Aukum og samþættum heimaþjónustu
Í markmiðum laga um aldraða nr. 125/1999 segir að þeir skuli eiga völ á heilbrigðis- og félagslegri þjónustu sem þeir þurfa á að halda, m.v. þörf og ástand hins aldraða. Einnig segir að markmið laganna sé að aldraðir eigi að geta búið eins lengi og unnt er við eðlilegt heimilislíf. Til að gera öldruðum það kleift að búa eins lengi heima og hægt er geta þeir fengið ákveðna félagslega heimaþjónustu og ef þarf heimahjúkrun.
Hlutverk félagslegrar heimaþjónustu er að veita aðstoð við þrif, heimilishald og persónulega umhirðu, félagslegan stuðning, kvöld- og helgarþjónustu. Heimahjúkrun á að gera öldruðum kleift að búa heima við sem eðlilegastar aðstæður þrátt fyrir veikindi. Heilsugæslustöðvar út um allt land annast heimahjúkrun en í Reykjavík hafa þessir tveir þættir verið samþættir í heimaþjónustu og hefur það gefið góða raun. Þar er veitt hefðbundin heimahjúkrun og geðhjúkrun auk félagslegrar heimaþjónustu frá sömu þjónustueiningu sem gerir þeim kleift að vinna meira saman að því að styðja hinn aldraða.
Um næstu áramót mun endurhæfing í heimahúsi einnig bjóðast fólki sem þá getur fengið stuðning í sínu daglega umhverfi. Þannig er hægt að styrkja einstaklingana til að hafa val á að búa heima og vera virkir þátttakendur í sínu heimilishaldi og lífi. Þessi þjónusta mun koma mörgum öldruðum til góða og valda straumhvörfum í að gera þeim kleift að búa sem lengst heima. Að auki mun þetta vera nýbreytni í þjónustu sem eykur hið faglega starf innan velferðarsviðs Reykjavíkurborgar en sambærileg þjónusta er veitt í heimahúsum í Noregi og Danmörku.
Það er hins vegar þannig að vilji einstaklingur ekki búa heima eða hann upplifi þjónustuna þar of litla þá vandast málið í ljósi þess að biðlistar eru eftir hjúkrunarrýmum fyrir aldraða. Það er dýrt að hafa um 90 aldraða „fasta“ á Landspítala vegna þess að viðeigandi úrræði eru ekki tiltæk. Hvert rými á hjúkrunarheimili kostar um 10 milljónir í rekstri á ári og í mati á þörf á hjúkrunarrýmum frá árinu 2014 sem velferðarráðuneytið lét gera kom fram að byggja þyrfti 1.100 hjúkrunarrými fyrir 2025 fyrir um 30 milljarða. Hafin er bygging um 250 rýma af þessum 1.100 rýmum og augljóst er að það er ekki nóg.
1 milljón í stað 10
Fjöldi fólks sem hefur fengið félagslega heimaþjónustu í Reykjavík hefur verið um 3.700 á ári frá árinu 2009 og fjöldi þeirra sem hafa fengið heimahjúkrun hefur vaxið úr 2.089 manns árið 2009, í 2.387 árið 2015. Kostnaður við heimahjúkrun og félagslega heimaþjónustu er brot af því sem kostar að reka hjúkrunarrými. Meðan kostnaður við hjúkrunarrými er ca. 10 milljónir á ári, er kostnaður við heimahjúkrun rétt yfir hálfri milljón á ári og kostnaður við félagslega heimaþjónustu er um 480 þúsund á ári. Samtals kostnaður um 1 milljón í stað 10.
Það er mat greinarhöfunda að það sé mikilvægt að þjónusta sveitarfélaga verði samþætt með sama hætti og gert er í Reykjavík og að mikilvægt sé að auka fé til málaflokksins þannig að aldraðir fái öflugan félagslegan stuðning og hjálp, hjúkrun og endurhæfingu ef þarf og geti þannig sannarlega valið að búa lengur heima við eðlilegar aðstæður. Þetta mundi lækka kostnað vegna þjónustu við aldraða til lengri tíma litið og auka vellíðan og virkni eldra fólks um leið. Með því að veita meira fjármagni í þjónustu og stuðning má í mörgum tilfellum koma í veg fyrir slys og veikindi sem kosta samfélagið meira og minnkar lífsgæði og lífslíkur fólks.
Skoðun
Auðvitað er gripið til hræðsluáróðurs
Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar
Við erum ekki ein og höfum ekki verið það lengi
Gunnar Dan Wiium skrifar
„Mikil málamiðlun af okkar hálfu“
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar
Lygar og helvítis lygar
Alexandra Briem skrifar
Óður til opinberra starfsmanna
Halla Hrund Logadóttir skrifar
Frumkvöðlastarf Bata Akademíunnar - íslenska leiðin
Ólafur Ágúst Hraundal skrifar
“Þú ert alltof of ung til að fá liðagigt” - Alþjóðlegur dagur liðagigtar
Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Að kasta steinum úr glerhúsi
Páll Steingrímsson skrifar
Býður grunnskólakerfið upp á öfuga hvatastýringu fyrir kennara?
Davíð Már Sigurðsson skrifar
Vegna meintra „föðurlandssvika og siðferðisleysis“ Gunnars Magnússonar
Geir Sveinsson skrifar
Er Ísland tilbúið fyrir gervigreindarbyltinguna?
Sigvaldi Einarsson skrifar
Loðnustofninn hruninn
Björn Ólafsson skrifar
Munum við upplifa enn eitt „mikla stökkið framávið“?
Jason Steinþórsson skrifar
Starfa stjórnmálamenn ekki í þágu almennings?: Um „blaðamannablaður“ og „óvandaða falsfréttamiðla“
Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar
HA ég Hr. ráðherra?
Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar
Trump og forsetatilskipanir
Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar
Spörum með breyttri verðstefnu í lyfjamálum
Ólafur Stephensen skrifar
Ómæld áhrif kjaradeilu kennara
Anton Orri Dagsson skrifar
Hlutverk í fjölskyldum
Matthildur Bjarnadóttir skrifar
Erfitt að treysta þegar upplifunin er að samfélagið forgangsraði ekki börnum
Ragnheiður Stephensen skrifar
Janúarblús vinstristjórnarinnar
Jens Garðar Helgason skrifar
Skipbrot meðaltalsstöðugleikaleiðarinnar
Aðalgeir Ásvaldsson skrifar
Áróðursstríð Ingu
Eydís Hörn Hermannsdóttir skrifar
Fyrir hvern vinnur þú?
Sigurður Freyr Sigurðarson skrifar
Kostaboð
Eydís Hörn Hermannsdóttir skrifar
Um kjaradeilu sveitarfélaga og kennara
Inga Sigrún Atladóttir skrifar
Næring íþróttafólks: Þegar orkuna og kolvetnin skortir
Birna Varðardóttir skrifar
Hvað næst RÚV?
Hilmar Gunnlaugsson skrifar
Lífeyrissjóðir í sæng með kvótakóngum
Björn Ólafsson skrifar
Glannalegt tal um gjaldþrot
Ole Anton Bieltvedt skrifar