnar hafi því verið að ljúga að honum.

Fram kemur Landlæknisembættið hafi aflað sér upplýsinga hjá Sjúkratryggingum Íslands sem sýndu að hann hefði sent stofnuninni reikninga, sem hljóðuðu upp á tæpar 900 þúsund krónur í heildina, vegna viðtala við konuna sem hann átti að hafa tekið eftir andlát hennar. Hann sendi SÍ örorkumatsvottorð þar sem að læknisskoðun var lýst. Umrædd læknisskoðun átti að hafa farið fram þegar konan hafði verið látin í þrjú ár.

Ekki læknis að meta hvort sjúklingur sé á lífi

Í ágúst í fyrra lagði Landlæknir til að læknirinn yrði sviptur leyfi. Hann fékk kost á því að koma sínum athugasemdum á framfæri, en ekkert barst frá honum. Í lok september var hann því sviptur starfsleyfi.

Læknirinn kærði þá ákvörðun. Hann sagði að það væri ekki á ábyrgð hans að hann hefði látist blekkjast. Það sama ætti að eiga við um hann og aðra opinbera starfsmenn í þeim efnum.

Þá væri það ekki á hans könnu að ganga úr skugga um hvort sjúklingur hans væri lífs eða liðinn. Þvert á móti hefði hann gengið að því vísu að hún væri lifandi á meðan hún væri ekki skráð látin í þjóðskrá.

Einnig tók hann fram að læknar hitti ekki endilega sjúklinga sína augliti til auglits við endurnýjun lyfseðla og mat á ástandi sjúklinga sinna. Þeir sinni daglega margvíslegri heilbrigðisþjónustu án þess að hitta sjúklinga og það eigi sérstaklega við um þá sjúklinga sem þeir hafi hitt um langt skeið, eins og í þessu tilfelli.

Mál sem á sér enga hliðstæðu

Þess má geta að málið varðaði líka nokkra aðra sjúklinga sem hann þótti ávísa óhóflegu magni ávana- og fíknilyfja til, en mál konunnar var umfangsmest. Ráðuneytið komst að það hefði verið rétt mat hjá Landlækni.

Það er mat ráðuneytisins að með þessu hafi læknirinn brotið með alvarlegum hætti gegn ákvæðum heilbrigðislöggjafar og starfsskyldum sínum sem heilbrigðisstarfsmaður með því að sýna alvarlegt hirðuleysi í störfum sínum.

Þá komst ráðuneytið að því að mál læknisins ætti sér enga hliðstæðu. Ekki hafi komið fyrir ráðuneytið mál sem varðar jafn mörg og alvarleg brot á starfsskyldum læknis. Því komi önnur og vægari úrræði ekki til greina og því var ákvörðunin um sviptingu starfsleyfis staðfest.