Hundarnir þegar aflífaðir en á­kvörðun um lógun ólög­mæt

Lögreglunni á Suðurlandi barst tilkynning 16. maí síðastliðinn um að tveir hundar í lausagöngu hefðu bitið lamb til ólífis á túni við Víkurkletta í Mýrdalshreppi. Á leið lögreglu á vettvang hafði sveitarstjóri hreppsins samband við lögregluna og tilkynnti um þá ákvörðun fulltrúa sveitarstjórnar Mýrdalshrepps að hundunum skyldi lógað þegar í stað, því þeir hefðu reglulega verið lausir og til vandræða í Vík og nágrenni.

Hundunum var lógað á vettvangi af dýralækni.

Hundar bíti ekki í háls

Í úrskurðinum segir að við komu á vettvang hafi lögregla hitt eiganda sauðfjárhóps sem var innan girðingar við Víkurkletta og eiginmann hennar. Þau hafi sagst hafa komið að hundunum þar sem þeir hefðu verið búnir að drepa að minnsta kosti eitt lamb, en hundarnir hafi staðið yfir dauða lambinu. Sögðu þau hundana hafa verið mjög æsta.

Við komu á vettvang hafi verið þar eitt dautt lamb með lítið bitfar á hálsi.

Eigandi hundsins segir að samkvæmt þeim upplýsingum sem hann hafi aflað sér séu það tófur og refir sem bíti með þeim hætti, en algengast sé að hundar fari í fæturna á fénu. Á vettvangi hafi enginn getað staðfest að hundarnir hefðu bitið lambið.

Þá hafi komið fram í lögregluskýrslu að eigandi sauðfjársins hafi ekki séð hundana drepa lambið. Auk þess hafi aðeins eitt bitfar verið á lambinu, en hundarnir tveir.

Hundarnir hafi aldrei sýnt árásarhneigð

Í málsvörn Mýrdalshrepps segir að hundarnir tveir hefðu endurtekið gengið lausir innan þéttbýlisins í Vík, og hundarnir hefðu verið stórhættulegir bæði dýrum og mönnum. Þeir hefðu strokið oft og náðst á ýmsum stöðum. Um væri að ræða hættuleg dýr sem í andstöðu við lög gengju endurtekið laus um bæinn.

Í málinu lá fyrir yfirlýsing íbúa í Vík sem höfðu hitt hundana, þar sem hundunum var lýst sem sérstaklega vinalegum, rólegum, og það væri mikill leikur í þeim.

Einnig lá fyrir greinargerð frá hundaþjálfara opg atferlisfræðing sem hafði haft hundana í þjálfun. Þar kom fram að hundarnir hefðu aldrei sýnt þjálfara árásarhneigð eða nokkrum öðrum svo hann vissi. Einnig hefðu hundarnir verið í kringum börn og ungabörn, og hefðu aldrei sýnt árásarhneigð gagnvart þeim.

Í málsvörn eiganda hundanna segir að báðir hundarnir hafi verið svokallaðir flaðrarar, en aldrei hafi borist kæra varðandi það að þeir hafi bitið nokkurn mann eða skepnu.

Aldrei kvartað undan hundunum

Helgi Hafsteinsson, faðir mannsins sem átti hundana, segir að sonur hans búi í hjólhýsi í Vík í Mýrdal, sem hafi skemmst síðastliðinn vetur. Eftir skemmdirnar hafi ekki verið hægt að loka hjólhýsinu almennilega og hundarnir hafi reglulega sloppið út.

„Það hafði ekki verið kvartað yfir þeim að öðru leyti en að þeir sjást þarna hlaupandi um svæðið. Svo gerðist það 16. maí að þeir sluppu út og fundust ekki fyrr en tveimur tímum seinna.“

„Þá kom lögreglan til sonar míns og sagði að þeir hefðu fundist fyrir austan hornið, og það væri búið að taka ákvörðun um að svæfa þá á staðnum. Það fannst eitt dautt lamb sem var með bitsár á hálsi, og það var nóg til að sveitarstjórn gæti tekið ákvörðun um að fella þá báða.“

Hann segir að sonur sinn hafi meira að segja hitt sveitarstjórann hálfum mánuði áður en hundarnir voru aflífaðir, til að ræða húsnæðismál, og þá hafi ekki verið minnst einu orði á vandamál eða kvartanir tengdum hundum hans.

Í niðurstöðukafla úrskurðarins segir að engar skýrslur hafi legið fyrir þess efnis að hundarnir hefðu áður verið handsamaðir og teknir til vörslu sveitarfélagsins vegna lausagöngu. Verði af þessu ráðið að engin bráð hætta hafi stafað af hundunum svo aflífa hafi þurft þá báða fyrirvaralaust í stað þess að fresta aflífun þeirra uns hægt væri að kanna málsatvik frekar.

Helgi segir að í kjölfar úrskurðarins muni feðgarnir leita réttar síns með aðstoð lögmanna.

Hægt er að lesa úrskurðinn í heild sinni hér.