Opið bréf til menntamálaráðherra Sigrún Eyþórsdóttir skrifar 29. september 2020 16:00 Covid-19 lætur engan ósnortinn og áhrifin á einstaklinga eru jafn mismunandi og þeir eru margir. Í 5 ár hef hef unnið hjá dásamlegu ferðaþjónustufyrirtæki sem heitir Pink Iceland, fámennu fyrirtæki sem sinnir hinsegin ferðamönnum og skipuleggur brúðkaup af öllum stærðum og gerðum fyrir erlenda ferðamenn. Fyrirtækið nýtti sér úrræði ríkisstjórnarinnar um hlutabótaleið til að halda okkur starfsfólkinu sem lengst í vinnu en í lok maí var öllum sagt upp með von um endurráðningu þegar tímar yrðu bjartari. Við vorum tvö sem ákváðum þá að skrá okkur í háskólanám og nýta þessa skrítnu tíma til að mennta okkur frekar. Mig hefur lengi dreymt um að þróa meðferðarúrræði fyrir börn í vanda þar sem ég tengi BA menntun mína í útivistarfræði við aukna menntun í uppeldis- og menntunarfræði. Eftir að hafa skoðað heimasíðu Menntasjóðs og sett inn mínar forsendur, einstæð tveggja barna móðir sem var búin að vera á hlutabótaleið síðan um miðjan mars, átti ég rétt á láni sem nam svo til sömu upphæð og ég fengi frá Vinnumálastofnun á tekjutengdum atvinnuleysisbótum sem höfðu þá verið framlengdar til að greiða laun sex mánuða í stað þriggja. Nú voru góð ráð dýr. Það væri hagkvæmara og auðveldara að gefa drauminn um frekara nám upp á bátinn en að steypa sér í skuldir og framtíðarkvíða því ef ég kysi að fara í háskólanám myndi ég missa atvinnuleysisbæturnar og þurfa að taka námslán þar sem eftirspurn eftir mínum kröftum á sviði ferðaþjónustu er ekki mikil í augnablikinu. Sem einstæð móðir með tvo syni gæti það reynst erfitt að vera í fullri vinnu samhliða námi og einnig sinna móðurhlutverkinu sem er jú mikilvægasta hlutverkið mitt. Við getum víst ekki allar verið þær ofurkonur sem samfélagið ætlast oft til of okkur! Ég verð að viðurkenna að þetta var skrýtin staða. Sú leið sem ég vildi fara, sú leið sem þjónar hagsmunum heildarinnar og kæmi til að bæta líf mitt og barna minna setur mig í skuld við ríkið á meðan ég fengi beinlínis styrk til að halda áfram á sömu braut atvinnuleysis. Í byrjun sumars var lagt fram frumvarp þar sem að fólki var gefin kostur á að halda áfram á atvinnuleysisbótum á meðan það menntaði sig en það hefur ekki enn verið samþykkt og mér sýnist að það hafi verið tekið af borðinu og umræðan horfið á bakvið önnur mál. Að sjálfsögðu var freistandi að gefa draum minn um frekari menntun upp á bátinn þar sem ég hafði hreinlega ekki ráð á að láta hann rætast og skuldsetja mig verulega. En hvaða ákvörðun tók ég? Þetta var ekki flókið í sjálfu sér, ég ákvað að láta ekki deigan síga og halda draumnum um betra líf til streitu, setja mig í verulega skuld á þessum erfiðu tímum því unga fólkið okkar þarf fjölbreytt og góð úrræði undir handleiðslu menntaðs fólks með ástríðu fyrir því sem þau gera. Við sem höfum þessa ástríðu eigum betur heima á skólabekk en á atvinnuleysisbótum. Getum við séð ekki það sem ljósan punkt í þessum heimsfaraldri að fólk er að staldra við, endurhugsa og endurmeta lífið og nýta tækifærið til að mennta sig í stað þess að sitja heima og bíða bjartari tíma? Ég stend ekki ein í þessum sporum. Fjöldi fólks þurfti að taka erfiðar ákvarðanir út frá þessum brengluðu forsendum sem ég útlista hér að ofan. Í dag gefur ríkisstjórnin síðan út annan aðgerðapakka þar sem aftur er gengið framhjá þessum mikilvæga hópi fólks. Kæri menntamálaráðherra, má ég biðja þig um að endurvekja þetta frumvarp og bjóða okkur námsmönnum að halda áfram á atvinnuleysisbótum eða fá sambærilegan styrk frá ríkinu svo við getum látið drauma okkar rætast og á sama tíma gert okkar samfélag betra. Höfundur er ferðaskipuleggjandi, háskólanemi og tveggja barna móðir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið Orkunýlendan Ísland? Bjarni Jónsson Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fjárfesting í háskólum Magnús Karl Magnússon Skoðun Þar sem náttúran tapar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Ríkisstjórnin seilist í sjóði erfiðisvinnufólks Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Gætum við verið betri hvert við annað? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Gætum við verið betri hvert við annað? Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Ríkisstjórnin seilist í sjóði erfiðisvinnufólks Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þar sem náttúran tapar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Fjárfesting í háskólum Magnús Karl Magnússon skrifar Skoðun Orkunýlendan Ísland? Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Grímulaus grænþvottur Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Sjá meira
Covid-19 lætur engan ósnortinn og áhrifin á einstaklinga eru jafn mismunandi og þeir eru margir. Í 5 ár hef hef unnið hjá dásamlegu ferðaþjónustufyrirtæki sem heitir Pink Iceland, fámennu fyrirtæki sem sinnir hinsegin ferðamönnum og skipuleggur brúðkaup af öllum stærðum og gerðum fyrir erlenda ferðamenn. Fyrirtækið nýtti sér úrræði ríkisstjórnarinnar um hlutabótaleið til að halda okkur starfsfólkinu sem lengst í vinnu en í lok maí var öllum sagt upp með von um endurráðningu þegar tímar yrðu bjartari. Við vorum tvö sem ákváðum þá að skrá okkur í háskólanám og nýta þessa skrítnu tíma til að mennta okkur frekar. Mig hefur lengi dreymt um að þróa meðferðarúrræði fyrir börn í vanda þar sem ég tengi BA menntun mína í útivistarfræði við aukna menntun í uppeldis- og menntunarfræði. Eftir að hafa skoðað heimasíðu Menntasjóðs og sett inn mínar forsendur, einstæð tveggja barna móðir sem var búin að vera á hlutabótaleið síðan um miðjan mars, átti ég rétt á láni sem nam svo til sömu upphæð og ég fengi frá Vinnumálastofnun á tekjutengdum atvinnuleysisbótum sem höfðu þá verið framlengdar til að greiða laun sex mánuða í stað þriggja. Nú voru góð ráð dýr. Það væri hagkvæmara og auðveldara að gefa drauminn um frekara nám upp á bátinn en að steypa sér í skuldir og framtíðarkvíða því ef ég kysi að fara í háskólanám myndi ég missa atvinnuleysisbæturnar og þurfa að taka námslán þar sem eftirspurn eftir mínum kröftum á sviði ferðaþjónustu er ekki mikil í augnablikinu. Sem einstæð móðir með tvo syni gæti það reynst erfitt að vera í fullri vinnu samhliða námi og einnig sinna móðurhlutverkinu sem er jú mikilvægasta hlutverkið mitt. Við getum víst ekki allar verið þær ofurkonur sem samfélagið ætlast oft til of okkur! Ég verð að viðurkenna að þetta var skrýtin staða. Sú leið sem ég vildi fara, sú leið sem þjónar hagsmunum heildarinnar og kæmi til að bæta líf mitt og barna minna setur mig í skuld við ríkið á meðan ég fengi beinlínis styrk til að halda áfram á sömu braut atvinnuleysis. Í byrjun sumars var lagt fram frumvarp þar sem að fólki var gefin kostur á að halda áfram á atvinnuleysisbótum á meðan það menntaði sig en það hefur ekki enn verið samþykkt og mér sýnist að það hafi verið tekið af borðinu og umræðan horfið á bakvið önnur mál. Að sjálfsögðu var freistandi að gefa draum minn um frekari menntun upp á bátinn þar sem ég hafði hreinlega ekki ráð á að láta hann rætast og skuldsetja mig verulega. En hvaða ákvörðun tók ég? Þetta var ekki flókið í sjálfu sér, ég ákvað að láta ekki deigan síga og halda draumnum um betra líf til streitu, setja mig í verulega skuld á þessum erfiðu tímum því unga fólkið okkar þarf fjölbreytt og góð úrræði undir handleiðslu menntaðs fólks með ástríðu fyrir því sem þau gera. Við sem höfum þessa ástríðu eigum betur heima á skólabekk en á atvinnuleysisbótum. Getum við séð ekki það sem ljósan punkt í þessum heimsfaraldri að fólk er að staldra við, endurhugsa og endurmeta lífið og nýta tækifærið til að mennta sig í stað þess að sitja heima og bíða bjartari tíma? Ég stend ekki ein í þessum sporum. Fjöldi fólks þurfti að taka erfiðar ákvarðanir út frá þessum brengluðu forsendum sem ég útlista hér að ofan. Í dag gefur ríkisstjórnin síðan út annan aðgerðapakka þar sem aftur er gengið framhjá þessum mikilvæga hópi fólks. Kæri menntamálaráðherra, má ég biðja þig um að endurvekja þetta frumvarp og bjóða okkur námsmönnum að halda áfram á atvinnuleysisbótum eða fá sambærilegan styrk frá ríkinu svo við getum látið drauma okkar rætast og á sama tíma gert okkar samfélag betra. Höfundur er ferðaskipuleggjandi, háskólanemi og tveggja barna móðir.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun