Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson skrifar 7. nóvember 2024 15:31 Nú þegar fundi Norðurlandaráðs er nýlokið þar sem lögreglumenn voru í áberandi og í nauðsynlegu hlutverki gefst tækifæri til að vekja athygli á stöðu lögreglumanna og kjörum þeirra. Í dag hafa lögreglumenn nú verið án nýs kjarasamnings í um sjö mánuði. Í júní á þessu ári höfnuðu lögreglumenn nýgerðum kjarasamningi með miklum meirihluta þar sem þeir töldu að yfirvöld kæmu ekki nægjanlega til móts við kröfur þeirra eða sýndu skilning á starfi þeirra. Þessu til viðbótar er það skoðun lögreglumanna að lögreglustjórar landsins hafi ekki staðið við gerða stofnannasamninga sem skrifað var undir árið 2021. Við fund Norðurlandaráðs störfuðu yfir 300 lögreglumenn frá fimm lögregluembættum sem er yfir einn þriðji af starfandi lögreglumönnum á landinu. Við blasir að yfirvöld gætu ekki haldið svo stóra alþjóðlega fundi án lögreglu. Án aðkomu lögreglu kæmu ekki hingað í heimsóknir þjóðhöfðingjar annarra landa. Í raun er ekki hægt að halda hér neina stóra viðburði án þess að lögregla tryggi öryggi fólks hvort sem um ræðir menningarnótt eða Gleðigöngu. Reglur um lágmarkshvíld brotnar Nú kann einhver að hugsa að ef lögreglumönnum finnst þetta svona erfitt þá eigi þeir bara að neita að vinna við stóra viðburði og fjöldasamkomur. En málið er ekki svo einfalt því lögreglumönnum er ekki heimilt að neita að vinna störf sín. Við útskrift úr lögreglunámi skrifar hver einasti lögreglumaður undir eiðstaf að stjórnarskránni og við ráðningu í lögreglu heitir hann því að vera trúr yfirmanni sínum. Almennum lögreglumönnum ber að fara eftir fyrirmælum yfirmanna sinna og ef þeir óhlýðnaðist má áminna þá fyrir brot í starfi. Ef það gerist oftar en einu sinni má segja þeim upp störfum. Vissulega hafa lögreglumenn í kjarasamningi sínum ákvæði um hvíldartíma en í okkar kjarasamningi er líka fjöldi ákvæða um hvernig víkja má frá þessum hvíldartíma vegna sérstaka aðstæðna eða neyðarástands. Fjölmargir lögreglumenn unnu meira en 40 vinnustundir á þremur dögum í tengslum við fund Norðurlandaráðs og til þess að það sé mögulegt er augljóst að regla um 11 tíma lágmarkshvíld er brotin. Regla um að aðeins megi vinna sex daga í röð er líka brotin því stærstur hluti þessara 300 lögreglumanna var að hverfa frá öðrum störfum innan lögreglunnar sem þeir þurfa að snúa aftur til og ganga sínar föstu vaktir þar. Lögreglumenn eru ekki sú stétt sem á fast helgarfrí hverja helgi og fólk í öllum deildum lögreglunnar getur þurft að sinna vinnu utan dagvinnutíma. Eins og eðlilegt er vilja lögreglumenn fá þetta álag og framlag sitt til samfélagsins metið. Lifa ekki á grunnlaunum En hvað ætli lögreglumenn sem á nýliðnum fundi stóðu vopnaðir í rigningu fyrir utan byggingar Alþingis, 12 til 13 klukkustundir í senn, séu með í laun? Almennur lögreglumaður er í launaflokki 14. Ef hann er búinn að starfa í meira en eitt ár gæti hann verið kominn í launaflokk 14.1 en þá eru grunnlaunin 499.374 krónur á mánuði. Þessi lögreglumaður hefur lokið tveggja ára háskólanámi. Varðstjóra hans, sem ber meiri ábyrgð og stjórnar vinnu annarra lögreglumanna, er raðað í launaflokk 17. Ef hann er talinn hafa aukna hæfni sem getur nýst í starfi raðast hann kannski í launaflokk 17.3 sem gera 550.191 krónur í grunnlaun. Þess bera að geta að grunnlaun eru aðeins hluti launa lögreglumanna eða tæp 60%. Það þýðir að 40% af launum lögreglumanna byggjast á vaktaálagi, yfirvinnu og aukagreiðslum en ekki allir lögreglumenn vinna vaktavinnu. Þeir fá því ekki vaktaálag. Það er eðlileg krafa allra stétta að geta lifað á grunnlaunum sínum. Þeir sem vinna við rannsóknir flókinna brota byggja laun sín á grunnlaunum og yfirvinnu. Þeir lögreglumenn sem á þessu ári hafi rannsakað átta morð gætu verið í launaflokkum 17 eða 18 og eru þá með á milli 550.000 til 600.000 krónur í grunnlaun á mánuði. Á sömu launum eru þau sem rannsaka kynferðisbrot, heimiliofbeldi eða annað ofbeldi. Öllum hlýtur að vera ljóst að þetta eru engin topp launakjör. Lögreglumenn neyðast til að byggja laun sín á mikilli vinnu og álagi, á kostnað fjölskyldu sinnar og áhugamála. Auk þessa verða lögreglumenn sífellt fyrir meiri áreitni bæði í starfi og í einkalífi. Vanefndir á gerðum samningi Hjá öllum stéttum ríkisins er í gildi svokallaður stofnanasamningur þar sem starfsfólk fær aukna menntun sína eða aðra hæfni metna til launa. Slíkir samningar gilda líka hjá lögreglumönnum en eru nær merkingalausir. Eftir þessum samningum er ekki farið – þeir eru ekki virtir. Aðeins örfáir lögreglumenn fá greidd auka launaþrep fyrir menntun eða aukna hæfni. Vanefndir sem þessar skapa augljóslega óánægju og draga úr vilja til að mennta sig frekar eða skara fram úr. Ofangreindar aðstæður eru helstu ástæður þess að lögreglumenn eru samningslausir og að þeir höfnuðu fyrr á árinu þeim kjarasamningi sem í boði var. Þeir hafa fengið nóg og finnst yfirmenn þeirra og yfirvöld sýna þeim virðingarleysi með því að standa ekki einu sinni við þá samninga sem hafa verið undirritaðir. Þeir telja sig eiga að bera mun meira úr býtum fyrir framlag sitt til samfélagsins. Lögreglumenn eru ein af fáum stéttum sem geta farið á eftirlaun við 65 ára aldur. Ástæðan fyrir því er einfaldlega sú að lögreglumenn lifa skemur en aðrar stéttir og brenna fyrr út í starfi. Það sýna bæði raunveruleg dæmi félagsmanna og rannsóknir. Það er ekki draumur lögreglumanna að vinna langa vinnudaga en eins og fyrr segir er það oft skylda okkar. Mega ekki leggja niður störf Lögreglumenn eru ein af þeim stéttum í þjóðfélaginu sem má ekki grípa til aðgerða til að knýja á um betri kjör. Ólíkt læknum og kennurum, sem nú eru að boða verkföll eða hafa byrjað verkföll, mega lögreglumenn ekki fara í verkfall. Þeim er ekki heimilt að leggja niður störf sín jafnvel þó þeir telji á sér brotið. Það er refsivert fyrir mig sem formann Landssambands lögreglumanna að hvetja lögreglumenn til slíkra aðgerða til þess að knýja á um leiðréttingu launa. Það er refsivert fyrir formann stéttarfélags að hvetja lögreglumenn til að gera nokkuð sem getur haft áhrif á dagleg störf lögreglu. Lögreglumenn eru því ekki í neinni aðstöðu til þess að berjast fyrir hærri launum. Við verðum að treysta á skilning ríkisvaldsins á mikilvægi starfa okkar. Lögreglumenn upplifa ekki að störf þeirra séu metin að verðleikum. Það er auðvitað stórmerkilegt að ríkisstofnanir telji sig geta skrifað undir samninga sem ekki eru virtir og bera svo við fjárskorti. Eina ráð lögreglumanna er því að fara með þessi samningsbrot fyrir dóm og fá þá viðurkennt að samkvæmt samningarétti beri að efna gerða samninga. Stefnir í flótta úr stéttinni Lögreglumenn eru orðnir langþreyttir á ástandinu og telja sig svikna því endalausar niðurskurðarkröfur á lögreglu undanfarin ár hafa bitnað beint á launum þeirra. Við erum við það að gefast upp við að þjóna samfélaginu og tryggja öryggi allra. Að óbreyttu verður flótti úr stéttinni á næstu misserum. Lögreglumenn hafa staðið í ströngu og starfsálag hefur verið gríðarlegt. Leiðtogafundur Evrópuráðsins, fundur Norðurlandaráðs, fyrstu afskipti og verkefni í kórónuveirufaraldri, mörg mjög þung og erfið mál undanfarin misseri, útköll um langan veg á erfiðan vettvang, hættulegt starfsumhverfi, almannavarnaástand, mannslát, ofbeldismál, fíkniefnamál og skipulögð glæpastarfsemi eru bara örfá dæmi um þau verkefni sem lögreglumenn eru að fást við. Þá hefur ekki verið minnst á brot gegn lögreglumönnum, spjöll á eigum þeirra, hótanir í þeirra garð og að brotamenn fylgist með högum þeirra. Yfirvöld verða að grípa til róttækra aðgerða; gera miklu, miklu betur í að skapa lögreglumönnum öryggi og tryggt starfsumhverfi. En allra fyrst verða yfirvöld þó að ljúka gerð kjarasamnings við lögreglumenn, sýna þeim þá virðingu sem þeir eiga skilið og meta vinnu þeirra að verðleikum. Höfundur er formaður Landssambands lögreglumanna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjölnir Sæmundsson Kjaramál Lögreglan Kjaraviðræður 2023-24 Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Sjá meira
Nú þegar fundi Norðurlandaráðs er nýlokið þar sem lögreglumenn voru í áberandi og í nauðsynlegu hlutverki gefst tækifæri til að vekja athygli á stöðu lögreglumanna og kjörum þeirra. Í dag hafa lögreglumenn nú verið án nýs kjarasamnings í um sjö mánuði. Í júní á þessu ári höfnuðu lögreglumenn nýgerðum kjarasamningi með miklum meirihluta þar sem þeir töldu að yfirvöld kæmu ekki nægjanlega til móts við kröfur þeirra eða sýndu skilning á starfi þeirra. Þessu til viðbótar er það skoðun lögreglumanna að lögreglustjórar landsins hafi ekki staðið við gerða stofnannasamninga sem skrifað var undir árið 2021. Við fund Norðurlandaráðs störfuðu yfir 300 lögreglumenn frá fimm lögregluembættum sem er yfir einn þriðji af starfandi lögreglumönnum á landinu. Við blasir að yfirvöld gætu ekki haldið svo stóra alþjóðlega fundi án lögreglu. Án aðkomu lögreglu kæmu ekki hingað í heimsóknir þjóðhöfðingjar annarra landa. Í raun er ekki hægt að halda hér neina stóra viðburði án þess að lögregla tryggi öryggi fólks hvort sem um ræðir menningarnótt eða Gleðigöngu. Reglur um lágmarkshvíld brotnar Nú kann einhver að hugsa að ef lögreglumönnum finnst þetta svona erfitt þá eigi þeir bara að neita að vinna við stóra viðburði og fjöldasamkomur. En málið er ekki svo einfalt því lögreglumönnum er ekki heimilt að neita að vinna störf sín. Við útskrift úr lögreglunámi skrifar hver einasti lögreglumaður undir eiðstaf að stjórnarskránni og við ráðningu í lögreglu heitir hann því að vera trúr yfirmanni sínum. Almennum lögreglumönnum ber að fara eftir fyrirmælum yfirmanna sinna og ef þeir óhlýðnaðist má áminna þá fyrir brot í starfi. Ef það gerist oftar en einu sinni má segja þeim upp störfum. Vissulega hafa lögreglumenn í kjarasamningi sínum ákvæði um hvíldartíma en í okkar kjarasamningi er líka fjöldi ákvæða um hvernig víkja má frá þessum hvíldartíma vegna sérstaka aðstæðna eða neyðarástands. Fjölmargir lögreglumenn unnu meira en 40 vinnustundir á þremur dögum í tengslum við fund Norðurlandaráðs og til þess að það sé mögulegt er augljóst að regla um 11 tíma lágmarkshvíld er brotin. Regla um að aðeins megi vinna sex daga í röð er líka brotin því stærstur hluti þessara 300 lögreglumanna var að hverfa frá öðrum störfum innan lögreglunnar sem þeir þurfa að snúa aftur til og ganga sínar föstu vaktir þar. Lögreglumenn eru ekki sú stétt sem á fast helgarfrí hverja helgi og fólk í öllum deildum lögreglunnar getur þurft að sinna vinnu utan dagvinnutíma. Eins og eðlilegt er vilja lögreglumenn fá þetta álag og framlag sitt til samfélagsins metið. Lifa ekki á grunnlaunum En hvað ætli lögreglumenn sem á nýliðnum fundi stóðu vopnaðir í rigningu fyrir utan byggingar Alþingis, 12 til 13 klukkustundir í senn, séu með í laun? Almennur lögreglumaður er í launaflokki 14. Ef hann er búinn að starfa í meira en eitt ár gæti hann verið kominn í launaflokk 14.1 en þá eru grunnlaunin 499.374 krónur á mánuði. Þessi lögreglumaður hefur lokið tveggja ára háskólanámi. Varðstjóra hans, sem ber meiri ábyrgð og stjórnar vinnu annarra lögreglumanna, er raðað í launaflokk 17. Ef hann er talinn hafa aukna hæfni sem getur nýst í starfi raðast hann kannski í launaflokk 17.3 sem gera 550.191 krónur í grunnlaun. Þess bera að geta að grunnlaun eru aðeins hluti launa lögreglumanna eða tæp 60%. Það þýðir að 40% af launum lögreglumanna byggjast á vaktaálagi, yfirvinnu og aukagreiðslum en ekki allir lögreglumenn vinna vaktavinnu. Þeir fá því ekki vaktaálag. Það er eðlileg krafa allra stétta að geta lifað á grunnlaunum sínum. Þeir sem vinna við rannsóknir flókinna brota byggja laun sín á grunnlaunum og yfirvinnu. Þeir lögreglumenn sem á þessu ári hafi rannsakað átta morð gætu verið í launaflokkum 17 eða 18 og eru þá með á milli 550.000 til 600.000 krónur í grunnlaun á mánuði. Á sömu launum eru þau sem rannsaka kynferðisbrot, heimiliofbeldi eða annað ofbeldi. Öllum hlýtur að vera ljóst að þetta eru engin topp launakjör. Lögreglumenn neyðast til að byggja laun sín á mikilli vinnu og álagi, á kostnað fjölskyldu sinnar og áhugamála. Auk þessa verða lögreglumenn sífellt fyrir meiri áreitni bæði í starfi og í einkalífi. Vanefndir á gerðum samningi Hjá öllum stéttum ríkisins er í gildi svokallaður stofnanasamningur þar sem starfsfólk fær aukna menntun sína eða aðra hæfni metna til launa. Slíkir samningar gilda líka hjá lögreglumönnum en eru nær merkingalausir. Eftir þessum samningum er ekki farið – þeir eru ekki virtir. Aðeins örfáir lögreglumenn fá greidd auka launaþrep fyrir menntun eða aukna hæfni. Vanefndir sem þessar skapa augljóslega óánægju og draga úr vilja til að mennta sig frekar eða skara fram úr. Ofangreindar aðstæður eru helstu ástæður þess að lögreglumenn eru samningslausir og að þeir höfnuðu fyrr á árinu þeim kjarasamningi sem í boði var. Þeir hafa fengið nóg og finnst yfirmenn þeirra og yfirvöld sýna þeim virðingarleysi með því að standa ekki einu sinni við þá samninga sem hafa verið undirritaðir. Þeir telja sig eiga að bera mun meira úr býtum fyrir framlag sitt til samfélagsins. Lögreglumenn eru ein af fáum stéttum sem geta farið á eftirlaun við 65 ára aldur. Ástæðan fyrir því er einfaldlega sú að lögreglumenn lifa skemur en aðrar stéttir og brenna fyrr út í starfi. Það sýna bæði raunveruleg dæmi félagsmanna og rannsóknir. Það er ekki draumur lögreglumanna að vinna langa vinnudaga en eins og fyrr segir er það oft skylda okkar. Mega ekki leggja niður störf Lögreglumenn eru ein af þeim stéttum í þjóðfélaginu sem má ekki grípa til aðgerða til að knýja á um betri kjör. Ólíkt læknum og kennurum, sem nú eru að boða verkföll eða hafa byrjað verkföll, mega lögreglumenn ekki fara í verkfall. Þeim er ekki heimilt að leggja niður störf sín jafnvel þó þeir telji á sér brotið. Það er refsivert fyrir mig sem formann Landssambands lögreglumanna að hvetja lögreglumenn til slíkra aðgerða til þess að knýja á um leiðréttingu launa. Það er refsivert fyrir formann stéttarfélags að hvetja lögreglumenn til að gera nokkuð sem getur haft áhrif á dagleg störf lögreglu. Lögreglumenn eru því ekki í neinni aðstöðu til þess að berjast fyrir hærri launum. Við verðum að treysta á skilning ríkisvaldsins á mikilvægi starfa okkar. Lögreglumenn upplifa ekki að störf þeirra séu metin að verðleikum. Það er auðvitað stórmerkilegt að ríkisstofnanir telji sig geta skrifað undir samninga sem ekki eru virtir og bera svo við fjárskorti. Eina ráð lögreglumanna er því að fara með þessi samningsbrot fyrir dóm og fá þá viðurkennt að samkvæmt samningarétti beri að efna gerða samninga. Stefnir í flótta úr stéttinni Lögreglumenn eru orðnir langþreyttir á ástandinu og telja sig svikna því endalausar niðurskurðarkröfur á lögreglu undanfarin ár hafa bitnað beint á launum þeirra. Við erum við það að gefast upp við að þjóna samfélaginu og tryggja öryggi allra. Að óbreyttu verður flótti úr stéttinni á næstu misserum. Lögreglumenn hafa staðið í ströngu og starfsálag hefur verið gríðarlegt. Leiðtogafundur Evrópuráðsins, fundur Norðurlandaráðs, fyrstu afskipti og verkefni í kórónuveirufaraldri, mörg mjög þung og erfið mál undanfarin misseri, útköll um langan veg á erfiðan vettvang, hættulegt starfsumhverfi, almannavarnaástand, mannslát, ofbeldismál, fíkniefnamál og skipulögð glæpastarfsemi eru bara örfá dæmi um þau verkefni sem lögreglumenn eru að fást við. Þá hefur ekki verið minnst á brot gegn lögreglumönnum, spjöll á eigum þeirra, hótanir í þeirra garð og að brotamenn fylgist með högum þeirra. Yfirvöld verða að grípa til róttækra aðgerða; gera miklu, miklu betur í að skapa lögreglumönnum öryggi og tryggt starfsumhverfi. En allra fyrst verða yfirvöld þó að ljúka gerð kjarasamnings við lögreglumenn, sýna þeim þá virðingu sem þeir eiga skilið og meta vinnu þeirra að verðleikum. Höfundur er formaður Landssambands lögreglumanna.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun