Hvenær eiga stjórnvöld að vera afskiptalítil og hvenær ekki? Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar 16. nóvember 2023 08:00 Afi minn og amma voru af þeirra kynslóð sem tók öllu af æðruleysi – jafnvel alvarlegu veikindum og örkumlun. Velferðarkerfið var ekki til í þeirri mynd sem við þekkjum það í dag og lífsbaráttan var hörð, eins og hún er enn fyrir marga þjóðfélagshópa. Fyrir rúmum 20 árum tók ég viðtal við afa minn, Svein Samúelsson, en kona hans, móðuramma mín og nafna, Unnur Hrefna Guðmundsdóttir, tók mænusótt þegar skæður mænusóttarfaraldur gekk í Reykjavik 1955-6 og lamaðist, fyrst upp að hálsi en með stífum æfingum og endurhæfingu tókst henna að fá máttinn í efri hluta líkamans, komast heim og hugsa um börnin sín fjögur. Afi sagði mér að amma hafi ekki verið orðmörg um hlutskipti sitt. ,,Henni hefur ugglaust liðið illa þó að hún hafi ekki haft mörg orð um það. Á þessum árum tíðkast ekki að fólk væri að barma sér. Lífsbaráttan var hörð, fátæktin og kreppan var fólki enn í fersku minni.” Afi sagði mér að samfélagið hefði brugðist allt öðruvísi við veikindum þá en nú og verið frekar afskiptalítið gagnvart þeim. „Það var ekkert nýnæmi að fólk veiktist alvarlega, missti mátt og þrek eða örkumlaðist. Berklar höfðu lengi verið landlægir hér sem og aðrir alvarlegir sjúkdómar. Það hafði hver sinn djöful að draga. Á þessum árum var í raun og veru ekki til neitt sem hét velferðarkerfi og því varð hver og einn að finna út úr því hann myndi bjarga sér í lífinu eftir að hafa misst heilsuna, hvort sem það var vegna mænusóttar, annarra veikinda eða slysa.” Það hefur margt breyst í íslensku samfélagi og flestir Íslendingar eru stoltir af sínu góða heilbrigðis- og velferðarkerfi. Á því sviði, eins og flestum öðrum í okkar samfélagi hafa framfarir verið miklar frá því á sjötta áratug síðustu aldar. Við fylgjumst vel með nýjustu tækni og vísindum og í heilbrigðiskerfinu starfar fjöldi fólks með fjölbreytta menntun að baki sem það hefur aflað sér hérlendis eða erlendis. Við vitum einnig að enn veikist fólk, vissulega misalvarlega eða lendir í slysum sem vega að heilbrigði þess. En íslensk stjórnvöld eru afskiptalítil þegar kemur að nokkrum hópum í samfélaginu, hópum sem ekki hafa tök á að sækja sér þjónustu og hjálp í okkar góða heilbrigðiskerfi almennt sökum fátæktar. Þessir hópar eru t.d. öryrkjar, lágtekjufólk, einstæðir foreldrar, einhleypir og í einhverjum tilvikum heimili ungra fullorðinna. Greiðsluþak, sem vernda á fólk fyrir of háum heilbrigðiskostnaði svo allir geti nýtt sér þjónustuna, er of hátt fyrir þessa hópa, jafnvel þótt einhverjum finnist greiðslueyririnn ekki sérlega hár. Íslensk stjórnvöld vita vel af vandanum en kjósa að standa afskiptalítil hjá. Ég ætla aðeins að nefna hér nokkur dæmi sem eru úr könnuninni Lífskjör og heilbrigiðsþjónusta á Íslandi sem Félagsvísindastofnun Háskóla Íslands gerði fyrir Rúnar Vilhjálmsson prófessor og ÖBÍ réttindasamtök í apríl á þessu ári. Áætluð bein heildarúgjöld heimila öryrkja vegna heilbrigðismála voru rúm 320 þús. kr. árið 2022. Það segir sig sjálft að þegar tekjur eru aðeins um 300 þús á mánuði (ráðstöfunartekjur eftir skatta) eins og hjá öryrkjum og jafnvel fleirum af ofangreindum hópum þá er við ramman reip að draga. Tæp 43% öryrkja frestuðu læknisþjónustu sem þörf var fyrir síðustu 6 mánuðina áður en könnunin var gerð og rúm 26% örykja sótti ekki lyf sem þeim hafði verið ávísað. Nýlega var góðu heilli samið við sérfræðilækna en enn á eftir að semja við sjúkraþjálfara. Ferðir öryrkja til þessara tveggja heilbrigðistétta eru mun fleiri en annarra borgara og kostnaðarinn sem þeir bera sömuleiðis meiri. Því er brýnt að semja við sjúkraþjálfara sem fyrst. Það er ljóst að umtalsverður hópur einstaklinga býr við verulega kostnaðarbyrði vegna heilbrigðisútgjalda og getur ekki nýtt sér okkar góða heilbrigðiskerfi. Við erum fljót að gleyma. Ætla íslensk stjórnvöld virkilega að standa afskiptalítið hjá? En hvað er hægt að gera? Er þetta núverandi kerfi greypt í stein? Langt í frá, ef nokkrir heilar leggja í púkk má áreiðanlega finna gagnlegar lausnir eins og t.d. tekjutengd heilbrigðiskort þannig að enginn ætti að vera í þeirra stöðu að þurfa að neita sér um heilbrigðisþjónustu. Þetta hafa nokkrar þjóðir reynt í Evrópu, t.d. Hollendingar. Í tillögu til þingsályktunar sem lögð var fram á 149. löggjafarþingi 2018-2019 um heilbrigðisstefnu til ársins 2030 kemur fram að ,,almenningur á Íslandi skuli búa við örugga og hagkvæma heilbrigðisþjónustu þar sem aðgengi allra landmanna sé tryggt.” Sú er ekki raunin. Afskiptaleysi stjórnvalda í þessum efnum er því ekki boðlegt. Ef einhvern tímann hefur verið þörf fyrir ríkisafskipti þá er það nú! Höfundur er kennari, blaðamaður og öryrki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilbrigðismál Félagsmál Mest lesið Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir Skoðun Halldór 21.09.2024 Halldór Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Grímulaus grænþvottur Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Sjá meira
Afi minn og amma voru af þeirra kynslóð sem tók öllu af æðruleysi – jafnvel alvarlegu veikindum og örkumlun. Velferðarkerfið var ekki til í þeirri mynd sem við þekkjum það í dag og lífsbaráttan var hörð, eins og hún er enn fyrir marga þjóðfélagshópa. Fyrir rúmum 20 árum tók ég viðtal við afa minn, Svein Samúelsson, en kona hans, móðuramma mín og nafna, Unnur Hrefna Guðmundsdóttir, tók mænusótt þegar skæður mænusóttarfaraldur gekk í Reykjavik 1955-6 og lamaðist, fyrst upp að hálsi en með stífum æfingum og endurhæfingu tókst henna að fá máttinn í efri hluta líkamans, komast heim og hugsa um börnin sín fjögur. Afi sagði mér að amma hafi ekki verið orðmörg um hlutskipti sitt. ,,Henni hefur ugglaust liðið illa þó að hún hafi ekki haft mörg orð um það. Á þessum árum tíðkast ekki að fólk væri að barma sér. Lífsbaráttan var hörð, fátæktin og kreppan var fólki enn í fersku minni.” Afi sagði mér að samfélagið hefði brugðist allt öðruvísi við veikindum þá en nú og verið frekar afskiptalítið gagnvart þeim. „Það var ekkert nýnæmi að fólk veiktist alvarlega, missti mátt og þrek eða örkumlaðist. Berklar höfðu lengi verið landlægir hér sem og aðrir alvarlegir sjúkdómar. Það hafði hver sinn djöful að draga. Á þessum árum var í raun og veru ekki til neitt sem hét velferðarkerfi og því varð hver og einn að finna út úr því hann myndi bjarga sér í lífinu eftir að hafa misst heilsuna, hvort sem það var vegna mænusóttar, annarra veikinda eða slysa.” Það hefur margt breyst í íslensku samfélagi og flestir Íslendingar eru stoltir af sínu góða heilbrigðis- og velferðarkerfi. Á því sviði, eins og flestum öðrum í okkar samfélagi hafa framfarir verið miklar frá því á sjötta áratug síðustu aldar. Við fylgjumst vel með nýjustu tækni og vísindum og í heilbrigðiskerfinu starfar fjöldi fólks með fjölbreytta menntun að baki sem það hefur aflað sér hérlendis eða erlendis. Við vitum einnig að enn veikist fólk, vissulega misalvarlega eða lendir í slysum sem vega að heilbrigði þess. En íslensk stjórnvöld eru afskiptalítil þegar kemur að nokkrum hópum í samfélaginu, hópum sem ekki hafa tök á að sækja sér þjónustu og hjálp í okkar góða heilbrigðiskerfi almennt sökum fátæktar. Þessir hópar eru t.d. öryrkjar, lágtekjufólk, einstæðir foreldrar, einhleypir og í einhverjum tilvikum heimili ungra fullorðinna. Greiðsluþak, sem vernda á fólk fyrir of háum heilbrigðiskostnaði svo allir geti nýtt sér þjónustuna, er of hátt fyrir þessa hópa, jafnvel þótt einhverjum finnist greiðslueyririnn ekki sérlega hár. Íslensk stjórnvöld vita vel af vandanum en kjósa að standa afskiptalítil hjá. Ég ætla aðeins að nefna hér nokkur dæmi sem eru úr könnuninni Lífskjör og heilbrigiðsþjónusta á Íslandi sem Félagsvísindastofnun Háskóla Íslands gerði fyrir Rúnar Vilhjálmsson prófessor og ÖBÍ réttindasamtök í apríl á þessu ári. Áætluð bein heildarúgjöld heimila öryrkja vegna heilbrigðismála voru rúm 320 þús. kr. árið 2022. Það segir sig sjálft að þegar tekjur eru aðeins um 300 þús á mánuði (ráðstöfunartekjur eftir skatta) eins og hjá öryrkjum og jafnvel fleirum af ofangreindum hópum þá er við ramman reip að draga. Tæp 43% öryrkja frestuðu læknisþjónustu sem þörf var fyrir síðustu 6 mánuðina áður en könnunin var gerð og rúm 26% örykja sótti ekki lyf sem þeim hafði verið ávísað. Nýlega var góðu heilli samið við sérfræðilækna en enn á eftir að semja við sjúkraþjálfara. Ferðir öryrkja til þessara tveggja heilbrigðistétta eru mun fleiri en annarra borgara og kostnaðarinn sem þeir bera sömuleiðis meiri. Því er brýnt að semja við sjúkraþjálfara sem fyrst. Það er ljóst að umtalsverður hópur einstaklinga býr við verulega kostnaðarbyrði vegna heilbrigðisútgjalda og getur ekki nýtt sér okkar góða heilbrigðiskerfi. Við erum fljót að gleyma. Ætla íslensk stjórnvöld virkilega að standa afskiptalítið hjá? En hvað er hægt að gera? Er þetta núverandi kerfi greypt í stein? Langt í frá, ef nokkrir heilar leggja í púkk má áreiðanlega finna gagnlegar lausnir eins og t.d. tekjutengd heilbrigðiskort þannig að enginn ætti að vera í þeirra stöðu að þurfa að neita sér um heilbrigðisþjónustu. Þetta hafa nokkrar þjóðir reynt í Evrópu, t.d. Hollendingar. Í tillögu til þingsályktunar sem lögð var fram á 149. löggjafarþingi 2018-2019 um heilbrigðisstefnu til ársins 2030 kemur fram að ,,almenningur á Íslandi skuli búa við örugga og hagkvæma heilbrigðisþjónustu þar sem aðgengi allra landmanna sé tryggt.” Sú er ekki raunin. Afskiptaleysi stjórnvalda í þessum efnum er því ekki boðlegt. Ef einhvern tímann hefur verið þörf fyrir ríkisafskipti þá er það nú! Höfundur er kennari, blaðamaður og öryrki.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun