Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar 16. mars 2025 11:01 Ef einhver persóna einkennir sagnaarf Biblíunnar, þá er það Davíð, en hann er táknmyndin sem sameinar gyðinga og gyðingdóm í Davíðsstjörnunni, og sá sem guðspjöllin rekja ætterni Jesú til. „Hann Davíð var lítill drengur“ Sagan af Davíð hefst með látlausum hætti, en Davíð var fjárhirðir og yngsti sonur í átta drengja hópi. Samúel spámaður fór til Betlehem að leita framtíðarkonungs og fær Ísaí til að sýna sér syni sína. „Samúel sagði við Ísaí: […] „Eru þetta allir synir þínir?“ Hann svaraði: „Þann yngsta vantar enn því að hann situr yfir fénu.“ [...] Ísaí sendi þá mann eftir Davíð sem var rauðbirkinn, fagureygur og vel vaxinn. [...] Samúel tók þá olíuhornið og smurði hann.“ Sú hugmynd að smyrja menn um höfuðið sem táknmynd um konungdóm er enn við lýði og nærtækasta dæmið er þegar Karl þriðji Bretakonungur tók við krúnunni, en hann var þá smurður af biskupum í Westminster Abbey. Ólíkt Karli, hafði Davíð þó engar forsendur til að verða konungur, hann var yngstur og af fjárbændum kominn en ekki hefðafólki. Tónlist skipar stóran sess í sögu Davíðs og við hann er Sálmabók Biblíunnar kennd. Það næsta sem gerist í sögunni er að konungurinn, sem var ókunnugt um smurningu Davíðs, kallar eftir tónlistarmanni í höllina og leitað er til Davíðs sem gengur í hirðina. Þegar konungi leið illa „tók Davíð hörpuna og lék á hana“. Davíð og Golíat Hápunkturinn í bernskufrásögn Davíðs er síðan at hans við ofurefli, þegar hann mætir Golíat á vígvellinum. Átökin við grannþjóð Filistea höfðu stigmagnast og orðaskakið á milli heranna hefur endurómað í gegnum átakasögu mannkyns, þegar valdsmenn berja sér í brjóst og undirbúa að fórna mannslífum í eftirsókn eftir meiri völdum. Lýsingin á Golíat er mögnuð og andstæðurnar gætu ekki verið skýrari, smaladrengurinn og hörpuleikarinn ungi á móti hólmgöngumanni Filistea. „Hann var sex og hálf alin á hæð. Hann hafði eirhjálm á höfði og bar hreisturbrynju úr eir sem var fimm þúsund siklar að þyngd. Á leggjum hafði hann brynhosur úr eir og á herðum sér bjúgsverð úr eir. Skaftið á spjóti hans var digurt sem vefjarrifur og járnoddur þess var sex hundruð siklar á þyngd. Maður fór fyrir honum og bar skjöld hans.“ Það var við ofurefli að etja. Hugrekki Davíðs er jafnframt lýst í sömu andrá og ótta samlanda hans, „Þú ert aðeins unglingur. En hann hefur verið hermaður allt frá æskuárum.“ Davíð svaraði: „Þjónn þinn hefur verið fjármaður hjá föður sínum. Þegar ljón eða björn kom og tók lamb úr hjörðinni elti ég hann og felldi og reif síðan lambið úr gini hans.[...] „Drottinn, sem bjargaði mér úr klóm ljóna og bjarna, mun einnig bjarga mér frá Filisteanum.“ Niðurlagið þekkja flestir, Davíð neitaði herklæðum heldur mætti Golíat í fötum fjárhirðis „stakk hendinni í töskuna, tók úr henni stein og slöngvaði og hæfði Filisteann í ennið. [...] Þannig sigraði Davíð Filisteann með slöngvu og steini.“ Hugrekki hins smáa Aðdráttarafl þessarar sögu er slíkt að hún hefur endurómað í gegnum aldirnar, í listum og bókmenntum. Þau sem þekkja Harry Potter kannast við stefið um hinn útvalda dreng og það ofurefli sem hann átti við að etja, en sú saga er einungis nýlegt dæmi um viðtökustef þessarar táknmyndar. Á undan Harry Potter kom Hringadróttinssaga, þar sem Fróði er hin ólíklega hetja, og svo mætti lengi telja. Erindi sögunnar við samtímann er margþætt en mig langar að nefna tvo þætti sérstaklega, annarsvegar um hugrekki Davíðs og hinsvegar um valdaójafnvægi þeirra Davíðs og Golíats. Davíð sýnir í þessari sögu mannkosti sem eru verðugir að sækjast eftir, hugrekki, útsjónasemi og seiglu. Hugrekki er ein af höfuðdyggðum fornaldar og ekki síður mikilvæg á okkar dögum, en hugrekki er ekki óttaleysi – heldur getan til að mæta ógnum, þrátt fyrir að vera hræddur. Hugrekki Davíðs birtist meðal annars í því að hann leyfði sér að berskjalda sig og í gegnum það fann hann styrk sinn, á meðan Golíat var brynjaður að fullu kom Davíð til dyranna eins og hann var klæddur – bókstaflega. Félagsráðgjafinn og metsöluhöfundurinn Brené Brown hefur í bókum sínum og fyrirlestrum fjallað ítarlega um berskjöldun sem uppsprettu hugrekkis og máttinn í því að koma til dyranna eins og maður er klæddur. Ein af bókum hennar nefnist Daring Greatly, og þar fjallar hún um hvernig rækta megi hugrekki til að takast á við hvað sem er. Í fyrri bók nefnir hún þætti sem við getum ræktað í okkar fari, á borð við heilindi, umhyggju fyrir okkur sjálfum, seiglu og þakklæti, en í þessari bók staðhæfir hún að fúsleiki okkar til að gangast við eigin veikleika, að berskjalda okkur, ákvarði það hugrekki sem við getum kallað fram“. Páll postuli orðaði hið sama, þegar hann sagði: Náð mín nægir þér því að mátturinn fullkomnast í veikleika. Að mæta valdi með hugrekki Þá að valdi. Eðli valds er að hæða og hræða, halda þér í skefjum til að valdshafar geti haldið völdum. Það leikrit heldur áfram í óbreyttri mynd frá fornöld til okkar daga, með hersýningum, opinberum heimsóknum og orðaskaki, en mannréttindabarátta liðinnar alda er full af fyrirmyndum, fólki sem fæddist ekki til forréttinda en reis þrátt fyrir það upp, gegn því óréttlæti sem því var sýnt. Í Bandaríkjunum bjó Rósa Parks, þeldökk kona í suðurríkjum bandaríkjanna sem stóð í hárinu á samfélagi sem vildi aðgreina hana frá forréttindafólkinu. Hún neitaði að setjast aftast í strætó og hrinti þannig af stað réttindabaráttu svartra á 6. áratugnum. Davíð sem stóð berskjölduð gegn Golíat. Malala Yousafzai, skólastúlka í Afganistan, sem sagði frá reynslu sinni undir Talibönum og var skotin í höfuðið fyrir vikið á leið í skólann. Hún er talsmaður og táknmynd baráttu kvenna til menntunar í Mið-Austurlönd og yngsti friðarverðlaunahafi Nóbels. Davíð sem stóð berskjölduð gegn Golíat. Frá Torgi hins himneska friðar til Stonewall má finna dæmi um ólíklegar hetjur, sem mættu yfirvöldum berskjölduð og af hugrekki og breyttu heiminum. Valdið heldur áfram að sýna vald sitt og yfirburði, en okkur sem eigum þess kost ber að halda baráttunni áfram og berskjalda okkur í hugrekki, líkt og smaladrengurinn og hörpuleikarinn rauðbirkni forðum. Höfundur er prestur við Vídalínskirkju í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurvin Lárus Jónsson Trúmál Mest lesið Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley Skoðun Þegar rafmagn hættir að vera sjálfsagður hlutur Árni B. Möller Skoðun Lýðræði og framtíð RÚV: Tími til breytinga? Erling Valur Ingason Skoðun Skoðun Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli eitt: Tómlæti Íslendinga Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Þetta má ekki gerast aftur! - Álag á útsvar Sveinn Ægir Birgisson skrifar Skoðun Meistaragráða í lífsreynslu Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir skrifar Skoðun Dvel þú í draumahöll Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson skrifar Skoðun Umhverfi, heilsa og skólamáltíðir Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Samstaða, kjarkur og þor Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson skrifar Skoðun Yfirfull fangelsi, brostið kerfi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Þegar rafmagn hættir að vera sjálfsagður hlutur Árni B. Möller skrifar Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lýðræði og framtíð RÚV: Tími til breytinga? Erling Valur Ingason skrifar Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir skrifar Skoðun Endurnýjun hugarfarsins Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ferðamenn: Vanmetnir skattgreiðendur í íslensku hagkerfi Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Góð vísa... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á tvískinnungi SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað getum við lært af Víetnamstríðinu? Einar Magnússon skrifar Skoðun Góður rekstur Mosfellsbæjar og framtíðin björt Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir ,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Fristund.is fyrir öll - líka eldra fólk Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir skrifar Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Sjá meira
Ef einhver persóna einkennir sagnaarf Biblíunnar, þá er það Davíð, en hann er táknmyndin sem sameinar gyðinga og gyðingdóm í Davíðsstjörnunni, og sá sem guðspjöllin rekja ætterni Jesú til. „Hann Davíð var lítill drengur“ Sagan af Davíð hefst með látlausum hætti, en Davíð var fjárhirðir og yngsti sonur í átta drengja hópi. Samúel spámaður fór til Betlehem að leita framtíðarkonungs og fær Ísaí til að sýna sér syni sína. „Samúel sagði við Ísaí: […] „Eru þetta allir synir þínir?“ Hann svaraði: „Þann yngsta vantar enn því að hann situr yfir fénu.“ [...] Ísaí sendi þá mann eftir Davíð sem var rauðbirkinn, fagureygur og vel vaxinn. [...] Samúel tók þá olíuhornið og smurði hann.“ Sú hugmynd að smyrja menn um höfuðið sem táknmynd um konungdóm er enn við lýði og nærtækasta dæmið er þegar Karl þriðji Bretakonungur tók við krúnunni, en hann var þá smurður af biskupum í Westminster Abbey. Ólíkt Karli, hafði Davíð þó engar forsendur til að verða konungur, hann var yngstur og af fjárbændum kominn en ekki hefðafólki. Tónlist skipar stóran sess í sögu Davíðs og við hann er Sálmabók Biblíunnar kennd. Það næsta sem gerist í sögunni er að konungurinn, sem var ókunnugt um smurningu Davíðs, kallar eftir tónlistarmanni í höllina og leitað er til Davíðs sem gengur í hirðina. Þegar konungi leið illa „tók Davíð hörpuna og lék á hana“. Davíð og Golíat Hápunkturinn í bernskufrásögn Davíðs er síðan at hans við ofurefli, þegar hann mætir Golíat á vígvellinum. Átökin við grannþjóð Filistea höfðu stigmagnast og orðaskakið á milli heranna hefur endurómað í gegnum átakasögu mannkyns, þegar valdsmenn berja sér í brjóst og undirbúa að fórna mannslífum í eftirsókn eftir meiri völdum. Lýsingin á Golíat er mögnuð og andstæðurnar gætu ekki verið skýrari, smaladrengurinn og hörpuleikarinn ungi á móti hólmgöngumanni Filistea. „Hann var sex og hálf alin á hæð. Hann hafði eirhjálm á höfði og bar hreisturbrynju úr eir sem var fimm þúsund siklar að þyngd. Á leggjum hafði hann brynhosur úr eir og á herðum sér bjúgsverð úr eir. Skaftið á spjóti hans var digurt sem vefjarrifur og járnoddur þess var sex hundruð siklar á þyngd. Maður fór fyrir honum og bar skjöld hans.“ Það var við ofurefli að etja. Hugrekki Davíðs er jafnframt lýst í sömu andrá og ótta samlanda hans, „Þú ert aðeins unglingur. En hann hefur verið hermaður allt frá æskuárum.“ Davíð svaraði: „Þjónn þinn hefur verið fjármaður hjá föður sínum. Þegar ljón eða björn kom og tók lamb úr hjörðinni elti ég hann og felldi og reif síðan lambið úr gini hans.[...] „Drottinn, sem bjargaði mér úr klóm ljóna og bjarna, mun einnig bjarga mér frá Filisteanum.“ Niðurlagið þekkja flestir, Davíð neitaði herklæðum heldur mætti Golíat í fötum fjárhirðis „stakk hendinni í töskuna, tók úr henni stein og slöngvaði og hæfði Filisteann í ennið. [...] Þannig sigraði Davíð Filisteann með slöngvu og steini.“ Hugrekki hins smáa Aðdráttarafl þessarar sögu er slíkt að hún hefur endurómað í gegnum aldirnar, í listum og bókmenntum. Þau sem þekkja Harry Potter kannast við stefið um hinn útvalda dreng og það ofurefli sem hann átti við að etja, en sú saga er einungis nýlegt dæmi um viðtökustef þessarar táknmyndar. Á undan Harry Potter kom Hringadróttinssaga, þar sem Fróði er hin ólíklega hetja, og svo mætti lengi telja. Erindi sögunnar við samtímann er margþætt en mig langar að nefna tvo þætti sérstaklega, annarsvegar um hugrekki Davíðs og hinsvegar um valdaójafnvægi þeirra Davíðs og Golíats. Davíð sýnir í þessari sögu mannkosti sem eru verðugir að sækjast eftir, hugrekki, útsjónasemi og seiglu. Hugrekki er ein af höfuðdyggðum fornaldar og ekki síður mikilvæg á okkar dögum, en hugrekki er ekki óttaleysi – heldur getan til að mæta ógnum, þrátt fyrir að vera hræddur. Hugrekki Davíðs birtist meðal annars í því að hann leyfði sér að berskjalda sig og í gegnum það fann hann styrk sinn, á meðan Golíat var brynjaður að fullu kom Davíð til dyranna eins og hann var klæddur – bókstaflega. Félagsráðgjafinn og metsöluhöfundurinn Brené Brown hefur í bókum sínum og fyrirlestrum fjallað ítarlega um berskjöldun sem uppsprettu hugrekkis og máttinn í því að koma til dyranna eins og maður er klæddur. Ein af bókum hennar nefnist Daring Greatly, og þar fjallar hún um hvernig rækta megi hugrekki til að takast á við hvað sem er. Í fyrri bók nefnir hún þætti sem við getum ræktað í okkar fari, á borð við heilindi, umhyggju fyrir okkur sjálfum, seiglu og þakklæti, en í þessari bók staðhæfir hún að fúsleiki okkar til að gangast við eigin veikleika, að berskjalda okkur, ákvarði það hugrekki sem við getum kallað fram“. Páll postuli orðaði hið sama, þegar hann sagði: Náð mín nægir þér því að mátturinn fullkomnast í veikleika. Að mæta valdi með hugrekki Þá að valdi. Eðli valds er að hæða og hræða, halda þér í skefjum til að valdshafar geti haldið völdum. Það leikrit heldur áfram í óbreyttri mynd frá fornöld til okkar daga, með hersýningum, opinberum heimsóknum og orðaskaki, en mannréttindabarátta liðinnar alda er full af fyrirmyndum, fólki sem fæddist ekki til forréttinda en reis þrátt fyrir það upp, gegn því óréttlæti sem því var sýnt. Í Bandaríkjunum bjó Rósa Parks, þeldökk kona í suðurríkjum bandaríkjanna sem stóð í hárinu á samfélagi sem vildi aðgreina hana frá forréttindafólkinu. Hún neitaði að setjast aftast í strætó og hrinti þannig af stað réttindabaráttu svartra á 6. áratugnum. Davíð sem stóð berskjölduð gegn Golíat. Malala Yousafzai, skólastúlka í Afganistan, sem sagði frá reynslu sinni undir Talibönum og var skotin í höfuðið fyrir vikið á leið í skólann. Hún er talsmaður og táknmynd baráttu kvenna til menntunar í Mið-Austurlönd og yngsti friðarverðlaunahafi Nóbels. Davíð sem stóð berskjölduð gegn Golíat. Frá Torgi hins himneska friðar til Stonewall má finna dæmi um ólíklegar hetjur, sem mættu yfirvöldum berskjölduð og af hugrekki og breyttu heiminum. Valdið heldur áfram að sýna vald sitt og yfirburði, en okkur sem eigum þess kost ber að halda baráttunni áfram og berskjalda okkur í hugrekki, líkt og smaladrengurinn og hörpuleikarinn rauðbirkni forðum. Höfundur er prestur við Vídalínskirkju í Garðabæ.
Skoðun Góður rekstur Mosfellsbæjar og framtíðin björt Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir ,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar